Hepimiz malum toplumun parçası olarak “öğretilmiş gerçekler” ile belli başlı kalıplara sokularak ve bilinç dışımıza yerleştirilen negatif düşünce ve korkularla uzun yıllarımızı geçirmeye maruz bırakıldık.


Hem de bu sadece bizim ülkede değil, dünya üzerinde hemen hemen her yerde ve her toplumda değişik seviye ve içeriklerde her insanın başına gelen bir mevzu. Yaşanılan yere, oranın toplum değerlerine, alışkanlıklarına, yaşam şartları ve kültürüne göre çeşitlilik gösterse de sonuç olarak insanların yaşamlarını ciddi şekilde etkileyen bir konu.

Demiyorum ki hiçbir değer ve yargı olmadan herkes kafasına göre takılsın. Ki zaten öyle bir durumda yaşamaya çalışsaydık ciddi bir kaos ve çatışmanın kaçınılmaz olacağı da malum. Ama her şeyin bir sınırı ve belli bir ölçüsü olması gerektiği konusu tamamen başka bir nokta.

Yıllarca alıştığımız ve normalleştirilen ve “doğru” diye öğretilen birçok gereksiz alışkanlık üzerimize yapışmış durumda. Genel toplum kurallarına uyup, diğer öğretilmiş saçmalıklardan arınmak aslında çok ta zor değil ama bunu yapabilmek için, olayların ve kişilerin dışına çıkarak olan bitene uzaktan bakabilme yetisi geliştirmeyi öğrenmek şart.

- Ay şimdi içimden geçeni söylersem ayıp olur, en iyisi ben susayım.

- Aman bu yaşa gelmiş bunları öğrenememiş, ben mi öğreteceğim?

- Bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın. Ben de rahat rahat yaşayayım.

Mantığı ile hem duygularını ifade etmeyen/edemeyen, hem de istediği şeylerin dörtte üçünden fazlasını yapamayan insanlar olduk çıktık.

Peki bu şekilde yaşamaya şartlandık ve bu şekilde yetiştirildik diye böyle mi yaşamaya devam edelim? Tabii ki hayır!

Sizi rahatsız eden davranışlarda bulunan insanlara bu davranışlarının sizde ortaya çıkardığı duyguları ve bu duyguların etkilerini kibar ama ciddi bir şekilde söyleyin. Özel alanınıza lap diye dalış yapanlara “bir dakika!” diyebilin.

Ama siz de başkalarının özel alanlarına haddinizi aşarak balıklama dalmayın. Yapmak istedikleriniz eğer kimseye zarar vermiyor, sizi ya da ailenizi utandırmıyor ve sadece kendinizi ilgilendiriyorsa kimseye fikrini sormayın.

Birilerine fikir soracak noktada iseniz bilin ki zaten o konuda hala onaylanmaya ihtiyaç duyuyorsunuz. Yani aslında tam olarak emin değilsiniz. Emin değilseniz de zaten eyleme geçmek için hala zamana ihtiyacınız var demektir, onaylanmaya değil. Kendinize zaman verin.

Hayat sizin hayatınız. Tüm sorumluluk size ait. Yaptıklarınızdan ve dolayısı ile sonuçlarından siz sorumlusunuz. Bu sorumluluğu alın.

Bir başkası için doğru olan, sizin için de doğru olmak zorunda değil. Her zaman düşünce özgürlüğünüz olduğunu unutmayın. Ancak bunu karşı tarafa nazik ve düzgün bir üslup ile anlatmanız da önemli, bunu da göz ardı etmeyin.

İnsanlar kendi yapamadıkları şeyleri bir başkası yapsın istemezler. Bunu da tabii ki sesli söyleyemezler. Ki hatta çoğu zaman sessiz de söyleyemezler çünkü bu duygularını fark bile edemezler. Ancak konu yorum yapmaya geldiğinde onlardan daha bilgilisi yoktur. Yaptıkları yorumlar ile sizi hayallerinizden uzaklaştırırlar. Yoruma açık bilgi paylaşımlarından kaçının.

