İYİ SAATTE OLSUNLAR

Temel, karanlık ve fırtınalı bir gecede otostop çekmektedir. Yağmur o kadar şiddetlidir ki, bir metre ilerisini zor görülmektedir. Temel, yaklaşan bir otomobilin farını güçlükle fark eder, otomobil bizimkinin önünde biraz duraklar gibi olunca kendini arabaya atar ve hemen kapıyı kapatır, önüne döndüğü anda irkilir.

Direksiyonda kimse yoktur! Araba, çalışmadığı halde, yavaşça hareket etmeye başlar. Temel tırsar, korku içinde titremeye başlar, ileride bir viraj vardır, araba uçuruma doğru gitmektedir. Bir taraftan ağlarken, diğer taraftan da dua etmeye başlar... Uçuruma gelmek üzereyken, direksiyonda bir elin belirdiğini ve arabanın virajı döndüğünü görür.

Kafayı sıyırmak üzeredir, sonraki birkaç virajda da aynı el arabayı yönlendirir! Temel bütün cesaretini toplayıp ani bir hareketle kapıyı açar ve kendini arabadan dışarı atıp, en yakın ışıklara doğru koşmaya başlar.

Köye girdiğinde hala zangır zangır titremektedir. Hemen köy kahvesine dalar ve kahvedekilere anlaşılmaz seslerle başından geçenleri anlatmaya başlar.

Ortalığı bir sessizlik kaplar...

Bir süre kadar sonra, yağmurdan iyice ıslanmış, sanki çamura bulanmış iki kişi, nefes nefese kahveye girer.

Girenlerden biri Temel’i görür görmez yanındakine döner ve şöyle der:

"Aha bak! Biz arabayı iterken binen kazma buydu işte!"


***

TEMEL HAKLI

Temel, akşam evinde otururken telefon çalar. Telefona bakan Fadime, kısa bir konuşmadan sonra telefonu kapatıp Temel'e seslenir:

-Ula Temel! Dursun’un karısı ölmiş, seni cenazeye çağırıy!

Temel üzgün ve kırgın bir sesle:

-Bu cefer gitmem!

-Olur mu Temel? O senin en iyi arkadaşın.

Temel biraz düşünmüş:

-Adam, üçüncü kez karısının cenazesine çağırıy Fadime. Ben onu defacuk bile davet edemedim. Ne yüzle cideceğum da?

***

AÇ GÖZÜNÜ TEMEL

Temel ve Fadime çadırlarını alarak tatile çıkarlar. Hava kararınca uygun gördükleri alanlarda çadırlarını kurup, geceyi geçirdikten sonra sabah yollarına devam ederler.

Tatillerinin üçüncü gününde yine bir korulukta çadırlarını kurarak uykuya dalarlar.

Bir kac saat sonra Fadime uyanır ve Temel’i de uyandırır.
Temel uyku sersemidir, güzel bir rüyadan uyandırıldığı için de biraz kızgındır:

-‘’Ne var ula, Fadime? diye sorar.

Fadime:

-‘’Yukarı bak ve baga ne cördüğünü söyle.’’

Temel gökyüzüne bakar ve cevap verir:

- Bunun için mi uyandırdın beni? Baktım işte. Bir sürü cıldız görüyorum,ışıl ışıl parlayan milyonlarca cıldız. Yat ula!

Fadime tekrar sorar:

-‘’ Peki, bu sana neyi gösteriy?’’

Artık iyice uykusu kaçan Temel sinirlenir ve öfkeli öfkeli konuşmaya başlar:

-‘’Neyi mi cösteriy? İnanç olarak; Allah’in kudretini ve cendimin kainatta bir toz parçası olduğumu, acizliğimizi görüyorum.’’

‘’Felsefi olarak; evrenin sonsuzlugunu ve onun karşısındaki önemsizliğimizi cöroyrum.’’

‘’Astronomik olarak galaksilerin,cıldızların, gezegenlerin varlığını cöroyrum.’’

‘’Yıldızların konumuna bakarak saatin sabahın 3’ü olduğunu cöroyrum.’’

‘’Meteorolojik olarak da bugün havanın çok güzel olacağını cöroyrum.’’

-‘’Aha da cevap verdim, memnun kaldın mı şindi? Ya sen ne cöroysun, sağa ne yi cösteriy?’’

-‘’Ula cerizekalııı Temel, çadırımızı çalmışlar....!!

BİRALAR TEMEL'DEN

Temel neşe içinde bir bara gidererek barmene seslenir:

— Hey barmen ! Herkese benden bir bira!

