Yapay sinekle avlanma metodu tüm diğer avcılık türlerinden büyük farklılık gösterir. Bu metotta kurşun ve/veya şamandıra gibi elemanlar bulunmaz ve ekipman kamıştan misinaya kadar bu iş için özel olarak imal edilmiştir.

Genel olarak, bu metotla tüm balıklar (yırtıcı balıklar) -Tatlı su ve/veya Deniz balıkçılığı- avlansa da, söz konusu yöntem, temel olarak alabalık (tüm salmonidler) avcılığı için özelleşmiştir diyebiliriz.Eğer bir su kenarında bu türde avlanan bir kişiyi izliyorsanız; uzun çalışma dönemi gerektiren ve oldukça komplike bir dizi hareketler, size zor gelebilir.

Avcının her seferinde, biraz daha fazla misinayı makaradan eli yardımı ile boşaltarak, özel kamışı ile havada bir kamçı gibi hareket kazandırıp, ucunda tüyler, çeşitli hayvan kılları, yün, sünger vb.. malzemeden imal edilmiş imitasyon sinekten başka ağırlık olmayan misinayı, imitasyon sineği havada uçururcasına, iri bir alabalığa sunulmak üzere suya kondurduğuna şahit olabilirsiniz.

Yapay sinekle avcılıkta kullanılan kamış; genelde 2.00m ve 3.00m uzunluklar arasında ve çok hafif olarak imal edilmiştir. Hafifliği, tüm av boyunca kolun bir parçası gibi hareket eden ve sürekli havada bulunan bu tür kamışlar için, birincil özelliktir.

Misinası; birçok flamentin bir araya getirilip, üzerinin suni bir deri gibi, çeşitli sentetik komponentlerle örtülmesi ile hazırlanmıştır. Ağırlık merkezi, tüm misina boyunca, herhangi bir ağırlık kullanılmaksızın uzaklara atılması ve kendi kendini havada taşıması için, çok hassas şekilde ayarlanmıştır. Bu şekilde, genelde ilk metrelerinde daha ağır olan bu misina ile, ağırlık kullanmaksızın belirli mesafelere atışlar yapılabilmektedir.

Değişik tip ve özellikteki misinalar ile, muhtelif şekil ve uzaklıklara, çeşitli pozisyonlarda imitasyon sineğin ulaştırılması mümkündür.
Tecrübeli avcılar, genelde birden fazla tip misinayı değişik makaralara sarılı olarak yanlarında bulundururlar, bu da onlara, şartlara uyumda daha fazla avantaj sağlar.

Değişik misina tipleri, uluslararası A.F.T.M. (Associated Fishing Tackle Manufactures) normlarına göre klasifiye edilmişlerdir.

Buna göre; ağırlığı baş tarafta taşıyan misinalar WF (Waight Forward[/i]) olarak, ağırlığı tam ortada taşıyanlar, yani iki ucu ince, ortası kalın olanlar DT (Double Taraper) olarak adlandırılırlar.

Bundan başka; bu tip misinalar yüzebilirler, sadece uç kısmından batabilirler veya tamamen suya batabilirler. Bu tipler ayrıca yavaş veya hızlı olarak da, suya batabilirler.

Bu özellikleri de, misinada kodlanmış olarak bulabiliriz. Buna göre Yüzen tipler F (Floating), Batan tipler S [Sinking) olarak kodlanmıştır.

Kodlamalar misinalarda daima aynı sırayı izlerler, şöyle ki; Form, Ağırlık ve Yüzme derecesi.

Buna göre bir DT6F ağırlığı ortada taşıyan, orta ağırlıkta (nr:6) ve yüzen tip bir misinadır. A.F.T.M. numaraları (sayısal hane) misinaların ilk 10m.'leri için verilmiştir. Buna göre, aynı numarayı taşıyan bir kamış ile optimal balans elde edilebilir.

Uygun misina ve kamış kombinasyonu ile misina A.F.T.M. uygunluğu arasındaki bağlantı, avcının ne miktar misinayı havada tutacağına-tutmak istediğine göre, çeşitli kombinasyonlar gösterir.

