Unutulan Kahramanlar: Nükleer Film Yapımcıları

@**OkyanusunKalbi** · 16.09.2010, 21:07

Unutulan kahramanlar
Nükleer film yapımcıları

İnsanı kör eden patlamaları, gökyüzüne yükselen ateş toplarını ve patlamaların oluşturduğu mantar bulutlarını kameraya çekebilmek için hayatlarını riske attılar. New York Times, Soğuk Savaş yıllarında yapılan nükleer silah testlerinin gölgesinde kalan insanları anlattı.

Denemelerden birinde patlamanın etkisi, kameramanı kamerasıyla beraber bir hendeğe uçurdu. Zar zor ayağa kalktığında yaşanan ikinci patlama kameramanı tekrar yere serdi.

Ardından radyasyon etkisi baş gösterdi. Soğuk Savaş yıllarında nükleer bomba üretenler ünlü olurken, bu bombaların patlatılmasının kayıtlarını yapan gizli bir ekip oluşturuldu. Bu insanlar ve yaptıkları iş, hükümetin kamuoyuyla paylaştığı filmlerle ortaya çıktı. Hükümet yetkililerine göre, nükleer bomba patlamalarını kaydedenler 6 bin 500 adet gizli film çekti.

Bugün ortalıkta çok fazla nükleer patlama kameramanı kalmadı. Kameramanlardan geriye kalanlardan biri olan 82 yaşındaki George Yoshitake, “Arkadaşlarımızın birçoğu kanserden öldü. Bunun kameraya aldıkları patlamalardan kaynaklandığı şüphesiz” dedi. Yoshitake gibi kameramanlar, Pasifik Okyanusu ve Nevada çölünde yapılan testlerde görev aldı.

SİYASETÇİLERİ EĞİTTİLER

Orijinal olarak üretilen filmler bilim insanlarına nükleer silahların doğası ve yok edici gücü hakkında bilgi sağladı. Bazıları da politikacılar için öğretici görevi gördü. Bugün ise silah denetimi uzmanları eskiden çekilen bu filmleri abartılı bir kuşkunun sonucu olarak görüyor.

Hollywood’da özel efekt uzmanı olan Peter Kuran, “Bu adamların çektikleri görüntüler uzun bir zaman boyunca geride bıraktığımız yüzyılın neye benzediği hakkında bize ışık tutacak” dedi.

İkinci Dünya Savaşı’nda Japonya’ya iki atom bombası atarak nükleer çağı başlatan ABD, yeni tasarlanan bombaların istenilen sonucu verdiği görmek için onları test etme ihtiyacı duydu. 1946 ve 1962 yılları arasında, atmosferde 200’den fazla atom bombası patlatıldı.

NÜKLEER FİLMLER BİRİMİ

Lookout Dağı Laboratuarı olarak bilinen gizli film birimi, 1947 yılında ordu tarafından oluşturuldu. Sinema tarihçileri, laboratuarın Hollywood’un ancak yıllar sonra kullanmaya başladığı lens, kamera ve projeksiyon teknolojisine sahip olduğunu belirtti.

Güney Pasifik ve Nevada’daki test alanlarına götürülen kameramanlar, patlamaların 5 kilometreye kadar yakınına girmeyi başardı. Taklit kasabaları alevler içinde yanarken gösteren çekimler, bilim insanlarına nükleer patlamanın büyüklüğü ve etkisini inceleme fırsatı verdi.

Yoshitake, patlamanın domuzlar üzerindeki etkisini şöyle anlatıyor: “Yanan etlerinin kokusunu alabiliyordunuz. Bazıları ciyaklamaya devam ediyordu. İçimden, ‘Ne kadar korkunç, ya insan olsalardı?’ diye düşünürdüm.”

Kameramanlara ilk olarak bir hidrojen bombasının patlaması izletilirdi. Amaç, fotoğraf çekmeleri değil ortaya çıkan yıkımın seviyesine alıştırılmalarıydı. Yoshitake, “32 kilometre ötede, gökyüzünde oluşan mor parlaklık çok ürkütücüydü, tüm gökyüzünü kaplıyordu” dedi.

