Biten Bir Aşkın Ardından

Artık "o" yoksa paylaştığınız anlar, mekanlar,duygular yerini kocaman birboşluğa bırakır. Ve siz bu kocaman boşluğun içinde yapayalnız kalıverirsiniz.Keşke bunları hiç yaşamasaydım, onu tanımasaydım, sevmeseydim dersiniz.Yaşananları geri alabilmeyi ve bir kaset dolusuysa kaydedilenler, anıları silebilmeyi istersiniz.Hayatınıza giren tüm erkeklerin bir sağlamasını yapın, iyileri ve kötüleri bir kenara koyun. Elinizdeki artı değerleri toplayın ve toplamı istediklerinize bölün.Çıkan sonuç sizin beklediğiniz yani "o"dur. Geçmişi yaşamak lazımmış demeyi,hayatta her yaşanılan olumsuzluğun sizi daha iyiye ve pozitife götüreceğini öğrenmeli;geçmişin bir deneyim olduğunu ve ondan çıkaracak dersler olduğunu unutmamalısınız. Bu yüzden "hoşça kal"demelisiniz bazen… Bunu söylemenin ve uygulamaya geçirmenin gerekliliğini hissettiğiniz an yapmalısınız. Bir ilişkiye inanmazsanız ne kadar süre devam edebilirki? Bir şeyleri zorladığınızda, karşı tarafı incitmemek istediğinizde siz dahada incinirsiniz. Çünkü inanmadığınız ve geleceği olmayan bir ilişki yaşadığınızın siz de farkındasınızdır. İster terk eden ister terk edilen kişi olun mutlaka kendinize değer vermeli ve zaman tanımalısınız.Eğer bu kararı verme gücüne sahipseniz nasıl ve neden ayrıldığınız artık sizin için bir önem taşımamalı. Bundan sonra sizi ilgilendiren "ne yapacağınızveya ne yapmanız gerektiği" olmalı.

Son Çırpınışlar

Unutmak için özel çaba gösterdiğinizi bazen hissedebilirsiniz. Saçmalayabilir,başka ilişkiler yaşayıp üzerini kapatmaya çalışırsınız. Amacınız yaşanmışlıkları kirletmek ve kendinizce tekrar geri dönmemenizi sağlamaktır. Bunu gerçekleştirdiğinizde de tekrar onu ve ilişkinizi hatırlayıp daha çok acı çekmeye başlarsınız.Sizi teselli etmeye çalışan arkadaşlarınız sizi bu bunalımlı halinizden uzaklaştırmak için çeşitli programlar yaparlar ve sizi sürekli bir yerlere davet ederler.Onlarla olursunuz fakat aklınızda hep yaşadıklarınız vardır.

Neden? Neden? Neden böyle oldu?

Bu sorular içinizi kemirmeye devam eder. "Şunları yapmasaydım"ya da "Böyle davranmasaydım ilişkimiz devam edebilirdi" diye sorgularsınız kendinizi. Onun gittiği yerlerde bulunmak istersiniz belki görürümümi diye. Hatta telefon açıp günah çıkartırsınız aynı zamanda da sesinizi ona hatırlatarak "Ben hâlâ varım" mesajını verirsiniz. Telefonu kapattığınızda "İyiki söyledim, rahatladım" diye düşünürsünüz. Ama sonra en yakın arkadaşınızı arayıp ondan sizi desteklemesini istersiniz.Olumsuz bir düşüncede yıkılıverirsiniz.Ve bir daha "onu" aramama kararı alırsınız. Onu hatırlatan her şeyi yok etme isteğiyle, resimleri keser,hediyeleri atarsınız. Bir rahatlama tekniğidir bu :Zihninizden silmeden önce onu sizde var eden nesneleri yok etmek. Atar ve rahatlarsınız.Kocaman bir çöptür sanki anılarınız..

Acı Dinmeye Başlıyor

Zaman geçer ve acıyla yoğrulan siz, gömüldüğünüz karanlık dünyanızdan yavaşça kafanızı çıkarıverirsiniz. Ayrılık acısı dinmeye başladığında önce öfke dolu düşüncelere kapılırsınız. Bu bir savunma mekanizmasıdır, yoksa başka türlü baş edemezsiniz. Acıyla yoğrulan size bir de öfkeyle yoğrulan bir "siz" daha eklenmiştir. Böyle bir öfkeyle bir süre birlikte olursunuz fakat sonra bu öfkesizi güçlü kılmaya başlar. Zamanın geçtiğini hatırlayıp artık daha fazla üzülmemeniz gerektiğini ve o zaman unutma vaktinin geldiğini anlarsınız. Anında başka bir ruh haliyle dönersiniz tekrar hayata. Ve her şey bıraktığınız gibidir.Mutsuzluğunuzda siyah ve gri tonlar hakimken mutlu anınızda gökkuşağının tüm renklerini anında görüverirsiniz.Her şeye sıfırdan ama bir de yanında parantez içinde artı koyarak başlarsınız hayata.

