Düzce, Türkiye Cumhuriyeti'nin Karadeniz Bölgesi’nin Batı Karadeniz Bölümü'nde yer alan bir ilimizdir

Düzce İlimiz Türk Kültürü özelliği açısından oldukça zengindir. Çünkü burada yaşayan halk Kafkas göçmenleri ve Doğu Karadeniz’den gelen ve yerleşik halktan oluşan insanlarla bir Cumhuriyet şehrimizdir.

Batı Karadeniz’in ayakta kalan tek antik kenti olan Düzce’nin tarihi, M.Ö. 1390-800 yılları arasında hüküm süren Hitit (Eti) Medeniyeti’ne kadar uzanır. Orhan Gazi’nin komutanlarından Konuralp Bey’in Bizans Tekfurları ile 1323’te yaptığı savaşlar sonucu Osmanlı topraklarına katılan Düzce, 1869 yılına kadar Kastamonu Vilayeti Bolu Mutasarrıflığı, Göynük Kasabası’na bağlı bir bucak olarak tarihte yer almıştır. 1869 veya 1870 yılında Bolu Sancağı’na bağlı Kaza olmuştur. Günümüze kadar İlçe olan Düzce 1999 yılında 17 Ağustos ve 12 Kasım depremlerinin ardından İl yapılmıştır.

İlin güneyinden İstanbul ile Ankara illerini birleştiren Anadolu otoyolu ile D 100 il yolu geçmektedir. Avrupa'dan ve Marmara Bölgesi'nden İç Anadolu'ya geçiş güzergahı üzerinde bulunan Düzce'de 114 kilometre uzunluğunda Devlet Yolu bulunmaktadır. Bolu Dağı Tüneli'nin Düzce iline doğru olan kısmında bulunan viyadükler ile tünelin bir kısmı Düzce ili sınırlarında yer almaktadır. Toplam 1.655 km. köy yolu bulunmakta olu, bu yolların 866 km.si asfalt, 788 kilometresi ise stabilizedir. D 100 il yolu Bolu Dağı'na kadar olan bölümünde çift şeritli yol yapım çalışmaları tamamlanmıştır.

Akçakoca, Karadeniz Bölgesi’nin Batı Karadeniz Bölümü’nün en batısınde yar alan ve doğudan Zonguldak İli’nin Alaplı İlçesi, Batıdan Sakarya İli’nin Kocaali İlçesi, güneyden Düzce İli’nin Yığılca ve Cumayeri İlçeleri Kuzeyden Karadeniz ile çevrilidir. İlçenin yüzölçümü 463 kilometrekaredir.

Yeşil bitki örtüsü, 35 km. uzunluğundaki kumsal, hem ilçe merkezindeki hem köylerdeki temiz plajlar, akarsular, tarihi evler, kale ve mağaralar sayesinde tanınmış bir turizm adresidir. Turizm mevsimi kısa sürdüğü ve turistik altyapıya izin verilmediği için gelenler çadır ve karavanlarda konaklıyor. Ayrıca Türkiye'deki en iyi ev pansiyonculuğu da belki burada yapılıyordur.

Cumayeri 1987 yılında Gümüşova beldesiyle birlikte birleşerek Cumaova adı altında ilçe olmuştur. Cumayeri, 1993 tarihinde Gümüşova’dan ayrılmış ve müstakil bir ilçe olmuştur. Cumayeri, Aralık 1999’da Düzce’nin il olmasıyla birlikte Düzce’ye bağlanmıştır.

Düzce’nin kuzeybatısında yer alan Cumayeri ilçesi batıda Sakarya ili, Kuzeyde Akçakoca ilçesi, doğuda Çilimli ilçesi ve güneyde Gümüşova ilçesiyle komşudur.

Çilimli Batı Karadeniz Bölgesinde yer almakta olup, doğusunda ve güneyinde Düzce ili, batısında Cumayeri ilçesi ve kuzeyinde Akçakoca ilçesi bulunmaktadır.