Nükleer filmlerde Hollywood yıldızları da yer aldı. 1952’de dünyanın ilk hidrojen bombasının patlamasına Pasifik'teki bir savaş gemisinde tanık olan o yılların televizyon yıldızı Reed Hadley, “Tahmin edebileceğiniz gibi hislerim çok yoğun. Eğer herşey planlandığı gibi giderse, kısa zamanda dünyanın gördüğü en büyük patlamaya tanık olacağız” demişti.

BİLİNÇLENMEK İÇİN EN İYİ FIRSAT

Gizlilikle altında arşivlenen nükleer filmler, 1963 yılında süper güçlerin tüm nükleer silah testlerini yeraltına çekmek konusunda anlaşmaları üzerine önemlerini yitirdi. 1997 yılında, dönemin ABD Başkanı Bill Clinton’ın enerji bakanı Hazel O’Leary, nükleer filmlerin gizliliğini kaldırdı.

Bakanlığın amacı, gizliliği kalkan filmlerden her ay 20 tane yayınlayarak beş ile yedi yıla kadar hepsini kamuya sunmaktı. 1997’nin sonlarında, Amerikan Film Enstitüsü hayatta kalan 20'den fazla nükleer film yapımcısını ödüllendirdi. Kuran, düzenlenen gecenin organizatörlüğünü üstlendi.

11 Eylül saldırılarının ardından George Bush yönetimi filmlerin yayınlanmasını yasakladı. Bugüne kadar, ordunun kontrolündeki dev arşivden yaklaşık 100 film kamuoyuyla paylaşıldı. Bugün bakanlığın sitesinden izlenen kısa filmlerin yanı sıra patlama görüntüleri YouTube üzerinden bedava izlenebiliyor. Bunun için arama kısmına “declassified U.S. nuclear test film” yazmanız yeterli.

AMAÇ ESERLERİ ONARMAK

Kuran, bugün geçmişten kalan nükleer filmleri en son teknoloji kullanarak onarmaya çalışıyor. Kuran, “Amacım korunması istenen eserleri onarmanın yollarını bulmak. Artık kimsenin atmosferde bomba patlatmak istediğini zannetmiyorum” dedi.

Yoshitake, filmlerin yayınlanmasını olumlu karşılıyor. “Bu dehşet verici şeyi görmeleri iyi bir şey” diyen Yoshitake, bu şekilde insanların nükleer tehdide karşı bilinçleneceğini söyledi. Ancak Yoshitake Soğuk Savaş’ın sona ermesinin üzerinden yıllar geçtikten sonra neden hala gelişmiş ülkelerin 20 binden fazla nükleer silaha sahip olduğuna şüpheyle yaklaşıyor:

“Gerçekten bu kadar bombaya ihtiyaçları var mı? Bu korku verici” dedi.

Nükleer Film Yapımcılarının Çektiği Görüntüler

Çölde dev bir alev topu yükseliyor. Kilometrelerce ötedeki tank ve askeri araçlar yok olmadan önce parlamaya başlıyor. Göğe yükselen hilal şeklindeki şok dalgası çölün yüzeyinde görülebiliyor.

Üstçavuş John Kelly, 1958 yılında Nevada test alanında bir patlamayı kameraya çekiyor.

Pasifik Okyanusu’nda 1946 yılında yapılan test, savaş gemileri ve destroyerlerin nükleer patlamalara olan direncini ölçmeyi amaçlıyor.

5 Haziran 1952 tarihinde dönemin en gelişmiş kamerasıyla hızlı çekimi yapılan bir nükleer patlama. Patlamanın hemen ardından çekilen görüntü test alanından 3.2 km ötedeki bir kamera tarafından kaydedildi.

Nükleer patlama bir direği yok etmek üzereyken hızlı çekim yapan kameraya böyle yansıdı.

