Benim Köyüm | Avcılar - İstanbul

@**Banemin** · 28.04.2012, 15:20

"İstanbul'un oldukça dışında sayılan güzel şirin bir sayfiye yeriydi. Benden önceki tarihini altta okuyacaksınız ama benle başlayan tarihinden aklımda kaldığınca bir özet geçmek istiyorum girişte...

Küçücük bir bebe, önünde 3 abi, arkasında bir ana-baba ve iki katlı evin lüks sayıldığı, çokça sazdan damı olan evler arasında betonarme bir evde dünyaya gelmiş... Bahçeli ve küçük, güzel komşuları olan, önündeki kocaman arazide harman kaldırılmış, denizle arasında 400-500 metre olan bu ev, şimdi sadece adı kalan Harman yeri diye adlandırılan Avcılar'ın tam merkezindeydi o zamanlar...

Üzerimizden geçen yüksek gerilim tellerinin altında ilkokul 1. sınıfta elektriğe ancak kavuşan, kışları çok küçük ve kendi halinde, yazları ise cıvıl cıvıl olan bir İstanbul köyü...

Kışları genelde evlerde geçen zamanın aksine, baharla birlikte çocukluğunu alabildiğine yaşayan bizler. Nasıl yaşanmaz ki?

Top sahası haline getirdiğimiz harman yerinin bir bölümünde deniz tarafındaki tarlada mis gibi yetişmiş domatesler, diğer tarafında ise bizim adını "boş arsa" taktığımız bahçede meyve ağaçları. Susuzluğu artan birinin topa var gücüyle domates tarlasının içine vurmasıyla tarlaya veya boş arsaya dalan çocuklar ve içlerinde ben...

Denize gidilirken dalınan kavun-karpuz bostanları, üzüm bağları, nohut tarlaları (dalıyla koparıp taze taze yemenin keyfine inanın doyulmaz)...

Çamlık, Öğretmenler, Kuğu, İETT, Belediye kamplarında akşama kadar geçen uzun yaz günleri. Ama unutulmayanlarım arasında ayrı yeri olan "Kayıklar Altı" denen, balıkçıların kayıklarını çektiği yerdeki "Necmi'nin yeri" 'nde hafta sonları ailece donatılan masa, yan masadaki tanıdıklar, onların çocukları ve çok güzel geçen hafta sonları...

Biriketçi Süleyman ağa, koyuncu Canbaz Kazım, taksici Apo, Arap Zeki, berber Mustafa, Patriyot Ekrem amca, Tüpçü İsmail, kel Sabri, Pala Murtaza (bakmayın Pala dendiğine aslında kendisi köse'dir) Çan öttürmezler, Sütyenciler, Tipatanlar ilk aklıma gelen, namıyla anılan köylülerim.

Ama illa ki Kürt Mehmet (Kendisi babam olduğu için ayrı bir satıra yazdım ki torpilim olsun).

5 sınıflık Ambarlı ilkokulunda başlayan eğitim, yazları kamplarda geçen tatiller, sonrasında İnsa Lisesinin orta kısmı ve gençliğe atılan adım...

Avcılar bizle beraber büyüyordu ve artık köy havasından kurtulmaktaydı. "Çakıcı Sineması" hayatımıza dahil olmuş yazlık sinemada çaldığımız meyve eşliğinde izlenen filmler, cumartesi gecelerimizin vazgeçilmezleri arasına girmişti.

Mahalle arasında gazozuna yaptığımız maçlar devam etmekte olsa da, bu arada kulüpte amatörce futbola da başlamıştık. "Bücük" ve "Deli" lakaplı iki abimin peşinden bende ufak ufak önce gençlerde daha sonra A takımında başlamıştım topun peşinden koşmaya.

Katır Osman, Bacak İsmail, Piç Murat (kim olduğu bende saklı), Muhacır Cahit, pehlivan İbo, Siyami Cengiz, Kaynakçı Halil, Kurukafa İsmail ve diğerleri...