Ufak bir çayda, avcı için gereken mesafe en çok 5m iken, bir gölde bu mesafe 15m ye kadar çıkabilir. Buna göre, kısa mesafelerde kısa bir kamış ve uygun A.F.T.M. numaralı bir misina, uzun mesafeler için uzun bir kamış ve uygun A.F.T.M. numaralı bir misina, amaca en uygun olanıdır.
Havada tutulacak fazla her 2m misina için A.F.T.M. numarası bir değer azalmaktadır. Buna göre Nr:8 ile 8m misina havada tutulurken NR:7 ile 10m, Nr:6 ile 12m, NR:5 ile 14m misina savrulabilmektedir.

Fly-Fishing yöntemi adını, fly (ing-sinek)'den çok, ingilizce "uçmak" fiilinden almaktadır. Yöntem, hedef balığa uçururcasına servis yapılan imitasyon yemi vurgulamaktadır.



Fly-Fishing Ekipmanları

Fly-Fishing denilen söz konusu yöntemle avlanan avcıların tabii ki en önemli ekipmanları, bir çok değişik maddelerden (yün, mantar , sünger, hayvan kılları, tüyler vb..) imal edilen imitasyon sineklerdir. Bunlar, genelde hedeflenen avın o anki beslenme rejimine uygun ve gerçeğe mümkün olduğunca yakın taklitlerdir ve doğaldır ki binlerce değişik türde imal edilmektedirler.

İmitasyon sinekler genelde 4 ana başlıkta toplanırlar:

Dryfly'lar (Canlı sinek/böcekler)

Wetfly'lar (Ölü sinek/böcekler)

Nympha'lar (Larva görünümlüler)Streamer'ler (Yanar-dönerler)

Sineklerin büyüklüğü, bağlandığı iğne ile bağlantılı olarak değişiklik gösterir. İğne çok özel şartlar dışında, genelde halkalı tiptedir. İğne büyüklükleri diğer iğneler gibi sınıflandırılır, 1 numara sinek bu sınıflandırmaya göre en büyük sinektir ve deniz alaları, somon avcılığında kullanılabilir.

En küçük sinek 18 numara iğneye bağlanır ve dere alalarının yeme çok isteksiz oldukları, ancak çok ufak sinekler/böceklerle beslendikleri durumlarda, çok ince 0.05-0.07 bir beden eşliğinde kullanım alanı bulurlar.İmitasyon sinekle avcılıkta en önemli kısım, sinek seçimidir. Bunun için hem avlanacak canlının hem de yem olacak canlının biyolojik ve ekolojik özelliklerini bilimsel anlamda etüt etmek gerekir ki, bu da bu tür avcılığı diğer balık avlama metotlarından ayıran en temel özelliktir.

Yanlış bir sineği-böceği, yanlış bir zamanda kullanan avcı, daha baştan başarı şansını yarıya indirmiş demektir. Prensip olarak diyebiliriz ki; "yöntem her ne olursa olsun amaç balık avlamak" zihniyeti ile balık avlamaktan çok, imal edilmiş ve/veya bağlanmış bir yapay sinekle, mümkün olduğunca doğal bir şekilde avın aldatılması ve bu şekilde başarıya ulaşma esasına dayanmaktadır.

Sinekle avlanmada, avcı için enteresan olan sinekleri 3 ana başlık altında toplayabiliriz;

Bir gün böcekleri (Ephemeoptera)

Bunların yanısıra doğaldır ki çekirgeler, değişik kelebekler, su pireleri, örümcekler vd.. de balıkların mönülerinde yer alırlar, fakat bu türler su ile direkt temas dışında suya ancak bir kaza sonucu düşerler. Yukarıda söz konusu edilen üç gurubun üyeleri ise, hayatlarının çeşitli evrelerinde su ile bir şekilde temas edip, aynı gelişimi izlerler.

Ergin birey "imago" yumurtalarını suya bırakır, yumurtanın çatlamasını takiben su içersinde yüzeye yakın kesimde belirli bir süre yaşayan larvalar oluşur ve bir süre sonra, su yüzeyinde veya su kenarında yaşayan "nimfa" lara değişerek tekrar "sub-imago" yu oluşturana kadar, buralarda gezinirler ve sonunda "imago" yani ergin bireyi oluşturmak üzere karaya çıkarlar. Ergin oluştuktan sonra, çiftleşmek üzere dans etmeye başlar ve döllenip yeniden yumurtalarını su yüzeyine bırakır. Böylece zincir tamamlanmış olur.Sinekler tüm bu yukarıda belirtilen hayat safhalarında, balıklara yem olurlar.

