Gülümsün'den Özel Sunumlu Alıntı Şiirler

[@Asena]

Umutlarım Çırılçıplak


Kaçıncı dolunaysız gece bu
Kaç sabahım zifirye esir düştü bilirmisin?
Zincir vurulmuş düşlerime
Karabasan uykularıma yâr olacaksan
Gel…


Ertesi yok
Dünler bügün
Yarınlar sürgün
Ötesi yok


Tükenmiş yüreğimin
Soluk aralarında
Anlık bir mutluluğa tutunacaksan gel…


Burda mevsim yok
Kar yangın
Güneş ayaz
Yağmur ağlayan saçlarımdan
Çığlık çığlığa yükselen niyaz.
Sıcağımda donacaksan
Ayazımda yanacaksan
Niyazıma ses olacaksan
Gel…


Dirseğine kadar sıvanmış korkularım
Aldatmasın seni
Umutlarım çırılçıplak
Hazırım
Hadi gel…



Leyla USTA

[@Tanıdık]

SAĞIR BİR ŞARKIDA UNUTULDU KEKEME ÇOCUKLUĞUM

Muhalif harflerin toplama kamplarında
Yürek sesini kaybettiği zamanlardan bu dilsiz telaş.
Tekil bir uykulardan kaçarken
Bir düş ağacının köksüz damarlarında
Bulunuldu sevdanın otopsisi.
Aşırı dozda uykusuzluğun dehlizlerinde kaybettim
İçimdeki çocuğun kırgın sesini.
Tehirli kalmış cenazelerin
Gıyabi namazında saf tutmuş tüm azınlıklar.
Oysa iki uçurumun
Kıyametten önce kavuşması kadar uzaktı vuslatları.

***

Çarmıha gerili kelebeklerin utangaç gözyaşlarında
Temize çekiyorum ama günahlarını.
Bir yetimhanenin yüzyıllık kapısında
Unutulmuş bir çocuğun yaralı düşleri sahipleniyor
Pansumanı gecikmiş yol üstü sancılarımı.
Kırgın bir gökyüzünden perde perde düşüyorum
Düşsüzlüğümün öksüz duvağına.
Yapay bir çiçeğin kurak dudaklarında
Asılı bulunuyor merdiven altı umutlarım.
Üşümüşlüğümde yaktığım
Hangi morg soğuğu cesetlerin bedeli bu ki,
Yusuf’un gömleğinin en geniş düğmesine bile denk gelmiyor
Alfabemin hiçbir harfi.
Serbest şiirlerim sorgusuz sualsiz gözaltındayken
Bir Filistin askısının merhametli kollarında
İfşa ediliyor kısır gövdem.
Hep mi aynı yerinden kırılır kırgınlıklarım ?
Hep mi aynı gölgede sobelenir karanlığı reddeden yoz Aydınlığım ?

***

Yalnızlığın iktidarında sevdaya
Muhalefet eden gözlerin kadar acıya rehin..
Yüreğim ise gözbebeklerinde
Toprağa kavuşmadan kuruyan acıların kadar derin.
Şimdi beni hangi anlatım bozukluğunda unutmaya Yelteneceksin
Ya da hangi sahipsiz bir darağacında yeniden yeşeren
Utangaçlığımı hangi kurak geceye gelin edeceksin ?
Fail-i meçhul bir şehrin telaşlı betonarme acılarında
Öldürüldü içimdeki kekeme çocukluğum.
Bileklerinde miadı dolmuş bir intiharın izini taşıyan gövdeme
Yeni kayıp suretler arıyorum.
Ve üveyik kuşları ölmeden
Çelimsiz bir cinayetle sevişmelerim ifşa ediliyor ulu orta ve
Kör bir bıçak şah damalarımda soğumadan çığlıklarım,
Saçlarına dolanan baharları öldürmekten
Dipsiz bir fiske izi bırakılıyor sol yanıma.

***

Sağır gözyaşlarımı öpen Yusufçukların hatrına,
Beni bana bırakma ey acı.
Gövdemin azınlık gölgesine vuran şavkına inat
Sen beni sana intihar et.
Kısır özlemlerimi çoğul yalnızlıklarıma devşir.
Tenin kokusunda sarhoş olan çiçeklerle ört
Hastane koridorlarından kaçarken suçüstü yapılan morg Yalnızlığımı.
Sıvası dökülen betonların arasında anadan üryan kalmış
Paslı demirlerin merhametine sar tahta arabalı çocukluğumu.

***

Sağır bir şarkıda unutmaya başla yüreğimi
Kısır ve çoğul bir cenazeye kundakla
Tenha yalnızlıklarımı.
Bir intihar mektubunun mürekkebi kurumadan
Gözlerimi gözlerine sıvazla son kez.
Dudaklarının kurak Cennetinden vazgeçir beni ki,
Yokluğunun Cehennemini şahdamarıma helal et…

İsmail SARIGENE

[@Tanıdık]

MUTLULUKLARINI SAT BANA EY ÇOCUK...