Avcılar nüfusu her geçen yıl artan koca bir yerleşim bölgesi olmaya devam ediyordu.
Köyümle arama giren 19 yıllık zorunlu ayrılık... Nüfusu 400 bine dayanan bir ilçe ve ben yine buradayım...

Aslında anlatacağım daha ne çok şey var ama benim kişisel tarihimi fazla uzatmadan, Avcılar'ın tarihine geçeyim en iyisi. Yaşadığımız yer, zaman, çevre ve yaşananlar aslında hepimizin kişisel tarihini oluşturan asıl faktörlerdir. Nerede yaşandığından çok, ne yaşadığımız önemli.

Ben seviyorum köyümü...

Banemin"

[MEDIA]7 karanfil-Ney taksimi.mp3 - DivShare[/MEDIA]
7 Karanfil - Ney Taksimi

@**Banemin** · 28.04.2012, 15:21

Osmanlı Devleti'nin 1453 yılında İstanbul'u alması ile şehirde önemli gelişmeler oldu. Fatih Sultan Mehmet İstanbul ve çevresindeki Rum Ahalisine zulüm ve baskı yapmayarak, onlarla uyum içerisinde birlikte yaşamayı düşünerek, onların haklarını koruyan yasalar çıkardı. Ayrıca savaş esnasında zarar gören yerleri tez elden imar edilme emri verdi. Gofla deresinin ağzındaki bu küçük balıkçı köyü savaştan zarar görmese bile Ayazma'sının düzeltilmesi için para harcandığı belirtilmiş.

Küçükçekmece'ye bağlanan yolun devamlı kullanılan bir yol olması nedeniyle yol düzenlemesi yapılmıştır. Çünkü ordular için en geçerli yolun yarım burga mağaralarının arka tarafı olduğu bilinir, nedeni buralarda köprüler bulunmasıdır.

Tarih birçok yapıda nedense Küçükçekmece ve Büyükçekmece'den bahsetmemiştir. Osmanlıların Bizansı yenmesiyle İstanbul'un çevresine Türkler yerleşmeye başladılar.

Türkler Büyük ve Küçükçekmece ye yerleşirken Gofla deresinin ağzına yerleşmek istemiyorlardı. Çünkü Türklerin eskiden beri tuttukları yol, tarım ve hayvancılığa dayandığı için bu balıkçı köyünde oturmak istemediler.

Sarayın ve çevresinin yiyecek ve giyecek ihtiyacı çoğunlukla dışarıdan karşılanmaktaydı. Özellikle son yıllarda gemilerle getirilen mallar Küçük çekmece ve Gofla Deresine boşaltılıyordu. Rumların balıkçı köyünde, getirilen mallar için bir depoları vardı. Ambarın bekçiliğini de askeri bir komutan yapmaktaydı. Bu balıkçı köyü halkı, Yunan Krallığı'nın kurulmasıyla pek ilgilenmemişler, hatta 1877–1878 yıllarındaki Türk-Rum savaşında herhangi bir taraflı tutum içerisine girmemişlerdir.

1890 yıllarında Rum köprüsünün üst kısımlarına Mısırlı kaval Ali'nin mülk edindiğini görüyoruz. Bu şahıs buraya Aminagos adını vermiştir. Ancak burası fazla gelişmeden olduğu gibi kalmıştır. Bu çiftliğin ortasından geçen küçük bir yol gittikçe genişlemiş ve Küçükçekmece köprüsüne bağlanmıştır. Genişleyen bu yolun önemi gittikçe artmış ve Avrupa'ya bağlanan bir yola dönüşmüştür.

Cumhuriyet sonrası devirde, 1924 yılında Ambarlı köyü Rumları 40–50 hane olarak Türkler ile değiştirildi. Rumlardan boşalan yerlere askeri ambarların yerleştirilmesi nedeniyle bu meskûn yere Ambarlı denildi. Buraya Türklerin yerleşmesiyle tarımcılık daha önem kazanmıştır.

