Serdals'ın Sayfası - Şiirlerim

[@serdals]

Konuşsam Sözlerim ağlar sussam yüreğim kanar .. Ne yapmalıyım bilemedim ama öğrendim hasretin dipsiz bir kuyu olduğunu , Aşk denen uçurtmanın ipsiz olduğunu.

Uçup gittin tutamadım seni ..
Geçip gittin duramadım önünde ezip geçtin..

Seni durduramamanın tutamamanın sızısı var içimde kalakaldım öylece..
Yağmurlar yağdı sensizken gökyüzüme, sonra ben yedi renk bilirdim gökkuşağını içinde siyahı görmeden önce..


Gidişine anlamlar yükledim gitmesi gerekti , mecburdu , istemeyerek gitti .. sonra ağlanacak halime gülüp acıdım kendime..

Gitmek istediğin icin gittin .. Sen beni hayatında istemedigin icin gittin..
Kendimi kandırmaya çalışsamda senin kadar başarılı olamadım. Her seferinde gercekler tokat gibi çarptı suratıma ağladım...
Büyüdü içimdeki sızı , acıttı sızlattı sol yanımdaki boşluğu!!
..


Sonra ..


Vazgeçtim gidişine anlam yüklemeyken
Vazgeçtim kendimi kandırmaktan
Vazgeçtim yokluğunla savaşmaktan...

[@serdals]

Yabancısı değilim artık buraların..
Gelmesende olur geri sen yanımda olmasanda olur artık..
Ya da ben gidebilirim Sen henüz gelmeden..
Belkide tam sen gelirsin ben giderim..
Kavuşmamamız için bir ton ihtimal var yani..
Hem bütün erkekler erkek bütün kadınlar kadın değilmi?..
Hepsi ayrılık işte hepsi aşk bitimi..
Hangi ayrılıktan kimin aşkından daha büyük olabilirki bizim acımız..
Hem sen zaten çoktan geçmedinmi benden? Geriye birtek ben kalmadım mı geçmedik senden..
Şimdi bir söz bekleme bu çaresiz kadından..Senin içinden gelen bir gel sesi yeter..
Yada bir git..
Hangisi daha zor gelir bana yada bize bilemem..
Yalana çok benzeyen ama doğru olabilme ihtimaliyle yaşanan bir aşktı bizimkisi..
Hem onlar var senin yanında hani onlar tam senle benim aramızda tam sana yaklaşıcakken
onların varlıgını hatırlattıgın bana iki ayrı dünyada var olduğumuzu hatırlatan..
Üstüne üstlük güçlü olmak zorundayız ikimizde bu en zoru biliyorsun..

Ben gidemem bekleme benden...Sen git..Ama git dememi beklemeden..
Sen gitmeyi becerirsin bense kalmayı isterim canımı yana yana..
Hem duymuyormusun insanlar fısıldıyorlar onlar işte onlar
Duymuyormusun sana beni terketmeni söylüyorlar..Bana bu aşkın sonu olmadığını
anlatıp duruyorlar..

Seni benden geri al şimdi..Zamanı geriye al sevgilim ve biz hiç sevgili olmayalım..
Yapabilirmisin?
Ya da ben bir adamın yüzünde bulabilirmiyim seni..Yada herhangi birşeyde kokuna denk
gelebilirmiyim..
Şimdi sen benim dilimdeki bir git sözünü bekliyorsun sana lazım olan..Ve ben gelmeyerek
içimden bir git diyebilirim sana mutlu edicekse seni eğer..
Ama esen rügara fısıldadığım gitme sesini kulak ardı etmesen sen..
Madem bitecek hadi uzat elini al aklımdan seni..Al içimden kendini..

Şimdi ben bitirmeliyim sonlandırmalıyım herşeyi..
Son bir cümle kurmalıyım bittiğini anlatan bu aşkın..
Ama yakıştıramıyorumki yaşadıklarımıza bu kötü sonu..
Tam bir harf yazıcak oluyorum bitirmek için bizi anlatan bir yazının bile bir
cümleyle sonlandırılmasına kıyamıyorum..Ben bizi yaza yaza bitiremiyorum..
Ve sen benim sonu olmayan hikayem olarak kalıyorsun..

