Lodos'tan Yansımalar

[@Lodos1]

Teşekkürler

[@Lodos1]

İkinci el dükkanlarını bilirsiniz.

Türk Hava Yolları'nın hacizli ya da unutulan mallarının satıldığı bir dükkan var yakınımızda. Bugün orayı biraz karıştırmak için gittim. Merdivenden iner inmez hemen solda, kahverengi, eski model, küçücük bir valiz buldum. Valizi görür görmez de aşık oldum. Üstünde kilitlemek için tokaları var. Arkasında ise fermuarlı bir göz. Ne tatlı bir şeysin sen dedim içimden. Aynı bana benziyorsun. Küçüksün , küçücüksün ama elimde o kadar tatlı duruyorsun ki ... Sanki arkamda onu benden almak isteyen onca insan varmışçasına aldım elime.



Tezgahtara doğru yürüdüm.


- Ne kadar bu ?
- On Lira Abla. Fakat arızası olabilir bir dakika . Yok hayır bu o değilmiş. Tamam.
- Tamam fark etmez arızası da olsa yaparım.
- Yok yok arızası . Sadece biraz ezik. İçine birkaç eşya koyunca düzelir. Bir de tozunun alınması lazım.

Olsun dedim mırıldanarak. Ezik olsun. Ben onun içini doldurunca ezikliği filan kalmaz.

Kalmayacak !

Bir anda bütün hücrelerimi dolduran bir huzur duygusu oldu içimde. Elimde küçük bir valiz sokaktaydım. Her şeyim sığıyordu o valize. Her şeyim. Yanıma almak istediğim her şey.


Azalan duygularım, kimliğim, diş fırçam ve macunum, saç fırçam ,çamaşırlarım, defter ve kalemim ve goblenim. Bak sığdı işte içine . Zaten sadece onları almak istiyordum yanıma.

Yalnız başıma yabancı bir sokakta yürümek nasıl bir duygudur ? Tanımadığım, bilmediğim bir sokağın başından sonuna kadar başım dimdik yürümek ? Elimde sımsıkı o kahverengi valizi tutmak ? Başımı kaldırıp acaba nerede kalsam diye yer beğenmek ?


Odamın penceresi olsun ve caddeye baksın. Görüntü kirliliğinden uzak sadece yatak , masa ve sandalyeden oluşan bir oda en ideali. Camındaki perde bile tek parça olmalı. Tülsüz. Çarşaflarının temiz ve güzel kokmasından başka bir lükse ihtiyacım yok. Tabi bir de suyu akan bir banyosu olsun . Otellerin kapısından içeri başımı uzatıp bakıyorum. İçerideki insanların tiplerini süzüyorum. Beni kimse rahatsız etsin istemiyorum. Bir yeri gözüme kestirip dalıyorum içeriye. Kaç gün kalacaksınız diyor resepsiyondaki güzel gülümsemeli kız.
Henüz bilmiyorum diyorum. Geceliğini öğrenip, anahtarımı alıyorum. Odamdayım.


Sadece oda değildi burası benim için. Bana ait bir hayat. Yaşayabileceğime ihtimal vermediğim bir hayat şimdi karşımda duruyor. O boş yatak uzan bana, başını yasla diye çağırıyor. O kadar yorgunum ki !.. Valizi masanın üzerine bırakıp, üstümdekileri çıkartıyorum. El alışkanlığı kapıya kilit demirinin sürgüsünü çekip, pikenin altına giriyorum çamaşırlarımla. Perdeyi aralık bırakıp caddeden geçen arabaların ışıklarını izliyorum. Zihnimde tek bir düşünce kırıntısı dahi kalsın istemiyorum. Kalkıp duşa giriyorum. Saçlarımdan süzülen sular sanki tüm sıkıntılarımı ayak parmaklarımın ucundan duşun giderine yolluyor. Diz çökmeden ayakta yıkanıyorum. Hepsi aksın . Hepsi gitsin. Üzerimde hissettiğim tüm ağırlık çıksın. Biliyorum. Farkındayım. Hepsi bir duşla gitmeyecekler. Olsun .Saçıma havluyu sarıp çıkıp yatıyorum yatağıma.