30 Ağustos 1922 günü büyük zaferle sonuçlanan mücadelenin Lozan'daki sulh anlaşması tüm dünya milletlerince kabulünden sonraki dönemde, 1924 yılında Ambarlı köyü Rumları 40–50 hane olarak Türkler ile değiştirilmiştir. 1928 yılında 35 hanelik yeni bir göçmen grubu, Ambarlının kuzeyinde bulunan 12.000 dönümlük Amindos Çiftliği'ni satın alarak (şimdiki Avcılar) çiftliğin binalarına yerleşmişlerdir. 1934 yılında çiftliğin nüfusu artarak köy hüviyetini almıştır.

1924 yılında Rum Ahalisi'nin gitmesinden sonra Yunanistan'ın Selanik çevresinden Türkler getirilerek buraya yerleştirildi. Gelen Türkler Rum evlerine girdiler. Ve Rumların ibadet yeri olan kiliseyi 1928 yılında camiye çevirdiler. Buraya gelen Türkler balıkçılıkla uğraşmaya başladılar. Ambarlı köyünün İstanbul'a yakınlığı nedeniyle önemi gittikçe arttı. Çünkü ülkenin kalkınma seyri gittikçe artarken şehirlere yakınlık sebebiyle enerji ve petrol tesisleri kuruluyordu. Böylece İstanbul'un önemli bir enerji üretim merkezi olmuştur. 1938 yılından sonra Mustafa Kemalpaşa Mahallesi'nde askeri birlikler yerleşmiş ve uzun seneler burada kalmışlardır. Hatta o günlerde burada birde havaalanı bulunmaktaydı.

Atatürk Evi

Ambarlının tarihinin, önemli yerleri bir bir kaybolmaya başlar. Kiliseden döndürülen cami 1977 yılında karşısına yeni bir cami yapılarak yıkılmıştır. Ayazma ve Bizans zamanından kalan bazı kalıntılar bile yok olmuştur. Rumlardan kalan bazı evler bile yok edilmiş yerlerine beton yığıntılar yapılmıştır. Oysa 1950'li yıllarda sakin bir dinlenme yeri olduğunda Bal Mahmut adıyla anılan bir otel yapılmıştır. Bu yerin denizi, buraya ziyaret için gelen gemilerin pislikleriyle kirlenmiş, ayrıca kıyıları talan edilmiştir.

Avcılar merkezine Bulgaristan'dan getirilen Türkler yerleştirildi. Burası kısa zamanda büyük bir yerleşim merkezi oldu. Daha sonra burada bulunan küçük çiftliklerin köy halini alıp yerleşim alanların çoğalmasıyla buraya Avcılar denmiştir. Av hayvanlarının bulunduğu sonbaharda özellikle kuzeyden gelen bıldırcın sürüleri çok sayıda avcının ilgisini çekmiştir. 1970 yılından sonra Avcılar çok hararetli bir dönem geçirir. İstanbul da başlayan istimlâk olayı ile insanlar bu bölgeye akın etmeye başlamıştır. Bu bölgede çok hızlı bir nüfus artışı görülmüştür. Kısa zamanda köylüler ellerindeki tarlaları emlakçılar tarafından parselleterek satmışlardır. Satılan arsalar üzerinde konutlar yapılmaya başlanmış, yeni yeni mahalleler oluşmuş ve Avcılar çok geniş bir alana yayılmıştır.

Marmara Caddesi

STANBUL - AVCILAR LE MLL ETM MDRL

@**LaLe** · 28.04.2012, 22:33

Bazilari cocukken cok sansli olur. Sen de o sansli cocuklardan biriymissin Banemin.

Neden dersen; Avcilar'in eski resimlerine baktimda, deniz kenarindaki iki katli evler, daha betona yenik düsmemis dogal haliyle toprak, deniz kenarindaki kayiklar, daracik sokak aralari ve buralardaki kosturmacadan ve mahallede oynanan mactan sonra kosa kosa deniz kenarina gidip, kendini denize atmak.. Kac cocuga nasip olur ki? En azindan bana olmadi, ki Istanbul'da cok güzel bir cocukluk gecirmis olsam bile.

