Forum Gerçek

AnasayfaForumları Okundu Kabul Et Bugünkü Mesajlar
Geri git   Forum Gerçek > Maksat Muhabbet Olsun > Duygularımız


Yeni Konu aç  Cevapla
 
Seçenekler
Eski 08.12.2015, 21:27   #1
Çevrimdışı
Gülümsün
Yönetici

Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.
Standart Gülümsün Özel Sayfası





Dilde değilmiş sevmek.
Asıl olan yüreğinde hissetmek.
Dokunmadan tenine.
Karşındakini yakabilmek.
Kor yangınlardan bir esintide....
Kıvılcım misali savrulup
Yanında olabilmek.
Yüreğinle sevebilmek.
Bazen bir dokunuşta,
Bazen bir bakışta.
Bazen bir cümlede...
İçinde kopan fırtınaları durdura bilmekmiş.
__________________
  Alıntı ile Cevapla
11 Üyemiz Gülümsün'in Mesajına Teşekkür Etti.
Eski 08.12.2015, 21:34   #2
Çevrimdışı
Gülümsün
Yönetici

Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.
Standart Cevap: Gülümsün Özel Sayfası



Bizim çocukluğumuzda annelerimiz çalışmazdı. Okuldan eve geldiğimde boynumdaki anahtarla kapıyı hiç açmadım. Hatta babamın bile anahtarı yoktu. Annem evimizin bir parçası gibiydi, hep evdeydi. Her yere birlikte giderdik, zaten öyle çok da gidilecek bir yer yoktu ki…

Biz çok renkli bir çocukluk yaşadık… Renk renk boyalarımız, rengarenk elbiselerimiz çok yoktu belki ama, renkli rüyalarımız, toz pembe hayallerimiz vardı.

Çok oyuncaklarımız da olmadı bizim… Ama çok oyunlarımız vardı. Çamurlu arsalar, yolu bozuk sokaklar bizimdi… Oyunlarımız dışarıdaydı, şimdiki gibi bilgisayardaki sanal oyunlar gibi değildi. Bazen bir topun peşinden koşar, bazen çember sürer, topaç çevirirdik. Ayakkabımız delinirdi, dizlerimiz kanar, pantolonumuz eskirdi. Toz içinde, çamur içinde oynayan kirli çocuklardık, ama yüreğimiz temizdi. Çantalarımızı kaldırımlara koyar oyuna bile dalardık.

Annelerimiz bu durumu bildiklerinden bizlere ekmek arası bir şeyler hazırlar gönderirdi. Mahallemizdeki teyzeler annemiz gibiydi.

Susayınca girer evlerine su içerdik. Ya da pencereden bize bir sürahi bir bardak uzatırlar, hepimiz aynı bardaktan kana kana içerdik. Kısaca evine gidip gelen, elinde mutlaka yiyecekle dönerdi. Anneleri o arada çocuğuna verdiği şeyden bizlere de gönderirdi. Bu bazen bir kurabiye, bazen bir meyve olurdu.


Cebimizde harçlığımız olduğunda düşmesin diye çıkarır çantamızın üstüne koyar oyun bitince geri alırdık. Çok garip ama kimse almazdı. Sokaklarımız evimiz kadar güvenli idi. Düşünce kaldırırlar, kavga edince barıştırırlardı bizi…

Polisler gelmezdi kavgalarımıza, zabıtlar tutulmazdı. Sonra kavgalarımız da öyle ustura, falçata ile olmaz, onlar nedir bilmezdik bile… Asla kanlı falan da bitmezdi!.. En fazla saçlarımızdan çeker, hayvan adları sayar, tekme atar, yine oyuna dalardık. Birbirimizin suyundan içer, elmasına diş atardık. Misket oynamaktan parmaklarımız kanar, yine de mikrop kapmazdık. Azar işitip, acillere taşınmazdık.
Düşerdik, ekmek çiğner basarlardı alnımıza, oyuna devam ederdik. Röntgenlere, ultrasonlara girmezdik.


Günlük oyun elbiselerimiz ile gezmelik elbiselerimiz ayrıydı bizim… Bu yüzden gezmelik elbiselerimizin kıymetini bilirdik. Bu yüzden bayramlık elbiselerimizi, ayakkabılarımızı yatağımızın başucunda tutar, hayal kurarak uyurduk.

Ben bizim çocukluğumuzu çok özledim.

Sokaklarımız ruhsuzlaştı sanki. Komşumu tanımıyorum ama evinin camında, temizliğe gelen kadını haftada bir görür, “kolay gelsin” der, konuşurum. Onun dışında orada kim oturur, hiç bilmem. Evimizi kendimiz temizlerdik eskiden, güle oynaya biterdi işler.