Kendime ait bir yaşam alanı
Kendime ait bir yaşam
Kendime ait
Kendime
Bana


Tüm bencilliğiyle haykırıyor içimdeki kız. Sana ait olacak. Senin olacak. Kararlarını sen vereceksin. Çıkıp gezmek istiyorsan gezeceksin. Pis bir bara gidip iki duble votka kola içmek istiyorsan içeceksin. Kulaklarını sağır eden müzik olacak içerde. Gözüne kestirdiğin biri varsa tüm gece bakışıp sonra onunla sevişeceksin. Sevişmek ve göze kestirmek. Hayır abartmayayım istersem. Çünkü ben etimle sevişemem ki Bakışıp gecenin sonuna kadar beklenti içine sokup sonra da kıçımı dönüp gidebilirim. Odamda sızabilirim. Rimellerimi bile silmeden sızabilirim. Sonra sessizlik. Daha çok sessizlik. Konuşmadan uyumak tercihini kullanabilmek. Sevişmeden uyumak. Yatağımın içinde sigaramı içip, başucumdaki küllüğe söndürüp, çöpe dökmeden uyumak. Gecenin üçüne kadar kitap okumak. Sabahın onuna kadar istiyorsam uyumak. Döne döne , döne döne. Kendi isteklerimi yapabilmek .Öyle ki ölmek istiyorsam bile ölebilmek.


Canımın istediği işte, istediğim kadar geç saate kadar çalışabilmek. Çalışmadan duramam. Rutin bir iş yapamam. Matbu olmamalı. Özgün olmalı. Benim farkımı fark ettirebilecek bir iş. Ben olmasam yürümeyecek. Parmakla gösterilebilecek . Gecenin yarısına kadar çalışıp masa başında kahvemi içmek istiyorum. Dağılan saçlarımı kalemle tutturmak. Bacaklarımı masaya uzatıp, sessiz ve kimsesiz ofiste tek başıma fikirler üretmek.
Ürettiklerimle doymak. Para kazanmak dert olmadı hiçbir zaman benim için. Kazanabileceğimi biliyorum. İşte kendimi ispatlamak da sorun olmadı. İspatın üstüne çıktım hep. Kimse etmese de kendi kendimi takdir edebilecek kadar çetin olmalı. Fotokopi çekmişçesine her gün aynı işi yapmak istemiyorum. Durağan olmayacak. Beni zorlayacak. Yatağıma uzandığımda pestil gibi hissedebileceğim ama gülümseyeceğim de.


Kendime ettiğimden daha fazla mı haksızlık ediyorum diğerlerine ? Sahip olduğum statüleri üzerimden tırnaklarımla söküp önce ben olmak istiyorum derken adaletsiz mi davranıyorum ? Ağacın köküne mi vuruyorum baltamı şu anda yoksa buduyor muyum ?


On yıl sonra nerede olmak istiyorum ? Gerçekten yarın ölsem en çok ne için pişman olurum ?

8 Kasım 1993 –
Gönderen : Billy Jean Lewellen
Lancaster, Texas USA

Dear,

I will never forget your pretty face and smile. You are so friendly.
You sound like a smart girl and know just what you want out of life.
You will make a great principle.


Yukarıdaki alıntı bana onbeş yaşında iken gönderilen bir mektuptan. Kolejde İngilizce öğrenmeye başlamışım. Annem her fırsatta turistlerin önüne itiyor. Konuşsana gururlanalım.


Ben zaten dünden meraklı. Konuşup tanışıyorum. Adresimi verip, mektuplaşmayı teklif ediyorum. Sanıyorum bana bu mektubu yazan kadın çoktan vefat etmiştir. O zaman yetmişbeş yaşındaydı. Üçsayfa gelen mektuptan üç cümle kesiti aldım. Tekrar tekrar okudum.


