Dünyanın İşleri | Ötkir Haşimov

[@dil-edebiyat]

Dünyanın İşleri

Özbek Yazar Ötkir Haşimov'un beklenen eseri "DÜNYANIN İŞLERİ" Bilge Oğuz yayınlarından çıktı. Yazar eseri takdim ve ithaf ederken:
"Bu kitap büyüklü küçüklü hikâyelerden ibaret. Fakat onların hepsinde benin için en aziz olan annemin siması var.
Bu hikâyelerdeki insanların hepsinin yüzünü kendi gözlerimle gördüm. Yalnız bazılarının isimleri değiştirildi elbette. Bu kişilerin kaderi, bir şekilde annemin kaderine bağlanmış.
Dünyadaki bütün anneler, evladı ile olan ilişkileri yönünden birbirine benziyor.
Aziz anneler!
İşte bu sebeple, bu eseri size ithaf ediyorum." diyor.


Sayfa Sayısı: 206
Baskı Yılı: 2014
Dili: Türkçe

Yayınevi: Bilgeoğuz Yayınları

[@dil-edebiyat]

Ötkir Haşimov - Teselli* (Hikâye)

Mezarlık gayet sessiz. Yalnız, patikanın iki yanında saf tutmuş kavaklar, mezarın üstüne başlarını eğmiş çocuklar gibi analarına huzur dileyip ninniler söylüyorlardı. Onların kederli fısıltıları, Kur’an okuyan hafızların seslerine karışıp yürek burkan bir ahenge dönüşüyordu.
Beyaz cüppe giymiş, kırçıl sakalı kendisine yakışan mezarcı Fatiha okuyup ayağa kalktı:

— Tamam evladım, tamam! Böyle yaparsan kendini mahvedeceksin. Dünyanın işleri böyledir. Çaresi nerde? dedikten sonra bir müddet sessiz kaldı ve devam etti:
— Sevgili valideniz gerçekten Allah’ın sevgili kuluymuş. Yatalak olup kalmadı, kimseye yük olmadı. Böyle rahat ölüm herkese nasip olmaz.
Daha nemi kurumamış şu toprağa bakıp düşünüyorum. Muhtemelen öyledir. Annem bu dünyada elindekiyle yetinmesini bilen bir insan gibi yaşardı. Hiç kimseyle, hiçbir şey için tartışmazdı. Belki tabiatın en acımasız elçisi olan ölümle de pazarlık etmeyi istememiştir. Belki de…
Yaşlı adam düşünceli bir tavırla:
— Gördünüz mü? O günün gecesiyle sağanak başladı. Ta kabre koyuncaya kadar dinmedi. Kabrine koymamızla birlikte pırıl pırıl bir güneş çıktı. Böyle temiz ruhlu insanlar az bulunur evladım. Ben bilirim.
Belki de öyledir. Belki, insanların derdine ortak olmayı iyi bilen bu yaşlı adam, gerektiğinde herkese böyle teselli sözleri söylemiştir. Teşekkür ederim size beybaba. Yanıp duran yüreğime su serpen kalbin için teşekkür ederim. Yalnız… Her şey yağmurla bitse. Yine, hiç olmazsa, anacığımın ömrü üç gün uzasaydı da… Sonra yağmur değil devamlı taş yağsa razıydım… Bir hafta oldu ki; dostlarım, tanıdık tanımadık herkes kapımdan hüzünlü giriyorlar. Dostlarım sessizce oturup sessizce çıkıp gidiyorlar. Başkaları, sessizce soruyorlar:
— Valideniz kaç yaşındaydı?
Ben diyorum ki… Ben diyorum ve düşünüyorum ki: “Ananın genci veya yaşlısı olmaz. Şefkatin de… Sadakatin de… Eskiden bir gerçeği bilirdim. Ana için evladın büyüğü, küçüğü olmazdı. Şimdi yine bir gerçeği daha anladım. Evlat için de ananın yaşlısı, genci olmuyor. Ana anadır. Ona başka sıfat gerekmez.”