Vizelerimin bitmesinden bir gün sonra buluşmak üzere Banemin ve Matçımla sözleştik. Banemin, Bursa’ya gelecek ve biz de onu gezdirecektik. Smyrna, Emiliyo(r) Santos ve Duayen’ime de söyledik gelin diye ancak onlar gelemeyeceklerini, başka bir zaman görüşebileceğimizi söylediler. “Eyvallah!”dedik, elimize kalan Banemin’i bağrımıza bastık


Beni geç kalmamam için sıkı sıkı tembihledi Matçım Banemin, dün sabaha doğru saat 4 gibi inecekmiş Bursa’ya, biz de saat 9’da bir araya gelecektik. Hava attım, geç kalmayacağımı, vaktinde buluşma noktasında olacağımı söyledim. Ama buluşacağımız yeri bir türlü anlayamadım Matçım sabırla anlattı, tam anladığımı düşündüğü sırada anlamadığımı fark ederek yıkıldı Sonradan farklı yerleri tarif ederek öğretti bana buluşacağımız yeri. Saat geldi, ben gittim malum mekana. Matçı’yla Banemin’i göreceğim diye bakınıyorum sağa sola ama yok kimsecikler Çaldığını sonradan fark ettiğim telefonumu açtım ve nerede olduğumu söyledim Matçı’ya. Ama yanlış söylemişim Arkamda duran kocaman ağacın cinsine bakmadım, büyüklüğünden yola çıkarak, “Çınarın altındayım” dedim Ortada çınar yok ki ayol, ne çınarı? Matçı'm da düşünsün dursun, çınar nerede diye Neyseki çok uzun sürmedi bu birbirimizi bulamama faslı ve gördüm o muhteşem ikiliyi. Gidip sarıldım ikisine de. “Çınar nerede Sultan?” diye sordular, “İşte şu çınar değil mi?” dedim ve kahkaha koptu


Bir büfeden otobüs bileti alıyorduk, arkamdan bir bayan “Bir bilet de bana alır mısınıııızzz?” dedi. Döndüm bir baktım ki, anam o da kim! Smyrnaaaaaaaaaaa Şöyle bir baktım “Anam bismillaaahh” dedim attım kendimi gadınıhıımmmın kollarına Matçı benim bu sürprizden haberdar olduğumu sanarak yalvaran gözlerle: “Sultan, n’olur başka sürpsizin varsa söyle!” dedi, koptuk E benim de haberim yoktu ki! Meğerse Simoşum dayanamamış da atlamış gelmiş hemen Bursa’ya. Muhteşem bir sürpriz oldu bu Uzunca bir süre bütün dişlerimi gördü tüm Bursa Mutluluktan ve şaşkınlıktan ağzımın iki yakasını bir araya getiremedim


Matçı’m, Bursa’ya gelen herkesi Çınar’a kahvaltıya, daha sonra da Tophane’ye götürürmüş Öyleyse yapılacak ilk iş belliydi. Benim o ulu çınarın ( ) önünden otobüse binip Çınar’a gidilecekti. Benim gözler bozuk, Matçı’nınki bozuk Biz pek seçemiyoruz uzaktaki otobüsün numarasını. Banemin’e söyledik sen bakıver diye, o da yakını seçemiyor Otobüs geldi ve biz arkayı dörtledik Banemin bir önde oturuyordu ama, yanımızda gibiydi; aynı zamanda da içimizdeydi, içimizde Güle oynaya vardığımız Çınar’a ne ara gittik anlamadım bile. Benim ağzım halen aynıydı ama, tüm otobüs bütün dişlerimi görüyordu. E anacım, dişlerim güzel, mutluyum da Neden kapatayım ki ağzımı cereyen yapmadıkça? (ıyyy, kabul ediyorum iğrençti )