Kendiniz için en doğru olan şeyi sizden daha iyi hiç kimse bilemez. Kendinizi ne kadar iyi tanıdığınızı düşünün ve sorgulayın. Cevaplarınız doğrultusunda hayatınızın yönünü değiştirin. Cesur olun ve korkmayın.

Karşınızdaki kişilerin konulara ve olaylara sizin gibi bakmadığını, her insanın başka bir dünyası ve önemlilik sıralaması olduğunu hatırlayın ve aslında onların düşündükleri ve dile getirdikleri şeyler üzerinden değil, sizin onların bir şeyleri düşünme ihtimalleri üzerinden hayatınıza duvarlar ördüğünüzü fark edin.

Hayat çok değişken ve hareketli bir süreç. Bu süreç içinde fikirler, bakış açıları ve kararların değişmesi kadar normal bir şey olamaz. Fikriniz her zaman değişebilir. Bunda utanılacak ya da kötü hissedilecek bir şey yok. Sadece büyük konuşmayın.

Şu hayatta herkesi memnun edemezsiniz! Bunu bir anlayın ve büyük çoğunluk gibi başkaları için yaşamaya son verip, kendiniz için yaşayın.

__________________

Epey bir zaman, ''ele güne karşı'' sözünü uygulayarak yaşadım.


Çevre ve yetiştirme tarzı.
Deliymişim

__________________

Küpe takacağım...komşular ve mahalle ne der acaba?

__________________

Valla benim hakkımda "bu çocuk gay" iddiası bile çıkarmışlardı.. (gerçi bunu diyenler gençliğimi bilen tipler, o deri pantolonlar buna sebeb olmuştu evet.)

__________________
Never fade away...

Çok eskiden ben de etrafımdaki kişilerden çekinirdim. Şimdi hiçbiri umurumda değil.

Hayatımı istediğim gibi yaşıyorum. İşte o kadar.

__________________

Mahalle baskısı... Bir yerde el makhum uyuyorsun...

Bazı çizgilere dikkat etmek lazım yine de.

Yazınızda dile getirdiğiniz düşüncelerin çoğuna ben de katılıyorum. Ancak ; ''İnsanlar kendi yapamadıkları şeyleri bir başkası yapsın istemezler. Bunu da tabii ki sesli söyleyemezler. Ki hatta çoğu zaman sessiz de söyleyemezler çünkü bu duygularını fark bile edemezler. Ancak konu yorum yapmaya geldiğinde onlardan daha bilgilisi yoktur. Yaptıkları yorumlar ile sizi hayallerinizden uzaklaştırırlar. Yoruma açık bilgi paylaşımlarından kaçının.''

Bu parağraftaki düşüncenize katılmıyorum. Kendi yapamadığı şeyi bir başkasının da yapmasını istememek hasetçiliktir. Hasetçilik ise ahlâki düzlemde yerilir, insana yakıştırılmaz. Her ne kadar haset duygusuyla hareket eden insanlar olsa da bunu bütün insanların değişmez bir özelliği olarak göstermek yanlış bir değerlendirmedir. İnsanların açık olmaları gerektiğine, kendileri ne ise bunu her zeminde demokratik imkânları kullanarak ifade edebilmeleri gereğine ben de inanıyorum. Ama, insanlık muhatab alınarak yazılan bir kitap, söylenen bir şarkı, insanlar için yapılan kamu ve idari hizmetler, mimari, siyaset, sanat ve edebiyat eserleri eleştirilebilmelidir de diyorum. Eleştiri sözünü ettiğim alanlarda kaliteyi de beraberinde getirir. Eleştiriyi her olumlu işe takoz koyan, ukâlalık ve cerbeze cambazlığından ayırıyorum. Nitelikli eleştirinin bugün mahrumiyetini yaşadığımız için pek çok mağduriyetimizin olduğunu anlatmaya çalışıyorum. Ben kimsenin sözüne ve derdine kulak asmayan körler ve sağırların masa başında birbirlerini ağırlamalarına karşıyım. Okullarda eleştirel düşünce disiplininin bir ders olarak okutulması, öğrencilere bu özelliğin kazandırılması gerektiğini düşünüyorum.

__________________