Kendin Ol Serseri!

[@Aldacı]

Tembel bir gün. Rüzgar bile esmeye üşeniyor, güneş öylece duruyor ve sabit bir sıcak var. Benim hüzün havalarım yani. Sonbahar, kış, yağmur, kar değil de; şu güneş hüzünlendirir beni. Hatırlattığı bir şehirdendir belki. Tam bilmem sebebini.

Biraz havanın, biraz Erlik'in yazılarının etkisiyle artık kendime ait bir konu oluşturayım, ara ara yazarım diye düşündüm. Pek beceremem gerçi yazmayı, ama çok güzel düşünürüm; düşünürken yazdım sanarım, kalemi alır susarım. Bu sebepten affınıza sığınıyorum, okumayın, boşverin ama bırakın yazmaya çalışayım.

Aklımda hala devam edemediğim, geçmişte sıkışmış hikayeler var. Belki oturur baştan yazarım onları ileride. Başını daha tam oluşturamadığım bu hikayelerin sonunu rahat görüyorum ama, mutlu sonların adamı değilim çünkü.

Eh, başlığı açma amacımı anlattığıma göre şimdilik uzaklaşayım buradan. Umarım yazabilirim, sonra hayıflanmak zorunda kalmamak için.

Bu da jenerik müziğimiz olsun bari.


Bob Seger- Turn the Page

[media]http://storagestart.divshare.com/launch.php?f=10544771&s=a3b[/media]

Başlık için ayrıca teşekkürler patron...

[@Emilio Santos]

Serseri ruhun daim olsun Aldacı.

Yazı yazmayı görev gibi düşünme yada birilerinin beğenisi için yazdığını. Yazmanın en güzel yanı bağımsızlığı zaten (çok küfredesin gelirse sözlüğe git) Yazdıkların zaman içinde saçma gelecektir. "Bunu nasıl yazmışım" diyeceksin zaman zaman. İşte, işin en güzel yanı da o zaten. Demek ki daha iyi olmuşsun.

Sonu belli olan hikayelere bir başla, bak sonu nasıl değişiyor

Yazılarını bekliyorum. Saçmaladığını düşünsen bile yaz. Ben öyle yapıyorum

[@Esmeralda]

Bende bütün yazı yazabilenleri kıskanıyorum. Hepiniz mükemmel döktürüyorsunuz.Başarılar dilemekten ve tebrik etmekten başka birşey gelmiyor aklıma.

[@Aldacı]

Ben de pek düşünmüyorum yazabildiğimi ama çok rahatlatıcı, herkese tavsiye ederim. Teşekkürler yorumlarınız için.

[@Banemin]

Yazmak...

Birilerine beğendirmek veya birilerine anlatabilmek olmamalı bence. Kargacık burgacık harf denen şekilleri kullanarak dökebilmek içindekileri yazıya. Sessiz düşüncelere ses vermek, hayalleri dillendirebilmek olmalı.

Çok iyi çıkış yapan yazarlar vardır hani. ilk romanlarını veya ilk yazılarını okuduğunuzda sizde hayranlık uyandırır. Bir anda alır sizi yazdıklarının içine. Ama sonra...
Otomatiğe bağlar kendini ve yazılarını. Beğenilmenin cazibesine kapılır ve daha fazla beğenilmek için seri üretime geçer.

İlk yazısıyla veya romanıyla sizde ettiği yeri bir anda siler atar içinizden. Doğallığı gitmiştir ve yerini zorlama almıştır.

Uzattım yine.

Başladığın nokta yani ilk yazın yukarıda duracak nasıl olsa.

"Sonunu bildiğin hikayeler" diye kurduğun cümlede bir ön yargı yayılsa da ortalığa...

Erlik haklı. Baştan başlamak lazım her hikayeye. Sonunu bildiğini zannettiklerinden birinin seni yanıltma ihtimalinide düşün. Hani düşünmeyi seviyorsun ya! İşte yanıldığını an, belki mutlu sonla biten bir hikayeye imza atmanın mutluluğunuda paylaşmış olursun bizimle.

Kalemine ve yüreğine kuvvet Aldacı...

[@LaLe]

Aldacı şimdi de sen mi?

Valla zorla bana da yazdıracaksınız he. Sonra yakıp yıkıcam ortalığı

Aman korkmayın, işi bilenlere bırakmak en iyisi bence.


Başlangıç için fena değil, bakalım devamı nasıl olacak? Merakla bekliyorum..


Bölümün hayırlı olsun aldacı











Klibi Media Player olarak ekledim, hoşuna gitmezse değiştirebilirsin.

[@Aldacı]

Haklısınız. Baştan başlamak lazım, zaten nasılsa düşünceler değişiyor.
Teşekkür ederim Banemin yorumun için.
LaLe sen de yaz, seni de okuyalım. Teşekkür ederim yorumun ve şarkı için.

[@Pitsy]

Rüzgar esmeye üşeniyormu?
sizin tembel rüzgarı bizede yolla evin önünde kumsal denen birşey kalmdı lodostan denizi taşırdı utanmasa evi yıkıcak.
Sayfan hayırlı uğurlu olsun tatlım.

[@Mathematician]

Bir ara küçük bir hikayeye başlamıştın, sonrasını bilmiyorum. Başla bir yerden gerisi içinden geldiği gibi devam eder. Hikayelerini ya da yazılarını merakla bekliyorum. Ben diğer hikayenin sonunu da merak etmiştim ama sayfanı kaybettim. O yüzden devamını yazıp yazmadığını bilemiyorum.

[@Aldacı]

Üşeniyordu en son, indim baktım; geçmiş üşengeçliği, dağıttı saçlarımı Teşekkürler pitsy.

Hangi hikayeydi o matçım, sabahın köründe işyerinin önünde beklemek isteyip yemek arasına anca yetiştiği mi? Doğaldır kaybetmen, kapandı o blog Yazmadım devamını, kız hala pas vermiyor


Aklıma gelmişken bunu yazmak istiyorum

Sadece bir çikolata veya bisküvi almak için markete gideniniz var mı? Eğer varsa çok yazık, kapı komşunuz olan bakkal ne güne duruyor?

Söyleyin şimdi, marketin tüm lafı "hoşgeldiniz"den ibaret olan kasiyerini mi tercih edeceksiniz; her gidişinizde güler yüzle karşılayıp hatrınızı soran bakkal amca yerine?

Ben marketlerden nefret ederim kendimi bildim bileli. Kalabalık yerlere tek başıma girmekten korktuğum için, kasvetli, soğuk, kocaman marketin içinde yalnız kalmaktan da korkarım. Konuşmaya da çekinirim; sadece ürünü uzatır, parayı verir, koşarcasına uzaklaşırım oradan.

Bir güler yüz ararım alışveriş yapacaksam. Bu yüzden hemen evin karşısındaki bakkala da gitmem; sokağın sonundakine giderim. Her daim güleryüzlü, konuşkandır çünkü oradaki amca. Hep promosyon yapar bir de. Arada sorar "okul nasıl" diye. Moralim bozuksa dahi mutlu ayrılırım o bakkaldan ki bence bir esnaf böyle olmalıdır. Sigara aldığımda beraber zamlardan şikayet etmeyeceksek, ne özelliği var ki...

Bir de; bütün bakkallar mı amca yahu?

Biliyorum, gereksizdi; ama yazdım, var mı itirazı olan?