"Kilis tarihi deyince akla ilk gelen kaynak, Evliya Çelebi’ nin seyahatnamesidir. En gerçek belge kabul edilebileceğimiz bu eserde Kilis hakkında şu bilgilere rastlıyoruz; Kilis Halep’ in batısındadır, bir kalesi vardır. ( Bugün belirtilen bu kaleden en ufak bir ize rastlamıyoruz.) Kilis ve Azez sancak olup, Valide Sultan’ ın hasıdır. Yine Evliya Çelebi eserinden, şehrin dört tarafı kale şeklinde yüksek duvarlarla çevrili olduğunu yazar, bu duvarlar kerpiçten yapılmıştır.

Şehre sekiz kapıdan girilir. Bu kapılar demirli değildir. Kalenin önünde hendekler yoktur. Şehrin beş mahalle, dörbinaltıyüzaltmış evden ibaret olup, nüfusunun 24.000 olduğunu yazar. Bu bilgilerin 1648 yılında yazıldığını düşünecek olursak Kilis’ in çok eski bir yerleşim ve büyük bir şehir olduğunu rahatça söyleyebiliriz. Canbolatoğlu Camiinden övgü ile söz edilerek bunun güzellik ve ihtişamda Arabistan’ da ki benzerliklerinden geri kalmadığını yazar. Sonra diğer camilerden övgü ile söz edip Han ve hamamların özelliklerini yazar"

Kilis adı Yukarı Mezopotamya da Pellada Cyrrhus denen bir kent ile aynı adı taşıdığı ve Osmanlı kaynaklarında Kilis kalesi olarak geçtiği görülmektedir. Bu sözcüğün okunuşu “Kiris” olup “Kilis” sözcüğüne fonetiği bakımından büyük benzerlik göstermektedir. Grant Dictionier’de Cyrrhus’u “Kiris” anlamı da “Efendi” olarak yazmaktadır. Büyük olasılıkla 8. yy. da bölgeye gelen Türkmenler tarafından Kiris, Kilis diye söylenmiş ve bugünkü yeri Kilis olarak isimlendirilmiştir.

Kısaca Tarihi

Kilis İ.Ö. 1460 yıllarında Halep krallığına bağlıydı. Hitit imparatorluk döneminin başlamasıyla Hitit etkisine girdi. M. Ö 356 da Makedonya''dan yola çıkan büyük İskender kuzey batıdan güney doğuya doğru bütün Anadolu topraklarını işgal ederek İskenderun körfezine dayanarak İskenderun''u kurup Kilis üzerinden mısıra doğru yoluna devam etmiştir.

M. Ö. 323 yılında İskender''in ölümüyle imparatorluk 3 general arasında paylaşıldığında Kilis ve çevresi Selefki''nin egemenliği altına girmiş ve 227 yıl Selefkiler devletinin egemenliği altında kalmıştır. Türklerin bölgeye gelişi 8. yy da başlar. Harun Reşit El-Mehdi döneminde Orta Asya''dan koparak islamiyeti kabul eden horasanlı oğuz boyları gruplar halinde Abbasilerin hizmetine girmeye başlarlar.

Kentin bugün bulunduğu yerde Kilis adıyla gelişmesi Mısır-Türk kölemen devleti zamanında yani 1250’li yıllarda başlamıştır. Osmanlı devleti topraklarına yavuz sultan selim tarafından 23 Ağustos 1516 da Mercidabık köyü civarında yapılan ve aynı adla anılan savaş sonucunda katılan Kilis bu dönemde Halep eyaletine bağlı bir sancaktı. Kilis Mondros mütarekesiyle aralık 1918 de önce İngilizler daha sonrada Fransızlar tarafından işgal edilir. Bölgedeki Ermeniler Fransızlarla birleşerek Kilislilere zor günler yaşatırlar. Tüm yurtta seferberliğin başlamasıyla Kilis''te kurulan Kilis Kuva-i Milliyesi düşmanlarla kahramanca çarpışarak 6 aralım 1921 de kendi kurtuluşunu kendi kazanır ve Gaziantep e yardıma gider. Kilis 1927 yılında G.antep il olunca G.antep''e bağlı bir ilçe olmuştur. Ve 6 Haziran 1995 tarihinde de il statüsüne kavuşmuştur.

