Yegane bi semtin çocuğu olmak isterdim, semt çocuğu.
Güzel insanların olduğu bir semt.
Kardeşlik raddesine dayanan arkadaşlıkların olduğu, sımsıkı bir yumruk kadar kenetlenmiş bir semt olurdu bu.
Ahali birbirini tanır, saygı dolu olurdu.

Aşk yaşayabileceğim bir semt olurdu bu.
Aşk da penceresinin önünden ayrılmayacağım bir kız ile olurdu.
Mahalleden dostlarım olurdu. Sahile iner, denize taş atardık.
Su üstünde en çok taş sektirme yarışması yapardık.
Sonuncuyu tutup denize atardık. E, anca beraber kanca beraber. Denize biz de atlardık.
Şifayı kapar, günlerce yatardık.

Semtimiz de, Hacı bakkal da vardı.
Alkol ve tütün satmazdı.
Başına, kıyafetlerine göre renkli takke takardı.
Genel tasviri ; Siyah ayakkabılı, islami yeşil pantolan ve yelek. İçten beyaz gömlek, kafa da yeşil takke.
Ne tatlı bakkal amca oldu bu böyle.
Pek de hayırsever olurdu.
Sadece bir veresiye defteri semt gençlerinden alacağı ile doluydu.
Ses etmezdi bizlere.
Cumaya gider, " ara da siz de buyrun gençler, değişiklik olur " diye eklerdi.
Eczanecisi, yemekcisi, tuhafiyecisi. Manavı, kasabı, elektirikcisi, sucusu.
Semtimde her şey bulunurdu.

Laz bi fırıncısı olurdu. Sırf, gülmek için yanına giderdik.
Fırlamalık bedava, takılırdık dükkanına.
Kızdırırdık arada, giderdik üstüne üstüne.
Çekerdi odunu, takılırdı peşimize.
Esnaf bize bakar, göbeklerini tuta tuta gülerdi.

Fırının tam önünde, biraz sağ tarafa doğru kaldırımın üstünde bir köftecimiz de olurmuydu ?
Olurdu, olurdu.
Bilmem kaç yıldır orada olurdu.
Hatta semtin sembollerinden olurdu.
Ne güzel köfte yapardı, soğanını bol katardı.

Büfecimiz şehrin en iyi atomunu yapan büfecisi olurdu.
Mahalle maçlarından önce atomunu içmeden sahaya çıkmazdık, bu bir gelenek olurdu.

Bir kıyak daha geçeyim hayallerime, ayaküstü biracımız da olurdu elbet.
Maçtan sonra buzlu Bira. Yaşasın !
Yaz ayları kana kana içeceğimiz buzlu bira, bize % 15 indirimli olurdu, öğrenci olduğumuzdan mütevellit.
Sonrasın da 35 derece ateş mi istersin, bademcik iltihaplanması mı, gırla. !

Semt çocuğu olmak isterdim, bir semt çocuğu.
Bu çok şen bir semt olurdu.
Yardımlaşmanın ve dostlukların olduğu bir semt bu.

Akşam kahvehaneye toplanan insanlar topluluğu da olurdu.
Önce, büyük amcaların yanlarına gider hepimiz birer masaya kurulurduk. Oyunları izlerdik.

Oralet, kuşburnu, gazoz falan ısmarlardık kendimize.
Para. . .
" Ya kaçmıyoruz ya bu diyardan ! Yaz sen Ahmet abi vereceğiz mutlaka. . . Yaz abi yaz.
Vericez dedik ya, allah allah.
Ahmet abi sana bi haller oldu ha 2 oraletin hesabını yapıyorsun, olmaz. Valla gücendik ha !
Bak gidiyoruz işte. . . Gideriz, bir daha da gelmeyiz ha. "

. . .

" Ahmet abiii ! Bize göndersene oradan birer ıstaka.
Geldik buraya kadar 20'den düşmeden gitmeyiz valla. . . "

Berat.

Birde hiç büyümemek lazım o mahallede,hep çocuk kalmak lazım..

Teşekkürler Bekriya, kalemine yüreğine sağlık

Semt çocuğu olmak ayrı bir duygudur,heleki böyle bir semtte olmak apayrı.

O sıcacık mahallelere, semtlere kim hasret kalmıyor ki?

Çok güzel anlatmışsın duygularını her zamanki gibi.
Teşekkürler Bekriya

Biz o 'şanslı çocukluğun' son demlerine yetiştik. Bizden öncekiler daha şanslıymış; sonrakilere ise üzülüyorum sadece...

"Ulan Eşvan ne dangaloviç adamsın. ! "

Bunu çok sevdim.

Yazdıklarının hepsi birbirinden güzel. Duayen'in de dediği gibi, yaşından beklenmeyecek olgunlukta.

Teşekkürler Bekriya.

__________________