Çınar’ın dallarından biri 150 metreymiş, Banemin bunu doğrulamak için yanında metre getirdiğini söyledi ama çıkarıp da ölçmedi hiçbir dalı Masamızı seçip oturduk ve söyledik siparişimizi. Küçük demlikte gelen çay, Banemin’in hayallerini biraz baltalamış olacak ki, “Demlik küçükmüş…” dedi Kahvaltı masamızdaki tatlıların yoğunluğu nedeniyle olsa gerek ki, sineklerden başımızı alamadık. E kolay değil elbette, Simoş, Matçım ve benim o dayanılmaz cazibemiz ve mis kokumuz çekti bütün haşeratı Keyifli bir sohbetin eşliğinde yapmış olduğumuz kahvaltımızdan sonra fotoğraf çekme faslına geçtik. Banemin’in arkasına geçip saçlarımı onun kafasından aşağı salladım (anlatıma gel anlatımaaaa ehehe ) Banemin’e kahverengi uzun saçlar çok yakıştı Daha sonra aynı şeyi Matçı’m yaptı ve Banemin’in güzel gözlerine sarı kombinasyon daha güzel oldu Banemin bundan sonra saçını uzatıp röfle attırmaya karar verdi


Nereye gitsek nereye gitsek diye düşünürken, Banemin’le Smy’i Matçı’yla tabu oynadığımız yere götürmeye karar verdik. Ama o kafeyi “oyuncakçı” diye nitelendirdiğimiz için Banemin’de bir şaşkınlık peydah oldu Sonrasında buraya gitmekten vazgeçişimizi Heykel , Köprülü Çarşı, Yeşil Türbe, Yeşil Camii, Heykel gezimiz takip etti. Evet, Heykel gezilerimiz Gün içerisinde Heykel denen o mahali o kadar çok gördük ki, Smy burayla bütünleşti “İlle de Heykel, ille de Heykel!” diyerek yedi başımızın etini


Heykel’den ikinci kez geçerken ben Matçı’ya acıktığımı söyledim ama bunu yalnızca Matçı’ya söyleyebildim Aradan 5 dakika geçmeden Smy de ben acıktım diyince, “Beni bir sen anlarsın zaten gadınıhııımmm!” diyerek sarıldım sevinçle Misler gibi yedik yemeğimizi sonra, ooohhhh


Meşhuuuurrrr Tophane’mize gittik sonra. Yol epeyce uzadı ama Bu gezi sırasında Banemin’in nezaketi de gözümüzden kaçmadı hani. “Simoşcuğum, sen yorulursun, ver çantanı ben taşıyayım.” dedi ve Smy’nin çantası Banemin’in güzel ellerinde, yer yer de kolunda görülmeye başladı Uzayan yolun sonunda Tophane’ye vardık ve Lilyumcuğum aradı biz oradayken Aramızda olamadığı için çatlayanlardan biri de oydu(diğerleri için bakınız: sonraki satırlar ). Onunla konuştuk biraz, birgün hep bir arada olabilmeyi dileyerek kapattık telefonu.


Orada da içtik çayımızı kahvemizi. Ama gönlümüz ne çay istedi ne çayhâne, gönlün derdi sohbet idi; çay kahve bahane Laf yine döndü dolaştı kilolara, spora geldi. Yeni favorimiz de pasif jimnastik Smy pasif jimnastiği Banemin’e anlatıyor, aktarıyorum:

Banemin: Pasif jimnastik nedir yahu?
Smy: Ya böyle Cin Ali düşün, onun yatmış hali; yatay Cin Ali
Banemin: Cin Ali çarpsın seni e mi

Hava kararmaya başladı, Smy’nin tatlı saati geldi Benim tatlılığım Smy’ye yetmedi, Smy’nin tatlılığı da bana Tatlıyı da başka yerde yiyelim dedik ve kalktık Tophane’den. O sırada büyük patron ReaL aradı, bir güzel de onunla konuştuk.