İllin doğu, batı ve kuzeyinde Gaziantep güneyinde ise Suriye yer almaktadır. Gaziantep'e 58 km uzaklıkta olan Kilis Suriye sınırına ise 10 km uzaklıktadır. Kilis'ten geçen yol Türkiye sınırlarının ötesinde Azez'den geçtikten sonra Suriye'nin Halep şehrine ulaşır. İl merkezi doğudan batıya doğru uzanan Resul Osman dağı eteklerinde kurulu olup güneye doğru inildikçe düz arazilere inen fazla engebeli olmayan bir sahada yer almaktadır. İlin kuzeyinde yer alan ve doğudan batıya uzanan dağlar arasında kuru dereler ve birkaç küçük akarsu bulunmaktadır. Genellikle kıraç arazilerin yer aldığı bu dağların etekleri ve üst kısımlarında tarıma elverişli araziler bulunmaktadır.

İlin güneydoğu ve sınır şeridi boylarında özelikle bağcılık ve zeytincilik çok gelişmiş ve tarıma elverişli araziler bulunmaktadır. Kırsal kesiminde yaşayan insanlar geçimini tarıma dayalı olarak sağlamaktadır.

İl sınırları 38 derce 27' ve 38 derece 01' boylamları ile 36 derece 38've 37 derece 32' arasında bulunan Kilis'in yüzölçümü 1428 Km dir.

İldeki başlıca çaylar; Afrin Çayı, Sunnep Çayı, Sabun Suyu Çayı, ve Balık Suyu Çayları olup bu çayların geçtiği arazilerde sulu tarım yapılabilmektedir. Kilis ilinin %12,2 si orman ve fundalık arazi %69,3 ü tarım alanı %7,7 si çayır ve mera arazisi %10,6 sı tarım dışı araziden oluşmaktadır

Kilis 10 Haziran 1995 yılında Yalova ve Karabük'le beraber il olmuştur.

İlçeleri Elbeyli, Polateli ve Musabeyli olmak üzere 3 tanedir. Ayrıca merkeze bağlı Yavuzlu adıyla da bir beldesi bulunmaktadır.

Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nin güneybatı bölümünde, Kilis’e bağlı bir ilçe olan Elbeyli, güneyinde Suriye, kuzeyinde Gaziantep, doğusunda Gaziantep’e bağlı Oğuzeli ilçesi, batısında ise Kilis ili çevrilidir. Suriye sınırında yer alan ilçe toprakları düz ova görünümündedir. İl merkezine 35 km., Gaziantep’e 55 km. uzaklıktadır. Deniz seviyesinden yüksekliği 650 m. olan ilçenin toplam nüfusu 7.950 dir.

İlçenin iklimi genellikle Akdeniz iklimine yakındır, yazları sıcak ve kurak, kışları ise ılıktır. Yağışlar genelde yağmur şeklindedir.

İlçenin ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Yetiştirilen tarımsal ürünler, arpa, buğday, mercimek, fıstık, zeytin, üzüm, mısır, pamuk ve önemli miktarda biberdir. Mera alanlarının azlığı nedeni ile hayvancılık önemini yitirmiştir. Bununla beraber, büyük ve küçükbaş hayvan yetiştiriciliği yapılmaktadır. İlçede sanayii kuruluşu bulunmamaktadır.

Eski ismi Alimantar olan Elbeyli, 1040-1157 tarihleri arasında Büyük Selçukluların hakimiyeti altına girmiş, bazı Oğuz boyları buraya yerleştirilmiştir. Daha sonra sırasıyla İlhanlılar, Dulkadiroğulları, Mısır Memlukları yöreye egemen olmuştur. Yavuz Sultan Selim zamanında da Mercidabık Savaşı (1516) ile Osmanlıların egemenliğine girmiştir.

Suriye’nin Carabulus ilçesine bağlı bir köy iken, Misak-ı Milli’ den sonra Carabulus Suriye sınırları içerisinde kalınca 1931 yılında köy olarak Kilis ilçesine bağlanmıştır. 1933 yılında nahiye olmuş, 1946 yılında ilçe olan Oğuzeli’ne bağlanmıştır. 6 Haziran 1995 tarihinde Kilis’in il olması ile Kilis’e ilçe olarak bağlanmıştır.

