Bunların sanki orijinallerini elimde tutuyorum gibi bir hisse kapıldım.

Önce o kartpostalların üzerine sinmiş yılların kokusu geldi burnuma... Sonra aldı götürdü beni...

Yok! Nerede o eski İstanbul klasiğine değil... O zaten orada resimlerde duruyor.

Kartların üzerindeki el yazılarına bakın birkez daha. Ama inceleyerek. Hepsinin yazılışına yansıyan özen ne kadar belli.

Şimdi gir bir siteye, beğen bir kart, bas bir tuşa ve yolla. Altına yazılan yazılar için beğen bir karakter ve tıkla. Senden olan sadece aklına gelen "gönderme fikri"...

Gerisi ise çok mekanik...

Önce bir kartpostalcıya gitmek, önünde yüzlerce çeşit arasından beğenmeye çalışmak, sonra yakılan bir sigara ve çay eşliğinde yazının güzelliğine dikkat ederek en güzel kelimeleri bulup karta dökmek için uğraş vermek.

Tutulan postane yolu ve 5 Levante veya 10 paraya alınan pulları, o ağzınızı buran zamklara rağmen yalayarak karta düzgünce yapıştırmak...

Adrese ulaştığında kapıda karşılanan postacı, heyecanla alınan ve açılan zarf ve bir çırpıda okunanlar. Ama bir çırpıda unutalamayacak yazılanlar...

E-Kart kolaylığı bir başka canım...

Bana da ne olduysa...


Ellerine sağlık Lale...


Harika bir konu ve çok güzel şeyler hissettirdi bana, bence...

__________________
Ben hiç insan kaybetmedim...
Sadece zamanı geldiğinde, vazgeçmeyi bildim...

Ne kadar güzel yansıttın mektup almanın güzelliğini Banemin.

Ufakken arkadaşlarımızla yazışırdık. Gelen yanıtın zarfını görmek, açmak, okumak...

Hala saklarım ilkokuldaki arkadaşlarımdan gelen mektup ve kartları.

Ben anneme bile kart atardım, haberi olmazdı. Anneannemle giderdik postaneye yollardık. Eve gelince çok hoşuna giderdi annemin, o da bana atardı.


Devam ettirmeli bu alışkanlığı

Çok değil daha bir sene öncesine kadar mektuplaşırdım uzaktaki arkadaşlarımla, akrabalarımla.

Giderdim kırtasiyeye posta kartlarının önünde durup tek tek incelerdim hangisini alsam nasıl bir yazı yazsam diye. Sonra elimde bir sürü renkli kağıtla ve posta kartıyla çıkardım.

Akşam sessizlikte aklıma gelen herşeyi yazar yollardım.

Ve ulaştığında gelecek haberi sabırsızlıkla beklerdim. Ya aynı şekilde bende bir mektupla karşılaşırdım yada çok mutlu olmuş bir ses telefonun diğer ucunda olurdu.

Ben teknolojinin içinde bu tarz güzelliklerin yok olup gitmesini istemiyorum.

Resimleri tek tek inceledim. Tophane ile ilgili olanlar hariç her yeri tanıyabildim.

Teşekkürler Lale çok güzel

__________________

Biz de liseden sonra kız arkadaşlarımla mektuplaştık uzun bir süre.

Arkadaşlarımdan biri çok güzel kara kalem çalışmaları yapardı her mektubunda bir tane en güzelinden yapar gönderirdi.

Ben de hala saklarım hepsini..

Mis gibi bir osmanlı motifi işledim içime sanki
Ellerine sağlık LaLe

__________________

Bu net denilen teknoloji, kartpostalları da bitirdi..

Eskiden biriktirme merakım da vardı... Çeşit çeşit kartpostallar gazete satan bayilerde sergilenirdi.. Son zamanlarda tarihi turistik yerlerde satılıyor..


* * *

Ellerine sağlık, teşekkürler LaLe...

__________________

Harika, arasam bulamazdım

__________________
Forum Gerçek Türkiyeli'nin Resmi Forumu

Ahhh Banemin ahhh..
nede güzel özetlemişsin yine..
Kapının altında mektup bulmak,özel mektupları beklerken taaaa sokağın başından postacıyı kesmek.Tabiki kimse görmeden koynunda saklamak.. terden artık yazıları okunmaz olurdu bazen..

hele dediğiniz gibi kart seçmek..yurt dışından gelen kartları pek bi severdim , sonradan posta kutusu edinmiştik arkadaşlarla...bak no su bile aklımda P.K 27 hay Allah yaaa.. nerelere götürdünüz beni..
Çok teşekkürler Lale ve Banemin çookkkkk teşekkürler.

__________________

ForumGerçek Türkiye'nin Forumu