Bitmiş bir evliliğin çocuklar için sürdürülmesi doğru mu? Uzman Psikolog Özge Genlik, boşanma kararı ile ilgili bilgi verdi.



Uzman Psikolog Özge Genlik, evliliğin bozulmaya başladığını işaret eden belirtiler konusunda yaptığı değerlendirmede, "İlk belirti; partnerler arası 'Ruhsal sevişmenin' son bulmasıdır. Diğer bir deyim ile: 'Duygusal soğukluk'tur. Öncelikle partnerler bunu anlamlandıramazlar ancak duygusal bağlamda bir şey paylaşmak içlerinden gelmemektedir. Sadece zihinsel düzlemde kısa ve geçiştirici cümlelerden oluşan diyaloglar; evlilik sürecindeki ilk sarsıntıdır. Ardından fizyolojik düzeyde de bir arada paylaşılan zamanda azalmalar gözlemlenir. Duygusal boyutta ayrışan çift, zihinsel boyutta da ayrışmaya başlamıştır. Ve çoğunlukla: 'paylaşacak bir şeyimiz kalmadı', 'eskisi gibi heyecan hissetmiyorum, her şey çok rutin' gibi söylemlere çok rastlanır" diye konuştu.

• "Evlilik dönüşümsel bir ilişki sürecidir"

Evliliğin dönüşümsel bir ilişki süreci olduğunu dile getiren Uzm. Psk. Özge Genlik, "Parneriniz size, sizi yansıtan bir ayna vazifesi görmektedir. Partnerlerin özlemleri aynıdır ancak beklentileri farklıdır. Örneğin 'Sevmek ve sevilmek' her birimizin ortak özlemidir. Ancak sevgiyi ifade etme biçimindeki farklılıklar beklentileri ortaya çıkarır. Kimi insan sevildiğini duymak ister, kimisi dokunarak sevildiğini hisseder, kimisi sürekli kendisine somut düzlemde bir şeyler verildiğinde sevildiğini hisseder... Evlilik ilişkisi de beklentilerin farklılığından doğan bir ruhsal beslenme sürecidir. Partnerleri farklılıklar biraraya getirir, aynılıklar uzaklaştırır” ifadelerini kullandı.

• Boşanmaya ne zaman karar verilmeli

"Evlilik zeminindeki 'güç' ile 'mutluluğun' dansı ahenkli olmadığında o evlilik zaten son bulmuştur” diyen Uzm. Psk. Genlik, "Güç; esnekliktir: Partnerler birbirlerini ne kadar istekle, keşif şapkalarını takarak anlamak için dinliyorlarsa evlilik zemini güçlüdür. Partnerlerden biri veya her ikisi de sadece kendi zeminlerinden anlatmak için konuştuklarında ve 'dinlemek' yerine duymayı tercih ettiklerinde duygusal boşanma gerçekleşir.
Mutluluk; özgüvendir. 'Öz'e güvenmek; evlilikte ortak payda da partnere 'istek' ve 'ihtiyaçlarını' güvenle açabilmektir. Olması gerekenleri dayatmak ve inatla '-meli, -malı' zemininden konuşmak yerine; ayrışma ve buluşmamanın sentezinde olanı olduğu gibi kabul edebilmek rol beklentilerine girmeden duygudaşlık yapabilmek evlilik sürecindeki mutluluktur. Evlilik sürecindeki mutluluğun son bulması ile ruhsal boşanma gerçekleşir. Ruhsal ve duygusal olarak boşanmanın gerçeklşetiği bir evlilik zemininde zaten düşünsel ve fiziksel boşanma somut formda hızla oluşacaktır” şeklinde konuştu.

• Evliliği bitirmek tek tarafın kararı ile mümkün mü?

Evliliğin 4 bin yıllık mazisi olan toplumsal bir kavram olduğunu söyleyen Uzm. Psk. Genlik, şunları kaydetti:
"Kadının "karı", erkeğin de "koca" olarak adlandırıldığı ve karı-kocalık makamındaki zeminde kurulan ilişkinin adı evliliktir. Bu bağlamda evlilik; kadın ve erkeğin duygusal-fiziksel-düşünsel ve ruhsal zeminde ortak paydada buluşma halidir. Evliliği bitirmek tek tarafın kararıyla mümkündür ancak ortada evliliği bitirme gibi bir karar var ise evlilik sürecinin yara aldığını söyleyebiliriz.
Boşanma statik bir olgu değil bir süreçtir. Dinamik bir yapıya sahiptir ve içerisinde pek çok kişisel, sosyal, ekonomik ve hukuksal nicelikler barındırmaktadır. Bu bağlamda boşanma sürecinin psikososyal açıdan anlamlandırılmasına yardımcı olunması özellikle tek taraflı boşanma durumlarında daha işlevsel olacaktır. Psikolojik olarak boşanma hem bir yas evresini hem de kriz evresini iç içe sergilemektedir. Boşanma kararı tek taraflı alınmış ise boşanmak istemeyen taraf kendisini çaresiz ve yalnız hissedecek belki de partnerinin geri döneceğine ilişkin obsesyonlar üretecektir.