İlçede günümüze gelebilen tarihi eserler arasında; Güvendik Köyü’nde çatalhöyük, Geçerli Köü’nde Kulsurun Höyük, Taşlıbakar Köyü’nde Taşlıbakar Höyük bulunmaktadır.

Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nin güneybatı bölümünde, Kilis İli’ne bağlı bir ilçe olan Musabeyli, kuzeybatısında İslahiye, kuzeydoğusunda Gaziantep, güneyinde Kilis, doğusunda Polateli ilçesi ile çevrilidir. İlçe toprakları engebeli bir arazi yapısına sahiptir. Ovalık alanlar genellikle zeytinlik, bağ ve bahçeler, dağ kesiminde ise genellik meşelikler ve yabani meyve ağaçlarla kaplıdır. İlçenin nüfusu 13.675'tir.

İlçenin iklimi genellikle Akdeniz iklimine yakındır, yazları sıcak ve kurak, kışları ise ılıktır. Yağışlar genelde yağmur şeklindedir.

İlçenin ekonomisi tarıma dayalıdır. Sulanabilir tarım arazilerinde bağcılık, zeytincilik ve pamuk üretimi yapılmakta, kuru tarım olarak da hububat üretimi yapılmaktadır.

Yörede yeterli arkeolojik kazı ve yüzey araştırması yapılmadığından tarihi konusundaki bilgiler kesinlik kazanamamıştır. Bununla birlikte ilçede bulunan Murat Höyüğünün eski bir yerleşime ait olduğu bilinmektedir. Bu nedenle de Hititlerin burada yaşadıkları ve yörenin MÖ.3000 yıllarında yerleşime sahne olduğunu ortaya çıkarmaktadır. İlçede rastlantı sonucu, temel kazılarında tarih öncesi çağlara ait buluntular ortaya çıkmaktadır. Bu nedenle ilçe Kültür ve Tabiatı Koruma Kanunu gereğince koruma altına alınmış, 2. ve 3.’ dereceden arkeolojik sit alanı olarak ilan edilmiştir. Bugünkü Musabeyli ilçesi Murat Höyük üzerine kurulmuştur.

Malazgirt Savaşı’ndan (1071) sonra Türklerin Anadolu’ya yerleşmelerinden önce yöre, büyük bir orman alanı olarak bilinmektedir. I.Dünya Savaşı’ndan sonra Fransızların Kilis’i işgalinden etkilenmiştir.

Uzun yıllar Gaziantep ’in Kilis İlçesi’ne bağlı kalan Musabeyli, 1995 yılı Kilis’in il olmasıyla birlikte kendisine bağlanan 46 köy ile ilçe konumuna getirilmiştir.

İlçede Belende Höyük, Murat Höyük Köyü’nde Murat Höyük günümüze gelebilen tarihi eserlerdir.

Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nin güneybatı bölümünde, Kilis İli’ne bağlı bir ilçe olan Polateli’nin kuzeyinde ve doğusunda Gaziantep, güneyinde Kilis, batısında Musabeyli ilçesi bulunmaktadır. Hatay-Maraş oluğu ile Fırat ırmağı arasında uzanan Gaziantep Platosu’nun güneybatı kısmında, Türkiye-Suriye sınırında bulunan il toprakları Akdeniz ve Güneydoğu bölgeleri arasındaki geçiş kuşağı üzerindedir. İl merkezine 21 km. olan ilçenin yüzölçümü 238 km2 olup, toplam nüfusu 5.917’dir.

İlçenin iklimi genellikle Akdeniz iklimine yakındır, yazları sıcak ve kurak, kışları ise ılıktır. Yağışlar genelde yağmur şeklindedir.

İlçenin ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Yetiştirilen tarımsal ürünler, arpa, buğday, mercimek, fıstık, zeytin, üzüm, mısır, pamuk ve önemli miktarda biberdir. Hayvancılıkta büyük ve küçükbaş hayvan yetiştiriciliği yapılmaktadır. İlçede sanayii kuruluşu bulunmamaktadır.