Ben onbeş yaşındayken ilk tanıştığım birinde ;

Güler yüzlü ve dost canlısı intibası bırakandım.
Zeki ve hayattan ne istediğini bilen.
Harika işler yapabileceğine inandıran .

Peki, ne oldu da yirmi yıl yaşlandığım halde bu mektuba karşılık vermiş bir hayat yaşadığıma inanmıyorum. Hayatta harika bir prensip yaratmış olma düşüncesi ile kastedilenin evlenmiş, çoluk çocuk sahibi olmuş ve ev , araba almış sonucu beynimde örtüşmüyor da ondan.


Kanayan yarayı hiç ellemek istemiyorum hele. Onu elleyip, açıp, içimde sonuçlandırmaya çalışırsam başaramayacağımı biliyorum. Başım ağrıyor. Olmaz. Sadece çok yorgunum.

LODOS 12/10/2013

[@Lodos1]

Beraber örmüştük duvarları
Ve kerpici de karmıştık çıplak ellerle
Tuğlalarını sıralamıştık da mutlu çatımıza
Hangi karakedi bastı da ayağını
Sen uydun bir arsıza

Lanet ediyorum istmeye istemeye
Kahrediyorum seni tanıdığım güne
Görünce mutlu çifleti el ele
Ya benim kanadım nerede diye
Soruyorum Allahıma

İstermiydim böyle olsun
Bu aşk böylece son bulsun
Dantellerim sarardı soldu
Sattım eşyalarımı başkalarının oldu

Bir senle dolu şu kalbimi satamadım
Bir seni aklımdan el tutamadım
Eh be ocağımın direği
Eh be uğruna ayaklar altına serdiğim gururumun erkeği
Eh be sevdiceğim

Omzuna yaslayıp da şu soğuk başımı
İçerken iki bardak demli çayımızı
Bakarken bile kuzeyden esen gözlerine
Bu halimden bin kat iyiydim seninle

Şu İstanbulun kahrı çekilmiyor
Hele şimdi bir de tek başıma
Biliyormusun uyunmuyor
Sarmasa da kolların varlığını özlerdim

Evde dolaşan ayak seslerini dinledim
Sen uyudu bildiğin gecelerimde
Çözülmeyecek dert yoktu aslında
Ve ben sana namertmiydim ki karşında

Getirip yüzüğünü bile vermedin avuçlarıma
Denize attım dedin
Al o zaman çiftini de yanına at sen diye
Çıkartıp parmağımdan istemeye istemeye
Verirken buz gibi ellerine
Değdi ya parmaklarım tenine
O an bile gözlerini aradı gözlerim
Bulamadılar

Kolum kanadım gittin binbir dert ile
Saklıydı oysa içinde söylenmemiş binbir kelime
Mertçe haykırmaya onları da yüzüme
Yürek bile yokken sende
Ben senin neyini diledim

İstemiyorum diyorum bitti artık
Döngel olmaz
Peki ama bu saçlar okşanmak isterde
Başka biri sen gibi bakmaz

Süremedim ki elimi kimselere
Veremedim yüreğimi başka gönüllere
Kimsenin kanadına sokulup da dinlenemedim

Dermanım yok artık beklemeye
Sabrım artık sen de bit
Ama ben ;
Bir başkasına sil baştan
Nasıl bağlarım ki ümit

Beraber örmüştük duvarları
Ve kerpici de karmıştık çıplak ellerle
Hani o dizdiğimiz tuğlalar da vardı ya
Şimdi içimde bir bir geri topladım onları
Su döktüm kerpicine
Kırdım kiremitlerini ruhumun içinde
Senin hiç mi hiç haberin yok da
Seni sildim attım ben bir kalemde

Kalemi de kırdım attım denize
Buluşur belki yüzüklerimizle diye


LODOS/ 06-02-2004

[@Lodos1]

