Çok Şehit Veriyoruz Neden? | Necati Doğru

[@Canan]

Bu soruyu soracak en son kişi benim. Askerlikten, polislikten, savunma ve saldırı stratejisinden, iç ve dış güvenlikten hiç anlamam. Bu soru aklıma Mustafa Koç’un, rahmetli olmadan bir gün önce “Ordu için tank konuşması” yapmaya Cumhurbaşkanı makamına gittiği açıklandıktan sonra geldi. Zengin adam ölünce arkasından ağlayıp, dövüneni çok oluyor. Mustafa Koç, başta gazeteciler olmak üzere toplumun vitrine çıkmış önde gelenlerinin hepsini “kendisiyle eşit ve zengin hissettirecek” derecede etkilemiş. Çok sayıda gazeteci, “Mustafa kardeşimdi, her şeyimdi…” türü şahsiyet yazıları yazdı. Cumhurbaşkanı da “Bana geldi, uzun uzun konuştuk… Alkolü de tamamen bırak dedim…” açıklaması yaptı. Yani Mustafa Koç ile ‘nerdeyse İslamcı dava arkadaşı’ olacak kadar yakın olduğu propagandasını kaçırmadı. Mustafa Koç’un; “meyhaneye gider içerim aşk için, camiye de gider dua ederim hak için…” diyecek kadar kiminle gerçek dost olduğunu sadece önce eşi ve annesi bilir. Sonra babası bilir. Kardeşleri bilir.
Çok genç öldü.
Allah rahmet eylesin.
Biz şunu öğrendik.
Cumhurbaşkanı, ordunun silah, tank, tekerlekli zırhlı araç, keskin nişancı tüfeği, askeri helikopter, savaş uçağı ve diğer ihtiyaçlarıyla bire bir ilgileniyor. Türk Silahlı Kuvvetleri’nin, değişen şartlara göre, ihtiyacının ne olduğunu, neyin alınıp, hangi eğitime öncelik verileceğini görev edinmek ordunun yüksek kademesinin işi diye biliyorduk. Cumhurbaşkanı’nın “silah alımıyla, tank yapımıyla, tekerlekli zırhlı araç tedarikiyle…” bu kadar yakından ilgilenmesi üzerine ben de şu soruyu, okurlarım adına, kendisine sorarım:
Çok şehit veriyoruz.
Neden?
***


Not: Yazının devamını okumak için tıklayınız.

[@Heliosaga]

Ya da çok "tabut" veriyoruz sonra arkasından sloganlar atarak, bayraklar donatarak, nutuklar atarak kendimizi yenilmez hissediyoruz neden?

Bu "Çok Şehit Veriyoruz Neden?" sorusunu eğer malum şahıs olmak üzere şu an bu ülke üzerindeki 80 milyon kişi eğer bir kez daha düşünmüşse işte buna şaşırırım ben. Açıkçası ben düşünmüyorum Çünkü "şanslıyım" Birilerinin sofrasında "şehit" mezesi olmayacak kadar şanslıyım. Bu düşüncelerime kızanlar olabilir. Ben sadece aklınızdan geçenleri söylüyorum.

O yaşayamadığın hayatı, elini tutamadığın dudaklarından öpemediğin sevgilini, yada içemediğin bir sıcak çayı yada güzel bir yemeğin hakkını kimden alabilirsin? kimseden çünkü gebermişsin, ölü bedenin bir meze ve herşeyde "malzeme" oluyor "meze" oluyor. Üzerinden oy devşiriliyor. Türklük yüceltiliyor. Öyle türklüğüde öyle milliyetçilikte yaşamasın arkadaş kalsın.. iğreniyorum artık..

Bu sözlerim dağda kendini gerilla zannedenler içinde geçerlidir. Onlarada aynı şey söyleniyor. Var olmayan bir tarih, umutsuz bir savaş, piyon olduklarını bilemeyecek kadar cahil bilgilerle donatılmış ve rezilce bir yaşam.. sonuç bir kurşunla tüm gazetelerde "leş" oldun..

Şanslı olmayanlar böyle gidiyor işte farkında olmadan. Dünya bu kadar boktan bir yer naparsın.

[@ReaL]

O bölgeye gitmeyip, o dapdaracık sokakları gezmeyen, dip dibe evlerin olduğu, karşı evden elini uzatsan diğer eve değecek kadar birbirine yakın olan evlerin olduğu Sur İlçesi'nde yuvalanan pkk lılardan arındırmak çok zor. Bazı sokaklar otomobil bile giremeyecek kadar dar...

Aylar boyunca o bölgeye silah ve mühimmat yığınağı yapıldığı da biliniyormuş. Bu dünyada bunun hesabı sorulamasa bile bunun vicdani sorumluluğu var.

[@Paneb]

Çünkü "sadece bir say"ı şehitlerimiz artık ya da televizyonda akşam haberlerinde geride kalan gözü yaşlı anaları kızları eşlerini görüp biraz duygulandıktan sonra hemen diğer şaklaban haberde unuttuğumuz bir "sayı". Ağızda ıslanmadan unutulan bir sayı. Sahi daha geçenlerde Ankara Tren Garının önünde bir patlama olmuştu, nolmuştu? Ne kadar çocuk babasız ne kadar anne çocuksuz kalmıştı? Sayısı var mı? Daha çok şehit veririz balık hafızamıza. İnsan korkuyor acaba haklarını helal ederlermi diye.

[@ReaL]

E tabi ne kadar üzülürsek üzülelim, şehid yakınları kadar üzelmemizin imkanı yok. Hata bazı insanların şehitlerden bile haberi yok. Eğelence tam gaz devam...

Şehit olanlarda ne uğruna şehit olduğunda da haberi yok. Aileleri ne düşünüyordur acaba? Sadece PKK ya veryansın etmek, sığlıktır.

Tavşana kaç, tazıya tut denildi. Bunu hala göremeyen önemli bir topluluk var.