Bazen, aslında çok basit şeyler, eğer hakkında hiç bir şey bilmiyorsan, çok karışık görünebilir. Ve hakkında hiçbir şey bilmemen, durumun basit olduğu gerçeğini değiştirmez. İşte "Türk olmak istiyoruz." diye açıkladığımızda başımıza gelen buydu. Türk vatandaşlığına başvurmamız kimilerince çok kompleks olarak algılandı ve akabinde bir çok teoriyi tetikledi. Bazılarına güldük, bir diğer kısmında ise dehşete düştük. Yine de dediğim gibi açıklaması çok basitti: Türkiye'yi seviyorum ve kendimi bir Türk gibi hissediyorum.

Türkiye'yle olan aşk hikayem bayağı önceye, çocukluğuma dayanıyor aslında. Anneannemin kızlık soyadı Kuyumjinski imiş, Türkçe bir kelimeden alınma: Kuyumcu.

Türkçe kelimeler ve takma adlar da çocukluğumun bir parçasıydı. Anneannemi kızdırdığımda bana "Kütük" ve "Tokmak" diye bağırırdı. Ailem öğle yemeklerinin ardından ellerinde Türk kahveleriyle "muhabbet" etmeye otururlardı.

Tarihte Osmanlı İmparatorluğu tarafından yönetilmiş, "Yafa" da doğdum ve büyüdüm. Ve içinde büyüdüğüm Yafa, Yahudi, Hristiyan ve Müslümanların uyum içinde beraberce yaşadığı bir nüfusa sahipti. Çocukluğumdan beri benimle olan bu harmoniyi alıp, grubum Orphaned Land aracılığıyla tüm dünya ve özellikle Ortadoğu'ya taşıdım.

Türkiye bana her zaman doğduğum şehir Yafa'yı hatırlatıyor. Atatürk, tüm din ve kültürlerin hoşgörüyle karşılandığı modern ve laik bir devlet kurmuş. Ayrıca Türkiye Orphaned Land'i kendi ülkesi İsrail dışında konser vermeye çağıran ilk ülkedir. Bu 11 yıl önce başlayan "ilk görüşte aşk"tı bizim için. Ve tabi ki fanlarımız! Bizi her zaman "Eve hoşgeldiniz kardeşler" diye karşıladılar ve bunun için her zaman müteşekkiriz. 2001'den bu yana sürekli geliyoruz ve şimdiye kadar 20'den fazla konser verdik. (Bir sonraki önümüzdeki Eylül ayında Ankara'da Ankirock Festivali'inde olacak!)

Belki bir çoğunuz bilmez ama Orphaned Land'in ilk davulcusu Sami Türk kökenliydi, ailesi Türkiye'de doğmuş. Ve onunla Yafa'daki evlerinde bir sürü harika Türk müzisyeniyle tanıştım: Barış Manço, Erkin Koray (bizim idolümüz ve birlikte çalıştığımız arkadaşımız!) İbo, Bülent Ersoy ve daha niceleri. Böylece, henüz bir ergenken, Türk müziği ve hatta Türk kültürüne sevgim başlamış oldu.

11 yıl önceki ilk İstanbul konserimizi daha dün gibi hatırlıyorum, ve o günden bu yana sevgimiz giderek artıyor. Türkiye de bize olan sevgisini çeşitli yollarla gösterdi: Orphaned Land 3 ayrı barış ödülü aldı. Ardından biz bir yardım konseri verdik, Van'daki depremzedeler için. Orphaned Land'in facebook sayfasını yüzümde bir gülümsemeyle takip ediyorum; En çok takipçimiz Türkiye'den. Hatta İsrail'den bile fazla!

Bazen birilerinin bizim samimi ve dürüst olduğumuzu sorguladıklarını görüyorum. Onların sorgulamaları aklıma muhteşem ozan Celaleddin Rumi'yi getiriyor hep, der ki: "Ya göründüğün gibi ol, ya olduğun gibi görün." Hiç bir zaman kendimi açıklama ihtiyacı hissetmedim çünkü ben hep böyleydim ve böylesine şüpheci zihinlere de Rumi'nin diğer deyişinden başka söyleyeceğim bir şey de yok:

"Gel, yine gel, her ne olursan ol yine gel
İster kafir, ateşe tapan, putperest ol yine gel
Bizim bu dergahımız ümitsizlik dergahı değildir
Yüz defa tövbeni bozmuş olsun da yine gel."

Ben politikacı değilim. Tanrı, ışık, müzik, umut, arkadaşlık, kardeşlik ve tabi ki barış haricinde de bir şeyin temsilcisi değilim.

Türkiye ise, en basit tabirle benim çocukluğumdan beri şekillendirdiğim inanç ve hayat görüşümü temsil ediyor. Bu yüzden bana göre Atatürk şu ana kadar tanıdığım en ilham verici lider. Ve tüm bunların ötesinde, Türkiye'deyken içimde oraya ait olduğumu, evimdeymişim gibi hissediyorum.

Türkiye'de ailemden saydığım bir çok arkadaşım var, buradan selam ve sevgilerimi göndereceğim liste bayağı uzun fakat özellikle Derya Engin ve Tarkan Gürol'a, bu yolda bize destek oldukları ve yardımları için çok teşekkür ediyorum.

Türk vatandaşı olmaktan gurur ve onur duyacağım. Bu, ben ve grup arkadaşlarım için şu ana kadar sahip olduğumuz en büyük onur olacak. Umarım bu gerçek olur ve biz de hakkımızla ve gururla tüm dünyaya haykırırız: "Ne mutlu Türk'üm diyene!"

Sonsuz sevgilerimle,
Kobi Farhi
Orphaned Land

__________________
Never fade away...

Uzun süreden beri okumak ve duymak istediğim cümleler ile dolu bir yazı.
Yafa'da yaşayan birinin bizlere ve şüpheci zihinlere Mevlana'nın sözlerini hatırlatması ve gururla "Ne mutlu Türk'üm diyene!"diyebilmesi kadar güzel bir olay var mı?
Umarım biz de gururla tüm dünyaya haykırırız: "Ne mutlu Türk'üm diyene!"

__________________