Tılsımı Söndü
Hatırlıyorum bir Çarşamba günüydü
Toplayıp tüm aşklarımı bir bir
Doldurup gitti çantasına küçük kız
Yüzünde solgun bir gülümsemeyle
Aldı götürdü arka bahçedeki
Ağacın altına gömdü
Tılsımı söndü
Soramadım tekrar gelecekmisin diye
Birkaç gören olmuş elinde küreğiyle
Derince bir çukur kazıyormuş
Aniden yükselmiş gökyüzüne
Son gözyaşımı akıtmış benim yerime
Artık ağlama diyormuş
Ben duyamadan sesini
Tılsımı söndü
Artık Ortaköyden aşağıya
Ayakları dolanarak koşan olmayacağım
Soğuk kış gününde eldiveninin teki
Olmayacak elimde
Cebimde kalan son parayla
Alamayacağım bir kese kağıdı dolusu kestane
Yürümek zorunda da kalmayacağım
Ortaköyden Sarıyere
Bozuk teybinden sen benim hiçbirşeyimsini dinleyemeyeceğim
Parmaklarımın ucunda sabahın ilk selamı da olmayacak
Bir telaşe ile anlattığın sözlerinde olmayacak dilinde
Biliyorum tılsımı söndü
Bir Çarşamba günüydü
Aldı gitti biriktirdiklerimi benden küçük kız
O ağacın altına gidip bakmayacağım
Eminim artık
Tüm sevinçlerim o çantada öldü
Aşkın çürüdü


LODOS / 02-04-2004

[@Lodos1]

Yalnızım bu akşam, hem de gece

Çağırsam gelirmisin ?

Bana soluğunu sesini

Nefesini verir misin ?

Gelmezsin bilirim

Nedenini bilsemde istemiyorum

Senden bir ömür isteyen mi var?

Bir hece dilinde zikretmeye

Ömür mü gerek

Gelmezsin

Dindiremezsin güvercin yüreğimi

Isıtmazsın bir dem bilirim

Hainsin

Gelmezsin

Bile bile oturunca penceremin önüne

Almışsın aklımı başımdan

Nafile bakmak boş sokak lambalarının gölgesine

Gelmezsin

Uç git sende güvercin bakma ordan öyle

Dalga geçer gibi benimle

Çevirme boynunu soldan sağa

Gelmeyecek işte

Senin kanatlarına rüzgardır dolan

Onun kollarımı sandın dolanan

Sarmaz o

Gelmez o

Hep hançerdir eline aldığı

Hep zehirdir diline çaldığı

Bakma sende soldan sağa

Kapatıyorum perdemi, yok aralığı

Uç git sende

Kara gözlü güvercin

Bakma tepemden

Bir sen eksiktin zaten benimle alay eden


LODOS / 16-10-2003

[@Cansuyu]

@Lodos yazılarına bu linkden devam edersen hepsi aynı yerde ve düzenli olur.

http://www.forumgercek.com/benim-bol...ansimalar.html

[@Türkü]

Aramıza yeni bir yazar daha katılmış, çok şanslıyız. Zevkle okudum öykülerinizi ,kaleminiz hiç bitmesin.

Uygun olduğunuz bir gün sizinde diğer yazar arkadaşların paylaşımlarını okumanız dileğiyle. Hepsininde ayrı yazım yetenekleri var ilgiyle takip ettiğimiz.

[@Duayen]

Sevgili Lodos, yazılarının ve şiirlerinin bazılarını okudum. Yazılar uzun olduğu için hepsini okumak epey zaman alacağından, daha sonra okumaya karar verdim..

Okuduklarımı oldukça beğendim, kalemine yüreğine sağlık

[@Smyrna]

Aramıza kalemi kuvvetli birisi daha geldi.

Bu FG'nin sırtı yere gelmez valla.

[@Lodos1]

Beni yüreklendiren mesajlarınız için sonsuz teşekkürler. Çok mutlu oldum.
Sevgi ve Saygılarımla,