Kerevitler nehirlerde, göllerde, çaylarda ve hatta bataklıklarda yaşarlar. Çoğu kez çakıllı diplerde, yassı taşların altında veya sığ çukurların içinde barınırlar. Çok derin olmayan kıyıları, bol bitkili, taşlıklı, balçıksız suları severler.

Toprak fazla sert değilse kuyrukları ile toprağı oyarak yuva yaparlar. Bu çukurlar genellikle 15-20 cm büyüklükte olup, yan yana birkaç tane olabilir. Kafalarını yaptıkları yuvalardan dışarı çıkartırlar ve yakınlarından geçen ufak balık ve küçük canlıları kendilerini göstermeden avlayabilirler.

Kerevitlerin normal olarak ağır ve titrek bir yürüyüşleri vardır. Yürüme bacaklar vasıtası ile öne doğru olur. Ancak yüzmeleri geriye doğrudur. Genç kerevitler daha iyi yüzerler. Bir kerevit sudan alındığında kuyruğunu karın altına doğru bükerek durursa bu hayvanın sağlıklı olduğunu gösterir. Tedirgin canlılar oldukları için sürekli olarak saklanma güdüsüyle yaşadıklarından, kendilerini yuvalarında güvende hissederler.

Özellikle kış aylarında don olaylarının yaşandığı sularda soğuklar başlamadan evvel kışlama yuvaları yaparlar. Kışın yüzey suları donduğunda soğuktan, çamura gömülerek korundukları bildirilmektedir. Kerevitler genellikle nötr ve hafif bazik suları (pH 7-8) tercih ederler. Kalsiyumca zengin sularda kabukları daha iyi sertleşir, yumuşak sularda kabuk sertleşmediği için hayatta kalamazlar.

Yuvalarından sadece üreme, kabuk değiştirme ve beslenme amacıyla çıkarlar, ancak en kısa zamanda yuvalarına geri dönerler. Hassas canlılardır, çevrelerinde onları rahatsız edici unsurlar bulunuyorsa, örneğin çevreleri diğer su canlıları bakımından kalabalık ve hareketliyse o ortamdan uzaklaşıp, daha sessiz, sakin bir yaşam alanı bulmaya çalışırlar. Hatta bazen bu amaçla karada büyük mesafeler kat ettikleri bildirilmektedir. Güneş ışınlarını sevmedikleri için gündüzleri çukurlarda veya yuvalarında saklanırlar, karanlık ve loş yerleri daha çok tercih ederler.

Kerevit sözü Türkçeye Rumcadan (καραβίδα) geçmiştir.

Kerevitlerin başında büyük çeneleri ve birden fazla antenleri bulunmaktadır. Vücudunda beş çift bacağı vardır ki bunlardan önde bulunan 2 tanesi yengecin yemeğini işlemesine ve kendisini korumasına yarayan makas şeklindedir.

Kerevitlerin hisleri ve algılamaları çok gelişmiştir. Gözleri ile 360 derece çapında görebilirler ve en küçük titreşimleri dahi hissedebilme yeteneğine de sahiptirler.

Bitki ve küçük hayvanlarla beslenirler. Kerevitin öne çıkan bir özelliği kaybettiği eklemlerinin yerine yenilerinin çıkmasıdır.

Kerevitler (tatlısu ıstakozları), yengeçler ve ıstakozlar (deniz ıstakozları) gibi diğer kabukulara benzer şekilde çoğalırlar. Ancak, serbest yaşam sürdüren bir larva evresine sahip olmayışlarıyla onlardan belirgin bir şekilde ayrılırlar.

