uçmak, muhtemel olmayan ufukların yarınına
kanatların yok senin, inadına inadına
bir imkansıza inanmanın derin heyecanı
bir yorgun menekşe açışı
bir bir kalmanın yanılgısı
uçmak işte
çarpık düşleşmelerin en büyük sorunu değil mi
değil mi bir ananın emzirdiği süt bebeğin
yavru balina ağzında yolculuk eden çocuğun
dans eden ateş böceklerinin, en büyük gücü
yararak geçmek böyle döne döne havanın ortasını
göğün dikişlerinden sızan bulutları onarmak yeniden
işte bir gizin en katlanılmaz sınırlarında sessiz gezinmek
--
uçuyoruz yerçekimi sıfır
bir şiiri kanatlandırmışız
yaşamanın uçurumlarında
bir albatros sakınıyor kendini
eşlik ediyoruz
daha nelere eşlik ediyoruz
ay sevişmelerine
yıldız öpüşmelerine
ağlamalarına göğün
ağlamaları koyuyor ikimize
ben daha fazla etkileniyorum
bir ağaç çıkarıyorum
origamiden
sen şaşıyorsun
eh ya hasretiz şimdi yere
yukarıdan bakmak ne zor Tanrım
başın dönüyor kesik kesik
çeşitli intiharlarla bulanıyor midemiz
gülümsüyorsun ama öyle
neşeli değil neşe uzaklarda
kederli de değil
bilmediğim bir duygu
ah atmosfer vücudumuzu
yakıyor da yakıyor
yukarılara çıkma telaşı
en yukarılara
Mars'ın kızılı şimdi ne ölümcüldür
istiyoruz onu avuçlarımızda
bizle pek çok uçuyor
kentler uçuyor
kaldırımlar
ölü kimlikleri ile
köprüler denizler
lakin bir yere kadar
burada salt ikimiz
salt birbirimiz
yeter mi bu kadar
yeter diye söylüyorsun
inmek mi zor çıkmak mı
gitmek mi kalmak mı
der gibi
bilmiyorum
aşağıda çok şey bıraktık
ben künyemi düşürdüm misal
bir bıçkın kavgada
senin en sevdiğin aynan yok
suretimden
suretim yanında ya
ayna gibi olmuyor tabi
müzik var mı müzik
ayık kanat çırpışlar
sarhoş rüzgar
hepsi müzik işte
tamam diyorsun yetmez
ne yapalım peki
ölelim mi
ölelim de yetmez
yetmez
yetmez
yerçekimi eksiye fırlayacak
ikimiz aynı uçurtma altında
ikimize yetiyoruz
başka şeyler yetmiyor