Eskiden takilan lakaplar bile güzelmis, özellikle Pic Murat

Sütyenciler ve Tipatanlar ne is yaparlarmis merak etmedi de degilim. Artik bir aciklama getirirsin herhalde.

Uzun bir aradan sonra tekrar ""Köyüne" dönmen ve eski halinden pek birsey kalmamis olsa da, yine de kendini evinde hissettigin yerde olmana senin namina sevindim.

Konuya giris olarak yazdigin yazi ve konu cok güzel.

Tesekkürler anilarini bizimle paylastigin icin.

"Mahallenin En Haylazi" nin bakislari pek de haylaz bakmiyor gibi, ama bazilari sasirtirmis

@**DarkAngeL** · 28.04.2012, 23:16

Mahallenin haylazını çok sevdim ne güzel gözler o öyle
Bence sadece senin yazın ayrı bir konuyu hak ediyor.

Öyle güzel anlatmışsın ki çocukluğunu anılarını konunun devamını okumadan cevap yazmak istedim atmosferim bozulmadan..

Ellerine sağlık

@**Canan** · 29.04.2012, 00:05

Konu çok güzel. Özellikle ilk bölümünü (''siyah beyaz karelerde kalanlar'') çok sevdim.

Sıcacık bir anlatım ve paylaşımdı Banemin, teşekkürler.

Köyün en yaramazı Murat'ın saç modeline alabros mu deniliyordu ne

@**SuLTaN** · 29.04.2012, 00:09

Ne kadar güzel... Keşke hep "eski" olarak kalsaymış o köy, eskisi gibi olsaymış her şey. Ama hayat standartları birazcık daha kaliteli olmak şartıyla.

Yazın çok güzel Banemin... Oradaki o haylaz çocuğa "Abiiiiiii!" diyerek sarılmak istedim yeniden.

Avcılar, senin anlattığın gibi kalsın aklımda diye konunun devamını okumadım. Fotoğraflara bakarak canlandırdım kafamda seni, çocukluğunu, özlemini.

Çok güzeldi, teşekkür ederim.

@**LaLe** · 29.04.2012, 00:19

Konunun devamini okumayan arkadaslar,

alttaki yaziyi Milli Egitim Bakanligi sitesinden almistik, ayip olacak

@**Banemin** · 29.04.2012, 00:22

Alıntı:

Orjinal Mesaj Sahibi LaLe

Konunun devamini okumayan arkadaslar,

alttaki yaziyi Milli Egitim Bakanligi sitesinden almistik, ayip olacak

Oyyy! Lale ne güldüm buna...

Ayıbını boşver de beni köyümden aforoz ederler mi acaba?

@**Duayen** · 29.04.2012, 02:03

İçimin almadığı, ısınamadığım yerlerden biri, senin kalemin ve anlatımınla farklı bir şekle büründü gözümde..

Çok güzel anlatmışsın köyünü,yüreğine sağlık Banemin

@**Türkü** · 30.04.2012, 10:03

Köyünü öylesine güzel yazıya dökmüşsün ki başka bir yerden alıntıya fazlada lüzum yokmuş hissi uyandırdı.

Çocukluk dönemin oldukça renkli ve eğlenceli geçmiş. Bir çok kişiye kısmet olamadı maalesef anlam yüklü anılar ve dostluk-komşuluk . Günümüz şartları malum.