Bu aşamaların her birinde birbirlerinden çok farklı bir biçim oluşturduklarından, her biçime ait bir taklit bulunmaktadır.
Buna göre "Dry Fly" ergin bireyin canlı ve yumurta bırakmak üzere olan halini, "Wet Fly" ölü ergin veya larvaları, "Nympha" larva veya "sub-imago" dönemini taklit etmek üzere hazırlanmıştır. "Streamer" ise, akıntıya kapılmış ufak bir balık veya diğer bir canlıyı taklit eden formlardır.

İmitasyon sinekle avcılıkta kural, senenin belirli zamanlarında, herhangi bir yerde, yapılacak etüt ve gözlemleri takiben, en uygun imitasyonu seçerek veya yerinde imal ederek, en uygun şekilde ava servis yapmaktır.Bunun için başarının yolu, doğayı iyi tanımak ve/veya tanımaya çalışmaktan geçer.

Bu tür avcılıkta kullanılan misinalar oldukça kalın olduğundan, sinek ve misina arasına normal monoflament misinadan bir beden gerekmektedir. Söz konusu beden iki bölümden oluşur. Bunlardan ilki (ana misinaya yakın olanı) ana misinanın kalınlığından başlayıp, kademeli olarak kullanılacak son bedenin kalınlığına kadar incelen, monoflament misinalardan örme olarak yapılmış, yaklaşık 1,50m. uzunluğunda bir bedendir. Bu bedeni, inceliği av türüne bağlı ve diğer ucunda imitasyon sineğin yer aldığı, yine monoflament tek kat yaklaşık 1,20m. uzunluğundaki beden takip eder.

Denizde veya somon avcılığında ise, ana misina ile kademeli beden arasında, büyük balıktan doğacak şoku absorbe etmesi için, yine örgü (5-6 adet 0.30mm monoflament) 30cm bir parça yer alır.

Kademeli bedenin esas amacı, kamçı hareketinde misina boyunca akan gücün, sineğe kayıpsız olarak ulaştırılabilmesi ve dolayısı ile de, ana misina bitimi ile sineğin arasını, maksimum seviyede açmaktır.

Bedenin kalınlığı ise, avlanacak balıktan çok, avcının ustalığına ve "gentlemen"liğine bağlıdır.

Çok elastik olan kamış, her seferinde biraz daha fazla misina salınarak, öne ve arkaya doğru (kamçı hareketi) sallanarak, misina sürekli olarak havada tutulur. İstenilen miktar misinanın salındığına emin olunduğunda, son bir kamçı hareketi ile, uçtaki imitasyon sinek istenilen hedefe indirilir.

İmitasyon sinek birçok temel yöntem ile savrulabilir, yöntemler mesafeye, avlanılacak yörenin/çevrenin doğal oluşumuna göre çeşitlilik gösterir.

Söz konusu teknikler, temelde misinanın savrulması ve su yüzeyindeki hareketler olarak iki temel başlıkta vurgulanabilir. Zaman zaman da bu iki temel tekniğin bir arada olduğu kombine hareketler de uygulanabilir.


Levet Denizbeyin siesinden alınmıştır.Emekleri için kendisine teşeşekkür ediyorum.

FLY-FISHING EKİPMANLARI

Kamışlar

Ağır tip kamış

Özellikle somon balığı başta olmak üzere, deniz Fly avcılığında ve Turna gibi balıkların avcılığında kullanılır.

Normal tip kamış:

Ağır tatlısu balıkçılığında, orta ağırlıkta deniz balıkçılığında kullanılır.

Optimum tip kamış:

Genel kullanımlı, çok amaçlı kamıştır.

Premium (ince) tip kamış:

Alabalık avcılığında, ustalık isteyen metodların uygulanmasında kullanılır.