__________________
Ya çaresizsiniz, yada çare sizsiniz.

Benim Hayatımı Yargılamadan önce ..

Benim ayakkabılarımı giy
ve benim geçtiğim yollardan,
sokaklardan, dağ ve ovalardan geç .
Hüznü, acıyı ve neşeyi tad...
Benim geçtiğim senelerden geç,
benim takıldığım taşlara takıl,yeniden ayağa kalk

ve aynı yolu tekrar git, benim gittiğim gibi !!

Ancak ondan sonra BENİ YARGILAYA BİLİRSİN

Ne kadar acı dinse desek bile,

Aslında acı dinmiyor, derinlerde bir yerde bekliyor. O'na ait herhangi bir olay, mekan, müzik, durum olduğu zaman aklımıza....

Kalbimizin derinliklerinden çıkıp, tekrar aklımızda yerini alıyor...

Acı Dinmeye Başlıyor
Zaman geçer ve acıyla yoğrulan siz, gömüldüğünüz karanlık dünyanızdan yavaşça kafanızı çıkarıverirsiniz. Ayrılık acısı dinmeye başladığında önce öfke dolu düşüncelere kapılırsınız. Bu bir savunma mekanizmasıdır, yoksa başka türlü baş edemezsiniz. Acıyla yoğrulan size bir de öfkeyle yoğrulan bir "siz" daha eklenmiştir. Böyle bir öfkeyle bir süre birlikte olursunuz fakat sonra bu öfkesizi güçlü kılmaya başlar. Zamanın geçtiğini hatırlayıp artık daha fazla üzülmemeniz gerektiğini ve o zaman unutma vaktinin geldiğini anlarsınız. Anında başka bir ruh haliyle dönersiniz tekrar hayata. Ve her şey bıraktığınız gibidir.Mutsuzluğunuzda siyah ve gri tonlar hakimken mutlu anınızda gökkuşağının tüm renklerini anında görüverirsiniz.Her şeye sıfırdan ama bir de yanında parantez içinde artı koyarak başlarsınız hayata.


cosmopolitan[/QUOTE]

Zaman en iyi ilaçtır...
Teşekkürler Megan güzel bir yazıydı

__________________

Bitmiyor bence sadece üstü kapanıyor.. Onu hatırlatan birşeyler muhakkak insanın karşısına çıkıyor bir noktada..

Teşekkürler Megan güzel bir yazıydı..

Zaman, zaman, zaman....

__________________

Sana katılıyorum lilium, Aynı düşüncedeyiz.
Emeğine sağlık megan

Birsey bitmiyor yasanmisliginiz gercek asksa eger, sadece kulleniyor. En olmadik zamanda, kut diye burnunuzun diregi sizliyor anlamsiz bir aciyla.. Bir sarki, bir mekan, bir ortak tuketilmis yiyecek vb. ne varsa akliniza dusuyor sayfa sayfa..

Bitti dedigi yerde, ozlemeye duruyor insan..

__________________

ForumGerçek Türkiye'nin Forumu

(......Her şeye sıfırdan ama bir de yanında parantez içinde artı koyarak başlarsınız hayata.)...................

..........................Sıfırdan başlamak mı? Hayır. Yaşanmışlıkların, tecrübelerin üzeri çizilmiştir. Belki de zaman aşımına uğratılmış duyguların üzerinde yeni bir bina kurulmaktadır desek daha doğru olacak.

Bu bina ne kadar sağlamdır, tartışılır.Ancak, alacağınız dersi almış, geçmişi ve kendinizi bağışlamış iseniz, geriye değil, önünüze bakıyor iseniz binanız sağlam olacaktır ...

Paranteze gelince... evet bir parantez açılmıştır hayata. Bu parantez başka parantezlerle yan yana duracaktır belki de. Ve umarım tek artı ile açtığınız parantezin içindeki artılarınız, çarpılarınız ve karekökleriniz giderek çoğalır.
...............Teşekkürler, güzel bir aktarım idi.

__________________