Türkiye Cumhuriyeti devleti ve Türk milleti ne zaman kargaşa ve açmazlar yaşadı ise, sebebi; ne zaman hedeflenen ve şiar olarak öngörülen muasır medeniyet seviyesinden geri, bilerek ve isteyerek gaflet, delalet, hıyanet içinde olan dincilerin, dini siyasete alet etmeleri, yobaz siyasi taifeler tarafından Cumhuriyet ilkelerinin reddedilmesi ve ülkenin bunlar tarafından uzun yıllar idare edilerek geri bırakılması idi.

Sebeplerin başında; Cumhuriyet ilkelerini, demokrasiyi her tür çıkarları için basamak olarak kullanan dinci ve yobazların idari, siyasi ve mali ihtirasları, duyguları, milli heyecanın, milli namusun, milli medeni sosyal yaşamın gerisinde kalan, “Türk Öğün, Çalış Güven” diyen Atatürk değerlerine bigâne kalan, gerici, softa, yobazlar ve paranın esiri olmuş dinciler gelmektedir..

Dinci olarak yaftalananlar asla dindar olamadılar, dinen muhafazakâr olup, kendilerini muhafazakâr demokrat olarak niteleyenler asla demokrat olamadılar, örnekleri; dünyada Hristiyan demokratlar, Türkiye'de AKP’nin başbakanı, TBMM başkanlığında oturan zat ve şimdiki C.Başkanlığı makamında oturan zatın muhafazakâr demokratlığına bakmak gerekir.

Dinciler; Türkiye'de tutum, davranış ve eylemleri ile daima mütedeyyin olanlara gerçek dindar olanlara da zarar verdiler. Düne kadar sermaye sahiplerini materyalist olarak niteleyenler ve kategorize edenler, bu gün yeşil sermaye ve yeşil şirketleri ile yeşil dolarların esiri olmuş güya Müslümanlardır.

Para, icat edildiği günden beri bir değişim ve satın alma aracı olarak tüm dünya da yaşayan milletlerin hayatında var olmuş, zaman zaman etkisini o kadar ileri götürmüş ki, sosyal dayanışma, devletler ve milletler arası her konuda bölüşüm ve yardımlaşma görmezden gelinmiş, siyasi hırs içinde olanların idareye geldiklerinde uyguladıkları ile mal mülk ve para çokluğuna sahip olan kişi kurum ve devletler ki, asla zenginlik payesine erişemeyenler, dünyada emperyalist olarak nitelenen, gerçek zenginlik ifadesine ulaşamayan, parayı ırki, siyasi, askeri alanların yanında başka milletlerin boyunduruk altına alınmasında en önemli araç olarak kullananlardır.

Para; Varsa pulun âlemdir kulun dedirtecek kadar şirazesiz, izansız ve karaktersiz olanları bağlamış kapı kulu yapmıştır. Türkiye’de kimlerin kimlere kapı kulu olduğuna bakınız! Her gün yağmur nereye yağarsa tarlayı oraya taşımaya çalışan adı insan olan sefil mahlûkların listesine bir bakınız! Yağmur nereye yağarsa tarlayı oraya taşımaya kalkan izansız beyinsiz kapı kullarına listesine bir bakınız!

Her ulvi ve milli değeri; Yol yürüme ökçe ile iş bitirme akçe ile diyerek komisyona bağlayan güya idarecilere bir bakınız!

Bazen Frenk illerini ve mensuplarını eleştirip asla onlar gibi olmadıklarını beyan eden din tacirleri, boyunlarına en pahalı ve marka sayılanlardan Frenk bağı bağlamayı ihmal etmemiş koluna 800 bin dolarlık avantadan Frenk saati takacak kadar alçalmamışlardır. Ve yüce Türk halkı demişler ki; Elbise yürüyüş, para konuşma öğretir. Siyasi podyumlarda yürüyenlerin kat kat giydiklerine bir bakınız! Siyasi rüküşlük boyda, birde her önlerine her mikrofon konduğunda konuşmalarına bakınız, ne yürüme yürümeye benziyor ne konuşmaları bir matah! Bu gibilere söz gümüş ise sukut altındır demeli!