[@serdals]

NE DİYEYİM….
- çok yaşadım üstü kalsın bu dünyada Bir dalganın en tepesinde taşınmış, taşınmış ve şimdi en sonunda bir kıyıya vurup, bırakılmış gibiyim. Ne deniz kaldı ortalıkta, ne köpüklü su, ne parlak güneş.
Kalbimi açıp gitti birisi. Kaburgalarımı ayırdı, çıplak atışlarıyla kaldı kalbim ortalıkta ve gitti o, kapatmadan göğsümü. Kaburgalarım yavaşça kapanacak şimdi kalbimin üstüne, toprak, kar ve çamurla birlikte. Bir çocuk azarlandığında omzunun düşüşü gibi.
Vakitsiz ikindiler yaşıyorum bir günün ortasında, vakitsiz gün batımları, vakitsiz susuyor dünya, ve vakitsiz konuşuyor, en çok da uyku zamanlarında.
NE DİYEYİM….
Yatakta yatmak yerine oturup kafanı duvara yasladığında anlıyorsun bunu karanlıkta. Kafanı duvara yaslıyorsun omzunla birlikte ve uğunuyorsun acıdan, ya da onu da yapamıyorsun. O zaman anlıyorsun sözün tükendiği yeri, ya da yakarmanın ne anlama geldiğini.
Şimdi orda değilim. Söz var şimdi. Söz olabildi nihayet. Buna da şükür.
"Geçecek, üzülme. Sana ne kadar hiç geçmeyecek gibi gelse de göreceksin geçecek" dediğinde bir dostun, gerçekten geçmeyeceğine inanışını ama onu bunları söylediği için ne kadar da sevdiğini hatırlıyorsun. Geçiyor gerçekten, hiç geçmeyecek gibi dursa ve geçtiği kadarının daha çoğu bazen yeniden başlasa da..
NE DİYEYİM….
Asla sözcüğünü alfabetik sırasına aldırmadan dağarcığının en başına getirip koyuyorsun şimdi; ama anlayamadığın, engelleyemediğin, adını bilmediğin ikinci bir sen onu ordan alıyor sen görmeden ve yerine anlamsız bir umut koyuyor, aptal olduğunu yeniden anlıyorsun. ama asla, aptal olsan da asla aptallık yapmayacaksın, biliyorsun.
NE DİYEYİM…..
Sakladığım tüm sevgimi senin için çıkarmıştım sakladığım yerlerden ve ortaya dökmüştüm. Oysa öyle yapmamalıydım. baştan beri biliyordum.
NE DİYEYİM…..

Şimdi bir yabancısın. bunu kabul etmek çok da zor olmamalı. Ben bir yabancı değil miydim sanki sana bunca zaman boyunca?
Ağır gelen çok şey var aslında; ama bunları söylemeye hakkım yok. Aldanmış olsam da saflığıma yanmak zorunda olsam da ve kabullenmek istemediğim bir sürü durumun içinde olsam da, artık yakınmaya hakkım yok.
Seni merak etmemeliyim mesela. Sen artık kendi yaşamın içinde, kendi mutluluklarını yaşıyorsun. Bunu sana çok görmemeliyim. Dediği gibi dostun ben artık kendi derdime yanmalıyım ve toparlanmalıyım.
İşimi buldum, evimi tutuyorum. Tam da beynimin ikiye yarıldığı, uykunun çatlayan başıma bir türlü girmediği, uyuşamadığım, unutamadığım, ağlamanın her türlüsüyle tanıştığım ve her şeyin bittiği o gecenin ardında oldu bunlar. Sen çıktın, bir yanım yıkıldı, ama bir yanım yeniden kuruldu.
Sanki böyle olması gerekiyordu. Benim daha fazla salak rolünü üstlenmemem gerekiyordu. Yeni sayfanın böyle açılması gerekiyordu. hayırlı olsun, sana da bana da yeni yaşamlarımız..
Ve bu da sana yazacağım son şey olsunnn...

[@serdals]

Sen hiç geceleri yanlız kaldınmı ,ıp ıslak gecelerde yapa yanlız gerilere gömülü mazini seyrettinmi pencerenden... gülerken , gülerken ağlaya bildinmi sen hiç . kışın ağaç kovuklarında yarı aç yarı tok . yazın park köşelerinde üst yok baş yok günlerini saydığın oldumu ...

merhamete , şefkate en muhtaç olduğun gecelerde elınde kırık bır fener feleğin çenberinde döne döne , gelene, geçene merhamet, şefkat sordunmu hiç...bazı geceler aç yatmışsındır ..ama . ama hiç rüyanda ekmek çaldın mı, taze değil, bayat ,kuru bır ekmek için hırsız dedılermı sana hiç merhametliler şefkatliler .. ve bu kadar yokluk içinde aşkı ..aşkı düşündünmü hiç geceler dolusu seviştinmi... karanığa seni seviyorum seni seviyorummmm diye haykırdınmı... heceleye heceleye ..işte o zaman işte o zaman sende bendensın

YAŞAYAN ÖLÜSÜN...

[@serdals]

www.youtube.com/watch?v=PVy2rsrvAD4

[@nurideniz34]

Serdals:
Bu güzel paylaşım için teşekkürler...

[@İlya]

Nasıl bir sayfadır ki bu hüzünler belenmiş her satırına.