Köyün haylaz çocuğuna sevgi ve saygılar

28.04.2012, 15:20	#1
Çevrimdışı @Banemin » » » Çapulcu « « « Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır. @Banemin	Benim Köyüm \| Avcılar - İstanbul "İstanbul'un oldukça dışında sayılan güzel şirin bir sayfiye yeriydi. Benden önceki tarihini altta okuyacaksınız ama benle başlayan tarihinden aklımda kaldığınca bir özet geçmek istiyorum girişte... Küçücük bir bebe, önünde 3 abi, arkasında bir ana-baba ve iki katlı evin lüks sayıldığı, çokça sazdan damı olan evler arasında betonarme bir evde dünyaya gelmiş... Bahçeli ve küçük, güzel komşuları olan, önündeki kocaman arazide harman kaldırılmış, denizle arasında 400-500 metre olan bu ev, şimdi sadece adı kalan Harman yeri diye adlandırılan Avcılar'ın tam merkezindeydi o zamanlar... Üzerimizden geçen yüksek gerilim tellerinin altında ilkokul 1. sınıfta elektriğe ancak kavuşan, kışları çok küçük ve kendi halinde, yazları ise cıvıl cıvıl olan bir İstanbul köyü... Kışları genelde evlerde geçen zamanın aksine, baharla birlikte çocukluğunu alabildiğine yaşayan bizler. Nasıl yaşanmaz ki? Top sahası haline getirdiğimiz harman yerinin bir bölümünde deniz tarafındaki tarlada mis gibi yetişmiş domatesler, diğer tarafında ise bizim adını "boş arsa" taktığımız bahçede meyve ağaçları. Susuzluğu artan birinin topa var gücüyle domates tarlasının içine vurmasıyla tarlaya veya boş arsaya dalan çocuklar ve içlerinde ben... Denize gidilirken dalınan kavun-karpuz bostanları, üzüm bağları, nohut tarlaları (dalıyla koparıp taze taze yemenin keyfine inanın doyulmaz)... Çamlık, Öğretmenler, Kuğu, İETT, Belediye kamplarında akşama kadar geçen uzun yaz günleri. Ama unutulmayanlarım arasında ayrı yeri olan "Kayıklar Altı" denen, balıkçıların kayıklarını çektiği yerdeki "Necmi'nin yeri" 'nde hafta sonları ailece donatılan masa, yan masadaki tanıdıklar, onların çocukları ve çok güzel geçen hafta sonları... Biriketçi Süleyman ağa, koyuncu Canbaz Kazım, taksici Apo, Arap Zeki, berber Mustafa, Patriyot Ekrem amca, Tüpçü İsmail, kel Sabri, Pala Murtaza (bakmayın Pala dendiğine aslında kendisi köse'dir) Çan öttürmezler, Sütyenciler, Tipatanlar ilk aklıma gelen, namıyla anılan köylülerim. Ama illa ki Kürt Mehmet (Kendisi babam olduğu için ayrı bir satıra yazdım ki torpilim olsun). 5 sınıflık Ambarlı ilkokulunda başlayan eğitim, yazları kamplarda geçen tatiller, sonrasında İnsa Lisesinin orta kısmı ve gençliğe atılan adım... Avcılar bizle beraber büyüyordu ve artık köy havasından kurtulmaktaydı. "Çakıcı Sineması" hayatımıza dahil olmuş yazlık sinemada çaldığımız meyve eşliğinde izlenen filmler, cumartesi gecelerimizin vazgeçilmezleri arasına girmişti. Mahalle arasında gazozuna yaptığımız maçlar devam etmekte olsa da, bu arada kulüpte amatörce futbola da başlamıştık. "Bücük" ve "Deli" lakaplı iki abimin peşinden bende ufak ufak önce gençlerde daha sonra A takımında başlamıştım topun peşinden koşmaya. Katır Osman, Bacak İsmail, Piç Murat (kim olduğu bende saklı), Muhacır Cahit, pehlivan İbo, Siyami Cengiz, Kaynakçı Halil, Kurukafa İsmail ve diğerleri... Avcılar nüfusu her geçen yıl artan koca bir yerleşim bölgesi olmaya devam ediyordu. Köyümle arama giren 19 yıllık zorunlu ayrılık... Nüfusu 400 bine dayanan bir ilçe ve ben yine buradayım... Aslında anlatacağım daha ne çok şey var ama benim kişisel tarihimi fazla uzatmadan, Avcılar'ın tarihine geçeyim en iyisi. Yaşadığımız yer, zaman, çevre ve yaşananlar aslında hepimizin kişisel tarihini oluşturan asıl faktörlerdir. Nerede yaşandığından çok, ne yaşadığımız önemli. Ben seviyorum köyümü... Banemin" [MEDIA]7 karanfil-Ney taksimi.mp3 - DivShare[/MEDIA] 7 Karanfil - Ney Taksimi __________________ Ben hiç insan kaybetmedim... Sadece zamanı geldiğinde, vazgeçmeyi bildim...