Moğol istilası ile çöken Selçuklu Devleti’nden sonra Anadolu’da 26 Türk Beyliği kurulmuştur. Bu beyliklerden biri olan ve Söğüt yöresinde bulunan Osmanlı Beyliği Bizanslılarla sınırdaştı. Bu Beylik zamanla sınırlarını aşarak topraklarını genişletmeye başladı. Osman Gazi’den sonra yerine geçen oğlu Orhan Gazi’nin Komutanlarından Konuralp Bey, Bizans tekfurları ile yaptığı savaşlar sonunda Konuralp ve çevresindeki Çilimli’yi Türk Hakimiyeti altına almıştır. Osmanlı Bizans döneminde Gümüşova’da çıkarılan madenlerin işlendiği ve zamanın darphanesi olduğu adının da buradan geldiği, “Çil’mi” sözcüğünün zamanla “Çilimli” olarak değişikliğe uğradığı halk arasında yaygın olarak söylenmektedir. 1869 yılına kadar Kastamonu Vilayeti Bolu Mutasarrıflığı Göynük Kasabasına bağlı bir köy olan Çilimli, Düzce’nin kaza olmasından sonra Düzce’ye bağlanmıştır. 1957 yılında Belediye teşkilatı kurulmuştur. Çilimli 1958 yılında nahiye olmuş 1990 yılında da ilçe olmuştur. Çilimli, Aralık 1999 tarihinde Düzce’nin il olması nedeniyle Düzce’ye bağlanmıştır.

Gölyaka ilçesi Batı Karadeniz Bölgesi, batı sınırları içerisinde Düzce İlinin en batı ucunda yer almaktadır. Doğuda Düzce ili, batıda Sakarya’nın Hendek ilçesi, kuzeyde Gümüşova ilçesi ve güneyde Bolu’nun Mudurnu ilçesi ile çevrilidir.

İlçede, tarih öncesi insan yaşantısına dair kesin delil ve kalıntılar bulunmamasına rağmen, sahip olduğu coğrafi konumu ve tabiatı itibariyle ilk çağlardan itibaren insan yerleşmesine uygun bir yöre olarak karşımıza çıkmaktadır.

Gümüşova İlçesi 1321 yılında Osman Bey'in silah arkadaşı Konuralp Gazi tarafından Düzce ve Üskübü ile birlikte fethedilmiştir. Bu bölge yerleşim yeri olarak Fatih Sultan Mehmet döneminden itibaren kullanılmaya başlanılmıştır. Daha sonra bu bölge büyük askeri yararlılıklar gösteren Davut Paşa'ya Fatih Sultan Mehmet tarafından tımar olarak verilmiştir. Osmanlı İmparatorluğu ordusunda bulunan hayvanların kışlaklıyacağı ahırların Gümüşova'da yapılması sebebiyle Kışla adını almıştır.

Kışla'ya 19.yy.sonunda Bolu sancağına bağlı bir İlçe olarak tüzel kişilik kazandırmışlardır. Birinci Dünya Savaşı esnasında Kışla işgale uğramıştır. Türkiye Cumhuriyetinin kuruluş yıllarında cereyan eden Düzce isyanları ,yoğunluk ile bu bölgede etkisini göstermiştir. Daha sonra bu isyanlar Ali Fuat CEBESOY ile Fevzi ÇAKMAK tarafından önlenmiştir.

Cumhuriyet Döneminde ;

Kışla 1927 yılında nahiyelik sıfatını kazanmıştır.1936 yılında da Jandarma Karakolu kurulmuştur.Kışla’da 1963 yılında Belediye Teşkilatı kurulmuştur. Kışla Belediyesi 19.06.1987 tarih ve 3392 sayılı kanun ile Cumayeri Belediyesi ile birleşerek Cumaova İlçesi ve Belediyesi adını almıştır . Ancak daha sonra 27.12.1993 tarih ve 3949 sayılı kanun ile Cumaova İlçesi Cumayeri olarak isim değiştirmiş ve Gümüşova adı altında yeni bir İlçe kurulması hükmü getirilmiştir. 27.03.1994 seçimlerinden sonra Gümüş ova Belediye teşkilatı yeniden kurulmuştur.12.09.1994 tarihinden itibaren Gümüşova Kaymakamlığı ve diğer birimlerin teşkilatlanması başlamıştır. İlçemizde Adliye teşkilatı hariç tüm birimler kuruluş işlemlerini tamamlamışlardır.