Özel bir kamera tarafından yakalanan bir başka nükleer patlama görüntüsü.

1955’teki bir nükleer patlamayı kaydeden kameramanlar.

1958’de, Hiroşima’ya atılan atom bombasının yarısı kadar güçlü olan bir nükleer patlamaya ait görüntü.

1953’te Nevada test alanında bir atom bombasının top ile ateşlenmesi görüntülenirken. Havadaki beyaz şeritler, roketin geride bıraktığı izler.

1957’de yapılacak bir test öncesi, patlamaya kurban edilecek zeplin görüntüleniyor.

Hava Kuvvetlerine ait zeplin, patlamaya sekiz kilometre yaklaştığında şok dalgasının etkisiyle çakılıyor.

1953’te görüntülenen bir patlama. Ortaya çıkan şok dalgası, çölde dev bir kum fırtınası başlatıyor.

Bir nükleer patlamanın başlangıç aşamasında ortaya çıkan sıcaklık 10 milyon dereceyi bulabilir. Bir okul otobüsü üzerinde bu nasıl gözlemlenir?

Isınmaya başlayan otobüsten dumanlar yükselmeye başlıyor.

Yarım saniyede otobüs alev alıyor.

Ardından, patlamanın neden olduğu şok dalgası dumanları bir anlığına söndürüyor.

Otobüs tekrar yanmaya başlıyor.

Dumanlar yükseliyor.

Otobüs yavaş yavaş şeklini kaybetmeye başlıyor.

1951 yılında, bir nükleer testi gözlemleyen VIP izleyicileri.

1956 yılında Pasifik Okyanusu’nun güneyine atılan hidrojen bombası her tarafı kızıla boyuyor.

1945 yılında, ABD’nin Hiroşima’nın ardından atom bombası attığı Nagazaki’de yaşanan patlamanın sonrası. Fotoğrafta, bir Katolik Kilisesi’nden geriye kalanlar görülüyor.