Aralarında en küçükleri bendim. Ama en çocuk olan ben değildim Banemin’in maşallahı var, Tophane’den çıkarken kol kola girip koştuk birlikte yolda

Uzunca bir yürüyüşten sonra Heykel’e doğru giderken Matçı’nın tavsiye ettiği bir pastaneden tatlılarımızı aldık. Anam Matçı, Smy ve Banemin öyle düşkün ki çikolatalı tatlılara, büüüvvvvv ağzım açık kaldı “Yeter artık, almayalım” dediysem de dinlemediler beni, tatlı kutusunun kenarından bi Smy çekiştirdi, bi Matçı, bi Banemin “Durun çocuklar kavga etmeyin” dedim ve ben yedim bütün tatlıyı sırf kavga etmesinler diye (Duy da inanma )


Oturduğumuz bankta esas film koptu. Smy, ben eklerimi yerken fotoğrafımı çekeceğini söyledi, kandırdı beni Meğer video çekiyormuş Ama ben zeki kızımdır vesselam Hemen ona doğru dönüp video moduna geçtim Herkese selam söyledim, hepinizi andım Cem Yılmaz gibi: “Forumgerçek? İçimde içimdeee” diyerek


Sonra ayrılık saati geldi… Ayrılık, yaman ayrılık… Terminale gitmek için bindik otobüse, yine dörtledik bir yerleri O benden çocuk olduğunu söylediğim sevgili büyüklerim pek tatlıydı burada da Doyamadım onlara bakmaya Terminale geldik, Emilyo(r)m Santos’um aradı bir kez daha “İtiraf ediyorum kıskançlığımdan çatlıyoruuummm” demiş Smy’nin dediğine göre, beter olsun


Smy’nin otobüsü 20:10’da, Banemin’inki de 20:30’da idi. Peronlara gidip beklemeye başladık. Smy’nin otobüsü gelince öpüştük koklaştık vedalaştık bindirdik onu. Cam kenarında oturuyormuş Smy; Banemin ve Matçı’yla birlikte ona baktık aşağıdan. O kadar çok güldük ki, Smy’nin önündeki adam benim gülerken bayılacağımdan korkmuş, lüzumsuz işte O sırada giden bir otobüsü Banemin’in otobüsü sanarak hızla koştuk Smy’i orada bırakıp. Banemin’le ivedilikle vedalaştık ama boşunaymış. Zira, peşinden koştuğumuz otobüs Banemin’in değilmiş Öldük gülmekten Smy’nin otobüsünün yanına tekrar vardık ve el salladık ona giderken… Sonra da Banemin bindi otobüsüne, biz kaldık Matçı’mla aşağıda. Bir otobüsümüz bile yoktu, anlıyor musunuz


Sadece dördümüz birlikteydik dün ama, inanın tüm Forum Gerçek yanımızdaydı. Yalnızca Banemin’i beklerken, Smy’nin yapmış olduğu sürpriz de paha biçilemezdi. Son anda karar vermiş gelmeye. İkisinin de gözleri şişmişti uykusuzluk ve yorgunluktan. Ne kadar değerli hissettim kendimi onları öyle görünce, anlatamam… Küçük İskender’in dediği gibi: bir daha sevdim


Bugüne kadar asker arkadaşım gibi adıyla hitap ettiğim Banemin, abim oldu artık; abiymiş gerçekten de Teşekkür ederim Banemin, sana “abi” diyebildiğim için, gün içinde bana uyarak Sultan'la Sultan olduğun için


Smy, seeenn; gadınıhııımm Yaptığın bu jest için söyleyecek söz bulamıyorum. Çok teşekkür ederim geldiğin için, o güzel tatlılar için


Matçı’m, bana buluşacağımız yeri her seferinde büyük bir sabırla anlatıp da birgün bile şikayet etmediğin, hep yanımda olduğun için de sana çok teşekkür ederim Sahi, Kafkas kim?


Anam ne çok yazmışım böyle ben Sürç-ü lisan ettimse affola arkadaşlar. Bu uzun anımızı okuma zahmetine katlandığınız için de size çok teşekkür ederim (Çok kibar kızım vesselam, teşekkür ede ede bitiremedim ) Birgün hep bir arada olabilmek ümidiyle, okuduğunuz en uzun yazı bu olsun, sevgiler

SuLTaN
5 Aralık 2010