Unutulmamalıdır ki, Fly-fishing için en ideal kamışlar, parçalı olarak imal edien (split-cane) bambu kamışlardır. Bu kamışlar kadar hassas bir malzeme, yüksek teknolojiye rağmen daha bulunamamıştır.

Diğer Ekipmanlar

1-ve 2-Tulum ve kasık çizmesi

3- Dolaşma sırasında takım kutusu gibi kullanılacak çok cepli yelek.

4-Kepçe -Magnetik veya benzer bir sistemle sırt tarafa monte edilmiş şekilde taşınacak olursa, ellere serbesti sağlanır

5-Balık taşıma sepeti

A- Beden ve sineğin tüzdürücülüğünü arttırmak için silikon bazlı sıvı (saf silikon kullanılabilir)

B-Beden ve sineğin batmasını sağlayan sıvı (talk pudrası ile, sıvı deterjanın macun şeklindeki karışımı aynı işi görür)

C-Taşıyıcı roll-on (zinger) - yelekte yer alan malzemenin düşüp kaybolmaması amaçlı

D- Forceps

E-Sinek taşıma kutusu

F-Misina, beden düzleştirici (Tabaklanmamış deri parçası ile
kendimiz de oluşturabiliriz) -beden içinden geçirilerek, ileri geri sürtme ile oluşan ısı vasıtası ile eski halini alır-

G-Çok amaçlı çakı

H-Tırnak makası (çıt-çıt)

.................................................. ..

Bu sayfaya kadar öğrendiklerimiz ışığında, artık imitasyon sineği bağlama tekniklerine geçebiliriz.

İlk iş olarak, tutamağa doğru olarak iğnemizi sabitlemeliyiz. Bunun için esas, iğnenin sıkıştırma sırasında hasar görmeyecek şekilde tutturulmasıdır. İkinci bize kolaylık sağlayacak husus ise, bağlanacak yüzeyin yere paralel olmasıdır. Bu bize, bobin tutucusunu bıraktığımızda, son eklediğimiz bölümün bobin tutucusunun ağırlığı ile sabit kalmasını sağlayacaktır.

-şekil 1

Tutamağa takılan iğnenin etrafına, ilk olarak bağlama ipliği ile kılavuz bir sarım yapmamız gerekecektir. Bu sarım, iğne gözünden sırt boyunca yapılacaktır. Esas olarak iğne gözünden kılavuz ya "açık sarım" şeklinde -ki bu daha profesyonel bir sarım türüdür- veya sık sarım türünde - yeni başlayanlara tavsiye edilir- ilerlemelidir.

Kılavuzun ilerleme mesafesi iğne boyu ile orantılıdır. Buna göre sarım, en son iğne ucu ile iğne damağı arası bir noktadaki hizada son bulmalıdır.

Dikkat: Kılavuz sarılırken iğne gözü tarafında gerekli açıklığı bırakmayı unutmayın. Bu açıklık kanat, saçak ve başın yapılacağı açıklıktır ve yaklaşık iğne gözü/palası 'nın büyüklüğünün iki katı bir açıklık bırakmak gerekmektedir.

Kullanılacak iplik; ya mumlanmış saf ipek ibrişim, ya da silikonlanmış ince sentetik ipliktir.Kılavuz sarım istenilen yere kadar geldiğinde, sondan başlamak kaydı ile, elemanlarımızı oluşturmaya başlayabiliriz. Buna göre, en son elemanlar olan kuyruk uzantılarını istediğimiz materyalden seçip, işaret ve baş parmaklarımız arasında tutularak, iplik ile bir iki tur atarak, yerine sabitlenir.

Bu noktadan sonra, sarımda başa dönmeden, Gövde materyali, Segment materyali ve gerekiyorsa diğer materyaller de sabitlenir ve sarım geriye başlangıç yerine kadar tamamlanır.

Aşağıdaki şekilde kuyruk uzantısından sonra tespit edilen 2 elemanlı (gövde malzemesi + segment malzemesi) tespit, gövde oluşturma, segmentleme sırası ile gösterilmiştir. Burada örnek olarak kuyruk uzantısında sentetik lifler (fırça kılları), gövde materyaline 3lü tutam telek tüyü biyotu ve segment oluşturmak üzere de yuvarlak sim ibrişim kullanılmıştır.