Bu gece..
Evet bu gece.
Bana aldığın o rengarenk eteği giyip ...
Soyundum dudak payı verilmiş acılarımdan.
Filistin’liğimden
Kudüs’lüğümden feragat edip
Çiceklendim senin hep söz ettiğin kır düğünü düşüne.
Rengarenk balonlarınla
Bozkır teninde bir umuda filiz verdim..
Ey tahta arabalı çocuk’luğum,
Mutluluklarını sat bana ey çocuk.
Ne kadar şeker istersen veririm sana.
Yeter ki uzaklığımı unut.
Zamanlığımı reddet.
Uzattığım ellerimi geri çevirme ey çocuk.
Hile ile üttüğün bilyelerin ardından beni de koştur.
Rüzgarı diz çöktür saçlarıma.
Seni / beni doğuran Ağustos sıcağına inat
Nefesinden bir nefesi bana yar et.
Ve ben sussam da sen susma..
Avazın çıktığı kadar,
Dilin döndüğü kadar anlat beni bana..
Çünkü kimse bana masal anlatmadı senden başka.
Ey ölümümü hayatla evlendiren hayat’ım,
Umutlarından bir umut ver ey yar.
Can’ından bir canı canıma paye eyle.
Gözlerinin kahvesinden bir Cenneti bağışla.
Ve yüzüğünde yazılı adımı,
Kavuşmamızın duasına sıvazla.
Ve gögüsle tüm acılarımızı.
Bilirsin sen bana şiirleri yazarken
Ben kütük gibi uzanmışım geçmişin ayak izine.
Kaldır başımı,
Ve eğdirme boynumu.
Ve bir zafere yor bu apansız savaşımı..
Şimdi kapat gözlerini ey çocuk.
Omuzlarının genişliği kadar mutluluklarım.
Bana masallar anlat ey çocuk.
Sonra da şekerler dağıt rastgele.
Ve ben gelene kadar açma yüreğini.
Beni gözlerinde sakla ey çocuk.
Ve ben gelmeden ölme sakın..
Ölme..
Ve gülümseme sakın ölüme.
Sakın ölme işte..
Söz mü ey çocuk..
Mutluluklarını sat bana ey çocuk.
Sat ki;
Sana bir kır düğününü hediye eyleyeyim..
Bir sonbahar günü..
Siyah elbisem ile
Yok yok çocuk..
Ne sonbahar günü olacak kavuşmamız..
Ne de üzerimde sevmediğin siyah…
Bir Ağustos günü;
Hani beni de seni de doğuran ayda
Bir Ağustos günü,
Rengarenk elbisemle koşacağım sana..
Hem de elimde mavi bilyelerinle..
Deniz kabuklarımla..
Söz mü diye sorma çocuk..
Söz verdim..
Söz…


İsmail SARIGENE

[@Ekin]

ÜŞÜYORUM...
Birer birer
Bırakıp bırakıp gittiler...
Sensiz olmaz
Sensizliğe dayanılmaz diyenler,
Yalnızlığı bana dost bırakıp gittiler...
Hoş geldin yalnızlığım...
Lanet olsun aldanışlarım...
Göremediğim sahte gülüşler,
Yalan aşklarım...
Hoş geldin dostum...
Hoş geldin yalnızlığım...
Merhaba...
Ve
Güle güle saflığım...
Enayiliklerim
İnsan yanım Merhaba...
Dağları saran yürek yangınlarım,
Beni bağışlayın...
Ve merhaba ölümler...
Mezara gömdüğüm duygularım...
Yüreğim beni affet...
Gözyaşlarım
Kızma bana
Kırılmayın bana yağmurlar, fırtınalar
Acımalığım,
Sevdalarım,
Göz yaşlarım bana kızma...
Ne olur beni anlayın...
Bir bardak rakıda kurduğum dünya...
Yıldızları tesbih yaptığım gök yüzü...
Bana sabır ver tanrım
Sabrımı sınama...
Sigara dumanına çizdiğim sen
Penceremden giren rüzgar
Kirlenmeyen umutlarım
beni bağışla...
Ya sen?...
Delicesine sevdiğim...
Aşkım,
Canım,
Ruhum,
Sen neredesin...
Sende gidersen
Ben neylerim...
Ve
Dağlar o dağlar değil artık...
Çam ağaçları,
kayın,
Gürgen,
Meşe...
Kurtlar kuşlar şahidim olun ne olur!...
Gördünüz,
Sevda ateşleri götürdüm güneşe...
Bildiğiniz gibi değil!...
Bildiğin gibi değil yalan dünya!...
Anlasana beni insan yanım!...
Zaman erkek zamanı değil!!!...
Ve sarıl bana yalnızlığım...
Sımsıkı sarıl...
Üşüyorum...
Özgür RUH (Metin ÇETİN)

[@Ekin]

