mutluluğa beş kala elimde solan bir ömür var
daha neler neler soldurur yar farkına varmaz

alıştım artık yalan baharlara
'hiç üzmüyor yokluğun' diye bir yalan söylerim mesela
hani şair ''yüreğime söylediğim en doğru yalansın'' diyor ya
öylesi işte

kır çiçekleri var ömrümün
sana gösteremedim ya o çiçekleri
bir buna yanarım
ey akan kanlarımın sebebi
kaç ömre kaç çift göz sığdırdım ben haberin var mı?
söz biter şarkı başlar
böyle gelir kurşunun
böyle kurşunlar.



mecnun'un da umudu varmış sonra kara toprakla kucaklaşmış
bu sebepten hiç umudum yok
kalemim kırılırken yanımda mıydın?
nefessiz kaldığımda canımda mıydın?
cansız kalsaydım eğer ağlar mıydın?

babamın ilk oğul deyişi
anamın feryadından yere dökülen ilk göz yaşı olmasaydı
bil ki unuturdum gözlerini
serde delikanlılık olmasaydı
bil ki ben de seni gömerdim beni gömdüğün yere
ama olmuyor
cami avlularında iki damla suya hasret kumruları varken bu şehrin
çeyrek simide canını veren martıları varken denizlerin
ve hala dillerde ezberken destanı sevilmemişlerin
ben seni nasıl saklayayım?
kadri kıymeti değerinden eksiğine bozulmuş sevdalar aşkına
yeter gülüm
kanatma!



terkedilmiş virane bir han gibi yüreğim
içimde korkularım var
hey deli gönül
yavru ceylan gibi yenik düşüp bir daha sevilmemek var
yapraklar dökülüyor yağmurlar yağıyor üzerime
perdesi kapatılmış pencereler gibi açılmaktan korkuyorum
bir ak sakallının gözlerini anlamaya çalışırken
sensizliğe yenik düşüp soluyorum
sahte kahkahalar atılıyor boşluklara ben aksakallara vuruluyorum
tam kendimi anlatmaya çalışırken infaz edilip
mevsimsiz yaşamaya hüküm giyiyorum

çiçekler açmaz yangın yerlerinde gönlümün
herkes yaram hafif sanır



nasıl açılırsa yaprağı mimozanın
nasıl acıtırsa dikeni gülün
öyle batar sevdan gönlüme

benim uykularım kurşunlanırken sen yanımda değildin
kalemi kırılırken gönlümün sen bahar mevsimindeydin
yar keşke bana dönseydin.



saçlarının rüzgarından kurtulamadım gitti
ceplerim yalan dolu
bayramlar kutlanıyor bilmem ne diye
elimde sana ısmarladığım iki sayfayla kalakaldım
madem ki sen beni sensizliğe terk ettin
ben de şarkıları yar edinirim kendime
uçuruma yuvarlanan bir taş misali
sessiz
ani
meçhul
bıraktın beni. !

kendime yakıştıramıyorum gözlerinsiz ölmeyi!



Ahmet Enes.
__________________