Dünya üzerinde yaklaşık 600 kerevit türü Afrika ve Antartika kıtaları hariç diğer kıtalarda doğal olarak bulunmaktadırlar. Ayrıca, kerevitler orijinal olarak bulundukları ortamlardan başka ortamlara, yoğun olarak, doğal yollarla (göç veya akıntılarla birlikte); tesadüfen (gemilerin balast sularıyla, kanallarla, balık yakalamada tuzaklarda kullanılmalarıyla, kontrol altında tutuldukları ortamlardan kaçmalarıyla, predatörler ya da insanlar tarafından farkında olmadan taşınmalarıyla) veya insanlar tarafından bilinçli olarak (akvaryumlarda hobi olarak tutulmaları, üretim ve yetiştiriciliklerinin yapılması, su bitkilerinin kontrolü) taşınmışlardır. Kerevitlerin bir ortamdan başka ortama taşınmalarında en önemli ve yaygın faktör girişimcilerin bu canlılardan ekonomik olarak gelir elde etme istemidir.

Ekonomik gelir etme amacıyla üretilirler. Doğal ortamlardan hasadı yapılan kerevit türleri arasında ilk sırayı PROCAMBARUS CLARKII almaktadır. En fazla P. clarkii hasadı ise Çin’de gerçekleşmektedir.

Procambarus Clarkii

Çin’e Japonya’dan getirilip stoklanan P. clarkii 1990’lı yılların başlarında tahminen 40.000 ton/yıl civarında hasat edilmişken, bu değer 1990’lı yılların sonlarına doğru 70.000 ton/yıl’a ulaşmıştır.

Tatlı su İstakozu ismiyle de bilinen kerevit, Türkiye'de kültürü yapılmayan, doğal su kaynaklarından avcılık yolu ile elde edilen kabuklu bir su ürünüdür. Karın ve kıskaçları gıda olarak tüketilen, protein kaynağı olan kerevitin, Türkiye'deki doğal türü Astacus leptodactylus'tur.

Ulubat (Apolyont) gölündeki en önemli su ürünlerinden biri de kerevittir. Geçmiş yılda ortalama 700 ton kerevit avlanmakta iken, 1986 yılındaki mantar hastalığı nediniyle kerevit üretimi neredeyse tamamen bitmiştir. Yöredeki balıkçılar son birkaç yıldır hastalığın etkisinin ordan kalkmaya başladığını ve avlanan kerevit miktarında artışlar olduğunu belirtmektedirler. Avlanan kerevitlerin tamamı yurtdışına ihraç edilmektedir.

Dünyada 1830’lu yıllardan sonra önemli bir ticari ürün (lüks bir gıda maddesi) olarak değerlendirilmesine rağmen, Türkiye’de ancak II. Dünya savaşından sonra su ürünleri içerisinde önemli ihraç ürünleri arasına girmiştir. Türkiye kerevit üretiminde yıllara göre dalgalanmalar bulunmaktadır.

Astacus Leptodactylus

Örnek olarak, toplam kerevit üretimi 1979 yılında 500 ton iken, 1982 yılında bu değer 6500 ton olmuş, 1986 yılından sonra ise özellikle kerevit vebası (Aphanomyces astaci)’nın görülmesi, aşırı avlanma ve çevre kirlenmesi nedenleriyle giderek azalmıştır. Günümüzde toplam kerevit üretimi ise (1894 ton, 2002 verileri) 1980’li yılların yaklaşık % 15’i dolaylarındadır. İznik Gölü (557 ton) ve Eğirdir Gölü (237 ton) ise en önemli istihsal sahaları arasında bulunmaktadır.


Kaynak: http://tr.wikipedia.org

Valla avcılık işine karışmam. Elime bile alamam. Temizlenmiş ve pişirilmiş olarak önüme gelirse hiç itiraz etmeden yerim.


Şimdi balıktan başka su ürünleri yemeyenler gelir bunu hamam böceğine benzetir.

Bilgilendirme için teşekkürler Dilaver.

Avladığında yemeğe çağırmaya unutmazsın umarım.

"Ey egosu boyundan büyük insan..
Bir gün ölüp toprak olacaksın. Bir tohum filizlenecek ot olacaksın, bir öküz seni yiyecek ve atık olacaksın.. Yani hep aynı kalacaksın."

Bu ne ya Böcek yemiyorum
Yiyenlere afiyet olsun. Benim hakkımıda doya doya yiyebilirsiniz.