Ya Rab bu hasrete can dayanmıyor;
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun.
Her adımda bir engel var, salmıyor,
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun.
Mümkün mü bu yolda maksuda ermek?
Mümkün mü sılada dost yüzü görmek?
Aşığa ar gelir geriye dönmek;
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun.
Çekilmez bir şelek vurdun arkama;
Şaşırdım yollarda kaldım, akşama.
Umudum her zaman bakidir amma,
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun.
Sevip sevilmemek varsa kaderde,
Hangi doktor ilaç verir bu derde?
Hastayım, susuzum gurbet illerde;
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun.
Ey hanlar hanını halkeden Hancı!
Bir yudum aşkınla doğdu bu sancı.
Ey fakir ekmeği, Mümin inancı!
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun.
Abdurrahim Karakoç

[@Ekin]

Aşkım da değişebilir gerçeklerim de
Pırıl pırıl bir denize karşı
Yangelmiş dizboyu sulara
Hepinize iyi niyetle gülümsüyorum
Hiç birinizle döğüşemem.
Siz ne derseniz deyiniz.
Benim bir gizli bildiğim var.
Sizin alınız al inandım
Sizin morunuz mor inandım
Ben tam dünyaya göre
Ben tam kendime göre
Ama sizin adınız ne?
Benim dengemi bozmayınız..


Turgut uyar.

[@Ekin]

İnsanlar vardır;
Gelip geçerler hayatlarımızdan..
Kimi hiçbir iz bırakmaz ardından,
Kimi hafifçe okşar ruhumuzu,
Kimi de hüzün bırakır ardından..
İnsanlar vardır;
Usulca sokulurlar içimize,
Sonsuzcasına orada kalsın isteriz..
Bazıları serap gibidir,
Yokluğunda hayalleridir gerçeğimiz...
İnsanlar vardır;
Su gibi aziz, su gibi duru..
Konuştukça su olur akarlar kalbimize,
Kan gibi, Can gibi, Canan gibi...
İnsanlar vardır;
Işığı sönmüş yıldızlar gibi çaresizdirler.
Açtın mı kollarını,
Kalbine doldururlar ışığı..
İnsanlar vardır,
Soğuk duvarlar misali
Gülümsemenin sıcaklığını bilmezler,
Bilseler de sevmezler...
İnsanlar vardır,
Gelip geçerler hayatlarımızdan
Kimi depremlerle gider,
Kimi fırtınalarla…
Ben kalanlardan yanayım.
Gitmeyenlerin sadakatini ve sabrını severim,
Sarılıp bırakmayanların sıcaklığını...
Şems-i Tebrizi

[@Ekin]

Fotoğraf çektirmek için yan yana getirilmiş iki nesne değiliz biz.
Güvercin curnatasında yan yana akan iki güverciniz.
Mesafeler birleştirdi bizi bir de sözler.
Razı olma hiçbir sessizliğe.
Biliyorsun, seni seviyorum.
Pencereden bakmayı öğreteceğim sana.
Sesin;
Balkona asılı çamaşırcasına havalansın, havalansın dursun.
Sokakta değil balkonda; dışarı çıktığın zaman,
Romanını yastığın altına sakla;
Şiirini mutfağa koy.
Boş bir deterjan kutusu vardır nasıl olsa,
Öykünü yanına alabilirsin elbet.
Müziğini de, resmini de..
Niçin güvenemiyorsun bana?

[@Ekin]

Günün tükendiği bu saatlerde
Tüm doğa canla başla çalışıyor.
Gece vakti bu yıldızlardan inen
Ne acayip bir korkudur kim bilir?


Etkisinde kalmış nice gizemin,
Kaygılı, bir yandan tir tir titriyor,
Karanlıkta, bilinmeyen bir gücün
Gözlerini üstünde hissediyor.


Ne büyük dehşet kendini tanımak!
Kaçışı olmadan, durmadan çalışmak,
Ebediyetin içinde devinen
Varlığın merhametine kalmak!


Bu nasıl kara, zor bir bulmaca
Amaçlar ve çözümler gizleniyor,
Birileri titrerken aşağıda,
Yukarda birileri düş görüyor.




(1888-97)


Fransızca'dan çeviren: Tozan ALKAN

Victor Hugo

[@Ekin]

sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa
kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi
dilimizde akşamdan kalma bir küfür
salonlar piyasalar sanat sevicileri
derdim günüm insan içine çıkarmaktı seni
yakanda bir amonyak çiçeği
yalnızlığım benim sidikli kontesim
ne kadar rezil olursak o kadar iyi
kumkapı meyhanelerine dadandık
önümüzde altınbaş altın zincir fasulye pilakisi
aramızda görevliler ekipler hızır paşalar
sabahları açıklarda bulurlardı leşimi
öyle sıcaktı ki çöpçülerin elleri
çöpçülerin elleriyle okşardın beni
yalnızlığım benim süpürge saçlım
ne kadar kötü kokarsak o kadar iyi
baktım gökte bir kırmızı bir uçak
bol çelik bol yıldız bol insan
bir gece sevgi duvarını aştık
düştüğüm yer öyle açık seçik ki
başucumda bir sen varsın bir de evren
saymıyorum ölüp ölüp dirilttiklerimi
yalnızlığım benim çoğul türkülerim
ne kadar yalansız yaşarsak o kadar iyi


Can Yücel