Sahildeki şezlonga uzanmış, uzaklara dalmıştı. Eski günlerdeki gibi, şu tatilden hemen sonra diyordu içinden. Kahvesinden bir yudum daha hürpletti. Sonra dönüp yan şezlonga bağdaş kurmuş Lale’ye baktı. O da uzaklara dalmış gibiydi. Belki o da eski günleri düşünüyordu.

“Ne düşünüyorsun?”
“Bilmem, dalmışım öyle”
“Nasıl bilmezsin? Neye daldığını bilmez mi insan?”
“Bilmem, bilir mi?”
“Off, hiç uğraşamam seninle Lale”

Canı sıkılan Banemin yerinden kalkıp tesisin kafeteryasına yöneldi. Santos’u bulmaktı amacı. Santos o sırada çok meşguldü. Yazdığı kitabın eleştirildiği bir haftasonu ekini okumak için sakin bir yer arıyordu. Çareyi tesisi terk etmekte bulmuştu.

…


Sevda: “Santos bahçe duvarını aşmış. Derhal güvenliği yönlendirmeliyiz.”
Real: “Uyuyor mu bu güvenlik? Neden kimse görmemiş?”
Sevda: “Ben de şimdi kamerada gördüm. Dış bölgede, bir ağacın altına saklandı.”
Real: “Subutay, İnsanlık! Santos şu an tesisin batı duvarının hemen arkasında, bir ağacın ardına gizlenmiş halde. Gidin getirin derhal. Nazik olun…”

Subutay telsiz anonsuna bozulmuştu. Santos sıklıkla yapıyordu bunu ama hiç uzaklaşmıyordu. Belki kendi haline bırakılsa kendiliğinden bile dönebilirdi. “Tamam şef” diyebildi sadece. Elini mandaldan çekince de ofladı. Yanında duran İnsanlık’a döndü “Hadi ağabey, gidip getirelim şu manyağı”

…

“BanLaSan Tur. Hatta sloganı bile var. Sen sadece hayalini kur…”
“Onu anlatmıştın zaten Banemin. Tamam, vardı belki ama ben şimdi hatırlayamıyorum”
“Ama sizi Mars’a bile götürmüştük Canan. Bilmen lazım”
“Mars’a mı? Ya ben aydan öteye hiç geçmedim. Bi gün Almanya’dan arkadaşlar ile kararlaştırdık, aya gideceğiz…”
“Ya biliyorum şimdi bu hikaye uzar. Yok bahçem vardı da, yok Almanya’da şuraları gezdik de… Benim gezdirdiklerimi unutuyorsun ama Canan, çok ayıp… çok!”
“Kızma Banemin ya, benim hafızam zayıf biraz. Sen anlattıkça hatırlarım ben. Mars’a da gittik demek?”
“Gittik tabi. Hatta bak bi seferinde…”

…

Lale şezlongu geride bırakmış, denize açılmıştı. O’nu uzaktan izleyen Duayen ve Liaaa durumdan pek tedirgin olmamışlardı.
Liaaa: “Gelir gelir, daha önce hiç uzaklaşmadı”
Duayen: “Uzaklaşsa nereye gidecek. Zaten kendisini tatilde zannediyor”
Liaaa: “Geçenlerde beni kardeşi zannetti. Ben de bozmadım tabi”
Duayen: “O ne ki, Santos beni annesi zannediyor”

Gülüştüler…

…

“Rukiaaaaa! Neredesin?” Başakça ortalığı ayağa kaldırıyordu. “Yahu, annesi kızı bize emanet etti gitti, iki dakikada kaybettik çocuğu. Nerede bu çocuk Öykü?”
Öykü: “Ay nereden bileyim ben nerede? Sevda Hanım’ın kızı mı bu?”
Başakça: “Evet. Gelir Sevda Hanım birazdan. Ne diyeceğiz?”
Öykü: “Kaybettik deriz, ne olacak? Tatildeyiz biz şekerim, çocuk bakmaya mı geldik?”
Başakça: “Hiç olur mu Öykü? Hiç tatil bahane edilir mi? Benim oğlan bugün yarın gelecek, O’nu da kaybeder miyiz kız yoksa?”
Öykü: “Neden? Biri mi kayboldu kız?”
Başakça: “Dizi başlamadan bi denize mi girsek?”

…

Damon: “Rukia, bu sefer ilaçları nasıl vereceğiz?”
Rukia: “Gazozlarına atarız”
Damon: “Ya gazoza itiraz ediyorlar. Nuri Alço tarzı filan diyorlar. Sultan da geçen fitlemiş bunları, gazozunuza ilaç atıyorlar diye…”
Rukia: “Ya boşver, bi yolunu buluruz illa ki. Denizden bi dönsünler, yemeklerine katar, yine yuttururuz.”
Damon: “İyi, eyvallah.”

…

Santos’u içeri dönmeye ikna eden İnsanlık ve Subutay, geride unutulmuş olduğu iddia edilen gazete ekini aramak üzere yeniden dışarı çıkmışlardı.
Subutay: “Ağabey, gerçekten gazete eki olduğuna inanmıyorsun, değil mi?”
İnsanlık: “Neden, yok mudur ki?”
Subutay: “Var mıdır ağabey?”
İnsanlık: “Ya varsa?”
Subutay: “Ya tutarsacının torunu! Ağabey yok öyle bi gazete, gel dönelim içeri.”