Ravanda Kalesi ilçede arkeolojik kazı ve yüzey araştırması yapılmadığından tarihi ile ilgili kesin bilgi bulunmamaktadır. Polatbey Köyü’ndeki Polatbey Höyüğü yörede MÖ.3000 yıllarında bir yerleşim olduğunu göstermektedir. Bundan sonraki dönemlere ait tarihi konusunda hiçbir belgeye rastlanmamıştır. Ancak Kilis yöresindeki diğer yerleşim alanları dikkate alınırsa, burasının da 1040-1157 tarihleri arasında Büyük Selçukluların hakimiyeti altına girmiş, bazı Oğuz boyları buraya yerleştirilmiştir. Daha sonra sırasıyla İlhanlılar, Dulkadiroğulları, Mısır Memlukları yöreye egemen olmuştur. Yavuz Sultan Selim zamanında da Mercidabık Savaşı (1516) ile Osmanlıların egemenliğine girmiştir.

Daha önce bir köy niteliğinde olan Polateli, 1935’te nahiye olmuş, 1995’te Kilis’in il olması ile birlikte, Kilis’e bağlı ilçe konumuna getirilmiştir.

Kilis Polateli ilçesinde Ravanda Köyü’nün yanında bulunan bu kale, yöreye hakim bir dağın üzerinde kurulmuştur. Kalenin Hititler döneminde yapıldığı sanılmaktadır. Memlukluların uzun süre kullandığı bu kale Bizans döneminde de kullanılmıştır. Sonraki dönemde Arap akınları sırasında ve Osmanlı döneminde de kullanılmıştır. Bu dönemde kaleye yeni ilaveler yapılmış, daha sonra da genişletilmiştir.

Ravanda Kalesi iç ve dış kale olmak üzere iki bölümden meydana gelmiştir. Kale bulunduğu dağın tepesi oyularak yapılmış ve günümüze gelen bölümleri iç kaleye aittir. Dış kale ile ilgili sadece temel kalıntıları bulunmaktadır. Kale içerisinde su sarnıçları ve ne oldukları anlaşılamayan temel kalıntıları ile karşılaşılmıştır. İç kalenin giriş kapısı 2.20 m. genişliğinde, 3.10 m. yüksekliğindedir. Bu kapının yanında bulunan ve daha sonra kaybolan bir kitabesi bulunmaktadır. Bu kitabede:

“Eyyup oğlu Elmelik-ün-Nasr, Allah mülkünü muhallad etsin” yazılıdır.

Burada sözü edilen Eyyubi devletinin kurucusu olan En-Nasr selahaddin Yusuf’tur. Bu sultan 1236-1260 yıllarında Kilis yöresine hakim olmuş, 1261 yılında Moğol istilası sırasında öldürülmüştür. Yavuz Sultan Selim’in Suriye’yi ele geçirdiği yıllarda bu kalenin Halep’e bağlı olduğu kaynaklardan öğrenilmektedir. Başbakanlık arşivindeki bir belgeye göre de bu kalenin bulunduğu yer Halep’e bağlı bir kaza olarak gösterilmiştir.

Kalenin günümüze gelebilen kalıntılarından anlaşıldığına göre, duvarları bindirme tekniğinde yapılmış, kalın blok taşlar ve bunların yanı sıra moloz taşlar da kullanılmıştır. İç kalenin duvarları moloz taştan yuvarlak kulelerle takviye edilmiş olup, bunların bazılarının kalıntıları günümüze kadar gelebilmiştir. İç kale içerisinde birbirine geçen bölümler ve odalar dikkati çekmektedir. Kaleyi oluşturan bölümler birbirlerinden yuvarlak kemerlerle ayrılmıştır. Bu kemerler kesme taştan yapılmış olup, günümüze de iyi durumda ulaşabilmiştir.

Abbara (Kabaltı) Nedir?


Güneydoğu Anadolu Bölgesi'ndeki illerde örgü teknikleri kullanılarak inşa edilmiş, eğrisel yüzey yada yüzeylerden oluşan mimari örgü öğesine abbara yada kabaltı denir.

