AKP’li Kardeşim… | Soner Yalçın

[@Canan]

Takılma yazının başlığına…
Yok “AKP”li demişim, yok “Ak Partili” demişim.
Seni-beni bunlarla oyalıyorlar.
Ben senin kardeşinim, aslolan bu.
Çünkü, ortak yüce değerlerimiz var:
Türk Bayrağı…
İstiklal Marşı…
Ve bu cennet vatan… Memleketimiz.
“Bir ipek halıya benzeyen bu memleket bizim”
Kim bu ülkede sevmez; Hz. Muhammed’i, Hz. İsa’yı, Hz. Musa’yı ve Hz. Davud’u…
Kim dil uzatabilir; Fatih Sultan Mehmet’e ve “Sarışın Kurt” Mustafa Kemal’e…
Kızabiliriz de sevebiliriz de; II. Abdülhamit de, Vahdettin de bizim atamızdır. Deli İbrahim de atamızdır, Enver Paşa da…
Biz Osmanlıyız… Biz Selçukluyuz… Biz Göktürk’üz…
Biz Sabarız, Peçeneğiz, Kıpçağız, Hazarız, Oğuzuz, Uyguruz, Kırgızız…
Biz akıncıyız, biz serdengeçtiyiz, biz tilbeyiz…
Biz Mehmetçik’iz…
552’de Göktürk’te biz vardık.
1071’de Malazgirt’te biz vardık.
1453’te İstanbul’da biz vardık.
1526’da Mohaç’ta biz vardık.
1915’te Çanakkale’de biz vardık.
1922’de Sakarya’da biz vardık.
1974’te Kıbrıs’ta biz vardık.
Biz hep vardık, varız, var olacağız.
Hepimiz aynı geçmişten geldik; aynı geleceğe yürüyoruz.
Sana sesleniyorum AKP’li canım kardeşim!
Duyuyor musun?..

Biz kimiz

AKP’li canım kardeşim!
Bu memleket bizim…
Mevlana’sıyla Hacı Bektaşı’yla Hoca Ahmet Yesevisi’yle, Muhyeddin Arabi’yle bu memleket bizim.
Biz Yunus Emre’yiz. Biz Köroğlu’yuz. Biz Niyazi Mısri’yiz.
Dadaloğlu’yuz, Pir Sultan Abdal’ız, Nasrettin Hoca’yız.
Karagöz-Hacivat’ız. Ya da Kavuklu ile Pişekar.
Aşık Veysel de bizim, Bozkırın Tezenesi Neşet Ertaş da.
Nazım Hikmet de bizim; Necip Fazıl da bizim.
O renkli kıyafetleriyle Zeki Müren unutulabilir mi? O büyük sesleriyle Münir Nurettin ya da Hafız Burhan…
Zekai Dede Efendi de bizim, “bir başkadır benim memleketim” diyen Ayten Alpman da bizim.
Horon da teperiz, Zeybek de oynarız. Hızımızı alamaz Halay’a da dururuz.
Selvi Boylu Al Yazmalım ya da Hababam Sınıfı’nı seyretmeyenimiz kaldı mı? Ya İnek Şaban’a gülmeyen. Teyzemiz, halamız Adile Naşit’i, Mürüvvet Sim’i çok özlemedik mi?
Baş davası ahlak olan filozof Nurettin Topçu’yu sizden ya da bizden diye ayırabilir miyiz? Ya Cemil Meriç’i? Kemal Tahir’i?
Orhan Kemal de bizim Peyami Safa da…
Hepsi biz değil miyiz?
Hangimiz sevmeyiz köpüklü ayranı, suböreğini, kebabı ya da baklavayı. Sımsıcak ekmeğin içine hangimiz yağ sürmedi?
Kahve içip fal baktırmayanımız var mı?
Hangimiz ip atlamadı, topaç çevirmedi; hangimiz birdirbir, körebe, köşe kapmaca oynamadı?
Sela hepimizi derinden etkilemez mi?
Hangimiz yanımızdan giden tabuta omuz vermedi?
Bayramda büyüğünün elini öpmeyen var mı?
Ramazan da bizim Muharrem ayı da bizim değil mi?
Paskalya, Pesah bu topraklara yabancı mı?
10 Kasım’a duyarsız kalınabilir mi; 29 Ekim’e ya da büyük zaferimiz 30 Ağustos’a?
Hepsi bizim matemimiz hepsi bizim bayramımız değil mi?
Acılar da sevinçler de bizi kardeş etmedi mi?
Sana sesleniyorum AKP’li canım kardeşim!..
Duyuyor musun?..