Kaynaşlı, İstanbul-Ankara yolu üzerinde, Bolu Dağı’nın Düzce Ovası’yla birleştiği boğazda kurulmuştur. İlçe doğu ve güneyden Bolu İli, Batıdan Düzce İli ve kuzeyden Yığılca ilçesiyle komşudur. D-100 karayolu ilçenin tam ortasından, Anadolu otobanı da kuzeyinden geçmektedir.

Kaynaşlı Düzce’nin bir bucağı iken Aralık 1999 tarihinde Düzce’nin il olması hakkındaki Kararnameyle birlikte ilçe yapılmış ve Düzce’ye bağlanmıştır.

12 Kasım 1999’da meydana gelen Düzce depreminde Kaynaşlı yerle bir olmuştur. Uzun fay kırıklarının ve çatlaklarının oluştuğu ilçede 313 kişi hayatını kaybetmiş, 544 kişide yaralanmıştır.12 Kasım depreminde Kuzey Anadolu Fayı kırığı Kaynaşlı’da son bulmuştur. Fayın ucunda bulunan Kaynaşlı bu nedenle 12 Kasım depreminden en fazla etkilenen yerleşim yeridir. Şehirde bulunan binaların %90’ından fazlası hasar almıştır.

Yığılca, batıdan Düzce ili ve Akçakoca ilçesi, güneyden Kaynaşlı ilçesi ve Bolu ili, kuzeyden Zonguldak ilinin Alaplı ilçesi, doğudan Bolu ilinin Mengen ilçesi ile çevrili bulunmaktadır. İlçenin il merkezine uzaklığı 38 km. olup en yakın komşu kentlerden Adapazarı’na 100 km, Ankara’ya 276 km ve İstanbul’a 234 km. uzaklıktadır.

Düzce’nin Yığılca ilçesi, Düzce ve komşu ilçe Akçakoca ile birlikte 1321-1323 yılları arasında Osmanlı hakimiyetine girmiştir. Orhan Gazi’nin komutanlarından birinin bölgede yığınak yaptığı ve ilçenin isminin de buradan geldiği tahmin edilmektedir. Yörede Orhan ismini taşıyan bir dağ bir camii ayrıca Redifler isminde bir köyün varlığı bu tahmini doğrulamaktadır. Çünkü Orhan Gazi’nin küçük ordu kuvvetlerine REDİF isminin verildiği bilinmektedir. Yığılca 1904 tarihinde bucak olarak Düzce’ye bağlanmış, 1954 yılında da müstakil bir ilçe olmuştur. Aralık 1999 tarihinde Düzce’nin il olması dolayısıyla Yığılca, Düzce’nin ilçesi olmuştur.

8 Kasım 1994 tarihinde açılan, Roma, Bizans ve Osmanlı dönemlerine ait eserlerin sergilendiği Konuralp Müzesi'nde, 3 teşhir salonu, 1 laboratuar, 2 depo, 1 konferans salonu, idari kısım ve hizmet odası mevcuttur. Müzede 1.831 arkeolojik, 456 etnoğrafik ve 3.837 adet çeşitli devirlere ait sikke olmak üzere toplam 6.124 eser yer alıyor. Arkeoloji ve etnoğrafya salonlarında birbirine bağlı duvar vitrinleri yer alan müzenin arkeoloji salonunda 4 adet sikke vitrini bulunuyor.

Düzce'ye bağlı Konuralp beldesinde yer alan antik şehrin tarihi, milattan önce 3. yüzyıla kadar dayanıyor. Konuralp ilk olarak tarih sahnesine Hypios adı ile çıkıyor. Doğudan batıya uzanan, Küçük Melen ve Tabak Çayları yakınında, ovada son bulan bir tepenin üzerine kurulan kasabanın adı Hypios'dan sonra Kieros olarak anılmaya başlamış.