Abbaralar bazen sivri kemerli, basık kemerli veya yuvarlak kemerli olup, örgü sistemi beşik tonoz, çapraz tonoz olarak karşımıza çıkar. Evlere girişte yapılan sahanlıklar, bazen sokak üstlerinde altta bir geçit bırakarak yapılmış odalar (abbaralar), ortak kullanım alanları ile özel kullanım alanlarının ara kesitlerinde nasıl bir yapılanma içinde olduğunu gösteriyor. Abbaraların alt kısmı kamuya, üst kısmının ise mülk sahibinin mülkiyetinde olduğu belirtiliyor. Abbaralar, yazın sıcaktan korunulan, kısa bir an için de olsa serinliğinden, gölgesinden faydalanılan, soluklanılan geçitler olduğu biliniyor.

GAP kapsamında bulunan Şanlıurfa, Adıyaman, Batman, Diyarbakır, Gaziantep, Kilis, Mardin, Siirt ve Şırnak'ta toplam 9 kabaltı ve 5 konak kabaltı olmak üzere toplam 14 kabaltı, Kültür ve Turizm Bakanlığı'nın mimarlık örneği listesinde yer alıyor.

Kilis'in Yemekleri

Malzemeler

• 500 gr orta yağlı kuzu kıyması(iki kere çekilmiş)
• Yarım demet maydanoz
• 1 adet kırmızı biber
• 2 diş sarımsak
• 1 tatlı kaşığı toz kırmızı biber
• 1 çay kaşığı karabiber
• Tuz
• 1 adet kemer patlıcan

Üzeri İçin:

• 1 adet yeşil biber
• 1 adet domates

Yapılışı

• Sarımsağı ezin. Kırmızı biberi küçük küçük doğrayın. Maydanozu incecik kıyın.
• Kıymaya sarımsak, maydanoz, kırmızı biber, tuz ve baharatları ekleyip iyice yoğurun.
• Yoğurduğunuz kıymanın üstünden bıçakla geçin.
• Tepsiye önce 1 adet patlıcanı dilimleyerek yerleştirin.
• Üzerine yoğrduğunuz kıymayı 1 parmak kalınlığında elinizle bastırarak yayın.
• Üzerine dilimlediğiniz domates ve biberi dizin.
• 180 derecede ısıtılmış fırında 20-30 dk üstü kızarana kadar pişirin.

Not: Kilis tavanın özelliği, iki kere çekilmiş olmasına rağmen, malzemeleri eklenip, zırhla tekrar çekiliyor.
Orta yağlı kıyma kullanıldığı için, ayrıca yağ koyulmuyor.
Kimi mekanlarda tepsiye, önce patlıcan veya patates dilimleri diziliyor. Taş fırında pişiriliyor.

Malzeme

2 su bardağı kırmızı mercimek
1 su bardağı bulgur
1 su bardağı zeytinyağı
1 baş soğan
kırmızı biber
tuz

Yapılışı

Mercimekler tencereye konur, üzerini iyice örtecek kadar su eklenir ve ateşin üzerine oturtulur. Ara sıra köpüğü alınır. Mercimek iyice pişince tuz ve kırmızı biber eklenir. Kaynamaya başladıktan sonra bulgur dökülür,iyice özleşince ocaktan alınır.Zeytinyağı pembeleşince, yağ kırmızı biber ile yemeğin üzerine verilir.

Malzemeler

1 kg.parça kuzu eti
1/2 patlıcan
1kg domates
yarım demet maydanoz
sarmısaklı yoğurt
tuz,karabiber
pide ekmek
sade yağ

Yapılışı

Etler yağda pembeleşinceye kadar kızartılır. Patlıcanlar şeritler halinde soyulur, kuşbaşı et büyüklüğünde doğranır, kızartılır. Kızartılmış et, kabukları soyulmuş ve ufak ufak doğranmış domateslerin ilavesiyle salçalı suda pişirilir. Et piştikten sonra patlıcanlar ilave edilir, tuz karabiber serpilir, et bir müddet patlıcanlarla birlikte piştikten sonra tencere ocaktan alınır. Kayık servis tabağına önce doğranmış pide ekmekler, üzerine sarmısaklı yoğurt ve en üste de tenceredeki pişmiş et ve patlıcanlar gezdirilir. Maydanoz serpilir ve sıcak servis yapılır.