Evliliği bitirmekte kararlı olan taraf tutumunda kararlılık sergiledikçe, evliliğinin sürdürmek isteyen partner öfke, çaresizlik, uyku-iştah düzeninde dalgalanmalar deneyimleyerek duygusal ve fiziksel tansiyonun yükselmesine zemin hazırlayabilmektedir. Bu süreçte en önemli husus; evliliğini sürdürmek isteyen kişiye "alan" ve "zaman" tanınmasıdır. Çünkü evliliğini sürdürmek isteyen kişi; kontrolsüz bir gebelik sürecini deneyimlemektedir.”

• Hamileyken anne "korku" duygusunu deneyimliyorsa ne yapmalı?

"Anneye kendi kendisini teskin edebilmesi ve doğumu gerçekleştirebilmesi için vakit ve güvenli zemin tanınmalıdır” diyen Uzm. Psk. Genlik "Bir süre sonra evliliği sürdürmekte niyetli olan kişi; evlilik mekanizmasının işlevsel olmayan yönlerinin farkına varacak ve kriz ile başa çıkma mekanizmalarını güçlendirerek aslında kendi arzu ve ihtiyaçlarının tatmini yönünde eylemde bulunduğunu, ilişkinin yara aldığını ve ilişkisel süreçteki iyileşmenin ancak partnerlerin ayrışması sonucunda gerçekleşebileceğini görecek ve duyumsayacaktır” ifadelerini kullandı.

• Çocuk için evlilik sürdürülmeli mi?

Uzman Psikolog Özge Genlik, çocukların; anne-babalarının çocukları değil; yaşamın çocukları olduğunu belirtti ve "Bu bağlamda, anne ve baba rolündeki kişiler sadece bir insan varlığını Dünya gezegenine getirmek, ardından bu canlının güven ile Dünya gezegenine bağlanmasından sorumlu ve görevli olduklarını daima hatırlamalıdırlar. Yara almış ve kanayan bir ilişkinin çocuklar için sürdürülmesi çocukların yaşama güvensiz, mutsuz, umutsuz bakabilmelerine zemin hazırlamakta ve özgüvensiz bireylerin var olmasına sebebiyet vermektedir.

'Çocuklarım için fedakarlık yapıp evlilliğimi sürdürüyorum' diyen kadınlar ya da erkekler; kendi özlerindeki istek ile temas etmek yerine çocuklarını ön plana, sahneye alarak çocuklarını, evliliklerinin tamponu haline getirmektedirler. Bu tür kadın ve erkeler genellikle karşı kaşıya kaldıkları kriz durumu ile nasıl başa çıkacaklarını bilemeyen duygusal başa çıkma mekanizmaları zayıf bireylerdir. Kendi duyguları ile temas etmekten kaçındıklarından dolayı çocuklarını öne sürerler. Evlilik ilişkisinin sonlandırılması; karı-kocalık makamından ayrışmayı sembolize eder, anne-babalık makamındaki roller sonsuza dek sürecektir” dedi.


Kaynak

__________________

Ebeyeynler kendi Ego gelişimlerini elbette arka plana atmak zorunda.
Anne-Baba olmak tabiki fedakârlık ister.
Bu fedakârlık kendilerinin özünden vaz geçme gücü gerektiriyorsa bile.
Çocukları dünyaya getirmeden evvel bir düşünülmeli bu ömür boyu sürecek sorumluluğa hazırmıyım acaba diye?

Sürdürülemiyorsa bile çocuk için o mutlu aile havası yaratılması gerek
En azından birkaç günde bir..

Sonuçta birbirini sevmeyen insanlara zorla bir arada yaşayın diyemeyiz.
Ama o küçücük çocuğunda duygularını görmezden gelemeyiz.

Mutsuz bir çiftin, durmadan münkaşa ettiği bir ortamda, çocuğun sağlıklı bir psikolojisi olamayacağına göre, o evliliği sürdürmenin bir alemi yoktur.

Çocuğun ruh halini de düşünerek, anne babayı, baba da anneyi kötüleyerek değil de, medeni bir şekilde ayrılmaları en sağlıklısıdır diye düşünüyorum.

__________________