Değişik tipte oluşturulacak gövdeler için çok geniş bir yelpaze içersinde materyal kullanımı ile farklı efektler oluşturmak mümkündür.


Hav Kullanımı

Hazırlanmış olan havlar kılavuz ipliğine baş ve işaret parmakları yardımı ile burularak sarılır.

KUYRUK UZANTISI

Sıralamaya göre imitasyonda ilk bağlanılan bölümdür. İsteğe ve amaca uygun olacak her çeşit malzeme kullanılabilir. Aşağıdaki dizi şekillerde değişik formların oluşturulması gösterilmiştir.

1. AĞIR GÖVDELER

Standart kılavuz sarımdan sonra;Sarma kurşun gövde ağırlığı:

Kurşun veya kalay ince tel şeklinde iğneye sarılarak ağırlık sağlanmaya çalışılır.Boyuna kurşun gövde ağırlığı:

İğne boyunca tek veya çok kat kalay veya kurşun ince çubuk sabitlenerek ağırlık sağlanmaya çalışılır.

Toraks (Göğüs) ağırlığı:

Özellikle taş sineği larvaları yapımında şişkin göğüs/kanat kafesi formunu da verebilmek için uygulanan bir ağır gövde metodudur.

Kalın-şişkin gövdeli formlarda ağırlaştırırken, aynı zamanda tüm gövde formunu da kazandırabimek için uygulanan yöntemdir.

2-İPEK GÖVDELER

İki parça ipek iplik/ibrişim birleştirilerek, ucu kılavuz sarımın sonuna tutturularak geriye doğru sarılır .

3. FLOŞ GÖVDELER

İstenilen gövde kalınlığına ve rengine göre seçilen bir tutam floş, kılavuz sarımın sonuna tutturularak geriye doğru sarılır ve segment materyali ile sarılarak hem segmentli bir yapı sağlanır hem de sabitlenmiş olur.

4. YÜN GÖVDELER

Özellikle, larva ve pupa gövdeleri için ideal bir malzeme olan yün, istenilen renk ve kalınlıkta kılavuz sarımın sonuna tutturularak, geriye doğru sarılır ve kullanılan materyale göre, bakır telden yassı sime kadar geniş bir yepaze içersinde, segment materyali ile form verilerek sabitlenir. Yün, üst-üste sarımlarla değişik gövde yapıları oluşturulmasına olanak sağlar.

5. HAV GÖVDELER

Özellikle kuru sinekler için olabilecek en iyi gövde tipidir. Materyal bölümünde bahsedilen hav malzemesinden bir tutam kılavuz sarımın yapıldığı ipliğe burularak sarılır ve dışında hav malzemesinden bir yapı oluşturulur. Devamında bu yapı geriye doğru sarılarak, gövde oluşturulur. Aynı şekilde, doğal Havlar -Kıllar, Kıl altı havları- da bu şekilde kullanılır.

6. SIYRILMIŞ HOROZ TÜYÜ SAPI GÖVDELER

Horoz boyun ve kanat üstü tüyleri sıyrılıp sadece sap bırakılarak, bu sapın ucu kılavuz sarımın sonuna tutturularak, geriye doğru sarılması ile oluşturulur.

7. SIYRILMIŞ TÜY SAPI YONGASI GÖVDELER

Sıyrılmış büyük saplı tüylerin -örn. Tavuskuşu tüyü- sapından keskin bir bıçak vasıtası ile boyuna elde edilen yongaların ucunun, kılavuz sarımın sonuna tutturularak geriye doğru sarılması ile oluşturulur.

8-TEMİZLENMİŞ TAVUSKUŞU GÖVDELER

Sıyrılmış tavus kuşu tüylerinin biotları direkt olarak sarımda kullanılır. Bu tüylerin biyotlarının içlerinde hava kesecikleri olduğundan, imitasyon düzenli bir şekilde su üzerinde kalır.

9. AT KILI GÖVDELER

Özellikle küçük boy iğneler için at kuyruk kılı iyi bir gövde malzemesi oluşturur. Kuyruk kılı yapısı itibarı ile, sarıldığında doğal bir segmentli yapı oluşturur. Değişik renklerde bulunabilmesi geniş bir yelpazede kullanım alanı sağlar. At kuyruk kılı, aynı şekilde ipek veya floş üzerine segment oluşturmak üzere de kullanılabilir.