Not:Teşrübe Halep kökenli bir yemektir. Pide ekmek yerine sade pilav üzerine de aynı işlem yapılabilir.

Malzemeler

3 su bardağı çiğköftelik bulgur
1/2 komposto tabağı ceviz içi
300gr yağsız koyun eti
300 gr içyağı
1 baş soğan
1 tatlı kaşığı tarçın
2 çorba kaşığı nane
yeterince karabiber
kırmızı biber
tuz

Yapılışı

Bulgur tepsiye konur, üzerine çok küçük parçacıklar şeklinde soğan doğranır ve nane, kırmızı ve kara biber tuz eklenir. Yağsız etle birlikte sakız kıvamına gelinceğe kadar yoğrulur. Diğer yandan başka bir tepsiye içyağı ufak ufak doğranır, sıcak su yardımıyla yoğrulur. Yoğrulmuş içyağına tuz, karabiber, kırmızı biber, nane, ceviz içi ve tarçın konur. Yine yoğrulmaya devam edilir. Küçük parçacıklar ayrılır, her parçacığa badem içi şekli verilir. Tekrar köfte tepsisine dönülür ve köfteden iri parçalar alınarak kısa bir yoğurmadan sonra sıkımlanır. Her sıkım küçük içli köfte şeklinde ovulur. İçine hazırlanmış olan içyağından konur, ağzı kapatılır. Hepsi bitince de mangalda kömür üzerinde pişirilir. Pişirme işlemi fırında da yapılabilir.

Malzemeler

2 adet koyun mumbarı(bağırsağı)
2 su bardağı pirinç
250 gr orta yağlı kıyma
3 baş soğan
1 çorba kaşığı domatez salçası
karabiber
tuz

Yapılışı

Mumbarların ucu musluğa verilerek kaba kirinden arındırılır. Bir kebap şişinin sivri olmayan kısmıyla mumbar arka tarafından itilerek ters-yüz edilir. Tahta üzerinde bir bıçakla pislikleri kazınır. Mumbar(bağırsak) bir yeğene konarak tuz ile iyice ovalanır ve tuzundan arındırılır. 2 adet soğan iri iri doğranarak mumbara atılır, el yardımı ile iyice ovulur, yıkanır ve son olarak tekrar tuz ile ovulur. Tekrar ters-yüz edilir.

İçinin Hazırlanması

Pirinç içerisine, çok küçük doğranmış halde soğan, kıyma, salça, karabiber, tuz ilave edilir ve karıştırılır.

Doldurulması

Bunda mumbarın yağlı tarafından iç tarafına gelmesine dikkat edilir. Süzekten alınır, hazırlanan pirinç karışımından konur ve itilir. Arada boşluklar bırakılarak bu işlem devam ettirilir. Uç kısımlar ise en sonda dikilir ve bağlanır. Pişirirken su seviyesinin mumbardan yukarıda olmasına dikkat edilir. Arada sırada şişlenip ocaktan(Veya mangaldan) alınır. İsteğe göre sade yağ veya zeytinyağında da kızartılabilir.

Malzemeler

1 kg domates
1 kg patlıcan
1 baş soğan
1/2 kg yağlı kıyma
2 çorba kaşığı yağ
2 adet kırmızı veya yeşil biber
yeterince karabiber ve tuz

Yapılışı

Patlıcanlar çıplak halde ateş üzerinde döndürülerek pişirilir, kabuklar soyulup yıkanır, tahta üzerinde bıçakla dövülüp ezilir. Kıyma kavrulup yağ ilave edilir. Az sonra yağın bir kısmı alınır, kalan kıymanın bir kısmı da ayrı bir tabağa alınır. Tavada kalan kıymada soğan ve biberler ufakça doğranmış halde kızartılır. Domateslerin kabuğu soyulup doğranır, tavaya dökülüp pişince ocaktan alınır. Hazırlanan patlıcanlara tavadan alınan yağ ile tuz karabiber katılır. Bir tencerede 5-10 dakika kadar patlıcanlar pişirilir. Ocaktan alınıp uygun bir tepsiye patlıcanlar yassı bir şekilde yayılır, bunun üzerine pişen domatesler aktarılır. Domatesleri serdikten sonra, en üste ayrılmış kıyma serpiştirilir. Servis yapılır.

