Evlerimizde
Dört duvar arasında
Günlerdir haftalardır
Kendimize maruz kaldık.
Ve ilk kez bunu bütün dünya ile hep birlikte yaşıyoruz.
İlk kez.. hepimiz.. aynı anda.
İlk kez bütün dünya “senin evin” gibi oldu.
İlk kez gök yüzümüz böylesine aynı.
İlk kez sabah kalkışımız ve akşam yatışımız aynı.
Belki de ilk kez hepimiz böylesine olduğumuz gibi kalakaldık.
Ya da kendimize ne kadar yabancı olduğumuzu anladık.
İlk kez.. hepimiz.. aynı anda.
Keşke şu anda şurda olsaydım bitti.
Keşke şu anda yurtdışında olsaydım bitti.
Şimdi İtalya’da sokaklarda dolaşsam bitti .
Amerika’da okusam bitti.
Haftaya Japonya’ya gitsem bitti.
Avrupa’ya taşınsam ertelendi .
İşlerim neden yeterince iyi değil bitti.
Neden şöyle değilim bitti.
Neden böyle olmuyor da bitti.
Her şeyin tek bir cevabı olunca tüm sorular da bitti
Daha önemli bir şey her şeyin önüne geçti.
Hiç görüşemiyoruz sitemleri bitti.
Keşke yanında olsam bitti.
Kimse beni sevmiyor bile bitti.
Beklentiler cevapsız kaldıkça beklemez olduk.
Belki de ilk kez aynı evde birlikte yaşadığımız insanlara kulak kesilmeye başladık.
İlk kez hayatı el ele birlikte yürütebilmeyi öğreniyoruz.
Yalnız olanlarımız da ilk kez kendine ne kadar kalabalık olduğunu.
İlk kez tek başına olmanın o kadar da büyük bir kabus olmadığını gördü.
İlk kez makyajlar silindi.
Kostümler çıkarıldı.
Zoraki dekorlar kalktı.
Dışarısı için hazırlanmak
Dışarıya göstermek
Aslında dışarıya yaşamak bitti.
İlk kez.. hep birlikte.. aynı anda.
İlk kez tüm oyuncaklar elimizden alındı.
İlk kez kendimizi oyalamadan
İlk kez böylesine sıkılmayı
İlk kez böylesine yardım bulamamayı tattık.
Daha düne kadar çok değerli olan şeyler artık yer değiştirdi.
Gitmezsem olmaz
Yapmazsam olmaz
Görmezsem olmaz dediğimiz her şey bitti.
İlk kez.. hep birlikte.. aynı anda
İlk kez dünyanın öteki ucunda farklı bir yaşam yok.
İlk kez tüm sokaklar ve caddeler aynı.
Restoranlarda buluşmalar, otellerde konaklamalar, birlikte seyahatler, grup aktiviteleri, dost meclisleri, kutlamalar, konferanslar, toplantılar.
İlk kez yoklar.
İlk kez bambaşka bir şey öğretiyor bize hayat
İlk kez “özlem gidermek” çarçur edilen bir his olmaktan çıktı.
İlk kez “dokunmak” alelade tüketilen bir şey olmaktan çıktı.
İlk kez “sarılmak” ne büyülü bir şeymiş anladık.
İlk kez bambaşka bir şey öğretiyor bize hayat.
İlk kez “değer”in ne olduğunu belki de.
İlk kez “önceliğin” ne olduğunu belki de.
İlk kez “ev”in ne olduğunu.
Hiçbir tercih yapma şansın olmadan gerçek “tercihin” ne olduğunu belki de.
Evlerimizde
Dört duvar arasında
İlk kez bugüne kadar belki de hiç sormadığımız sorulara maruz kaldık.
Kimse ne zaman biteceğini bilmiyor.
Kimse bundan sonrası nasıl olacak bilmiyor.
Tek bildiğimiz hiç bir şey artık eskisi gibi olmayacak.
İlk kez herşey her yerde yeniden başlayacak.
Bize yaşatılan bu tuhaf dönemden sonra
İlk kez neye dönüşeceğimizi bilmiyoruz.
İlk kez kimse kaldığı yerden devam edemeyecek.
İlk kez belki de hiçbir şey bir daha bize bu kadar zor gelmeyecek.
Çünkü belki de en zoru başarmak üzereyiz.
İlk kez kim olduğumuzu anlamaya
Kim olduğumuzu sandığımızı bırakmaya
Ve asıl olduğumuz şeye dönüşmeye
Belki de ilk kez bu kadar yaklaştık
İlk kez.. hep birlikte .. aynı anda.....


ALINTI

Ne kadar çok ilklerle dolu, güzel bir yazı.

İlkez birlikte evlere kapandık. İlk kez aynı şeyleri yapar olduk.



Teşekkürler Gülümsün.