Alıntı:

Orjinal Mesaj Sahibi Aristo Bir de bunları hiç antenleri, çanakları, radarları falan temizlemeden tuz ve bazı baharatlarla kaynatıp, sonra da ceviz soyar gibi soyup içini yiyorlar ha... Hayvan kafasıyla, gözüyle, bağırsaklarıyla falan kaynatılır mı? İçindeki pohu bile baharat gibi kaynıyo ha...

Abi koptum ha ) Leş yiyorlar kısaca.

Kerevitler Hakkında Ne Biliyoruz?

Istakoz gibi kabuklular ailesinden gelmektedir. Dünyadaki en eski canlı olarak görülmektedir ve bilim adamları bu canlıların 200 milyon yılı aşkın bir süredir var olduklarını tahmin etmektedir. Bu yengeçlerin rengi hayattayken açık kahverengi ya da koyu yeşildir, ama aynı ıstakozlar gibi kaynatılırken parlak kırmızı bir renk alırlar.

Kerevitlerin başında çok büyük bir çeneleri ve birden fazla anteni vardır. Vücudunda beş çift bacağı vardır ki bunlardan önde bulunan iki tanesi yengecin yemeğini işlemesine ve kendisini korumasına yarayan makas şeklindedir. Kitin içeren ve vücudunu saran zırhı, kırmızımsı ile kahverengimsi ya da açık ila koyu yeşil arasında bir renktedir. Kerevitlerin hisleri/ algılamaları çok iyidir. Gözleri ile 360 derece çapında görebilirler ve en küçük titreşimleri dahi hissedebilirler.

Kerevitler en iyi koşullarda 20 yıl yaşarlar. Kerevitin birçok çeşidi olduğundan ağırlık ve uzunlukları ile ilgili genel bir ortalama yoktur. Bu ailenin temsilcilerinin örnekleri birçok kilogram ağırlığında olanlar ile sadece birkaç gram ağırlığında olan örnekler arasında değişmektedir.

Kerevitler yaşam alanı olarak temiz, olabildiğince sığ ve kireçli suları tercih ederler. Bitki e küçük hayvanlarla beslenirler. Kerevitin öne çıkan bir özelliği kaybettiği eklemlerinin yerine yenilerinin çıkmasıdır. Bunu mümkün kılan kerevitlerin zırhlarını çıkartıp yeniledikleri sayısız katmanlarıdır.

Bu yengeçler üç dört yaşına geldiğinde cinsellikleri gelişir. Bu dönemde dişiler yüzlerce yumurta bırakır ve bunları larvalar hayatta kalacak kadar büyüyene kadar yanında taşır.

Besin Değeri

100 g Kerevit (yenebilir kısmı)

Enerji:

269=Kilojul

Temel Kompozisyon:

Su 84,5 g
Protein 15 g
Yağ 0,5 g

Eser elementler:

Sodyum 253 mg
Kalsiyum 43 mg
Potasyum 254 mg
Demir 2 mg

Vitaminler:

Vitamin B1 0,15 mg
Vitamin B2 0,10 m
Kerevit günümüzde dünyanın her yerindeki tatlı sularda bulunabilmektedir. Türkiye de başarılı bir şekilde yetiştirilir. Bizim sularımızda tek tük kerevit yaşamaktadır, ancak ama bunlar alman balık pazarının sadece küçük bir kısmını karşılar.

Avlama Yöntemleri

Kerevitler genelde kıyıya bağlanan özel ağlar ve yengeç ya da yılan balığı sepetleri ile avlanır. Av sezonu Haziran ayından Aralık ayına kadardır. Birçok avlama ülkesi artık kerevitlerin yumurta bırakma döneminde kapalı sezon olarak ilan edilmesi konusunda birleşmiştir ve bu nedenle bu dönemde bunlar taze olarak satılmamaktadır
Tat Kerevitlerin ıstakoza benzer bir lezzeti vardır, ancak tatlı suda yaşadıklarından daha lezizdirler.

kaynak:nordsee/nurideniz