Tarihi Ceneviz Kalesi

Kalenin batısı ve doğusunda bulunan plajlar ve kale etrafında bulunan çay bahçesi sayesinde hiç yalnızlık çekmiyor. Konumu itibariyle yıl boyunca ziyaretçi akınına uğrayan kale moloz taşlarla bir burun üzerine inşa edilmiş. Kesin kanıt olmamakla beraber Cenevizliler tarafından yapıldığı söylenen kale günümüzde mesire yeri olarak kullanılıyor

Fakıllı Mağarası Akçakoca İlçe’si Fakıllı Köyü’ndedir. Akçakoca ilçe merkezine 8 Km. mesafededir. Halen doğal özellikleri taşıyan mağaranın içinde çeşitli yönlere giden galeriler ve yoğun ilgi çeken sarkıt ve dikitler vardır.Birinci derecede doğal sit alanıdır.Mevcut düzenlemelerle ziyarete açıktır. Akçakoca Kaymakamlığımızca Fakıllı Mağarasının turizme kazandırılması çalışmaları yapılmış; Bakanlığımızca ortak çalışma devam etmektedir.2007 yılı için Valiliğimiz İl Özel idaresinden ödenek ayrılmış olup, çevre düzenlemesi ve altyapısı ıslah çalışmaları devam etmektedir

Kalenin sağı ve solunda iki küçük koy ve kumsallı plajlar yer alıyor. “Yalıyarlar” olarak isimlendirilen plaj, baklava misali kat kat dizilmiş kaya oluşumu ile dikkat çekiyor. Diğer plaj ise daha uzun kumsalı, sahile gelenlerin ihtiyaçlarını karşılayacak üniteleri ile rağbet görüyor. 30 km.’lik kıyı bandına sahip Akçakoca da Martı, Tersane, Bulaklı, Köy Hizmetleri, Değirmenağzı, Çınaraltı ve Çuhalı plajları ilçe merkezi içinde oluşları nedeniyle daha fazla konuk ağırlarken, sakin yer arayanların tercihi ise Çayağzı, Kumpınar, Akkaya Köyü, Edilli Ağzı Plajı, Melenağzı Köyü Plajı, Karaburun Köyü ve Plajları oluyor. Melen çayının denize döküldüğü yere ismini veren Melenağzı’nda, su çok sığ. Özellikle çocuklarıyla tatil yapanlar

Güzeldere Şelalesi

Düzce'nin Gölyaka ilçesinin sınırları içerisinde Düzce'ye 28, Gölyaka'ya ise 16 km mesafedeki Gölyaka Güzeldere Köyü'ndedir ve rakımı 630 metredir. Güzeldere Köyü7nden geçen Bıçkı Deresi üzerinde bulunan Güzeldere Şelalesi 135 m. yüksekliktedir ve estetik yönden yörede ayrıcalıklı bir konuma sahiptir. Güzeldere Şelalesi Orman Bakanlığı Milli Parklar ve Av-Yaban Hayatı Koruma Genel Müdürlüğü tarafından "Orman İçi Dinlenme Yeri" olarak tescil edilmiştir. Elmacık Dağı (1700 m)'na uzanan bu şelale ve çevresi orman yapısı ile de dikkat çekmektedir. Şelalenin bulunduğu alanda, Kayın, Gürgen, Köknar, Porsuk, Sarıçam, Karaçam, Kestane, Ihlamur, Akçaağaç, Dişbudak, Ceviz, Orman Kavağı, Orman Söğüdü, Orman Gülü, Kara Yemiş, Papaz Külahı ağaçları; Böğürtlen, Üvez, Alıç, Taflan, Kantaron Otu, Kardelen, Arap Sümbülü, Siklamen, Menekşe, Düğün, Eğrelti, Fiğ, Burçak gibi bitkiler de görülmektedir. Yaban hayatı yönünden de bu bölge zengindir. Boz Ayı, Kurt, Tilki, Çakal, Vaşak, Karaca, Geyik, Yaban Domuzu, Sansar, Karatavuk ve Ağaçkakan gibi hayvanlar da bu bölgede görülmektedir.

