Bizim Akrabalar....

[@Hasat]

Bizim Akrabalar

NEŞE ÖĞRETMEN, Tekirdağ Şarköy’de, 1972 yılında, Alten ailesinin en küçük kızı olarak dünyaya gelmişti. Öğretmen olmak istiyordu.

Eğitim Fakültesi’nden 1993 yılında mezun oldu.Ataması Diyarbakır’ın Bismil ilçesine yapıldı.

Bölücü örgüt, öğretmenleri “Türk asimilasyonunun” en önemli parçası sayarak,eylem yapma kararı almıştı.Emri, bugünlerde devlet yetkililerince “kanı durdurmak için herkesle görüşülür” denilerek müzakere yapılan Apo vermişti.

Neşe henüz 22 yaşındaydı.Çıtı pıtı,çocuk görünümlü bir kızcağızdı. “Bayrağımızın dalgalandığı her yere giderim” diyor, başka bir şey demiyordu.

Nokta tayininin çıktığı teröre müzahir bölge olan Çavuşlu Köyü’ne ulaşır ulaşmaz, görev yapacağı okula gitti.Hali içler acısıydı.

Köy muhtarı ve köyün ileri gelenleriyle konuşup, eksikleri gidermek için yardım istedi.Köylüler isteksizdi. Ancak “Parasını ben vereyim” deyince onarımı başlatabildi. İlk maaşının büyük bölümünü ustalara verdi, gerisini de borçlandı.

1993 yılının 26 Ekim’i...Neşe yorgun argın okuldan eve geldi.Program defterine ertesi günün derslerini yazdı.

Biraz dinlendikten sonra babasına “Tamirat işleri yüzünden açıldık. Evde sivri biberimiz var istersen onları kızartalım ekmek ve yoğurtla yeriz” dedi.

Henüz bir ocakları yoktu.Biberleri hazırladı,tavayı mavi piknik tüpüne koydu. Ekmek ve yoğurdu masaya bıraktı.

Hava iyice kararmış, köydeki köpekler sürekli havlıyor;onun ötesinde uluyordu.

Köpek ve rüzgar sesinden,önce kapının vurulduğunu duymadılar. Sertçe çalmaya devam edince, babası “Kim o” diye seslendi.

“Açın, hoca hanımla bir şey görüşeceğiz” dedi kapıyı çalanlar.

Açtılar. Karşılarında silahlı iki yarasa. “Dışarı çıkın” diye bağırdılar.

Türkçeyi düzgün konuşanı, “Biz faşist T.C.’nin hiçbir öğretmenini Kürdistan’a sokmayacağız, biletlerini iptal etsinler” demedik mi diyerek, Neşe’nin yaşlı babasını tokatlayarak yere yuvarladı.

Neşe, köylülerden yardım gelir umuduyla bağırmaya başladı.Avazı çıktığı kadar haykırdı ama köyden “yardıma gelen kimse” çıkmadı.

Doğrulan babası “Yapmayın” diye yalvarıyordu.

Yarasalardan biri silahın namlusunu Neşe’nin babasının kafasına dayadı ve tetiğe bastı.

Neşe donup kaldı.Tekrar bağırmak istedi ama sesi çıkmadı.
Kendini olduğu gibi yere bıraktı.

Neşe’yi saçından tutup tekme ve dipçik darbeleriyle köyün çıkışındaki tepeye kadar sürüklediler.

Genç kızın üstündeki elbise paramparça oldu.Bedeni sefil yaratıkların gözleri önündeydi.

Bu arada yarasaların sayısı beş olmuştu.

Neşe gözleri açık ve donuk, ölüme hazır bir huri gibi bakıyordu.

Biri kalaşnikofunu seriye aldı ve Neşe’nin sağ göğsünün üstüne dayayıp tetiği çekti.Beş mermi Neşe’nin göğsünü parçalamaya yetmişti.

Yarasalar tatmin olmadı. Diğer göğsünün de hakkını verelim dediler gülerek. Aynı işlemi cansız bedeninin diğer göğsünde de tekrarladı biri.

Ailesinin üzerine titreyip kıyamadığı Neşe’nin elbiseleriyle birlikte vücudu da lime lime oldu...”

“Neşenin ölümü insan hakları için mücadele ettiğini iddia eden hiçbir dernek tarafından kınanmadı.

AB komiserleri kimseye “ne yapıyorsunuz” demedi.

Sokak köpekleri için kıyameti koparanların sesi çıkmadı.

Azıcık nasırına basılsa bağıranlardan tek bir açıklama gelmedi.

Aydınlardan “bunu umursuyorum” diyen olmadı.

Neşe öğretmen ve babasının arkasından on binler yürümedi” (Alıntıdır)

***

Not : Olay tamamen gerçek olup, sınıf öğretmeni olan Neşe ALTEN, Diyarbakır İli Bismil İlçesi Çavuşlu Köyü ilkokulu'ndaki görevine 30.09.1993 tarihinde başlamış, yirmi beş günlük öğretmen iken, 26.10.1993 tarihinde şehit edilmiştir.

