Oruç

Oruç Kelimesi Farsça kökenli olup “günlük” manasındadır. Bildiğimiz mana da ise Oruç, niyet ederek tan yerinin ağarmaya başlamasından (imsak vaktinden) itibaren güneş batıncaya kadar yememek, içmemek ve cinsel ilişkiden uzak durmak suretiyle yerine getirilen bir ibadettir. Oruç titüelinin varoluş nedeni olarak öğretilmeye çalışılan "nefis kontrolü", "açın halinden anlamak", " bedeni dinlendirmek" gibi gerekçeler elbette temelsiz iddialardır. Çünkü ilkel insan bu kavramlara yabancıdır ve davranışlarına yön veren etki olamaz. Oruç, sadece İslam’da değil, en eski dinlere kadar var olan bir ritüeldir.

Kuran'ın, " Ey insanlar! Oruç sizden öncekilere farz kılındığı gibi size de farz kılındı, umulur ki onunla korunursunuz. Bakara 2/183." Olarak bahsettiği ayette de orucun kökenin daha evvelinde olduğunu göstermektedir zaten.

Antik dönemlerde ki din adamları kehanetlerini açıklayabilmek ya da tanrılara yakın durmak ve dünyevilikten arınmak adına oruç tutmuşlardır.Sürmerlere baktığımızda Sumer dininde Ay kültünün önemli bir yeri vardır. Ayın ilk göründüğü gün, 15 günlük olduğu ve görünmediği günlerde törenler yapılır, hatta bazı yiyecekler yenilmezdi. İslamiyet’te de oruç ve bayramların Ayın görünüşüne göre düzenlenmesi göze çapmaktadır. Eski Mısır'da ise oruç genellikle dini bayramlarda tutulurdu. Babil ve Asurluların da oruca büyük önem verdiği bilinmektedir. Oruç, tanrıların öfkesini yatıştırmak ya da tanrıları uyandırmak (örneğin bahar aylarında bereket tanrısı İnanna yı uyandırmak ) adına bir yol olarak seçilmiştir.