Ne gariptir ki aska dair masallarımızdan yuvarlanarak mistik korkularla bir tuale resim olarak yaşıyoruz bu yerkürede.

Her satır, her kelime bedeli sevgiyle karılmış bir düş bulamacı sanki asi, yorgun vede hüzzamlı.

Kaleminizi çok beğendim bu sayfanın takipçisiyim artik.

[@alkanaga]

Asla yazmayı bırakmaman dileklerimle, gönlüne sağlık...

[@serdals]

Bu gece bir şeyler değişecek, sen gideceksin, ben biteceğim. ardından isyanlar, isyanlar...

Bu gece bir şeyler bitecek, içimdeki sen, hayalindeki ben gidecek, ve bir daha asla geri gelmeyecek.

komik! bir an ne kadar da zayıf kalmışım sana karşı. nasıl inanmışım sana. gideceksin ne kadar "kal" desem de. ardında yalnızlığının hediyesini bırakarak gideceksin. sen; beni sevdiğini söyleyeceksin , ben de; "sevgin bensizliğin olsun" diyerek cevap vereceğim
sana. belki de güzel olabilirdi. belki de çok kötü...

bir yaşamı daha bitirerek gidiyorsun işte. söz söylemeye cesaretin yok. susuyorsun yine, her zaman olduğu gibi. İçin içini yiyor ve sen yine de konuşmak istemiyorsun biliyorsun ki sende haksızsın en az benim kadar. sen de suçlusun en az benim kadar. Şimdi git,bir daha seni bulamayacağım bir yere, sesini duymayacağım, yüzünü göremeyeceğim uzak bir diyara.hatırlanmayacak kadar uzaklara git, git, git...(((((

[@serdals]

Bir daha karşılaşmamız milyonda bir ihtimal, çünkü seni sonsuzlukta kaybettim bu gece... Sensizliğe hazır mıyım bilmiyorum; ama hazırlamalyım kendimi kendimle yapacağım tüm kavgalara. Göğüs germem gereken koca bir hayat var şimdi karşımda, deli gibi bir sessizlik... Öyle büyük bir yok edişki hayalleri, şarkı bile dinlemiyorum... Oysa tutkumdur şarkılarla içlenmek, şimdi cesaret topluyorum geceden... Gece gibi karanlıklarla baş edeceğim sokaklarla bundan böyle.Hemen değil,yavaş yavaş... Kolay olmayacak telefon numaranı unutmak ve kendimi unutturmak sana. Korkuyorum ya sen unuttuğunda ben hala unutamamış olursam diye...Sigara gibisin, içmesem bile seni,içiliyorken zehirliyorsun beni... Dumanını çekmesem bile içime, dudaklarımda olmasan dahi kokun dolaşıyor havada... Unutacağım, gece olacağım bundan böyle... Karanlıklarımla örteceğim seni ve beraberinde getirdiğin tüm iç çekişlerini. Dumanının rengini kaybedeceğim sislerimde ve anlaşılmayacak sokağımda yürüdüğün, gece olacağım, karanlıkta fark ettirmeyeceğim seni... Sesini duymadığım günlere, günlerin ay, ayların ömür olmasına dayanabilir miyim? Dayanacağım,dayanamazda gelirsem sana ve yine başlarsa senli zamanları yaşamın biliyorum,dayanacak bir ben bile kalmayacak bir gün... Kendimi tüketmektense seni tüketirim yudum yudum... Her gün bir sayısını silerim numaranın, her gün bir harfi eksilir adresinin ve sen kimliksiz kalırsın günün birinde, isminide unuturum.Koca bir ateş yanıyor ortasında yatağımın, yatsam uyutmayacak biliyorum. Ondan belki yazmak istiyorum seni hiç durmadan, sayfalar dolusu... Sonra sayfaları örtüp ateşin üzerine söndürmek istiyorum. Seni yine seninle öldürmeliyim. İşleyeceğim en büyük cinayet olacak belki... Seni kaybederek hata yapacağım; gecelerin kaybedceği bir şey yok oysaki, gece karanlığında her şey kayıptır çünkü...Gece olmalıyım bir an önce....Ya karanlığımda seni aramaktan vazgeçtiğim ve olmayışını doğal karşıladığım bir zaman, günü doğurursam yeniden ve senin hala sokağımda olduğunu fark edersem...Dur baştan planlıyorum yokluğunu....Ben gece olacağım ve sokağım sonsuzluk, bir gün, günü yeniden doğurmaya kalktığımda görmem böylece seni.... Gecenin sonsuzluğunda kayboluyorsun öyleyse... Karşılaşmamız milyonda bir ihtimal.... Numaranın sonu 3'tü değil mi? Unuttum artık...