Bu resimdeki polisin adı ise Erol Polis memuru olarak görev yaptığı Batmanda pkk itlerinin açtığı çapraz ateşte şehit oldu.30 yaşındaydı 6 yıllık evli idi.5 yaşında kızı babasız kaldı.Ölüm haberi gece cenazesi ise ancak iki gün sonra geldi memleketine mahşeri bir kalabalıkla uğurlandı.Taziye evinde hayatımda görmeiğim hiç tanımadığım insanları gördüm .Sırf o şehidi uğurlamak için tanımadıkları bir eve gelen insanlar.Nerdenmi biliyorum çünkü bu resimdeki polis benim öz dayım.


Üstte gencecik bir öğretmenin başına gelenleri sonrada benim ailemin başına gelenleri okudunuz.Tabi bu durum sizleri etkilemeyebilir.Nede anca ateş düştüğü yeri yakar.Ateşte yanmayan verdiği acıyı ne bilsinki değilmi?

Şimdilerde yılların elikanlı teröristleri ile pazarlık masasına oturulur şerefsizlik abideleri muhatap kabul edilir oldu.Siyasinin tuttuğu yolu sırf bende o partiliyim diye körü körüne desteklendiğinde genç yaşta ölüp gidenleri vebali nasıl ödenir?
Hep aynı şeyler öne sürülüyor doğuda şu imkan okda bu imkan yokda onlar ondan dağa çıkıyorda sanırsın batıdaki bir eli yağda bir eli balda yaşar.Cahillik var deniyor gönderilen öğretmeni öldüren pkk ya içinde akrabamız var diye ses çıkarmazsan nasıl okul açılsın nasıl öğretmen atansın.

Şunu biliyorumki düne kadar it diye bahsedilenler şimdi tüm kanallardaya sanki barışiçin uğraşılıyorya evladını akrabasını pkk ya heba ettirmiş kaç kişi varsa canı yanıyor.
Tüm bu hal içinde hala daha oy verecek başka partimi var mantığıyla hareket edene bizi aydınlık yarınlar bekliyor diyene Türkiye şu oldu bu oldu diye pembe tablolar çizene yinede intizar etmem sadece şunu derim

ALLAH HAK EDENE HAK ETTİĞİNİ VERSİN !

NOT:konunun başlığı neden bizim akrabalar biliyormusunuz artık şehid olanlar sadece şehid akrabalarının akrabalarıda ondan

[@Banemin]

Yazının ilk bölümünü bildiğim halde yine ilk kez okur gibi, öfke, lanet ve acıyla okudum.

İkinci bölümde ise senin öfkene, kızgınlığına, acına ve haklı isyanına katılmaktan başka bir şey yapamadın.

Sen demişsin ya yazıyı bitirirken"Allah hak edene hakettiğini versin "diye, ben sadece buna ilave olarak bildiğim bütün küfürleri de savurdum...

[@Kardelen26]

Çok üzücü bir hikaye, allah başka öğretmenlerimize böyle kötü durumlar göstermesin...

[@Canan]

Yazıyı okurken, tüylerim diken diken oldu, bütün vücudum ürperdi, boğazıma bir yumruk oturdu.

İnsan kılıklı MAHLUKlar... Beteri sizin canınızı yaksın.

[@Mathematician]

Bu haberleri duydukça içim acıyor. Biliyorum ki şehit ailelerinin canı her gün acıyor. Ama elden bir şey gelmiyor. Tek isteğim bu şerefsizlerin bu dünyada da cezalarını çekmeleri.

[@Inatci]

Bizler unutmadık ama unutanlar çok birde Doğu'da sorun çözüldü devletin önü açıldı diyorlar.Unutanlar ve yapanlar umarım bu dünyada yaptıklarınız yanınıza kâr kalmaz,arkada kalan öksüz ve yetimlerin hakları boynunuzda halka olup her nefes alışlarında
tıkanıp kalırlar ah bu sadece şehitlerimizi unutup alkış tutanlara .Diğerleri içinse kendi kanlarında yerleri tırmalayarak boğulurlar inşallah.

[@ReaL]

Benim arkadaşım 1 metre mesafeden alnından vuruldu. 7 sene sonra olan henüz 1 ayına girmiş çocuğunun kokusuna doyamadan şehit edildi.

Şimdi şehit edenler baş tacı.. Onlara özel isteklerine göre açılım paketleri hazırlasınlar ha bire..

[@Basakca]

.Tabi bu durum sizleri etkilemeyebilir.Nede anca ateş düştüğü yeri yakar.Ateşte yanmayan verdiği acıyı ne bilsinki değilmi?

Ateş düştüğü yeri yakar ve hiç sönmez. Diyen doğru söyler mi bilemem ama ben buna hiç bir zaman katılmadım. Bu ateşler heğimizin içine düştü ve hala sönmedi. Sönmeyecekte... Neden bunca isyanımız neden oturduğumuz yerde rahat oturamıyoruz sürekli çevremize bu iti baş taçı edenleri uyarmak için var gücümüzle yorulmadan çene döküyoruz biliyorsunuzdur.