16.09.2010, 21:07	#1
Çevrimdışı @OkyanusunKalbi WoodStock Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır. @OkyanusunKalbi	Unutulan Kahramanlar: Nükleer Film Yapımcıları Unutulan kahramanlar Nükleer film yapımcıları İnsanı kör eden patlamaları, gökyüzüne yükselen ateş toplarını ve patlamaların oluşturduğu mantar bulutlarını kameraya çekebilmek için hayatlarını riske attılar. New York Times, Soğuk Savaş yıllarında yapılan nükleer silah testlerinin gölgesinde kalan insanları anlattı. Denemelerden birinde patlamanın etkisi, kameramanı kamerasıyla beraber bir hendeğe uçurdu. Zar zor ayağa kalktığında yaşanan ikinci patlama kameramanı tekrar yere serdi. Ardından radyasyon etkisi baş gösterdi. Soğuk Savaş yıllarında nükleer bomba üretenler ünlü olurken, bu bombaların patlatılmasının kayıtlarını yapan gizli bir ekip oluşturuldu. Bu insanlar ve yaptıkları iş, hükümetin kamuoyuyla paylaştığı filmlerle ortaya çıktı. Hükümet yetkililerine göre, nükleer bomba patlamalarını kaydedenler 6 bin 500 adet gizli film çekti. Bugün ortalıkta çok fazla nükleer patlama kameramanı kalmadı. Kameramanlardan geriye kalanlardan biri olan 82 yaşındaki George Yoshitake, “Arkadaşlarımızın birçoğu kanserden öldü. Bunun kameraya aldıkları patlamalardan kaynaklandığı şüphesiz” dedi. Yoshitake gibi kameramanlar, Pasifik Okyanusu ve Nevada çölünde yapılan testlerde görev aldı. SİYASETÇİLERİ EĞİTTİLER Orijinal olarak üretilen filmler bilim insanlarına nükleer silahların doğası ve yok edici gücü hakkında bilgi sağladı. Bazıları da politikacılar için öğretici görevi gördü. Bugün ise silah denetimi uzmanları eskiden çekilen bu filmleri abartılı bir kuşkunun sonucu olarak görüyor. Hollywood’da özel efekt uzmanı olan Peter Kuran, “Bu adamların çektikleri görüntüler uzun bir zaman boyunca geride bıraktığımız yüzyılın neye benzediği hakkında bize ışık tutacak” dedi. İkinci Dünya Savaşı’nda Japonya’ya iki atom bombası atarak nükleer çağı başlatan ABD, yeni tasarlanan bombaların istenilen sonucu verdiği görmek için onları test etme ihtiyacı duydu. 1946 ve 1962 yılları arasında, atmosferde 200’den fazla atom bombası patlatıldı. NÜKLEER FİLMLER BİRİMİ Lookout Dağı Laboratuarı olarak bilinen gizli film birimi, 1947 yılında ordu tarafından oluşturuldu. Sinema tarihçileri, laboratuarın Hollywood’un ancak yıllar sonra kullanmaya başladığı lens, kamera ve projeksiyon teknolojisine sahip olduğunu belirtti. Güney Pasifik ve Nevada’daki test alanlarına götürülen kameramanlar, patlamaların 5 kilometreye kadar yakınına girmeyi başardı. Taklit kasabaları alevler içinde yanarken gösteren çekimler, bilim insanlarına nükleer patlamanın büyüklüğü ve etkisini inceleme fırsatı verdi. Yoshitake, patlamanın domuzlar üzerindeki etkisini şöyle anlatıyor: “Yanan etlerinin kokusunu alabiliyordunuz. Bazıları ciyaklamaya devam ediyordu. İçimden, ‘Ne kadar korkunç, ya insan olsalardı?’ diye düşünürdüm.” Kameramanlara ilk olarak bir hidrojen bombasının patlaması izletilirdi. Amaç, fotoğraf çekmeleri değil ortaya çıkan yıkımın seviyesine alıştırılmalarıydı. Yoshitake, “32 kilometre ötede, gökyüzünde oluşan mor parlaklık çok ürkütücüydü, tüm gökyüzünü kaplıyordu” dedi. Nükleer filmlerde Hollywood yıldızları da yer aldı. 1952’de dünyanın ilk hidrojen bombasının patlamasına Pasifik'teki bir savaş gemisinde tanık olan o yılların televizyon yıldızı Reed Hadley, “Tahmin edebileceğiniz gibi hislerim çok yoğun. Eğer herşey planlandığı gibi giderse, kısa zamanda dünyanın gördüğü en büyük patlamaya tanık olacağız” demişti. BİLİNÇLENMEK İÇİN EN İYİ FIRSAT Gizlilikle altında arşivlenen nükleer filmler, 1963 yılında süper güçlerin tüm nükleer silah testlerini yeraltına çekmek konusunda anlaşmaları üzerine önemlerini yitirdi. 