10. SENTETİK MALZEME GÖVDELER

Latex, balon plastiği, kablo izolasyon malzemeleri vb. özellikle karides, su piresi ve birçok larvanın yapımında yoğun olarak kullanılan gövde şekillendirme elemanlarındandır.

SEGMENT OLUŞTURMA

Gövde materyali ile birlikte kılavuz sarıma tutturulan segment oluşturma malzemesi, gövde malzemesini de sabitlemek üzere, gövde malzemesinin sarımının ters istikametinde ve onun üzerine uygun bir aralıklı sarımla sarılır..


GÖVDE ELEMANLARI

Böceklerde gövde kuyruk bölgesi (Abdomen) ve göğüs (Toraks) olarak ikiye ayrılır. İmitasyonlarda bu efekti verebilmek için, gövdenin değişik bölgelerine kalınlıklar ve çıkıntılar yapılır. Burada dikkat edilmesi gereken nokta, sıralamada bir sonraki materyalin bir önceki materyalle tutturulmasıdır. Bu tip yapıların sarımına, örnek segmentsiz olduğuna da, dikkat etmemiz gerekmektedir.

Bazı formlar -örn. Su piresi- iğne boyunca tek bir yapı göstermelerine rağmen, kılavuz sarımın sonuna tespit edilmesi gereken malzeme sayısı üçtür - Gövde ve bacakları oluşturacak havlı kılavuz ipliği, kabuğu oluşturacak naylon, segmentleri oluşturacak krom tel- Bu malzemeler bir arada tesbit edildikten sonra, sırsı ile gövde oluşturmak üzere sarılır.

SAÇAKLAR

Saçaklar imitasyonun ayaklarını oluşturan ve aynı zamanda da kuru sineklerin yüzey gerilimi vasıtası ile su üzerinde kalmasını sağlayan elemanlardır


1. KURU SİNEK SAÇAKLARI

a. Baş Saçakları

Bunlar materyal bölümünde bahsedilen tüylerden gövdenin önüne, başın arkasına yapılan uzantılardır. Saçak boyları, gövde boyunun yaklaşık % 40-50 si kadardır.

Saçak oluştururken dikkate edilmesi gereken, tüyün sıyrılmış bölümünün kılavuz ipliği ile sıyrılmamış bölümü iğne halkası tarafına gelecek şekilde sıkıca sabitlenerek, tüy tutucusu ile iğneye sıkıca dolanmasıdır. Tüy bağlanırken, içbükey (alt) yüzü bağlayıcıdan yana bakmalıdır.Bazı kuru sinek imitasyonlarında, birden fazla saçak tüyü, (farklı renk ve boylarda) birarada tek bir tüy gibi bağlanabilir.

b. Gövde saçakları

Gövde saçakları, baş saçaklarının tersine, sıyrılmış yüz arkaya bakacak şekilde (alt yüz bağlayıcıdan tarafa) kılavuz ipi ile baş önüne sabitlenerek önden arkaya doğru sarmallar şeklinde sarılıp, en sonda segment oluşturma materyali ile sabitlenerek oluşturulur.

c. Paraşüt saçaklar

Bu saçaklar, prensip olarak yatay yönde iş gören saçaklardır. Bunlar, kanat kaidesine tespit edilmiş olan tüyün, kanat kaidesine sarılması ile oluşturulurlar.

2. YAŞ SİNEK SAÇAKLARI

İnce saplı tüy saçakları

Bunlar, Horoz, Tavuk ve Ötücü kuşların yumuşak ve ince saplı tüyleri ile oluşturulan saçaklardır. Kuru sinek saçak bağlamasından farklı olarak, tüy tespit edildiğinde üst (dışbükey yüzü) bağlayıcıdan tarafa bakmalıdır.

Kalın saplı tüy saçakları

Bunlar ise Ördek, Kaz, Çulluk, Sülün vb. gibi kuşların tüylerinden yapılan saçaklardır. Bu tip saçaklar, diğerlerinin tersine tüyün baş (tüyün ucu) taraftan iğneye tespit edilmesi ile bağlanır.