Bardakilere biralarını veren barmen, hesabı biraz daha kabartmak ümidiyle Temel’e sorar :

-Ben de içebilir miyim abi?

Temel:

-İç tabii! Der.

Biralar içilir, barmen hesabı getirince anlaşılır ki, Temel’de para yok. Tabi Temel temiz bir sopa yedikten sonra bardan atılır.

Ertesi gün, Temel yine barın kapısında görünür ve içeri seslenir:

— Hey barmen ! Herkese benden bir bira!

Barmen hayretle ve şüpheyle Temel’e bakar:

- ‘’Daha dün sopa attım, bu adam manyak değil ya! Bu kez mutlaka paralı gelmiştir.’’ Diye düşünmüş ve biraları verdikten sonra sormuş:

-Ben de içebilir miyim abi?

Temel, barmene bir müddet kuşkuyla bakmış ve:

-İç bakalım! Demiş.

Hesap ödeme zamanı gelince , yine para yok ama ağız burun dağıtmasına sopa ve dışarı atılmak var.

Temel birkaç gün ortalıklarda görünmemiş ama yine bir gün barın kapısından içeri haykırmış:

— Hey barmen ! Herkese benden bir bira!

Barmen bir taraftan Temel’e dik dik bakarken, bir taraftan da düşünüyormuş:

-‘’Bu adama iki kez sopa attım, bu adam bu kadar da akılsız olamaz! Bu kez mutlaka paralı gelmiştir. Aklınca bu kez paraları ödeyecek ve beni mahcup edecek. Hiç olmazsa ben de birkaç bira içeyim de hesap kabarsın, zararımı çıkarayım.’’ Diye düşünmüş ve herkese biraları verdikten sonra sormuş:

-Ben de içebilir miyim abi?

Temel, adamın yüzüne kuşkuyla bir süre baktıktan sonra:

-Sana bira yok, sen içince sapıtıyorsun. Demiş.

GICIK KAPMIŞ

Temel, yanındaki Dursun'a;

-Ula Dursun, şu uşağı çöroy musun? Aha ona çok gıcığım, bir gün çeberteceğim itü!, demiş.

Dursun,Temel'in gösterdiği tarafa bakınca, beş kişinin yoldan geçmekte olduğunu görmüş ve merakla sormuş:

-Hangisidur da?

Temel, belinden tabancasını çekmiş, dan! dan! dan! dan!:

-Aha işte! Ayakta kalan ittur!

Not: Yönetici arkadaşlar,
(eğer bir sakıncası yoksa) çeşitli başlıklarında yazdığım Temel Fıkralarını da ,bir araya toplamak için buraya ekliyorum, umarım bir sakıncası yoktur.

Alıntı:

