En Çok da Evinde Anlar Insan Yalnız Olduğunu.

[@Asena]

''En çok da evinde anlar insan yalnız olduğunu.
Geri geri giden arabanın bir çocuğa çarpacağını görünce anlar ki, hayatın akışı değişmez.
Çıkmaz bir sokağa girdiğinde iki-üç şey gelirse insanın aklına geçmişiyle ilgili, anlar.
Belki de kökleri o kadar da uzağında değildir tutunamadığı eski sevgililerinden.
Anlar insan.
Sırtlarda geçmişin yüküyle bir ömrü koşması güçtür.
Aldatmak, doğruya giden yoldan ayrılan son sapaktan U dönüştür.
En çok da, fotoğraf çektirirken anlar ki; 1 kişi, yeterli sayıda kişi değildir 1 kişi olmaya.
Ölüm acıtmaz.
Asıl kanatan geride bırakılmaktır.
Gün aşırı başka başka sevdalanmak değildir asıl mesele.
Aşkın kapısını aralayan durumlar, düzenli aynılıklardır.
Anlar insan.
Zamanla babasını da, annesini de anlar.
En çok da yazarken anlar insan.
Bir değirmen gördüğünde,
bir kuşu öptüğünde,
bir çöp kamyonunu takip ederken gecenin 1'inde 2'sinde, anlar insan.
Anlar ve erir.
Çünkü her şey insana dairdir.
ve insana dair şeyler, yalnızca anlayanlara acı verir"

Can Bonomo

[@Abartmatozu]

Demek ki bu acı normalmiş.
Teşekkürler
Mobil Sürüm ile Gönderildi

[@İklim]

Ölüm acıtmaz evet ama asıl acı geride bırakılmaktır
Ne kötü geride kalmak.
Düşündürdü,yaşattı,üzdü paylaşımınız Emeğinize sağlık Asena.

[@Çengelli İğne]

En çok da yazarken anlar insan.


Teşekkürler.