Kabul ediyorum

Evet…
Kendi adıma kabul ediyorum…
Senin yoksulluğunun sorumlusu benim.
Senin işsiz olmanın sorumlusu benim.
Senin köle gibi çalıştırılmanın sorumlusu benim.
Senin evine haciz gelmesinin sorumlusu benim.
Senin tarlanı-bahçeni ipotek etmenin sorumlusu benim.
Senin okula gidememenin sorumlusu benim.
Senin evsiz-barksız yaşamanın sorumlusu benim.
Senin sürekli dayak yemenin sorumlusu benim.
Senin tecavüze uğramanın sorumlusu benim.
Senin tatil yapamamanın sorumlusu benim.
Senin çocuğuna oyuncak alamamanın sorumlusu benim.
Senin ağız dolusu gülememenin sorumlusu benim.
Senin felaketlerle didik didik edilmenin sorumlusu benim.
İtilip-kakılmanın, horlanmanın, aşağılanmanın, adam yerine koyulmamanın, sorumlusu benim aziz kardeşim.
Hepsini kabul ediyorum…
60 yıldır iktidar olamasak da çektiklerinin tüm sorumluluğunu üstleniyorum…
Fakat…

Ortak olma!

AKP’li canım kardeşim…
Hemşehrim…
Memleketlim…
Bilgisiz insanı herkes aldatabilir; sen ne aldat, ne aldan!
Vicdanını dinle; kötülükten değil, derinliği olan iyilikten yana ol!
İntikam duygusundan vazgeç; kin insanın kişiliğini kemirir; onu yok eder.
Sana yakışanı yap; ruhundaki şövalyeyi ortaya çıkar:
Hırsızlığa ortak olma…
Evet kardeşim!
Senden tek istediğim; hırsızlığı kabul etmediğini göstermen!
İdeolojileri-siyaseti tartışırız; yapılan icraatları överiz ya da yereriz; iyiyi-güzeli yine de buluruz.
Belki hata yaparız; kafamızı duvara vururuz. Ama yine kalkarız, yine el ele veririz; doğru’dan adalet’ten yana bir hayat için mücadele ederiz.
Hepsi bize/insana/Anadolu’ya özgüdür.
Ama…
Hırsızlığa ortak olmak, aşağılanmayı kabul etmektir.
Bal gibi biliyorsun, çaldılar! Hırsızlar!
Seni insanlıktan çıkarmalarına izin verme.
Aşikarı gizemli; sıradanı yüce görme.
Kardeşim!
Hırsızlığı reddet!
Bu kanla yıkanmış namuslu topraklara bu iyiliği yap.
Bu ülkenin şanlı tarihine gölge düşürme.
Ahlaksızlığa yol verme.
AKP’li inançlı dostum…
Bana inanmıyorsan Kur’an-ı Kerim’i oku:
“Siz dönün de babanıza deyin ki: Ey babamız! İnan ki, oğlun hırsızlık yaptı. Biz ancak bildiğimize şahitlik ediyoruz. Yoksa gaybın bekçileri değiliz.”
AKP’li kardeşim!
Pazar günü sandık başında Allah ile başbaşasın.
Yusuf Suresi’ni unutma.
Hırsızlığı onaylama!
Günaha ortak olma!
Kendine yakışanı yap…
Hiç değil bir kez olsun, AKP’ye oy vermeyerek uyar!

- Sözcü-

Soner Yalçın