Para insanlığı ihya etmek için değil bazen insanlığın mahvedilmesi için araç olmuştur. Ünlü komutan ve devlet adamı sayılan Napolyon, gerekçesi ne olursa olsun, çıkarılmış ve çıkarılacak savaşların kazanılması için tek yol olarak; Para! Para! Para! Demiştir.

Türkiye ve dünya milletleri içinde bazı insanlar ve yöneticileri, yaratılış fıtratlarında olan, en çoğu, en güzeli, en iyisi benim olsun ilkelerinden hareketle meşru kazançlarından gelen ile yetinmediklerinden, gayri meşru yollara saparak para birikimini yapabilme adına her yola başvurmuş, ayıp günah demeden her yolu mubah ve geçerli saymışlardır. Zimmetlerine para geçirmek, makam ve mevkileri çıkar ve para kazanmak adına kullanmak, nüfuslarını, yakınlarını servet sahibi yapma adına kullanmaktan imtina etmemişlerdir. Son 14 yıl dâhil olmak üzere Türkiye Cumhuriyeti siyasi ve mali kargaşa dönemlerine bakıldığında bu örneklerden bol miktarda görmek mümkündür.

Siyasi, sosyal, mali, idari kargaşa dönemlerinde politikacı olanların gayri meşrulukların verdiği hızla büyüyen eş, dost akrabay-ı taallukat ve çocukların servetleri, kendilerini ihya etmiş, komisyonlar rüşvete, rüşvetten ve haksız kazançtan sağlanan paralar döviz cinsinden para olarak oda dolusu hale gelmiş, ama dağları bekleyen korku bünyeye nazil olunca sıfırlayın, eritin talimatları çocuklara verilmiş, konuşma ses kasetlerini tüm dünya dinlemiştir. Ülkelerde ve Türkiye'de sahip oldukları servetin bir türlü hesabını veremeyen ve idareci konumunda olanların şakşakçıları nezdinde hep dindar hep Müslüman ve ahlak abidesi olmuşlar, bile bile böyle kabul görmüşler böyle gösterilmeye çalışılmışlardır..

Yukarıda tanımını yapmaya çalıştığımız insanların yanında muhteris olmayan, ihtiyacı kadar geçinmesine yetecek kadar para ile ilgilenen sağlam karakterli mazbut insanlar milli prodüktiviteye katkı sunma adına biteviye çalışarak üretmişlerdir. Para götürmekle meşgul olanlar bu karakterli insanları ne çalışırken ne emekli olduklarında bir türlü görememişlerdir.


Para değişim ve bölüşüm aracı olarak insanların hayatında elzem, meşru yoldan kazanılmış paraların miktarı hiç kimseyi ilgilendirmez, kişilerin, siyasilerin, yakınlarının, eş ve çocuklarının para ve servetleri meşrumu dur, değil midir tarzında toplum şüphelere maruz kalırsa sahip olunan servetler, mallar, mülkler hep konuşulmaya, tartışılmaya araştırılmaya devam eder.


Paralar haramsız (kefenin cebi yok!) Konuşulanlar yalansız olsun ki, Türkiye insanı siyasetçiye inansın, siyasetçi ise içinden çıkan çıkarcı politikacıları temizlesin. Şimdi Türkiye’yi siyasetçiler mi, Politikacılar mı idare ediyor?

2013 yılı sonlarında yazdığım bir yazıdır. Güncelleyerek yeniden paylaşma gereği duydum..
　


17.08.2014

Mustafa AKTEN

Güncelliğini hiç yitirmeyecek eksiksiz, tastamam bir yazı..

Ellerine sağlık ağabey.

Ellerinize sağlık Mustafa Bey...