Damon

Orada olanlardan biri de bendim. Ya nasıl anlatayım, bilemiyorum ki !!!

Sunucu mikrofandan '' Mustafa Kemal şuan Konak' tan Gündoğdu' ya doğru yaklaşıyor '' derken .... Bu cümlenin bana neler yaşattığını kelimelerle nasıl anlatabilirim ?

Aklım hemen 1922, 9 Eylül gününe ... İzmirlilerin Kordon' da, Türk askerlerini, nasıl heyecanla, sabırsızca ... İzmir' e giriş yapmalarını bekledikleri anlara gitti.

Daha sonra da, canları gibi sevdikleri, hatta canlarından çok sevdikleri Atatürk' ün İzmir' e gelişini bekledikleri anlara ....

Sanki bütün Gündoğdu, Atatürk' ün gerçekten gelişini bekliyor gibi hissettim.

İnsanlar yığıldı deniz kenarına iyice, koskoca insanlar birbirlerini omuzlarına aldı görebilmek için, bütün ellerde telefonlar, kameralar... deniz kıyısının tam dibinden göremedim. Ancak kafelerin oraya kadar gerileyince görebildim, diğer tarafta insan selinden görmek mümkün değildi.

İçimden : lazer görüntüsü insanları bu hale getiriyorsa, kendisi gerçekten çıkıp gelse ne olurdu ??? '' dedim.

İlk çalışmaydı bu, eminim zaman içinde daha da geliştirecekler kendilerini bu konuda.

Bu sabah da Cumhuriyet Meydanı' ndaki törene katıldım, kızı evde annemle bırakarak. Annem ve teyzem evde tv başında saygı duruşu ve İstiklal Marşı' na katıldı. Ama törenin yapıldığı yerdeki duyguyu yaşatmaz ...

İzmir Akp il başkanı çelenk koymak için çıktığında, yuhalandı yerine geri dönene kadar.

Normalde bina çatılarında polisler olurdu, bu sefer askerler vardı. Tören alanında da bir sürü asker ve subaylar vardı. Halkın katılımı da azımsanmayacak derecede idi.

Zaman zaman sloganlar atıldı.

Saygı duruşu esnasında, bir gemi de düdüğüne asıldı, saygı duruşu bitene kadar.

Allah, Mustafa Kemal Atatürk' e, silah arkadaşlarına, cephelerde olsun, cephe gerilerinde olsun ... bu vatanın kurtulmasında katkısı olan herkesten rahmet eylesin. Mekanlarını cennet eylesin ... Amin.

Cansuyu

__________________