…

Akşam olmuş, tesisin tüm çalışanları ve misafirleri yemek salonunda toplanmıştı. Ekibin lideri ve tesisin fikir babası Karagöz içerideki gürültüyü bastırmak için mikrofonu kullanmak zorunda kaldı:

“Sevgili misafirlerimiz. Gününüzün güzel geçmiş olmasını diler ve hepinize afiyetler dilerim. Sizler yemeğinizin tadını çıkarırken, bir iki konuya dikkat çekmek isterim. Bugün yaşadığımız bir hadise beni ziyadesiyle rahatsız etti. Misafirlerimizden biri ormanlık alana geçmiş ve canını tehlikeye atmış. Ormanda her türlü yabani hayat olduğunu bir kez daha hatırlatmak isterim. Lütfen, dışarı çıkmak istediğinizde nizamiye kapımızı kullanınız. Tesis politikalarımızı biliyorsunuz.

Uzman doktorlarımız ve hemşirelerimiz sizlerle yakından ilgileniyorlar. Onlara zorluk çıkarmayınız. İyiliğiniz için rutin kontroller yapmaları şarttır. Sıcak havalarda tansiyon, alerji gibi basit görünen ama ciddi sorunlar çıkarabilecek rahatsızlıklara maruz kalabilirsiniz. Enfeksiyon kapmanızı istemeyiz. Bunlar tamamen tesisimizin hijyen politikası ile ilgilidir ve sizlerin rahatı için uygulanmaktadır.

Tesisimize gelen yakınlarınız ile sadece misafir salonumuzda görüşebilirsiniz.

Anlayışınız için teşekkür ederim. Afiyet olsun.”


Santos: “Ahmet Ümit’e iki çift laf etmem lazım. İstanbul’a gitmeliyim. Tatil yapacak zaman değil!”
Banemin: “Aslında tam da tatil zamanı ama burada değil. Ekibi topluyorum Santos. Yakında mekiği Satürn’e fırlatırsak şaşırma.”
Santos: “Tamam Banemin, fırlatırız da, daha buradan çıkmayı başaramadık. Benim oğlan da gelmedi bu hafta.”
Banemin: “Benim kızlar da uğramaz oldular, hayırsızlar. Neyse, tatil planlarım devam ediyor. Ekipte misin?”
Lale: “Beni de yaz ekibe. Sıkıldım buradan.”
Santos: "Adam bana amatör demiş ya, iyi mi? Ahmet Ümit demiş bunu. Dünkü bebe..."

__________________

Santosum sanırım bu giriş ve devamı gelecek. Şimdilik çok iyi gittiği için sana laf sokmaya tırstım.

Maazallah bundan sonra yazdıklarında ne hale geriebileceğini düşündüm ve bir anda sırtım buz gibi oldu.

Çok güzel olmuş, harikasın, süpersin, birtanesin, seviyom seni...

Bu kadar deliyi sağlam bir yere kapatsaydın bari. Ne o ("aklına esen" diyeceğim ama pek akıllı gelmedi bunlar bana) aklına esen duvardan, denizden kaçıyor. Hadi içerdekiler birbirleriyle bir şekilde başa çıkar da, dışarıdaki doğal hayatı da düşünseydin birazcık.

Dengesini bozarlar bunlar, demedi deme...

__________________
Ben hiç insan kaybetmedim...
Sadece zamanı geldiğinde, vazgeçmeyi bildim...

İnsanlarin birbirini tanıyor olması ve hayal gücünü bu kadar güzel kullanmasi muhtesem bir sey yaa...Emeginize saglık ,merakla okudum))

__________________
Bazen önemli olmamalı gidecek olan ya da gelmeyen. Çünkü bazen, başlaman gerekir her şeye yeniden.
Nazım Hikmet Ran.

Eyvallah Banemin Yine de tırssan iyi olur tabi

__________________

Hayal gücüne kalemine sağlık Emilocum
Kimin oğlusun

Emilio, Santos'a bir alet taksak; merkezi bölgeyi 1 metre aştığı zaman boynunu falan sıksa ya da elektro şok verse (verdiğim fikirde asla kötü niyet yok ). Yoksa uğraştıracağa benziyor

Bizi bu hallere düşüren kişinin Banemin olduğu gayet açık. Uzay gemisi'ni ucuz malla yapıp bizleri fazla radyasyona maruz bıraktı



Ellerine sağlık Emilio, bakalım bu delilerle nasıl başa çıkacaksın

Önerilerin sadece süründürmek amaçlıysa hepsine caizdir fetvası verdim gitti.

__________________
Ben hiç insan kaybetmedim...
Sadece zamanı geldiğinde, vazgeçmeyi bildim...

Çuvaldızı hep kendime batırırım zaten

Aslında ciddi bi hikaye olarak düşünmüştük asistanla. Sonradan forum hikayesi olmasına karar verdik ama Aldacı'nın bilgisayar kullanım dışı kalınca yazması bana kaldı.

Zamanla elimden geldiği kadar forumdaşa rol vereceğim. Sıkılmazsam tabi

__________________

Eline sağlık angaralı, harikaydı zevkle okudum

__________________

Ne kadar yumuşak huylu ve kibarım..

"Nazik olun" demişim..

__________________