Düzce'nin güneydoğusunda, il merkezine 26 km. mesafede yer alan Samandere Şelalesi, Samandere Köyü sınırları içinde bulunmaktadır. Bulunduğu köye adını veren, tabiat olaylarının meydana getirdiği özellikler ile oluşan Samandere Şelalesi, doğal oluşum özellikleri ile Milli Parkar Kanunu gereğince, Orman Bakanlığınca "Tabiat Anıtı" olarak tescil edilmiştir. Samandere Şelalesi'nin de bulunduğu 500 metrelik dere boyunca, anıt ağaçlar, 3 adet şelale ve 1 de Cadı Kazanı adı verilen derin bölüm bulunmaktadır. Samandere Şelalesinde, büyük ağaçların arasından şiddetle akan sular, beyaz köpükler halinde dökülerek "Cadı Kazanı" içinde, derin kayalıkların arasında adeta kaynamaktadır. Şelalenin arkasındaki kayanın içinde, doğal olarak oluşan mağara ile bir ara kaybolan sular biraz ilerden tekrar ortaya çıkarak akışını sürdürüyor. Biranda insanın içine ürperti ile birlikte ferahlık veren suyun şiddetli akışında şekillenen kayalarıyla da Samandere Şelalesi, görülmeye değer güzelliklere sahiptir.

Düzce İli ,Akçakoca ilçesi, Sarıyayla Köyünde bulunan, Sarıyayla Şelalesi, Akçakoca merkeze 10km. mesafededir. Berrak akan suyu ve yeşillikler arasında trekking, foto-safari ve istenirse piknik yapma olanağı sunmaktadır.

Efteni Gölü 100 metre yükseklikte, Düzce ile Gölyaka'nın sınırları içinde kalmaktadır. Düzce'nin 14 km. güney batısında, Elmacık Dağı silsilesinin eteğinde Asar, Uğur, Küçük Melen sularının ve yan derelerin oluşturmuş olduğu tatlı su gölüdür. Ana çıkış noktası, Büyük Melen nehrini oluşturur. Efteni Gölü, göçmen kuşların göç yolu üzerinde bulunan önemli ve ender merkezlerden biridir. Göl, 1992 yılından Orman Bakanlığı Milli Parlak Av-Yaban Hayatı Koruma Genel Müdürlüğü tarafından "koruma" statüsüne alınmıştır. Efteni Gölü'nde avlanmak yasaktır. Son zamanlarda kuruma tehlikesi geçiren Efteni Gölü'ne, su kaynakları tekrar verilmektedir. Ancak yine de göl, eski yatağına kavuşamamıştır. Bunun nedeni ise geçmiş yıllarda tarımsal alan açmak için yoğun bir şekilde yapılan kurutma çalışmalarıdır.

Yaklaşık 150 çeşit su kuşu türüne ev sahipliği yapan gölde, Kuğu, Karabatak, Flamingo, Su Tavuğu, Boz Kaz, Yeşilbaş Ördek, Sakar Meke, Sumru, Kız Kuşu, Çulluk, Balık Kartalı, Balıkçıl, Yılan Boyun, Angıt ilk göze çarpan kuş türleridir. Göl ve çevresi üzerinde gerek geçici ve gerekse kalıcı kuş varlığıyla gelecek nesillere aktarılması amacıyla 580 hektarlık kısmı Orman bakanlığı'nca "Düzce Efteni Gölü Su kuşları Koruma ve Üretme Sahası" olarak tesis edilmiş ve koruma altına alınmıştır. Efteni Gölü çevresinde Gölün izlenebilmesi için Kuş Seyir Terasları ile ziyaretçilerin bilgi alabileceği bir de tanıtım merkezi bulunuyor. Efteni Gölü kuş türlerinin yanısıra bünyesinde ender bitki türlerini de barındırmaktadır. Gölün içinde; Nilüfer, Süsen, Düğün Çiçekleri, Kamış, Nane, Su Mercimeği bitkileri kenarlarında ise; Söğüt, Dişbudak, Kızılağaç, Çınar gibi sucul karakterli ağaçlar ilk göze çarpan bitkilerdir. Türkiye'nin 2. Kuş Cenneti olan Efteni Gölü, kuşlar ve bitkiler için doğal bir habitat alanıdır.

