Çocukca Seviyorum Seni

[@Gülümsün]

ÇoCuKCa SeViYoRuM SeNi...

Sevgilerin en safı, süsten ikiyüzlülükten en arınmış olanı çocukça sevgi. İçinden geçenleri en kestirme yoldan ifade eden bir çocuğun samimiyetine başka hiçbir sevgi türü ulaşamaz.

Hiç kimse sevdiğine bir çocuk kadar sımsıkı sarılamaz. Hiçbir öpücük o kadar candan, içten değildir. Hiçbir sevgili sevdiği gidince bir çocuk kadar içten ağlayamaz.

Ve hiçbir sevgili sevdiğini bir çocuk kadar özleyemez.

Çocuğun sevgisine asla riya karışmaz, çıkar bulaşmaz. Ona bir oyuncak alsanız da sevmiyorsa sizi beş dakika bile saklayamaz duygularını.

Gönlüne girmek de çıkmak da samimiyet gerektirir çocuğun.

Çocuk, kendisine göstermelik sarılmaları, sahte gülücükleri, samimiyetsiz iltifatları anında anlar.

Sevgisi nasıl kestirmeyse çocuğun sevgisizliği de öyledir: Bazen eve gelen bir misafiri gözü tutmaz. “Amca sen bize niye geldin hadi git.” deyiverir. Öpmek isteyeni eliyle iter, zorla öpülünce ardından yanağını siler.

Bazen sevmediklerinin varlığından rahatsız olup onlara bir oyuncak bile fırlatır.

Bence en makbul sevgi bu. Beni sevenlerin çocukça sevmesin isterim. Sevmeyenlerin de çocukça surat ekşitmesini. Sevginin en güzeli en safıdır.

Yalakalıktan arınmış bir sevginin kıyası bile olmaz başka sevgilerle.

Yüreğinizden çocukca sevgiler eksik olmasın.

Sizi sevenler de çocukca sevsin inşallah...

Alıntı