İçimdeki Boşluk | Esmeralda

[@Esmeralda]

Bir sevdicek var aklımda, ruhuma dokunan.Öyle bir sevdicek ki, daha önce sevmemişliği hissettiren ve daha sonrasında kimseyi sevemeyeceğimi....
Sezebiliyorum, sana ait değilim.Kadrona girmeyi başaramazken, rüyama giremeyecek kadar imkansızlardasın.
Unutmak istiyorum sevdiceği, bırakıyorum kendimi gecenin zifiri karanlığına. Yürüyorum, yürüyorum, atlıyorum kalabalığın içindeki kendi yanlızlığıma. Gerisi mi? Şimdilik muallakta...
Sonra uyanmaya çalışıyorum, dalga sesleri geliyor kulağıma. Gözlerim acıyor, açmakta zorlanıyorum onları nedense. Açmayı başardığım da ise, bir sahil kenarında buluyorum kendimi. Bir anlam veremiyorum. –Nasıl geldim buraya ve ne olmuştu bana?
Sahilde oturmaya devam ediyorum, soruma cevap bulabilmek için. Ve bir müddet sonra acıdan kendimi dışarı attığım aklıma geliyor. Peki sahilde ne arıyordum ben? İçmiş miydim? Hayır bu doğru değil, içmiş olamam ben.İçmeyi beceremediğim gibi aynı zamanda bünyeme dokunduğunu da çok iyi bilirim. Bir istisna yaratmış olabilir miydim kendime...Hatırlamak için, sarf ettiğim enerjiyi boşa tüketiyorum. Sen bana ne yaptın sevdicek...

[@OkyanusunKalbi]

İçmeyi bende beceremem, moralim bozuksa, ne istediğimi bilmediğim durumdaysam fena çarpar.

***

Bölümün hayırlı olsun canım..İlk deneme için güzel...Yazılarının devamını bekliyoruz...

[@Esmeralda]

Orjinal Mesaj Sahibi OkyanusunKalbi

Bölümün hayırlı olsun canım..İlk deneme için güzel...Yazılarının devamını bekliyoruz...

Teşekkür ederim Okyanus.Devamının gelmesini düşünüyorum.İnşallah başarırım.

[@OkyanusunKalbi]

İnanmak başarmanın yarısıdır canım...İnanarak yazarsan yaparsın...

Sanki kendimde yazıyormuş gibi söyledim...Ben sizin yazılarınıza yorum yaparım yeter...

[@Isilti]

Sahilde olman güzel Esmeralda Bölümün hayirli olsun.
Sahilde, söyle elini alnina koyup ufuklara bakmak güzeldir.

[@Egemen]

İçinde boşluk olarak gördüğün yalnızlığını yazıya dökerek bizlerle paylaşman güzel şey. Yazdıklarınla kendini daha iyi tanıyıp, anlayıp içindeki boşluğu hayatın güzellikleri ile doldurmaya başlayacaksın.

[@Esmeralda]

Yalnızdı... Herzamankinden farklı hissediyor ve yaşıyordu bu yanlızlığını. Ölüm korkusu sarmıştı tüm bedenini. Milyonlarca karınca dolaşıyormuşcasına beyni uyuşmaya başladı. İçinde yaşattığı korkuya rağmen, kendine zarar vermenin olasılığı ile beraber türlü düşünce karmaşası içinde buldu kendini. Çıldırıyor muydu yoksa? Bir anda aklına, kendini bir yerlere bağlamak geldi. Okadar sıkı bağlamalıydı ki, hareketsizliğinin verdiği etkiyle, belki kurtulabilirdi içinde bulunduğu kabustan. En sonunda sıkı sıkıya bağlanmıştı kurtuluşa doğru. Sabah olduğunda, bu kabusun biteceğine inandırmış olarak kapattı gözlerini. Sabah olduğunda kurtulmuştu. Evet, herşey bitmişti. Çünkü, çünkü... Kendini asmıştı.

