Tabelası Olmayan Sokak | Yeşilçam Sokağı (Beyoğlu – İstanbul)

[@Basakca]

Beyoğlu semtinin ortasında herkesin bildiği meşhur İstiklal Caddesi vardır. Bir ucu Taksim’e, diğer ucu Galata kulesine kadar uzanan bu caddenin tam ortasında birde kendi haline terk edilmiş küçük bir sokak bulunmaktadır. Bu sokak, Türk sinemasının yıllarca kalbi sayılmış, binlerce insana ekmek kapısını açmış, birçok ünlünün keşfedilmesine ön ayak olmuş Yeşilçam Sokağıdır. Tabelası bile olmayan bu sokağa gittiğiniz zaman göreceksiniz ki, sokakta birkaç seyyar satıcı ve kapalı kepenklerden başka görecek bir şey kalmamıştır.

1980 öncesi dönemde film şirketlerinin çoğunluğunun yazıhaneleri bu sokakta bulunduğu için, Türk sineması nın kısaca Yeşilçam diye anılmasına neden olmuştur.

CHP iktidarı döneminde, 1948 yılında belediye Gelirler Kanunu’nda, yerli filmler için %75 olan vergi, %25′e düşürülünce, para kazanma olasılığını gören yapımcılar, şirket yazıhanelerini yeşilçam sokağına kurmaya başlarlar. Bu dönemde yerli filmlerde hızlı bir artış olduğunu görülmektedir.

10 yılda 50 film üreten Türk sineması aynı sayıya 1 yılda ulaşmaya başlar. 1950′ler Yeşilçam sinemasının ilk büyük yıllarıdır. Yeşilçam kavramı, ilk olarak belirli bir mekan ortaklığını, bu ülkenin ticari sinemasını anlatmaktadır. Bu mekan yaklaşık 30 yıl boyunca Türk sinemasının kalbi olmuş, sinema sanatının ülkemizde yerleşmesini sağlamıştır.

Yeşilçam sokağının tam ortasında, 1924′de kurulmuş ve ilk adı “Melek” olan “Emek” sineması bulunmaktadır. Sinema adını, sahnenin iki tarafında yer alan sarı-turuncu renkli 2 melek tablosundan alır. Daha sonraları yok olan tabloların yerinde bugün boş nişller bulunmaktadır. Sinemadan önce burada “Skating Palace” adıyla bilinen Pera’nın yegane buz pateni sahası bulunmakta idi. Ara sıra paten sahasının kimi bölümlerinde film gösterileri yapılmakta idi.

Sinemanın ilk sahibi 1945′de iflas eden A. Saltiel ve H. Arditi idi. Sinema, İstanbul belediyesi’ne, oradan da emekli Sandığı’na geçer. 1958′e kadar İpekçi kardeşler tarafindan işletilir. Sonra Emekli Sandığı Emek Film’i kurarak işletmeyi üstlenir ve bugünkü adını verir. 1968′de Turgut Demirağ’a geçen sinema, 1975′ten beri ise İsmet Kurtuluş tarafindan işletilmektedir.

yesilcam.gen.tr

[@Basakca]

İstiklal Caddesine giden Ayhan Işık Sokağı ile kesiştiği yerde

Yeşilçam sokağında bir zamanlar, bugün açık olmayan Opera sineması vardı(1924). Bu sinemada yerler halılarla kaplıydı ve fraklı, beyaz eldivenli teşrifatçılar hizmet verirdi. 21 Ocak 1932′de, ingiliz yapımı olan Çanakkale filmini izlemek üzere Atatürk bu sinemaya gelir ve salondan çok etkilenir. Sinemanın sahibi Mehmet Rauf Sirman’dan sinema sektörünün Türkiye’deki durumu hakkında bilgi alan Atatürk, yüzde 33 olan sinema vergilerini yüzde 10′a indirir. Atatürk, sonraki yıllarda defalarca Opera Sineması’na gelir. Sonradan Şehir Tiyatroları’na geçen Opera Sineması, bir giyim mağazasına kiralanır ve 1970′lerin sonunda yanarak kapanır.

“Tarihsel olarak 40′lı yıllarda Türk sinemasını Yeşilçam sokağında doğmuştur. Bugün Yeşilçam sokağı bir simge olarak kalmıştır ve ona böylece bakmak gerekiyor. Uzun bir süre merkez görevini yaptı ve sonra doğal olarak yapımevlerinin çoğalması ile başka mekanlar, başka sokaklar daha uygun görüldü. Kala kala bir çeşit mitos olarak kaldı ve kalıyor. ”
Giovanni Scognamillo

Amerikalılar Hollywood şehrini baştan başa bir sinema endüstrisi haline getirirken, bizle 170 metrelik dar bir sokağı kaderine terkettik.

yesilcam.gen.tr

[@SuLTaN]

Biz neleri kaderine terketmedik ki? Böyle güzel bir kültürümüz, emeklerimiz, eserlerimiz varken bu tarz durumlarla karşı karşıya kalmak çok üzücü.

Bu müziği çok seviyorum Başakçacığım, çok güzel bir konu olmuş ellerine sağlık.

[@Mathematician]

Oysa sokak restore edilse ve bir zamanların emeklerine emek verilse ama nerdeee...

Böyle bir yerin varlığını ilk kez duydum. Teşekkürler Başakça.

[@Türkü]

Zamanında bir çok insanın umut-hayal kapısı şimdi kaderiyle başbaşa. Kimler geldi kimler geçti bu sokaktan. Kimi zirveye yerleşti, kimi yok olup gitti. Kıymeti bilinemeyen yerlerden biri.



Teşekkürler Başakça.

[@Inatci]

Tarih bizde ne zaman kıymetli oldu ki buna kıymet verelim.Aslında Yeşilçam korunması gereken kültürel bir tarih ama...Aması var işte.İnsanlara verdiğimiz değerden belli kültürümüze verdiğimiz değerler de. Şimdi Beyazcam varken ne gerek var korumaya
Teşekkürler Başakca bu güzel sunum için.

[@Dilaver]

Denk geldikçe tekrar tekrar bakıyorum bu konuya.. Üzülüyor insan.. Ya gerçi bana ne diyeceğim ama, ne bileyim diyemiyorum işte ... Tarih kokan bir yer, yazık oluyor..

Acaba şimdiki durumu nasıl, bilen var mı?

@Basakca ??

[@Cliff Durden]

Bakımsız.. ayrıca taksimin göbeğine buranın da dibine avm yapan zihniyeti de anlamıyorum..

Uzatmaları bile oynamıyor.. sağolsunlar öldürdüler..

[@C.Cienfuegos]

Kültürümüe sahip çıkmıyoruz, ne sanatımız ilerliyor ne de değerler üretebiliyoruz.

[@Ekin]

Buraya rastlasam bile tarihi yeşilçam sokağı olduğunu bilmeyecektim. İstiklalde dolaştım ama hiç dikkat etmemişim. İlkkez öğreniyorum.

Teşekkürler....