Neşvan Mahmut - 2

[@Bekriya]

Koskoca bir Haziranı geride bıraktık.
Bu demek oluyor ki bi 30 gün daha yaşlandık. . .
Yaz yüzünü iyice belli ediyor artık kağıt kardeş.
Deniz kıyısında yaşadığımızdan mıdır nedir. Nem ben buradayım diyor.
İnsan durduğu yerde şıpır şıpır terliyor.
Çok sıcak öğlenleri, bu ne sıcak, çok sıcak !

Daha da sıcağı yok mu defter kardeş ?
Var, cehennem diye bir yer varmış, bu dünya da rahat durmayanlar ora da kızaracakmış.
Cehenneme düşünce ne yapacağım kalem kardeş. ?
Herşeyi kağıda dökmeme yardımcı oluyorsun, buna da bi omuz çıkta şu kağıt kardeşe yazayım.
Yazayım da, bir okuyim bakayim. . .

Hıı, ben ikili hocanın yalancısıyım.
O söyledi.

- " İçme Mahmut, namaz kıl, oruç tut Mahmut. 1 kerede olsa gel şu camii'ye Mahmut. Yarın seni de o taş'a yatıracaklar. Nasıl bilirsiniz diye de soracaklar.
Ne diyeceğiz, Mahmut ? "

Çok içerdi dersiniz İkili. İşim var git öte.

- " Cennet'in yolu bedava, cehennem'in yolu paralıdır "

Tamam İkili, git hadi. . . !

İkiliyi severim, o da beni sever sağolsun. İyilik etmek ister bilirim.

Birde cenneti anlattı bana, övdü övüştürdü. Yakutlar, inciler, çadırlar, huriler.

İkili, Rakı var mı rakı ?

- " De git ulan işine, çarptıracaksın bizi ! "

Sen söyle kağıt kardeş, ne demişim ki ? Soru sordum, birşey mi dedim. Var ya da yok diyecekti sadece.
Vesselam, İkili ile de mutabık olamadık.

İkili Saliha'nın bir küçüğüne vurgun idi.
Onlar bu kasabayı terk ettiklerin de İkili kendini iyice namaza niyaza verdi. Zaten meyilli idi.
Orada buldu çareyi.
Bende vurdum rakının gözüne gözüne.
O imam oldu, ben Neşvan.

İkili gayretli idi. Bir kaç kez sırf Asuman için şehire gitti.
Ben ise haber bile yollamadım Saliha'ya.
Ama sonunda, İkili de kaybetti Neşvan da.
Ulan Mahmut, ulan Mahmut ! Seni serhoş bozuntusu !
Neden gitmedim ki peşinden, neden tutmadım hiç kolundan.
Belki karşım da olurdu şimdi. . .

Her akşam kafayı bulunca " ... bir sen kaldın içimde, " diye başlamazdım şu güzelim buğulu ve çatallı sesimle.
Sahi ulan Mahmut.
Belki karşımda olurdu ve ona " Gülünce gözlerinin içi gülüyor, kendimi senden alamıyorum. . . " der, başlardım.

Ah anam ah.
Seni zalim kader. Nemrut kader !

Seni yazan kötü yazmış.
Bir çok dert yazmış da, mutluluk eklemeyi atlamış.

Neşvan Mahmut. 3 Temmuz 1978 Pazartesi.

Berat.