Orjinal Mesaj Sahibi Mediter Temel’in çalıştığı yolcu gemisi okyanusta batmış.(Batmasına Temel’in yol açtığı söylense de konumuz dışı olduğu için bu konuyu es geçeceğim.) Neyse efendim Temel iyi yüzücü, günlerce yüzdükten sonra küçük bir adaya (yarı baygın) kendini atmış. Birkaç saat arayla, aynı gemide yolculuk yapan bir İngiliz ve bir Fransız da güçlükle adanın kumsalına çıkmışlar. Yanlarında ne bir ateş ne de medeni dünyaya ait bir araç yokmuş. Gemi rotalarından uzak bu küçük ıssız adada, tek içecekleri birkaç ayda bir yağan yağmur sularından kumsala oluşturup, içini yapraklarla sızdırmazlık sağlamaya çalıştıkları su kuyularına biriken yağmur suları ve bu su tükenince denizin tuzlu suyunun (bir nebze olsun) süzülerek bu kuyulara doldurduğu yarı tuzlu suyu içiyorlarmış. Yiyecek olarak ta, adadaki tek ağaç olan Hindistan cevizinin meyvelerini, denizden elde edebildikleri küçük canlıları, kazayla yolu adaya düşen deniz kaplumbağalarını yiyerek yaşama tutunmaya gayret ediyorlarmış. İlk birkaç yılı, umutla ufuklara bakarak ya bir gemi veya yolunu şaşırmış BANLASANTUR’un ve keptın Banemin’in yolunu gözleseler de, daha sonraları kurtarılmaktan umutlarını keserek, Dünya’nın unuttuğu bu küçük adada, Robinsonvari çileli yaşamlarına yıllarca devam etmişler. Derken bir gün, dalgaların kumsala, yosun tutmuş ilginç bir şişe attığını görmüşler. Yıllardır bu ıssız adada en heyecan verici şişe karşısında, önce şişeye, daha sonra birbirlerine inanamaz gözlerle bakmışlar. İçinde belki bir damla şarap, bir mektup vardır ümidiyle şişeye doğru koşmuşlar. Şişeye ilk yetişen Fransız şişeyi alıp çalkalamış, ses yok, Güneş’e kaldırıp bakmış, yosundan içi görünmez… Heyecanla mantarından tutmuş, soran gözlerle Temel’e ve İngiliz arkadaşına bakmış, onların başlarından ‘’Aç!’’ onayını alınca, heyecandan titreyen elleriyle şişenin mantarını aralamasıyla, şişeden Hindistan cevizi ağacının boyunca bir dumanın yükselmesi bir olmuş. Öylesine boş bulunup irkilmişler ki, sırt üstü düştükleri kumlardan yukarı bakınca, neredeyse tüm gökyüzünü kaplamış gibi görünen devasa bir görüntü ile karşılaşmışlar. Gök gürültüsünü andıran sesle kendilerinden geçmeden önce duydukları son sözcükler şunlar olmuş: ‘’-Ben bir cinim! Binlerce yıldır bu şişede hapistim. Beni kurtardığınız için sizlere birer dilek dileme hakkı veriyorum! Dileğiniz her ne olursa olsun yerine getirilecektir! Uzunca bir süre baygın yattıktan sonra kendilerine gelince görmüşler ki, olay gerçek, cin elleri göğsünde emir beklemede, ama hepsini de almış bir düşünce,’’Ne dilesem? Para, Altın. Olmaz o zaman adada kalırız, adada para, altın,mal ne işimize yarar? Cin sabırsızlanmış: -‘’Hadi acele edin!’’ Fransız atılmış: -Tamam ben kararımı verdim. Şu an Paris’te, Eyfel kulesindeki barda viski içiyor olmak istiyorum.’’ Demesiyle yok olmuş. Fransız’ın gittiğini gören İngiliz hemen atlayarak: -Karımın ve çocuklarımın yanında olmak, Londra’daki evimizde olmak istiyorum!’’ demesiyle İngiliz de yok olmuş. Sıra Temel’e gelmiş ama Temel çok şaşkın, çevresine şöyle bir bakınmış: -Ha burasi da çok sessiz oldu da! Arkadaşlarim geri gelsin! Demiş mi Temel? Demiş tabi! Temel bu! Arkadaşlarını özlemiş zaarr! Mediter

Alıntı:

Orjinal Mesaj Sahibi Mediter Temel kullandığı kamyon ile 10 kişiyi ezmiş ve hakim karşısına çıkarmışlar. Hakim sormuş: -Anlat bakalım kaza nasıl oldu? Temel, başlamış heyecanlı heyecanlı anlatmaya: -Kamyonumla hamsi taşıydım, yokuş aşağı sallandum. Firenüm patlamasın mı? -Eeeee! Demiş hakim. -Araba başını almış cidiyi, durdurmanın mümkünati yohtur. Yolun sağı duvar, solu duvar. Cendüme dedim ki , Ula Temel bu arabayu ancak duvara sürterek durdurabilirsün. -Doğru düşünmüşsün. Demiş hakim. -Baktım ki, acep hangi taraftaki duvara vursam, sağ kaldırıma baktım, 9 kişi yüriy, sol kaldırıma baktım 1 kişi yüriy. Hakim meraklanmış: -Eee! Ne yaptın? -Dedim ki cendüme, ula Temel, sağ kaldırıma vursan 9 kişiyi ezecen, sol kaldırıma vursan 1 kişiyi, acele bir karar ver! Hakim: -Oğlum, madem ki başka çıkar yol yok, sola kırıp tek kişiyi ezseydin ya ! Temel: -Ben de öyle captım hacim bey! Hakim öfkelenmiş: - Oğlum tek kişinin yürüdüğü sola kırdığını söylüyorsun, 10 kişiyi nasıl ezdin? Temel : -Ben solda yürüyen adami ezmeyi kafaya coydum ya! Hakim merakla: -Eeeee, anladık? - Kırdım direksiyonu sola, cideyrum adamin üstüne üstüne, derken adam birden sağ kaldirima kaçmasin mi? Ben o adami cözden çikarmişım bi kere, adamin peşinden ben de kirdim direksiyonu sağa…