AYAKLAR

Ayaklar, çizimlerde de görüleceği gibi, basit ve temel olarak iki tipte, biotlardan veya tüyü yarım saçak şeklinde kullanarak oluşturulurlar.

KANAT KAFESLERİ

Larval formların sahip olduğu kanat kafeslerinin oluşturulması;

1. Materyaller, bir arada gövde başlangıcına sabitlenir.

2. Toraks formu kazandırılır ve ayaklar yarım saçak şeklinde katlanır.

3. Biot kümesi kafesi oluşturmak üzere, en üste katlanır.

4. Tüm malzemenin uçları, bir arada bağlanır.

CDC KANAT KAFESİ

CDC tüylerinden yapılan kanat kafesleri CDC tüylerin üstün yüzdürücülüğünden dolayı mükemmel bir kullanım sunmaktadırlar.

Buna göre sap kısmından bağlanan CDC tüyleri ilmek içinden çekilerek uç kısmından bağlanır. Bağlanan kısma Toraks şişkinliği verilir ve bunun üzerine yine sapından bağlanan CDC tüyleri, bir ilmek içinden çekilerek form verilip bağlanır.



STROPOR

KANAT KAFESİ

Ufak bir stropor topu alınarak, ufak bir parça kadın çorabı içersine gerdirilerek, kafesin yapılacağı yere bağlanır. Bu tip kafes, üstün bir yüzdürücü güce sahiptir.

Aynı yöntemle "Streamer" lere söz konusu topçukları iki taraflı kullanarak göz de yapılabilir.

Üstteki resim, bitmiş bir kanat kafesinin, taş sineği imitasyonunda uygulanmış halini göstermektedir.

KANATLAR

Çok çeşitli malzemelerden kanat oluşturulsa da, kanatlar DİK ve YATIK kanatlar olarak ikiye ayrılırlar. Dik kanatlar da, açılarına göre aşağıdaki şekilde belirtilen üç forma ayrılırlar.

Bu çerçevede dik kanatlar için Biot kümelerini kullanabileceğimiz gibi,

teleklerden eş olanlarının, aynı bölgelerinden alınmış Biot plakalarından da, kanat oluşturabiliriz .

Yatay kanatlarda ise, yine kişinin yaratıcılığına bağlı olarak çok fazla çeşit gözlense de, en çok kullanılanı aşağıdaki şekilde yer alan Taş sinekleri kanadı ve böcek kanadı olarak kullanılan, tüy ucu kanadıdır.

BAŞLAR

Baş oluşturma, sıraya göre gittiğimizde son düğümden evvel yer alan, bir anlamda son işlemdir. Çünkü özel durumlar hariç, genelde son düğüm, imitasyonlarda başı oluşturur.

Aşağıda

A. havdan yapılmış böcek başı ve
B. yünden yapılmış bir yaş sinek başı belirtilmiştir.

Ağırlıklı başlar ise, metal boncuklar vasıtası veya kıstırmalar yardımı ile yapılan ve baş oluşturmanın yanısıra, imitasyona ağırlık vererek dibe yakın seviyelerde avlanma imkanı sağlayan bir yöntemdir.

FİNAL DÜĞÜMÜ

Bu düğüm, imitasyonumuzun son kademesini oluşturmaktadır. Yurt dışında bu düğümü atmak için aparatlar geliştirilmiş olsa da, elle atılması da mümkün olan bir düğümdür. Temel prensibi; bir düğüm başı oluşturmadan, sarımların (ilmeklerin) içinden geçen iplik sonunun çekilerek, kement oluşturulmasıdır.

Bu düğüm aparatla atıldığında da, aynı sistem geçerlidir. Aparata sarılan iplik; A. aparatın ağız yuvasının iğne gözüne oturtulması B. ile sıyrılarak iğneye transfer edilir

Final düğümünü attıktan sonra düğüme bir miktar Japon yapıştırıcı damlatılır ve yapıştırıcı kuruduktan sonra, bu kısma bir iğne ucu ile vernik damlatılarak, parlaklığı sağlanır.

Baş üstü atış. (Overhead cast)

Çift salınımlı atış (Double haul cast)


















Yuvarlama (Roll cast)