28.04.2012, 15:21	#2
Çevrimdışı @Banemin » » » Çapulcu « « « Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır. @Banemin	Cevap: *** Osmanlı Devleti'nin 1453 yılında İstanbul'u alması ile şehirde önemli gelişmeler oldu. Fatih Sultan Mehmet İstanbul ve çevresindeki Rum Ahalisine zulüm ve baskı yapmayarak, onlarla uyum içerisinde birlikte yaşamayı düşünerek, onların haklarını koruyan yasalar çıkardı. Ayrıca savaş esnasında zarar gören yerleri tez elden imar edilme emri verdi. Gofla deresinin ağzındaki bu küçük balıkçı köyü savaştan zarar görmese bile Ayazma'sının düzeltilmesi için para harcandığı belirtilmiş. Küçükçekmece'ye bağlanan yolun devamlı kullanılan bir yol olması nedeniyle yol düzenlemesi yapılmıştır. Çünkü ordular için en geçerli yolun yarım burga mağaralarının arka tarafı olduğu bilinir, nedeni buralarda köprüler bulunmasıdır. Tarih birçok yapıda nedense Küçükçekmece ve Büyükçekmece'den bahsetmemiştir. Osmanlıların Bizansı yenmesiyle İstanbul'un çevresine Türkler yerleşmeye başladılar. Türkler Büyük ve Küçükçekmece ye yerleşirken Gofla deresinin ağzına yerleşmek istemiyorlardı. Çünkü Türklerin eskiden beri tuttukları yol, tarım ve hayvancılığa dayandığı için bu balıkçı köyünde oturmak istemediler. Sarayın ve çevresinin yiyecek ve giyecek ihtiyacı çoğunlukla dışarıdan karşılanmaktaydı. Özellikle son yıllarda gemilerle getirilen mallar Küçük çekmece ve Gofla Deresine boşaltılıyordu. Rumların balıkçı köyünde, getirilen mallar için bir depoları vardı. Ambarın bekçiliğini de askeri bir komutan yapmaktaydı. Bu balıkçı köyü halkı, Yunan Krallığı'nın kurulmasıyla pek ilgilenmemişler, hatta 1877–1878 yıllarındaki Türk-Rum savaşında herhangi bir taraflı tutum içerisine girmemişlerdir. 1890 yıllarında Rum köprüsünün üst kısımlarına Mısırlı kaval Ali'nin mülk edindiğini görüyoruz. Bu şahıs buraya Aminagos adını vermiştir. Ancak burası fazla gelişmeden olduğu gibi kalmıştır. Bu çiftliğin ortasından geçen küçük bir yol gittikçe genişlemiş ve Küçükçekmece köprüsüne bağlanmıştır. Genişleyen bu yolun önemi gittikçe artmış ve Avrupa'ya bağlanan bir yola dönüşmüştür. Cumhuriyet sonrası devirde, 1924 yılında Ambarlı köyü Rumları 40–50 hane olarak Türkler ile değiştirildi. Rumlardan boşalan yerlere askeri ambarların yerleştirilmesi nedeniyle bu meskûn yere Ambarlı denildi. Buraya Türklerin yerleşmesiyle tarımcılık daha önem kazanmıştır. 30 Ağustos 1922 günü büyük zaferle sonuçlanan mücadelenin Lozan'daki sulh anlaşması tüm dünya milletlerince kabulünden sonraki dönemde, 1924 yılında Ambarlı köyü Rumları 40–50 hane olarak Türkler ile değiştirilmiştir. 1928 yılında 35 hanelik yeni bir göçmen grubu, Ambarlının kuzeyinde bulunan 12.000 dönümlük Amindos Çiftliği'ni satın alarak (şimdiki Avcılar) çiftliğin binalarına yerleşmişlerdir. 1934 yılında çiftliğin nüfusu artarak köy hüviyetini almıştır. 1924 yılında Rum Ahalisi'nin gitmesinden sonra Yunanistan'ın Selanik çevresinden Türkler getirilerek buraya yerleştirildi. Gelen Türkler Rum evlerine girdiler. Ve Rumların ibadet yeri olan kiliseyi 1928 yılında camiye çevirdiler. Buraya gelen Türkler balıkçılıkla uğraşmaya başladılar. Ambarlı köyünün İstanbul'a yakınlığı nedeniyle önemi gittikçe arttı. Çünkü ülkenin kalkınma seyri gittikçe artarken şehirlere yakınlık sebebiyle enerji ve petrol tesisleri kuruluyordu. Böylece İstanbul'un önemli bir enerji üretim merkezi olmuştur. 1938 yılından sonra Mustafa Kemalpaşa Mahallesi'nde askeri birlikler yerleşmiş ve uzun seneler burada kalmışlardır. Hatta o günlerde burada birde havaalanı bulunmaktaydı. Atatürk Evi Ambarlının tarihinin, önemli yerleri bir bir kaybolmaya başlar. Kiliseden döndürülen cami 1977 yılında karşısına yeni bir cami yapılarak yıkılmıştır. Ayazma ve Bizans zamanından kalan bazı kalıntılar bile yok olmuştur. Rumlardan kalan bazı evler bile yok edilmiş yerlerine beton yığıntılar yapılmıştır. Oysa 1950'li yıllarda sakin bir dinlenme yeri olduğunda Bal Mahmut adıyla anılan bir otel yapılmıştır. Bu yerin denizi, buraya ziyaret için gelen gemilerin pislikleriyle kirlenmiş, ayrıca kıyıları talan edilmiştir. Avcılar merkezine Bulgaristan'dan getirilen Türkler yerleştirildi. Burası kısa zamanda büyük bir yerleşim merkezi oldu. Daha sonra burada bulunan küçük çiftliklerin köy halini alıp yerleşim alanların çoğalmasıyla buraya Avcılar denmiştir. Av hayvanlarının bulunduğu sonbaharda özellikle kuzeyden gelen bıldırcın sürüleri çok sayıda avcının ilgisini çekmiştir. 1970 yılından sonra Avcılar çok hararetli bir dönem geçirir. İstanbul da başlayan istimlâk olayı ile insanlar bu bölgeye akın etmeye başlamıştır. Bu bölgede çok hızlı bir nüfus artışı görülmüştür. Kısa zamanda köylüler ellerindeki tarlaları emlakçılar tarafından parselleterek satmışlardır. Satılan arsalar üzerinde konutlar yapılmaya başlanmış, yeni yeni mahalleler oluşmuş ve Avcılar çok geniş bir alana yayılmıştır. Marmara Caddesi STANBUL - AVCILAR LE MLL ETM MDRL __________________ Ben hiç insan kaybetmedim... Sadece zamanı geldiğinde, vazgeçmeyi bildim...