Malzemeler

8 adet yumurta
1/2 taze soğan
250gr taze sarmısak
5 maydanoz
2 yemek kaşığı un
2 yemek kaşığı nane
1 yemek kaşığı kırmızı biber
kimyon
küzbara(kişniş)
tuz,karabiber

Yapılışı

Maydanoz, yeşil soğan ve sarımsak ayıklanır, yıkanır ve çok ince kıyılır. Biraz tuz atılıp örselenir. Karışımın içine yumurta ve baharatlar konur. İyice karıştırılır ve 1-2 yemek kaşığı un ilave edilir ve karışım biraz dinlendirilir. Bir tavada iyice kızdırılmış olan zeytinyağına karışımdan bir yemek kaşığı dökülür. Avuç ayası büyüklüğündeki öccelerin bir yüzü kızardıktan sonra diğer yüzü çevrilir. İşlem böylece tamamlandıktan sonra yemek servis tabağına alınır ve yenir.

Malzemeler

1 kg patlıcan
5-6 adet domates
1 soğan
1/2 demet maydanoz
2-3 adet yeşil yahut kırmızı biber
karabiber
tuz ve zeytinyağı(Kızartmak için)

Yapılışı

Patlıcanların kabuğu soyulup, ince ince dilinerek kızartılır. Patlıcanların kızartma yağından 1 çay bardağı yağ ayrılır. Kızdırılmış yağda ufak ufak doğranmış soğan ve biberler soldurulur. Biraz pembeleşince kabukları soyulmuş ve orta büyüklükte doğranmış domatesler atılır. Domatesler pişince kızarmış patlıcanlar üzerine yerleştirilir. Karıştırılmadan 10-15 dakika hafif ateşte pişirilir. Servis tabağına koyulduktan sonra üzerine kıyılmış maydanoz serpilir.

Kilis sizin olsun, beni o yemeklerin arasina birakin.

Özellikle Kilis Tavasinin...

Himm aslinda o pidelerden de isterdim, firindan cikmis sicak sicak, arasina koyacaksin tereyagini akita akita yiyeceksin. Kübbülmüşviyye de olursa yaninda hayir demem. Bikbikiyeyi (isime bak tavuk gidaklamasi gibi) pidemin icine koyabilirim, nefis olur sanirsam. Elanaziki cok nazik yerim, Mücveri de öyle.

En iyisi yemeklerin hepsinden biraz biraz verin bana, ne kaldi ki?


Rukia, ellerine saglik ve tesekkürler.

Kabaltı (Abbara) 'lar çok ilginç. Üste yapılan ekstra odalar mülkiyet sahibine aitken altında kalan geçitlerin kamuya açık ve ait olması paylaşım ve hoşgörünün güzellikleri olsa gerek.

Sadece at arabalarının geçebileceği bir genişlikte yapılmış ve günümüz de otomobil geçişi mümkün değil.

Yemekler gerçekten enfes gözüküyor. Lale Kilis tavasından elini çek yada tam ortadan ikiye bölüp sonra yemeye başlayalım. Kavga çıkmasın.

Ayrıca yemek isimlerine hayran oldum. Hepsi bir birinden özel isimler.


Teşekkürler Rukia...

__________________
Ben hiç insan kaybetmedim...
Sadece zamanı geldiğinde, vazgeçmeyi bildim...

Oyyy Lale yemeklerin hepi senin olsun ama Bıkbıkiyeyi vermem. O sadece benim.

Diğerlerini Baneminle paylaşırsınız, siz aranızda anlaşın .

Hicbir seyin yarisini falan veremem

Pekin konusuna gidin siz, orada da güzel yemekler var.



Ya ama ben Cin yemeklerini de seviyorum, acaba oraya ben mi gitsem.


Pifffff, karar veremedim. Siz en iyisi dag, bayir, deniz konularina bakin

Deliler

Resimlerinde böyle yapıyorsanız gerçeğinde yanınızda olmak istemem, o arada beni de yersiniz siz

Harika bir konu olmuş Rukiacığım, ellerine sağlık.

O sokaklara bittim, eski binalara bittim bir de mücvere bittim