Evlerimiz var, içinde yaşayan yok. Parklarımız var, içinde oynayan çocuk yok. Ama her yıl sökülüp yenilenen kaldırımlar, lüks binalar, ışıl ışıl vitrinler, girip çıkan yapay insanlar dolu şehir…

Ruh yok, buz gibi buz, bu biz değiliz…

Tahta iskemlelerimizde oturan yaşlılarımız, onlara dede, nene diye hatırını soran çocuklarımız yok oldu.

Sinemalarımız da kirlendi. Baş kadın oyuncu entrikalar çeviriyor, paraya karşı zaafı var. Erkek oyuncu kardeşinin sevgilisine göz koyuyor. Kim iyi, kim kötü belli değil. Herkes her an her şeyi yapabilecek gibi oldu. Hayatımız gibi… Şehirlerimiz gibi… Bizim gibi!..

Birbirimize yabancı, yalnızlıklarımızla yaşar olduk.

Bizim çocukluğumuz başkaydı. İnsanları sever, eşyayı kullanırdık. Şimdi ise eşyayı seviyorlar, insanları kullanıyorlar.

Herkesin her şeyi var ama bir tane “dostum” diyeceği kimsesi yok. Kişi başına düşen gelir çoğaldı, ama kişi başına düşen yalnızlık daha da çoğaldı.

Şimdi hepimiz Ayşecik’iz, hepimiz Ömercik. Hepimiz öksüzüz, hepimiz yetim.



Nejat Gümüş
__________________
  Alıntı ile Cevapla
11 Üyemiz Gülümsün'in Mesajına Teşekkür Etti.
Eski 08.12.2015, 21:35   #3
Çevrimdışı
Gülümsün
Yönetici

Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.
Standart Cevap: Gülümsün Özel Sayfası




Bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, bazen de hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret falan değil.. İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile. Sadece bir yalnızlık ihtiyacı.

Öyle günlerim oluyor ki, etrafımda küçük bir hareket, en hafif bir ses bile istemiyorum. Taşıp dökülecek kadar kendi kendimi doyurduğu mu hissediyorum. Kafamda hiçbir şeyle değişilmesi mümkün olmayan muazzam hayaller, bana her şeylerden daha kuvvetli görünen fikirler birbirini kovalıyor.

Fakat sonra birden bire etrafımda bana yakın birini arıyorum. Bütün bu beynimde geçen şeyleri teker teker uzun uzun anlatacak birini. Sokağa fırlıyorum.

Bir tek çehre görsem de yanında yürüsem, hiç ses çıkarmadan yürüsem diyorum. Halbuki ara sıra karşılaştığım ahbapları görmemezliğe geliyorum.

Hiçbiri bana bu anda yardıma çağrılacak kadar yakın görünmüyor. Bilmem beni anlıyor musunuz?
__________________
  Alıntı ile Cevapla
9 Üyemiz Gülümsün'in Mesajına Teşekkür Etti.
Eski 08.12.2015, 22:04   #4
Çevrimdışı
Ekin
Başına Buyruk

Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.
Standart Cevap: Gülümsün Özel Sayfası

Bizim Çocukluğumuz yazısında mutluluğu hissettim

Teşekkürler
__________________
  Alıntı ile Cevapla
9 Üyemiz Ekin'in Mesajına Teşekkür Etti.
Eski 08.12.2015, 22:43   #5
Çevrimdışı
Gülümsün
Yönetici

Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.
Standart Cevap: Gülümsün Özel Sayfası



Bizim çocukluğumuzda siyah-beyaz filmler oynardı televizyonda. Çünkü televizyonumuz da siyah-beyazdı.

Filmlerdeki karakterler de ya siyahtı, ya beyaz. İyilik ve kötülük öyle belirgindi ki, hemen iyilerin safında yer alırdık ve iyiler de bizi hiç yanıltmazdı.

Hep dürüst, hep gururlu, hep namuslu, hep cömerttiler. Belgin Doruk mağrur, Türkan Şoray güzel, Hülya Koçyiğit içli, Fatma Girik yiğit, Filiz Akın şirindi.

Ayhan Işık kuvvetli, Yılmaz Güney namuslu, Ediz Hun aşıktı. Babacan Hulusi Kentmen’imiz vardı bizim, zenginlerin iyi ve sevgi dolu olabileceğini o gösterdi bize.