28.04.2012, 22:33	#3
Çevrimdışı @LaLe Ne Mutlu Türküm Diyene Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır. @LaLe	Cevap: Benim Köyüm \| Avcılar - İstanbul Bazilari cocukken cok sansli olur. Sen de o sansli cocuklardan biriymissin Banemin. Neden dersen; Avcilar'in eski resimlerine baktimda, deniz kenarindaki iki katli evler, daha betona yenik düsmemis dogal haliyle toprak, deniz kenarindaki kayiklar, daracik sokak aralari ve buralardaki kosturmacadan ve mahallede oynanan mactan sonra kosa kosa deniz kenarina gidip, kendini denize atmak.. Kac cocuga nasip olur ki? En azindan bana olmadi, ki Istanbul'da cok güzel bir cocukluk gecirmis olsam bile. Eskiden takilan lakaplar bile güzelmis, özellikle Pic Murat Sütyenciler ve Tipatanlar ne is yaparlarmis merak etmedi de degilim. Artik bir aciklama getirirsin herhalde. Uzun bir aradan sonra tekrar ""Köyüne" dönmen ve eski halinden pek birsey kalmamis olsa da, yine de kendini evinde hissettigin yerde olmana senin namina sevindim. Konuya giris olarak yazdigin yazi ve konu cok güzel. Tesekkürler anilarini bizimle paylastigin icin. "Mahallenin En Haylazi" nin bakislari pek de haylaz bakmiyor gibi, ama bazilari sasirtirmis

