Kutsal Kase Nedir?

[@Juliet]

Kutsal Kase Nedir?

Kutsal Kâse ya da Graal (İng: Holy Grail, Fr: Graal), Hıristiyan Mitolojisinde, İsa'nın Son Akşam Yemeği'nde kullandığı iddia edilen, mucizevi güçleri olduğuna inanılan kap. Aramatyalı Yusuf'un, çarmıha gerilen İsa'nın damlayan kanını Kutsal Kâseye koyduğuna inanılır.

Kutsal Kâse'den ilk kez, 12-13. yy'larda yazılmaya başlanmış olan Kral Arthur ve Yuvarlak Masa Şövalyeleri efsanelerinde bahsedilir. Graal efsanelerinin ilham kaynağı, muhtemelen Kelt Mitolojisi'dir. Kelt Mitolojisinde bolluk kaynağı boynuzlara, hastaları iyileştiren ve ölüleri dirilten kazanlara vs. sıkça rastlanır.En yaygın örneklerinden biri Dagda 'nın sonsuz gençlik ve Bran 'ın ölümsüzlük kazanları. (Ve tabii Büyüfiks 'in sihirli iksir kazanı.)

İsa'yı Son Akşam Yemeği'nde Kutsal Kase ile resmeden bir tablo. Juan de Juanes, 1570.



Etimoloji

Orta Çağ Latincesinde gradalis sözcüğü 'tabak' anlamına gelir. Graal sözcüğünün 'geniş ağızlı veya kenarları alçak kap' anlamına geldiği konusunda kanıtlar olmasına rağmen kelimenin kökeni kesin olarak bilinmemektedir.

Kutsal Kase'nin görünüşü. Burada Graal, bir vazo veya ibrik şeklinde resmedilmiştir.



Hristiyanlığa geçişi

Bu nesneyi Hristiyanlıkla özdeşleştiren ve ona gizemli, kutsal bir anlam yükleyen ilk hikâye, 12. yy sonlarında Chrétien de Troyes tarafından yazılmış ancak tamamlanmamış olan Le Conte du Graal ya da Perceval isimli hikâyedir. Bu hikâye köyden gelme, saf bir şövalye olan Perceval'den bahseder. Perceval'in masumiyeti sürekli vurgulanır. Bu öyküde dini olaylar, olağanüstü detaylarla süslenir.

13. yy başlarında Robert de Borron'un şiiri Joseph d'Arimathie (Aramatyalı Yusuf) veya Roman de l'estoire dou Graal efsaneyi biraz daha Hristiyanlaştırdı. Aynı şekilde Wolfram von Eschenbach epik şiiri Parzival'de efsaneye çok daha yoğun ve gizemli bir anlam yükledi. Wolfram versiyonunda bahsedilen nesne kase değil Cennetten düşen değerli bir taştı.

Robert de Borron'un eserlerinin nesir versiyonları, Graal efsanesini biraz daha Artur efsaneleri ile kaynaştırdı. 13. yy Alman destanı Diu Krône'de ise Graal kahramanı Sör Gawain'di. Lancelot efsanesinin bir kısmını oluşturan The Queste del Saint Graal öyküsü yeni bir kahramanı, Sör Galahad'ı yarattı. Bu eser Graal ile ilgili öyküler arasında en önemli yere sahip olanıdır ve 15. yy'da Sör Thomas Malory'nin nesiri Le Morte Darthur ile İngilizce konuşan coğrafyaya yayılmıştır.

Robert de Borron'un şiiri Graal'ın ilk zamanlarından bahsediyordu. Hikaye, Graal ile İsa tarafından Son Yemek'te kullanılan ve aynı zamanda Aramatyalı Yusuf tarafından İsa'nın çarmıhtan damlayan kanlarının toplandığı kupa arasında bir ilişki kurdu. The Queste del Saint Graal yeni bir kahramanı, Sör Galahad'ı yaratırken, "Graal'ı aramak" Tanrı ile gizemli bir birleşmenin arayışının öyküsü haline geldi. Kutsal Kaseye doğrudan bakabilen ve insan dilinin izah edemeyeceği gizemleri görebilen tek kişi Galahad idi. Bu çalışma açıkça Clairvaux'lu Aziz Bernard'ın öğretilerinden esinlenmişti. Bernard'ın öğretileri insanın mükemmelliğe ulaşmak için çıktığı gizemli yolculuğu anlatıyordu. Borron'un eseri Galahad'ın Lancelot'un oğlu olduğunu iddia ediyor, böylece öyküye yeni bir boyut katıyordu. Lancelot ile Guinevere arasındaki insanî aşkı, Galahad'ın ilahî aşkı ile karşılaştırıyordu. Finalde Graal'ın kaybolması, Tanrı'nın inayetinin (Latince: gratia) geri gelmemek üzere kaybolmasına benzetiliyordu.

Dante Gabriel Rossetti'nin 1860 tarihli "Graal" isimli eseri

Vikipedi

[@DarkAngeL]

Da Vinci Şifresini okurken hayretler içerisinde kalmıştım.Çünkü iddia edilenler Hristiyanlığın tüm inançlarına ters düşüp temelinden sarsıyordu.Ve doğal olarak romanın sahibi Dan BROWN hristiyan alemini şüpheye sürüklediği için Vatikan ile arasında baya sürtüşmelere neden olmuştu. Kitapta iddia edilenler özetle şöyle idi:


"DA VINCI ŞİFRESİ NE DİYOR

HIRİSTİYANLIĞIN temel doktrinine göre İsa Mesih asla evlenmedi, çarmıha gerildi, dirildi ve göğe yükseldi. Dan Brown’ın ‘Da Vinci Şifresi’ ise Hıristiyanlığın temel inanç doktrininden çok farklı, bambaşka bir hikaye anlatıyor. İsa’nın ölümlü olduğu, evlendiği, çocuk sahibi olduğu bir hikaye. Kardinal Bertone’ye göre kilise, kadının statüsünü kesinlikle indirgemiş değil. Ancak Da Vinci Şifresi’ndeki kurgu şöyle:

BİR KADIN HAVARİ

Leonardo da Vinci, Kutsal Kase’nin sırrını saklayanlardan biri ve Milano yakınlarındaki Santa Maria delle Grazie Kilisesi’nin duvarında bulunan ‘Son Akşam Yemeği’ freskinde bu gizemin anahtarını ele veriyor. İsa’nın 12 havarisiyle birlikte ekmek kırıp şarap içtiği bu freskte sağ yanında oturan kişi bir erkek değil, kızıl saçları, narince kıvrılmış elleri ve göğüsleriyle bir kadın. Yani Magdalalı Meryem.

KUTSAL KASE SEMBOLÜ

Peki İsa’nın son akşam yemeğinde şarap içtiği Kutsal Kase nerede? Kase freskte görünmüyor. Ama, aslında görünüyor. Meryem olarak. Kase ya da kadeh aslında bir kadınlık sembolüydü. Kutsal Kase, kutsal dişiyi ve kilise tarafından tamamen yok edilmiş olan tanrıçayı temsil ediyordu. Kadının hayat verebilme yetisi bir zamanlar kutsaldı ama, erkek egemen kilisenin yükselişine tehdit oluşturuyordu. Bu yüzden kutsal dişi şeytanlaştırıldı ve ona günahkar dendi.

MESİH’İN EŞİYDİ

Son Akşam Yemeği’nde İsa ile Magdalalı Meryem bir çiftti. İkisinin evli olması, bekar İsa’dan çok daha mantıklıydı. Çünkü İsa bir Yahudi’ydi ve Yahudilerin sosyal kültürü yetişkin bir erkeğin bekar kalmasını yasaklıyordu. Bu nedenle İsa evli olmasaydı İncil ayetleri bundan mutlaka bahsederdi. Nag Hammadi yazıtlarında da ‘Ve Kurtarıcı’nın yoldaşı Magdalalı Meryem’dir’ diye geçiyor. Ve Aramice’de ‘yoldaş’ kelimesi eş anlamında kullanılıyor.

HAÇLI SEFERLERİ

Magdalalı Meryem’e tanrıça olarak tapan Sion tarikatı’na göre Hz. İsa çarmıha gerildiğinde karısı Meryem hamileydi. Kutsal Kase hikayesinde anlatılan İsa’nın kanı ile dolu olan kadeh aslında Meryem’i anlatıyordu. Mesih’in soylu kanını taşıyan Kutsal Kase’ydi Meryem. Ve İsa’nın bir soyu vardı. Vatikan bu sırrı dördüncü yüzyılda örtbas etmeye çalışmıştı. Haçlı Seferleri’nin bir nedeni de buydu.

İSA İLK FEMİNİSTTİ

Kilisenin Magdalalı Meryem’e emanet edilmesini isteyen İsa ilk feministti. Meryem, kilise erkekleri karşısında yıkıcı bir güçtü. Kilise kurma görevini almış olmakla kalmıyor, kilisenin yeni ilan ettiği ilahın ölümlü nesiller dünyaya getirdiğinin fiziksel kanıtını taşıyordu. Kilise bu yüzden Meryem’i bir fahişe olarak tanıttı ve İsa ile evlendiğine dair tüm delilleri sakladı."

bilinmeyenler.org

[@LaLe]

1945 yılının Aralık ayında Mısır’ın Nag Hammadi isimli ufak bir köyünde köylülerin bulmuş olduğu, sonradan Nag Hammadi Metinleri olarak isimlendirilmiş olan Gnostik İncil’de (Philip İncili) şöyle yazıyormuş;

... ve İsa’nın yol arkadaşı Magdalalı Meryemdir. Rab onu müritlerinden daha çok sevdi ve onu sık sık dudaklarından öptü. Müritleri ona şöyle dedi; ‘’Neden onu bizlerden daha çok seviyorsun?’’

Dahası: Magdalalı Meryem’in Hazreti İsa’nın çarmıha gerilmesinden sonra müritlerden Josef von Arimathaea ile Galya’ya kaçtığı ve o esnada hamile olduğu, Avrupa’ya kaçarken İsa’nın kanını bu nedenle yanına almış olabileceği de iddia ediliyor. Bu birlikten doğan çocuğun da gerçek Kutsal Kase olup, Hristiyanlığın en büyük sırrı oduğu da iddialar arasında.

Hatta ben iddia olduğunu da sanmıyorum.

Kilisenin insanlardan sakladığı çok şey var, saklananlar arasında bu gerçek de olabilir.

Nag Hammadi Metinleri

[@Banemin]

Kulaktan dolma duyduğum şeyler vardı ama bunlara bilgi denemez tabi...


Ama burada okuduklarımdan sonra ilgimi çekmeye başladı.


Okumaya değer.


Teşekkürler emeği geçenlere...

[@Canan]

Ilginc seyler...Hic bir bilgim yoktu bu konuda. Ama yazdiklerinizi zevkle okudum.
Tesekkürler...

[@Rosalva]

Yeni Duyuyorum Desem şaşırırmısınız ?

[@LaLe]

Orjinal Mesaj Sahibi Rosalva

Yeni Duyuyorum Desem şaşırırmısınız ?

Şaşırsak da, şaşırmamış gibi yaptık Rosalva

Hergün bir sürü şey öğreniyoruz burada, boşuna denmiyor ''Dünyanın En İyi Sitesi'' diye