Düzce'nin Üçköprü Köyü'ne 3.5 km. uzaklıkta bulunan Kurugöl ve çevresi, Orman Bakanlığınca, Sülün yetiştirme ve yerleştirme alanı olarak belirlenmiştir. Bu amaçla bölgeye sülün salınmıştır. Nesli tükenmekte olan sülünlerin, doğal ortamı içinde çoğalmasını sağlamak için yörede av yasağı uygulanmaktadır. Eskiden yöreye adını veren göl, çevredeki su kaynakları toplanarak yeniden canlandırıldı. Düzce ve Kaynaşlı'ya hakim bir yükseklikte bulunan Kurugöl, yeni yetişen Çam, Köknar vb. ağaçlardan oluşan ormanlık saha içinde güzel bir manzaraya sahiptir. Kurugöl, günübirlik gezi ve piknik alanı olarak değerlendiriliyor.

Hasanlar Baraj Gölü, Yığılca ilçesinin ulaşım yolu üzerinde bulunmakta ve sulama ve enerji üretimi amaçlı olarak kullanılmaktadır. Göl çevresi piknik yapmak için ideal bir yapıya sahiptir. Olta balıkçılığı yapılan göl geçen yıl ilk kez düzenlenen ve geleneksel hale getirilmesi planlanan "Yelken Şenliklei" ile de adını duyurmuştur.

Derdin Kaplıcası:Düzce'nin 17 km güneyinde, 400 metre rakımlı, etrafı ormanlık alanla çevrili Derdin (Dolay) Kaplıcası çevresine şifa dağıtmaktadır. Kaplıcadaki su, duru, renksiz ve kokusuzdur. 2 lt/s debideki suyun sıcaklığı ise 42 derecedir. Derdin Kaplıcası özellikle mide, bağırsak, safra kesesi, karaciğer, böbrek, şeker ve ayrıca deri hastalıkları için oldukça şifalıdır. Derdin Kaplıcası'nda konaklama amacıyla 15 odalı küçük bir otel de bulunmaktadır.

Efteni Kaplıcası: Efteni Kaplıcası, Düzce-Gölyaka batı yolu üzerinde, Düzce'nin 18 km batısında, Efteni Gölü'nün kenarındadır. Değişik sıcaklıklarda üç havuzu bulunan Efteni Kaplıcası'nda konaklama evi ve pansiyonlarda bulunmaktadır. Kaplıcadaki suyun debisi 2lt/s, sıcaklığı ise 42 derecedir. Efteni Kaplıcası romatizmal hastalıklar başta olmak üzere bir çok hastalığı tedavi edici niteliktedir.

Düzce,Türk kültürünün çeşitliliği açısından oldukça zengin; nüfüsu, Kafkas göçmenleri ve Doğu Karadeniz’den gelen ve yerleşik halktan oluşmuş bir Cumhuriyet şehrimizdir.

• Akçakoca; melengüççeği, dardar pilavı, ısırgan yemeği ile ünlüdür ve balık çeşiti açısından da oldukça zengindir.

• Yerli Türklerin; gözleme, kaymaklı ekmek tatlısı,

• Karadenizlilerin; laz böreği, yoğurtlu mısır ekmeği, pancarlı pide, keşkes

• Çerkezlerin; Çerkez tavuğu, lepsisi, mamursası, haluju meşhurdur.

• Arnavutların; Arnavut ciğeri ve böreği,

• Tatarların; şıl börek, göbete mantısı,

• Muhacirlerin; katlama, sarıburma ve su böreği,

• Boşnakların; Boşnak tatlısı,

• Düzce köftesi, şıra, külbastı , kestane, fndık, dağçileği ve reçeli Düzce'ye gidince tadılması gereken yiyeceklerdendir.

El sanatlarıyla ilgili pek çok gelişmiş iş yeri, atölye ve Tarım Bakanlığına bağlı El Sanatları Kooperatif Merkez Okulu vardır. Unutulan veya gündemdeki yöresel el sanatları ile ilgili her türlü işlemecilik vardır. Ayrıca satış reyonları da mevcuttur. Özellikle ağaç sanayi gelişmiş olduğu için; ağaç üzerine her türlü işlemeler, yapılar mevcuttur. Bakacak yöresinin ‘çotora’ denilen ağaçtan yapılma su testileri, sehpalar, çeşitli süs eşyaları başlıcalarıdır. Ankara-İstanbul yolu üzerinde tesislerde bunların pazarlaması yapılmaktadır.