Nubar Terziyan hep şefkatliydi, Sami Hazinses hep garip… Cevat Kurtuluş saftı, Necdet Tosun hep aşçı… Kadir Savun hep iyiydi, Erol Taş hep kötü…

Ayşecik öksüz, Ömercik yetimdi.





__________________
  Alıntı ile Cevapla
10 Üyemiz Gülümsün'in Mesajına Teşekkür Etti.
Eski 08.12.2015, 22:48   #6
Çevrimdışı
Gülümsün
Yönetici

Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.
Standart Cevap: Gülümsün Özel Sayfası




Şimdi uzağım belki!
Ama belli mi olur?
Belki demli bir çay kokusuyla gelirim.
Belki yağmur olur yağarım şehrine.
Belki de rüzgârla düşerim önüne.
Sen yeter ki bekle!
__________________
  Alıntı ile Cevapla
11 Üyemiz Gülümsün'in Mesajına Teşekkür Etti.
Eski 08.12.2015, 23:04   #7
Çevrimdışı
İklim
Uzman Üye

Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.
Standart Cevap: Gülümsün Özel Sayfası

Anılardan başlayınca sayfaya herkesin kendinden bir şeyler bulduğu duygulu bir sayfa olmuş.Kendinden de bir şeyler dinlemek isterim bu özel defterde.;-)
Hayırlı olsun diyorum, emeğine, yüreğine sağlık...
Mobil Sürüm ile Gönderildi
  Alıntı ile Cevapla
7 Üyemiz İklim'in Mesajına Teşekkür Etti.
Eski 08.12.2015, 23:08   #8
Çevrimiçi
Canan
Çiçekci kız

Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.
Standart Cevap: Gülümsün Özel Sayfası

Gönül yorgunluğumu atmaya geldim sayfana.

Hepsi yine güzel, yine derin anlamlar taşıyor.


Teşekkürler Gülümsün
__________________
  Alıntı ile Cevapla
7 Üyemiz Canan'in Mesajına Teşekkür Etti.
Eski 08.12.2015, 23:19   #9
Çevrimdışı
Gülümsün
Yönetici

Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.
Standart Cevap: Gülümsün Özel Sayfası

Alıntı:
Orjinal Mesaj Sahibi Ekin Mesajı göster
Bizim Çocukluğumuz yazısında mutluluğu hissettim

Teşekkürler
Okuyan gözlerine sağlık @Ekin. Ben teşekkür ederim.
__________________
  Alıntı ile Cevapla
7 Üyemiz Gülümsün'in Mesajına Teşekkür Etti.
Eski 08.12.2015, 23:21   #10
Çevrimdışı
Gülümsün
Yönetici

Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.
Standart Cevap: Gülümsün Özel Sayfası

Alıntı:
Orjinal Mesaj Sahibi İklim Mesajı göster
Anılardan başlayınca sayfaya herkesin kendinden bir şeyler bulduğu duygulu bir sayfa olmuş.Kendinden de bir şeyler dinlemek isterim bu özel defterde.;-)
Hayırlı olsun diyorum, emeğine, yüreğine sağlık...
Mobil Sürüm ile Gönderildi
Okuyan gözerine sağlık. @İklim. İnşallah kendimden de bir şeyler olacak bu sayfada. Teşekkür ederim.
__________________
  Alıntı ile Cevapla
7 Üyemiz Gülümsün'in Mesajına Teşekkür Etti.
Cevapla

Bu Sayfayı Paylaşabilirsiniz

Etiketler
gÜlÜmsÜn, Özel, sayfası


Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)
 
Seçenekler

Yetkileriniz
Konu Acma Yetkiniz Yok
Cevap Yazma Yetkiniz Yok
Eklenti Yükleme Yetkiniz Yok
Mesajınızı Değiştirme Yetkiniz Yok

BB code is Açık
[IMG] Kodları Açık
HTML-Kodu Kapalı

Hızlı Erişim


WEZ Format +3. Şuan Saat: 05:19.


Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Önemli Uyarı
www.forumgercek.com binlerce kişinin paylaşım ve yorum yaptığı bir forum sitesidir. Kullanıcıların paylaşımları ve yorumları onaydan geçmeden hemen yayınlanmaktadır. Paylaşım ve yorumlardan doğabilecek bütün sorumluluk kullanıcıya aittir. Forumumuzda T.C. yasalarına aykırı ve telif hakkı içeren bir paylaşımın yapıldığına rastladıysanız, lütfen bizi bu konuda bilgilendiriniz. Bildiriniz incelenerek, 48 saat içerisinde gereken yapılacaktır. Bildirinizi BURADAN yapabilirsiniz.