28.04.2012, 23:16	#4
Çevrimdışı @DarkAngeL ...:: HüsoMeL::... Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır. @DarkAngeL	Cevap: Benim Köyüm \| Avcılar - İstanbul Mahallenin haylazını çok sevdim ne güzel gözler o öyle Bence sadece senin yazın ayrı bir konuyu hak ediyor. Öyle güzel anlatmışsın ki çocukluğunu anılarını konunun devamını okumadan cevap yazmak istedim atmosferim bozulmadan.. Ellerine sağlık __________________ Tık...

29.04.2012, 00:05	#5
Çevrimdışı @Canan Çiçekci kız Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır. @Canan	Cevap: Benim Köyüm \| Avcılar - İstanbul Konu çok güzel. Özellikle ilk bölümünü (''siyah beyaz karelerde kalanlar'') çok sevdim. Sıcacık bir anlatım ve paylaşımdı Banemin, teşekkürler. Köyün en yaramazı Murat'ın saç modeline alabros mu deniliyordu ne __________________

29.04.2012, 00:09	#6
Çevrimdışı @SuLTaN Fosforlu Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır. @SuLTaN	Cevap: Benim Köyüm \| Avcılar - İstanbul Ne kadar güzel... Keşke hep "eski" olarak kalsaymış o köy, eskisi gibi olsaymış her şey. Ama hayat standartları birazcık daha kaliteli olmak şartıyla. Yazın çok güzel Banemin... Oradaki o haylaz çocuğa "Abiiiiiii!" diyerek sarılmak istedim yeniden. Avcılar, senin anlattığın gibi kalsın aklımda diye konunun devamını okumadım. Fotoğraflara bakarak canlandırdım kafamda seni, çocukluğunu, özlemini. Çok güzeldi, teşekkür ederim. __________________ "Dostlar bizi hatırlasın..."

29.04.2012, 00:19	#7
Çevrimdışı @LaLe Ne Mutlu Türküm Diyene Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır. @LaLe	Cevap: Benim Köyüm \| Avcılar - İstanbul Konunun devamini okumayan arkadaslar, alttaki yaziyi Milli Egitim Bakanligi sitesinden almistik, ayip olacak

29.04.2012, 02:03	#9
Çevrimdışı @Duayen Huysuz ve Tatlı Kadın Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır. @Duayen	Cevap: Benim Köyüm \| Avcılar - İstanbul İçimin almadığı, ısınamadığım yerlerden biri, senin kalemin ve anlatımınla farklı bir şekle büründü gözümde.. Çok güzel anlatmışsın köyünü,yüreğine sağlık Banemin

30.04.2012, 10:03	#10
Çevrimdışı @Türkü ...> Ata'm İzindeyiz <... Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır. @Türkü	Cevap: Benim Köyüm \| Avcılar - İstanbul Köyünü öylesine güzel yazıya dökmüşsün ki başka bir yerden alıntıya fazlada lüzum yokmuş hissi uyandırdı. Çocukluk dönemin oldukça renkli ve eğlenceli geçmiş. Bir çok kişiye kısmet olamadı maalesef anlam yüklü anılar ve dostluk-komşuluk . Günümüz şartları malum. Köyün haylaz çocuğuna sevgi ve saygılar __________________

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)