Çok Perdeli Tiyatro

[@trk23]

Çok Perdeli Tiyatro

Yazılan senaryoyu uygulama alanında birçok başarılara imza atan içinde bulunduğumuz süfyani sistem, bugünlerde yine tasarlanmış, kurgulanmış bir it dalaşını sahibi olduğu medya kanallarıyla halka öyle bir sunuyor ki, halkımız hangi hırsız daha ehven-i şerdir diye tartışıp, bir hırsızı diğer hırsıza tercih eder hale geliyor.

Kapitalist sistemlerin özünde var olan talan, gasp, zulüm, hırsızlık vb. öğeleri, kapitalizmi benimseyen ve kapitalizmin yılmaz savunucusu olan siyonizmin uşağı olan süfyani rejimleri ayakta tutmak için, “her yolun mübah olduğu” fikrinin pratikte uygulanmasının da temelini oluşturuyor. Bu sistemler, dünya nüfusunu dahi yeniden tasarlama ve düzenleme derdine düşmüş olan siyonizmin planları uygulansın diye, danışıklı döğüşler ve kinler icad etmekten çekinmeyip, iki hırsızın kavgasını ayırmaya çalışan halkın tüm varlığını, bu danışıklı döğüşlerle talan etmeye ve yok olma tehdidiyle karşı karşıya olan siyonizme nefes aldırmaya çalışmaktadırlar.

Tıpkı içinde yaşamak zorunda kaldığımız süfyani sistemin birazdan anlatacağımız birçok hakikati perdelemek üzere bugünlerde sahneye koyduğu tiyatroda olduğu gibi, siyonizmin uşakları birbirlerine sövüp saymadan, beddua ve lanet okumaktan dahi çekinmemektedirler. Oysa hepsi şeytanlarının yanında halkımızı kastederek “biz onlarla sadece alay edicileriz” demektedirler.

Büyük şeytanın ve siyonizmin hiçbir zulmüne ve kıyılan milyonlarca masumun akan kanlarına aldırış etmeyen, aksine büyük şeytanın kucağında oturmayı “hizmet” sayanların elleri, ne hikmetse yine büyük şeytanın kucağında önemli bir yere sahip olanları lanetlemek için ğöğe doğru kalkmakta ve aslında ğöğe kalkan bu eller, gizli ve sinsi bir perdeyi de gözlerimize çekmektedir.

Şimdi sırasıyla bu rejimin, attığı bir taşla kaç kuş avlamaya çalıştığına kısaca bir bakalım;

1- İsrail’in yok olacağından artık emin olan siyonistler, kendilerine yaşanacak yeni coğrafya olarak fırat ve dicle arasını seçmiş ve kendi hegemonyaları altında kurulacak bir “büyük kürdistan”ın aslında tam karşılamasa bile “büyük israil” hevesinin pratiğe yansıması olacağına karar vermişlerdir. Barzani başkanlığındaki Kuzey Irak bölgesinin İsrail ile ilişkileri artık sağır sultan için bile gizli değildir. Ve artık Kürdistan’ın genişlemesi ve büyümesi için yeni adımlar atmanın zamanı gelmiştir. Suriye’nin “karıştırılmış” ortamı bu iştahı iyice kabartmış ve Barzani’nin Diyarbakır’a yaptığı ziyaret ile Kürdistan’ın Türkiye ayağının da temeli atılmıştır. Türkiye’de ilk defa “Kürdistan” ismi geçen bir parti kurulmuş, ve partinin tüzüğünde “tam bağımsız bir Kürdistan” vurgusu yapılmıştır.

Barzani daha önce de bu rejimle işbirliği yaparak “çifte vatandaşlık” yoluyla güneydoğumuzda birçok vatandaşı kendi kimliğiyle donatmış ve yağmaladığı Irak petrollerinin gelirlerinin sayesinde bu vatandaşları maaşa bağlamış, yiyecek giyecek yardımı yapmış, kışlık ihtiyaçlarını karşılamıştır. En son ziyaretinde de Diyarbakır’da altın dağıttığı söylenmektedir. İşte bu yazının konusu olan “danışıklı döğüşün” ilk “perdelediği” mevzu, İsrail’in “nefes alma operasyonu” olan “Büyük Kürdistan” mevzusudur ki halkımız artık bu konuyu unutmuştur.

2- Operasyonunun daha ilk günlerinde hemen “İran” vurgusu yapılmış ve güya iktidardaki süfyaniler, ABD ve İsrail’in çıkarlarına ve emirlerine rağmen ambargoyu delmiş ve İran’a para (altın) akışı gerçekleşmiştir. Böylece iktidarın müslümanlar nezdinde kaybolan itibarı tekrar iade edilmek istenmiştir. Tıpkı “one minute” tiyatrosunda olduğu gibi, yine müslüman halklar İslam ile vurulmak istenmiştir.

3- Yolsuzluk yapan bakanlar vb. hemen tasfiye edilerek güya, yolsuzluklara savaş açan ve en yakını dahi olsa hırsızlara tahammül(!) edemeyen bir başbakan izlenimi yaratılmaya ve halkın biriken öfkesinin önüne geçilmeye çalışılmıştır.

4- Emniyet vb. kurumlardaki (bizim gibi düşünmeseler ve bizlere düşman bile olsalar da) “vatan, millet” bilincine sahip görevliler bu danışıklı döğüş bahane edilerek ekarte edilmiş ve hatta bazıları öldürülmüştür. Böylece ileride ayak bağı olabilecek olanlar yoldan temizlenmiştir.

5- Büyük şeytanın kurduğu “uluslararası şebeke”ye sürekli “cemaat” diyerek, bütün “cemaati” yapılardan halk soğutulmaya çalışılmış, böylece halkın hiçbir İslami yapı etrafında bir araya gelmemesi sağlanmak istenmiştir.

6- Zaten bölünmüş olan halkımız, bir kez daha ayrıştırılmış ve birbirlerine sabredemeyen ve birbirlerinden nefret eden iki grup daha ortaya çıkarılmıştır. “Böl, parçala, yut” yaklaşımının tekrar zuhur etmesi sağlanmıştır.

İşte tüm bu perdeler tek bir oyunla halkın gözü önüne çekilmiş, habersiz olan halk sistemin belirlediği zalimlerden, münafıklardan birini seçmek zorunda bırakılmıştır. Yıllarca “şeyhleri” uçurmaya alışmış olan halkımızın bir kısmı ve siyasi bilince ve analiz yeteneğine ne yazık ki sahip olmayan mektebimizin bazı mensupları da “bizim şeyhimiz daha uzağa uçar” teranesiyle birbilerine girmişlerdir.

Oysa Allame Seyyid Fadlallah’ın (r.a.) mükemmel tesbitiyle belirtmiş olduğu gibi “bizler önce şeyhe bağlanıp sonra fikre bağlanırsak, şeyhin her yanlışını fikrin gereği sanırız, ama önce fikre bağlanıp sonra şeyhe bağlanırsak, şeyhin yanlışlarını fikir süzgecinden geçirir ve onaylamayız”…

Alıntıdır. Kaynak: siyasetmektebi.com