Ayrıca silah sanayi de özellikle av tüfeklerinde ve tabanca işlemelerinde tanınır. El yapımı silah işlemeciliği ve el yapımı av tüfeklerinde de, silahta da oldukça gelişmiştir.

Geleneksel özellikte halk giysileri,günlük yaşamda artık kullanılmamaktadır.Özgün giysilere ancak dağ köylerinde rastlanmaktadır.Halk müziği aletlerinin en yaygın olanı kemençedir.

Düzce’nin tütün ve çimen kolonyaları yörenin spesiyaliteleri arasında en tanınmış olanıdır.

Kestane, kestane balı, acı bal, süt ürünleri (Abhaz,Çerkez peyniri, isli peynir), dağ çileği ve reçeli, böğürtlen ve reçeli, ıhlamur.

• Akçakoca Ceneviz Kalesi'ni gezmeden,

• Akçakoca'da balık yemeden,

• Konuralp Müzesi'ni gezmeden,

• Efteni Kuş Cenneti ile Güzeldere Şelalesi'ni görmeden,

• Dönerken alabalık yemeden,

• Kaynaşlı’da mangalda et yemeden,

• Fındık ve tütün kolonyası almadan,

• Düzce köftesi, külbastı, Arnavut ciğeri yemeden ve şıra içmeden dönme.

Konu derlemedir. Resimlerde ve yazılarda emeği geçenlere teşekkürler.

Plajları ve Samandere şelalesi çok hoşuma gitti.

Hee!. Bir de o tepsi içinde olan yemek artık neyse onun da görünüşü iştah açıcı valla.

Rukia çok güzel bir tanıtım olmuş, teşekkürler...



Not; Erikler olunca haber ver, unutma.

__________________
Ben hiç insan kaybetmedim...
Sadece zamanı geldiğinde, vazgeçmeyi bildim...

Göl ve Selale konusunda cok zengin bir ilimizmis.

Banemin sadece tepsi icindeki yemek degil, beni diger tüm yemeklerle yalniz basima birakin, baska da birsey istemem

Efteni gölü görüntüsü muhtesem.



Sayende Düzceyi de tanidik, cok tesekkürler Rukia

Konu zaten güzel ama müzik çok güzelmiş.

Dilime dolanıp duruyordu okurken

Gölyaka'nın resimleri hoşuma gitti. Düzceye yolum düşerse ilk orayı görmek isterim

Ellerine sağlık Rukiacığım

__________________

Görsel ve yazım olarak çok güzel hazırlanmış.
Tam baharın ilk günlerine uygun. Gitmeden içi ısınıyor insanın.
Teşekkürler bilgi ve paylaşım için.

__________________

"Gellll gelll Düzce'ye..."

Çağırdın da gelmedik mi?

Her mevsimde ayrı bir güzellik taşıyan nadide illerimizden biri daha...

Bunları yapmadan dönme kısmını okudum da sadece "Kaynaş'da mangalda et" ve "tütün kolonyası"nı alıp geçtim.

Et güzeldi ama yola devam etmeyecek olsaydık kesin uzunnn uzunnn soluklanırdık. Artık başka bahara kaldı diyelim.

Ellerine sağlık, teşekkürler Rukiacığım ve devamını bekleriz.

__________________

"Ey egosu boyundan büyük insan..
Bir gün ölüp toprak olacaksın. Bir tohum filizlenecek ot olacaksın, bir öküz seni yiyecek ve atık olacaksın.. Yani hep aynı kalacaksın."

Davet mi bekliyorsun Başakcacığım atla gel.

Erik zamanını bekleyenler de var, onlar da davet beklemesinler

Bu yemekleri görüpte gidememek öldürür insanı

Rukia emeğine ,ellerine sağlık harika hazırlamışsınız! Müzik,hem resimler

__________________