Tayin olmadan önceki çalıştığım yerin hemen yanında askerlik şubesi vardı. "15 Haziran 1995; Hakkari'nin Şemdinli İlçesi'ndeki Ortaklar Karakolu'na yönelik saldırıda 15 asker şehit düştü." haberi geldiğinin sabahı o ara yol hınca hınç insan dolu idi. Gençi ile yaşlısı ile... İçlerinde bayanlarda vardı. Siz bu işi beceremiyorsunuz biz gönüllü olarak it sürüsünün kökünü kazımak için gönüllüyüz diye bağırıyorlardı. O kadar çok kalabalık vardı ki, aralarında en küçük bir açıklık dahi yoktu. İş yerime gidebilmek için sahil yoluna inmek zorunda kalmıştım. Bu durum akşama kadar sürdü. Üst rütbeli askerler çıkıp konuşmalarına rağmen kalabalık akşama kadar dağılmadı.

Şimdi bakıyorumda bu kalabalık nerede? Bebek katili için Oslo da görüşme yapıldığı medyay bir şekilde düştüğü halde kimseden çıt çıkmıyor. Herkes kan dursun analar ağlamasın, demokratiklik ilkesi, darbe, balyoz,ergenekon, tokmak, Allah, din, türban, kaynana Semra, Münevver Karabulut cinayeti, Behlül'ün amcasına boynuz takması, benimle evlenirmisin, Somali, vs vs...masalları ile uyuşturuluyor.
Tüm bunlar yaşanırken o kalabalıklar nerede diye hala soruyorum ve bir türlü cevabı bulamıyorum.

Her hayatın karardığında geleceğin nasıl da karartıldığının kimse farkında değil. Ben şehit haberini okurken gözümden süzülen yaşları göstermemek için lavaboya kendimi zor atarken arkamdan gelen sesleri duyuyorum. "vah vah yazık oldu" "çok da genç idiler" "efenim tabi saldırıya uğrarlar karakollarda hiç güvenli değil" sürekli ordan buradan duyduklarını zikerdiyorlardı. Hiç kimse ama hiç kimse bu işin bahanesi olmaz arkadaş benim evladıma, kardeşime en önemliside benimle aynı topraklar üzerinde yaşayan birileri nasıl olurda bu şeklide davranılmasına müsade edebilir" demiyordu. Diyemiyordu. Belki de işlerine gelmiyordu. Lafa sıra gelince herkes aslan kesiliyor ama iş icraata gelince aslan fare oluyordu. Gerçi kendi haklarını bile bilmeyenlerden başka bir davranışta beklenemez.
Ama "benim bir oğlum var. Tüm varlığım o. Onu da bu köpeklerin önüne yem olarak atmam. Askere göndermiyecem gelsinlerde alsınlar" dediğimde" ben, kominist, vatan haini olarak yaftalanıyordum.
Onların hepsi bizim bir hiç uğruna hayatların çaldılar.

O öğretmenler, mühendisler, askerler, polisler... hepsi kardeşim, ağabeyim, dayım, oğlum, kızım, amcam...

Ermeniler şöyle yaptı, İsrailler müslümanlara eziyet ediyor diyenler neden kendilerinin canlarından can alanları bir türlü görmek istemiyorlar?

İstemedikleri gibi bir de destek veriyorlar. Sadece buna şuursuzluk diyebiliyorum. Kalın kafalılık, balık hafızalılık diyebiliyorum.

Şu anda Nazlı Ilıcak ile birtakım kişiler ekranda "kutuplaşmanın nedenini tartışıyorlar"

[@Deniz]

Hepimiz için, hepimizin dirlik, düzeni, huzurlu yaşamı için kendi yaşamını veren şehitlerimizi minnetle, şükranla anıyoruz. Ve asla ama asla kanlarının yerde kalmamasını, katil teröristlerden acının misliyle çıkarılmasını diliyoruz.Yoksa onların ruhları huzur bulmaz, bu toplumun acısı hafiflemez..

[@Hasat]

En çokta açılım başlayalı bak şehit gelmiyor daha ne istiyorsunuz sözüne ayar oluyorum. Doğru açılmdan bu yana şehit gelmiyor çünkü onlar şu an kuzey ırakta yenilenip eğitimden geçip güçleniyor. Evet şehit gelmiyor çünkü askere kışlaya dönün kimseye karışmayın dendi. Batıda başbakanın çapulcu dediği vatandaşın canına ot tıkarken doğuda yalvar yakar lütfen evinize dönün anonsları yapılıyor.

x q w harflerini kullanınca doğu düzlüğe ulaştımı hayır daha fazla isteyecekler hep daha fazla ne verirseniz verin daha fazla.

Dün Hasip Kaplan'ın toplantıyı terk edişini görmüşsünüzdür. Adam devletin valisine posta koyuyor.

Yılların bebek katilini muhatap alan, muhatap alanı destekleyen yada sessiz kalanlar utansın.