Temeli sağlam direklerin üzerindeki kuşlar kadar güvendeyim. Ne çok yukarıda ne çok aşağıdayım. Kusursuz değilim. İdare edemem. Sert mizacım kalbimin silueti. Kasvet bulutlarım ayaklarımın altında. Kullandığım kelimeler benim esirim. Esaretimi cümlelerime borçluyum.

Kırılan aynanın önünden yedi kere geçtim. Her geçişim için çocukluğumun birini ödünç verdim. Temiz çarşafların kirli kırışıklıkları kadar naçizane fikirlerim. Sıfatlarım telefon kulübesindeki Clark Kent. Gözlük çerçevesinden dünyanın merkezine bakıyorum. Televizyon penceresinden dünyanın kendisine bakıyorum. Aklımın penceresinden boşluğa bakıyorum.
Bakıyorum da göremiyorum yeşil yaprakların sarı lalelere kur yaptığını. Dilenciden daha fakir, fabrikatörden daha zenginim. Yaşımın getirdiklerini anılarımla paylaşıyorum. Anılarımın getirdiklerini seninle harcıyorum. Seni vade farksız taksitlere böldüm. Ayda, yılda bir iki kez borçluyum.

Korktuğum sadece karanlığın sessizliği. Işığın aydınlığıysa fazla gürültülü. Loş oda fantezilerimi gelecek asırlara saklıyorum. Dertlerimi, tasalarımı miraslarıma pay ettim. Eski valizin kopmuş fermuarını tamir etmek gelmiyor içimden. Kenarı yırtılmış ayakkabımı diktirmiyorum. Ezilen kalbimi onaracak, arkadaşlarıma ilk olarak “yeni” sıfatını kullanacağım inansı bulmaya çalışmıyorum.

Senin yüzünden bu yazıyı yazıyorum. Senin yüzünden ağlamadım. Senin yüzünden gülemiyorum. Senin yüzünden düşen bin parça mideme oturdu tek parça. Kör kurşun beni gördü. Kader çarkı sen gidince durdu. Senin yüzünden artık yaşamıyorum…

__________________

Yaşamıyorum Artık ...
ben de

__________________
Bütün şairler sana mı aşıktı ki,
Okuduğum her şiirde sen varsın..

Nazan Bekiroğlu

Afiliciğim bu kadar karamsar olma lütfen, bak bir kaç gün geçsin daha farklı bir gözle bakacaksın durumuna dünyanın sonu gelmedi ya seneye daha güçlü olursun
Paylaşımın için teşekkürler Nazlıcık

__________________