1997 yılında, dönemin ABD Başkanı Bill Clinton’ın enerji bakanı Hazel O’Leary, nükleer filmlerin gizliliğini kaldırdı. Bakanlığın amacı, gizliliği kalkan filmlerden her ay 20 tane yayınlayarak beş ile yedi yıla kadar hepsini kamuya sunmaktı. 1997’nin sonlarında, Amerikan Film Enstitüsü hayatta kalan 20'den fazla nükleer film yapımcısını ödüllendirdi. Kuran, düzenlenen gecenin organizatörlüğünü üstlendi. 11 Eylül saldırılarının ardından George Bush yönetimi filmlerin yayınlanmasını yasakladı. Bugüne kadar, ordunun kontrolündeki dev arşivden yaklaşık 100 film kamuoyuyla paylaşıldı. Bugün bakanlığın sitesinden izlenen kısa filmlerin yanı sıra patlama görüntüleri YouTube üzerinden bedava izlenebiliyor. Bunun için arama kısmına “declassified U.S. nuclear test film” yazmanız yeterli. AMAÇ ESERLERİ ONARMAK Kuran, bugün geçmişten kalan nükleer filmleri en son teknoloji kullanarak onarmaya çalışıyor. Kuran, “Amacım korunması istenen eserleri onarmanın yollarını bulmak. Artık kimsenin atmosferde bomba patlatmak istediğini zannetmiyorum” dedi. Yoshitake, filmlerin yayınlanmasını olumlu karşılıyor. “Bu dehşet verici şeyi görmeleri iyi bir şey” diyen Yoshitake, bu şekilde insanların nükleer tehdide karşı bilinçleneceğini söyledi. Ancak Yoshitake Soğuk Savaş’ın sona ermesinin üzerinden yıllar geçtikten sonra neden hala gelişmiş ülkelerin 20 binden fazla nükleer silaha sahip olduğuna şüpheyle yaklaşıyor: “Gerçekten bu kadar bombaya ihtiyaçları var mı? Bu korku verici” dedi. Nükleer Film Yapımcılarının Çektiği Görüntüler Çölde dev bir alev topu yükseliyor. Kilometrelerce ötedeki tank ve askeri araçlar yok olmadan önce parlamaya başlıyor. Göğe yükselen hilal şeklindeki şok dalgası çölün yüzeyinde görülebiliyor. Üstçavuş John Kelly, 1958 yılında Nevada test alanında bir patlamayı kameraya çekiyor. Pasifik Okyanusu’nda 1946 yılında yapılan test, savaş gemileri ve destroyerlerin nükleer patlamalara olan direncini ölçmeyi amaçlıyor. 5 Haziran 1952 tarihinde dönemin en gelişmiş kamerasıyla hızlı çekimi yapılan bir nükleer patlama. Patlamanın hemen ardından çekilen görüntü test alanından 3.2 km ötedeki bir kamera tarafından kaydedildi. Nükleer patlama bir direği yok etmek üzereyken hızlı çekim yapan kameraya böyle yansıdı. Özel bir kamera tarafından yakalanan bir başka nükleer patlama görüntüsü. 1955’teki bir nükleer patlamayı kaydeden kameramanlar. 1958’de, Hiroşima’ya atılan atom bombasının yarısı kadar güçlü olan bir nükleer patlamaya ait görüntü. 1953’te Nevada test alanında bir atom bombasının top ile ateşlenmesi görüntülenirken. Havadaki beyaz şeritler, roketin geride bıraktığı izler. 1957’de yapılacak bir test öncesi, patlamaya kurban edilecek zeplin görüntüleniyor. Hava Kuvvetlerine ait zeplin, patlamaya sekiz kilometre yaklaştığında şok dalgasının etkisiyle çakılıyor. 1953’te görüntülenen bir patlama. Ortaya çıkan şok dalgası, çölde dev bir kum fırtınası başlatıyor. Bir nükleer patlamanın başlangıç aşamasında ortaya çıkan sıcaklık 10 milyon dereceyi bulabilir. Bir okul otobüsü üzerinde bu nasıl gözlemlenir? Isınmaya başlayan otobüsten dumanlar yükselmeye başlıyor. Yarım saniyede otobüs alev alıyor. Ardından, patlamanın neden olduğu şok dalgası dumanları bir anlığına söndürüyor. Otobüs tekrar yanmaya başlıyor. Dumanlar yükseliyor. Otobüs yavaş yavaş şeklini kaybetmeye başlıyor. 1951 yılında, bir nükleer testi gözlemleyen VIP izleyicileri. 1956 yılında Pasifik Okyanusu’nun güneyine atılan hidrojen bombası her tarafı kızıla boyuyor. 1945 yılında, ABD’nin Hiroşima’nın ardından atom bombası attığı Nagazaki’de yaşanan patlamanın sonrası. Fotoğrafta, bir Katolik Kilisesi’nden geriye kalanlar görülüyor.

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)