[@Esmeralda]

Yanlış zamanda doğduğunu hissediyorsun. İçinde bulunduğun zaman dilimleri ağır bir yük olarak çıkıyor karşına. Ne zamana nede insanlara ayak uydurabiliyorsun. İlişkiler eskisi gibi değil. Herkes dışa açılmış durumda. Herkes değişti bir sen kötürüm kaldın bu hayatta. Uydurmaya, adepte etmeye çalışsan da kendini bu hayata, daha bir çırpınman gerektiğini anlıyor ve çırpındıkça daha derinlere gömülüyorsun. Yapmaman gereken birçok hataya düşüyorsun. Yaşlanmaya başlamış biyolojik bünyende hala bir türlü büyümek istemeyen bir çocuğu yaşatıyorsun. Hatalarını hep onun yüzüne vuruyorsun. Çocuk, okadar arsız ki üstüne almıyor bile. Sevmiyorsun o çocuğu... Aynı zamanda içinden de atamıyorsun. Bir nevi arkasına sığındığın ikinci kişiliğin olmuş sanki...

Neden umursamaz bir hal içinde olduğunu soruyorsun kendine. Cevapsız kalan bu soru karşısında yıkılıyorsun. Kendini kabul etmiyorsun. İçindeki çocuk zorla kabul edeceksin diyor. Zihninde devamlı çatışma içindesin. Güç yetiremiyorsun. Her seferinde boyun eğmek zorunda kalıyorsun çocuğa karşı.

Bazen... Aslında heran herşeyden uzakta sığınabileceğin biryerlere kaçış geçiyor içinden. Ama sadece geçiyor…

Bunun dışında, vaziyeti kabullenmenin dışında yapacağın başka birşeyin olmadığını ve içindeki boşluğu asla dolduramayacağını anlıyorsun.

[@Nazlı]

Orjinal Mesaj Sahibi esmeralda

Yanlış zamanda doğduğunu hissediyorsun. İçinde bulunduğun zaman dilimleri ağır bir yük olarak çıkıyor karşına. Ne zamana nede insanlara ayak uydurabiliyorsun. İlişkiler eskisi gibi değil. Herkes dışa açılmış durumda. Herkes değişti bir sen kötürüm kaldın bu hayatta. Uydurmaya, adepte etmeye çalışsan da kendini bu hayata, daha bir çırpınman gerektiğini anlıyor ve çırpındıkça daha derinlere gömülüyorsun. Yapmaman gereken birçok hataya düşüyorsun. Yaşlanmaya başlamış biyolojik bünyende hala bir türlü büyümek istemeyen bir çocuğu yaşatıyorsun. Hatalarını hep onun yüzüne vuruyorsun. Çocuk, okadar arsız ki üstüne almıyor bile. Sevmiyorsun o çocuğu... Aynı zamanda içinden de atamıyorsun. Bir nevi arkasına sığındığın ikinci kişiliğin olmuş sanki...

Neden umursamaz bir hal içinde olduğunu soruyorsun kendine. Cevapsız kalan bu soru karşısında yıkılıyorsun. Kendini kabul etmiyorsun. İçindeki çocuk zorla kabul edeceksin diyor. Zihninde devamlı çatışma içindesin. Güç yetiremiyorsun. Her seferinde boyun eğmek zorunda kalıyorsun çocuğa karşı.

Bazen... Aslında heran herşeyden uzakta sığınabileceğin biryerlere kaçış geçiyor içinden. Ama sadece geçiyor…

Bunun dışında, vaziyeti kabullenmenin dışında yapacağın başka birşeyin olmadığını ve içindeki boşluğu asla dolduramayacağını anlıyorsun.

Hayırdır canım içimimi okuyorsun

[@Esmeralda]

Orjinal Mesaj Sahibi Sundae

Hayırdır canım içimimi okuyorsun

Telepatik algılarım açıldı büyük ihtimalle. İstemeden düşüncelerini okumuş olabilirim.

Dikkat edin dinleniyor olabilirsiniz.