Madalyonun İki Yüzü | Emin Çölaşan

[@Redwine]

Sevgili okuyucularım, Türkiye’de adına Fethullah cemaati denilen çok önemli ve kapsamı çok geniş bir topluluk var(dı).
Bunlar özellikle 2002 yılında AKP iktidara geldikten sonra palazlandı.
Örgütlenmeleri çok iyi idi. Devletin bütün kademelerine sızmayı, sadece sızmayı değil ele geçirmeyi de başardılar. Bu olay iktidarın da işine geliyordu.
Sarmaş dolaş idiler!.. Can dostu cemaate bütün kapılar açıldı.
Öyle bir düzen kurulmuştu ki, akıllara durgunluk verir!.. Örneğin herhangi biri herhangi bir makama atanacaksa ismi cemaat seçer, iktidar onay verirdi.
İlk hedef Fethullah hoca efendinin deyişiyle “Askeriye, mülkiye ve yargıyı” ele geçirmekti.
Türk Ordusu’nu özellikle düzmece Balyoz kumpasıyla bitirdiler.
Ordumuzun en seçkin komutanları cemaatçi savcılar ve hakimler tarafından tutuklandı, bir sürü akıl almaz iftiralarla hapishanelere sevk edildi.
Mülkiye derseniz, amaç İçişleri Bakanlığı, valiler, kaymakamlar ve polisin ele geçirilmesi idi.
Yargı bu sacayağının en önemli halkasıydı.
HSYK, Anayasa Mahkemesi, Yargıtay, Danıştay, savcılar ve hakimler…
AKP-hükümet-cemaat işbirliği ile süreç tamamlandı!
İktidarın tetikçisi ve taşeronu olan, kraldan fazla kralcılık yapan cemaat tümüyle olmasa bile büyük ölçüde başarıya ulaşmıştı.
İş öyle bir noktaya geldi ki, cemaat artık burnundan kıl aldırmaz oldu. Her yer, devletin her kademesi ellerinde idi ve devlet gücü onlara geçmişti.


* * *


Günün birinde aralarına kara kedi girdi, bu kez iktidar-cemaat kapışmasını izler duruma geldik.
Kavganın en önde gelen nedeni para ve kazanç idi. Hadise cemaatin dershanelerine el konulmasıyla patladı.
Açık söyleyeyim, ben bu kavganın geçici olduğunu tahmin ederdim ama yanılmışım.
O aşamaya gelindiğinde cemaat yeterince palazlanmıştı. Okulları, üniversiteleri, hastaneleri, gazete ve televizyon kanalları, irili ufaklı iş adamları vardı. Paraya para demiyordu.
Hükümet bu gidişten ürktü:
“Boynuz kulağı geçiyor. Fethullah bizi takmamaya başladı. Bunlar devlet ve para gücünü bizden alıp kendileri kullanmak üzere. Bu işi bitirelim.”


* * *


Kendi adıma söylüyorum, ben bunlarla yıllarca uğraştım. Bazı yazılarımı, kendisine hakaret ettiğim iddiasıyla Fethullah mahkemeye verdi. İşi gücü bırakıp adliyelerde ifade verdim ve hepsini kazandık.
Zaman gazetesinin gerçek satışı, yani bayi satışı 18 bin dolaylarında idi. Oysa 900 bin sattığını iddia ediyorlardı. Aradaki fark beleş dağıtılıyordu. Buna devlet bütçesi bile dayanmazdı. Bu rakamları yazdım, değirmenin suyunun nereden geldiğini sordum. Yine mahkemeye verdiler. Mahkeme üç kişiden oluşan bir bilirkişi heyeti kurdu. Yazdıklarımı bu heyet inceleyecekti…
İkisinin cemaatçi olduğunu öğrendik ama yapacak bir şey yoktu. Bir süre sonra bilirkişi raporu geldi:
“Zaman gazetesinde yaptığımız incelemede, Çölaşan’ın verdiği rakamların doğru olmadığı görülmüştür!”
İtiraz edip Yargıtay’a başvurduk:
“Bu rakamları Zaman gazetesinde araştıranlar elbette böyle diyeceklerdir. Gazete dağıtım şirketinden sorulması gerekirdi!..”
Kumpas açıktı. Yargıtay bu kararı lehimize bozdu. Ama bir kez daha gördük ki adına cemaat denilen topluluk bizim tahminlerimizden de ötede, gerçekten çok güçlü idi. Elleri her yere uzanıyordu.


* * *


Not: Yazının devamını okumak için tıklayınız.




----Sözcü----