Alman Gazeteci Günter Wallraff özel bir teknikle derisinin rengini gayet inandırıcı bir şekilde koyultup zenci kılığına girdi ve bir yıl boyunca çat pat Almanca konuşan bir Somalili olarak Almanya’daki farklı ortamlarda dolaştı, değişik insanlarla iletişim kurdu, karşılaştığı durumları ve izlenimlerini kaydetti. Bu arada bir gizli kamera ekibi de, her nereye gittiyse tecrübeli gazeteciyi takip etti. Bu kayıtlar daha sonra “Günter Wallraff: Schwarz auf Weiss” filmiyle sinemalarda gösterildi.

Örnek sahneler:

Tekneyle nehir gezisi: “Zenci” Wallraff küçük gezi teknesine ilk binenlerden olup, boş bulduğu bir yere oturuyor. Tekne hınca hınç doluyor ama Wallraff’ın iki yanı da boş kalıyor. Sıradan görünümlü bir Alman ona sesleniyor: “İki bira!” Adamın Wallraff’ı bir garson zannettiği açık. Oysa ne garson kıyafeti giymiş, ne de ayakta duruyor. Elinde bardak veya tepsi de yok. Ama derisinin rengi kara. Kaptan yolculara sıkışmalarını söylüyor. Az önceki sıradan görünümlü adam itiraz ediyor. Ama kaptan ısrar edince çaresizce zencinin yanına doğru ilerliyor: “Kay bakalım biraz”, diyor. Tekne kimi zaman kıyı şeridindeki bitkilerin yakınından geçiyor. Bir kadın bu esnada bir eğrelti otu koparıyor. Wallraff da bir ısırgan otunun yaprağını koparınca, bir kadın onu azarlıyor: “Burada böyle bir şey yapmamalıyız. Bitki koparmamalıyız!” Oysa eğrelti otunu koparan kadına müdahale etmemişti. Fakat bunu yapan bir yabancı, hele hele bir zenci olunca…

Gazeteci başka bir gün çarşıdaki bir kuyumcu dükkanına giriyor. Burası doğu Almanya’daki Cottbus kenti. Vitrindeki bir kol saatini yakından görmek istiyor. Tezgahtar bayan önce adamla ilgilenmek istemiyor. Bir süre sonra mecburen saati gösteriyor. Wallraff saati eline almaya yeltendiğindeyse, tezgahtar saati bırakmıyor. Kadının alnında ecel terleri birikiyor. Oysa Wallraff’ın görünümünde kuşku uyandıracak bir şey yok. Zenci olması dışında tabii.

Arabayla bir kamping alanına gelen gazeteci, kamp görevlisine yer var mı diye soruyor. Adam önce lafı geveliyor, sonra açık konuşuyor: “Var, ama sizi diğer müşteriler kabul etmez. Kusura bakmayın”, diyor ve gazeteciyi geri çeviriyor.

Berlin’de bir hobi bahçesi kiralamak isteyen “zenci”, ilgili resmi daireye başvuruyor. Görevli kendisine “sen” diye hitap ediyor önce (Almanya’da çok önemli bir husustur. Hatta polis memurlarına “sen” diye hitap ederseniz hakkınızda dava bile açılabilir) ve sonra onu başından savmaya çalışıyor. “Bu iş bu kadar kolay değil” diyor. Öncelikle form doldurulması gerektiğini söylüyor, ama formu adama vermiyor. “Haftaya gel sen en iyisi”, diyor. Sonra orada bulunan başka kişilerle zenci hakkında alçaltıcı şekilde konuşuyor. “Bunları daha en baştan def etmek en iyisidir” diyor görevli.

Gazeteci stada gidiyor. Energie Cottbus, bu hafta Dynamo Dresden ile oynuyor. Her tarafta dazlaklar, öfkeli bakışlar. Wallraff korkuyor. Yine de diyalog kurmaya çalışıyor. “Kim kazanır bugün?” diye soruyor yanındakine. “Senin kazanmayacağın belli”, diye geliyor kızgın yanıt. “Toz ol!”, diyor bir başkası. Bakışından o kadar düşmanlık fışkırıyor ki, “zenci” eni konu ürküyor. Maçtan sonra Wallraff taraftar otobüslerinden birine binmek istiyor. Birisi otobüsün bagaj kısmına işaret ediyor: “Orada senin için yeterince yer var”, diyor. Bazıları Hitler selamı yapıyor. Gazeteci bir şeylerin olacağından korkup yakında bekleyen bir polis memuruna gidiyor: “Sorun çıkabilir”, diyor. Cevap: “Ben bir şey fark etmedin doğrusu.” Gazeteci tüm cesaretini toplayıp otobüse biniyor. İtip kakmalar, dokunmalar, hafif darbeler başlıyor. Elebaşı tipli birisi küfrediyor. Wallraff bakalım iş nereye varacak diye düşünüyor ve küfre küfürle karşılık veriyor. “Defol moruk, bu ülke beyazlaşacak”, diye geliyor tepki. İri kıyım bir başka kişi zencinin karşısına dikiliyor. Olay çıkacağı kesin. O anda cesur bir polis memuru araya giriyor ve ağırlığını koyarak Almanları susturuyor.

Wallraff başka bir gün Bavyera’daki bir meyhaneye adım atıyor. Girer girmez, “Sen bir zencisin”, diye geveliyor bir sarhoş. Bir başkası gazeteciyi kenara itiyor ve üçüncü biri ona vurmak üzere yumruğunu kaldırıyor. Oysa “zenci” içeriye girmenin dışında bir şey yapmış değil henüz. Ne var ki başka müşteriler araya girip olayı önlüyorlar.

Filmde anlatılan hadiselerin haddi hesabı yok. Bir yıl boyunca ikili kimlikle yaşayan Wallraff, sonunda araştırmasını bitirip “zencilikten” kurtulduğunda, rahat bir nefes alıyor. Almanya’da zenci olmanın ne demek olduğunu iyi kavradığını söylüyor. Tabii zencilerin yakalarını bu kadar kolayca kurtarma imkanları yok. Onların kaderi, hep zenci olarak yaşamak Almanya’da. Wallraff benzer deneyimleri yıllar önce, “Ali” isimli bir Türk rolüne girerek edinmişti. O zaman da sonuç aynıydı. Demek ki, insanlar ders almıyor. Tam tersine, medeniyetin cilası gittikçe inceliyor.