|
30.10.2009, 12:29
|
#1 |
|
Çevrimdışı
  |
İçimizde Boğduk Merhameti...
  Kibritçi kız masalını okumuştuk, küçüktük Hani soğuktan donan yoksul kız çocuğu Çocuk yüreğimizde ısıtmak ister gibi Koynumuza almıştık okuduğumuz masal kitabını Geç kalmışlığımıza yanmıştık, aglamıştık Orada olmak vardı Elinden tutmak vardı, yüzünde ve gözlerindeki sevinci çoğaltmak vardı Ama olmadı işte, olmadı Soğuktu, üşüyordu Satılacak kibritleri vardı Kimse müşteri olmadı Kalabalıktı, ama herkes bir başkasının merhametine emanet etmişti çaresiz gözleri Herkes oradaydı ama “nasılsa biri yapardı!” Ama kimse yapmadı, kimse elinden tutmadı Sonra kibritçi kız bir bir yaktı kibritlerini Tüketti cılız sıcaklığını Zayıf kıvılcımları yetmedi kibritlerin… Uyuttuğumuz şefkat,unuttuğumuz diğergamlık alev almadı Biz sıcak yuvalarımıza çekildik Biz bencil hesaplarımızın kuytusunda oyalandık Çekildik etrafından kalbi üşüyen insanın Onu anlamsızlığın soğuğuna terk ettik Onu amaçsızlığın kör kuyularında unuttuk Kınanmaktan korktuk, kınayanların kınamasından çekindik Böyle olmayacaktık biz Böyle suskun kalmayacaktık Kibritçi kıza acıdığımız gibi acıyacaktık insan kardeşlerimize Onların göğsüne elçilik ettiğin vahyin güneşini dokunduracaktık Oysa sen düşmanına bile dua ederdin Ebucehil’in hidayetini istedin Seni taşlayanlara kızmadın, öfkelenmedin “onlar bilmiyorlar yarab” dedin,”onları bağışla…” Sadece acıdın Şimdi senin hayatını anlatan kitapları koynumuza alsak Senin nefesinin sıcağını taşıyamadığımız insan kardeşlerimizi Sımsıcak kucaklamak için koşsak, koşsak Herkese acıyan bakışını kuşansak Her şeyi yanına çağıran anlayışını giyinsek Elini göğsümüze koyup susturur musun yarım bıraktığımız Çığlıkları? Avuçlarına alıp ellerimizi, ısıtır mısın pişmanlık dolu kalplerimizi? Soğukta unuttuk kardeşlerimizi Seni gül gibi sunmak varken tanımayanlara Öfkemizle kalpleri kanattık, tahammülsüz olduk, sabrımızı tükettik Ümidimizi yitirdik, gayretimizi öldürdük Kederlerini paylaşamadık kardeşlerimizin, dertlerine deva yetiştiremedik Yapayalnız bıraktık onları, nefislerinin hapsinde Çaresizliğe terk ettik onları,hırslarının çölünde Senin gibi olamadık Teselli devşirdiğimiz bakışlarını bize yeniden sunar mısın? Soğukta bıraktığımız ruhları hırkanla sarıp sarmalar mısın? Yinede bizi dizlerinin dibinde ağırlar mısın? Senai DEMİRCİ (Selam Sana Ey NEBİ)
|
|
 |
| Bu Sayfayı Paylaşabilirsiniz |
| Etiketler |
| boğduk, içimizde, merhameti |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| Seçenekler | |
|
|
| Önemli Uyarı | |
| www.forumgercek.com binlerce kişinin paylaşım ve yorum yaptığı bir forum sitesidir. Kullanıcıların paylaşımları ve yorumları onaydan geçmeden hemen yayınlanmaktadır. Paylaşım ve yorumlardan doğabilecek bütün sorumluluk kullanıcıya aittir. Forumumuzda T.C. yasalarına aykırı ve telif hakkı içeren bir paylaşımın yapıldığına rastladıysanız, lütfen bizi bu konuda bilgilendiriniz. Bildiriniz incelenerek, 48 saat içerisinde gereken yapılacaktır. Bildirinizi BURADAN yapabilirsiniz. | |
