Tatlı Su Kefali Türleri - Avlanma Teknikleri

[@Kartal]

TATLI SU KEFALİ HAKKINDA

Latince adı: Leuciscus cephalus
İngilizce adı: Chub

Av Dönemi

Tatlısu kefalinin avı 1 Nisan...30 Haziran arasında yasak olup bu dönem dışında günde 7 balık avlanmasına izin verilir. Avlanmasına izin verilen asgari boy 20 cm dir.

Sazanın akrabası olan tatlısu kefalinin sırtında tek yüzgeci vardır. Vücut yanlardan çok hafif basık ve uzunca kalın yapılı olup, etrafı siyah renk yapıcı tanelerle çevrilmiş, iri ve düz pullarla örtülmüştür. Renk, vücudun sırt kısmında koyu sarı-kahverengi-yeşil olup, yan taraflara doğru açık, karın bölgesi ise beyazdır. Ventral ve Anal yüzgeçler portakal sarısı reginde, diğerleri renksizdir. Ağzı vücuduna oranla küçük, buna karşın dudakları oldukça etli ve sağlamdır.
Boyu 50-60 cm.ye, ağırlıkları 2.5- 3 kga kadar çıkabilir. Çevik ve ürkek bir balık olup Bolu ve çevresinde pullu sazan, Anadolu'nun değişik yörelerinde ise ot balığı olarak anılmaktadır.


Nerelerde Bulunur?

Ülkemizde pek çok göl ve akarsuda bulunmaktadır. Ekonomik değerinin olmaması, tatlısu kefali üzerinde insan baskısının oluşmasını engellemekte olup sadece olta balıkçıları tarafından avlanmaktadır. Üzerindeki baskının az olması nedeni ile oldukça büyük boylara ulaşabilen kefal, alabalık tutkunları için de, avının albalığa benzemesi nedeni ile özellikle iyi bir alternatif olabilmektedir.

Genellikle temiz suyu olan göl ve göletler ile akarsuların çok hızlı akmayan kısımlarında yaşar. Sazlık önlerinde, durgun gölentilerde, suya sarkan ağaç dalları altında, suyun içinde bulunan ağaç gövdeleri etrafında, taşlık ve kayalık kıyılarda yuvalanır.

Ankara çevresinde Kurtboğazı ve Eğrekkaya Barajılarında, Kirmir Çayı ve Ali Cin Deresinde, Boluda Gölcük ve Aladağ Çayında, Çerkeşte Soğanlı Çayında; İstanbul'da ise Riva Deresinde avlanabilir.


Beslenmesi

Doğal yaşam ortamında bulabildiği çekirge, sinek, haşere, solucan, tatlısu karidesi, ağaçlardan dökülen ya da suda bulunan her türlü kurt, böcek ve kelebek ile bunların larvaları ile beslenir. Özellikle porsiyon sınırına yaklaşan ve daha büyük boylarda olanlar, gümüş balığı gibi küçük balıkları ve diğer türlerin yavrularını da menünün en ön sıralarında tutarlar. Canlı hayvancıklar dışında mısır gibi tahıl ürünlerine ve ağaçlardan ya da bitkilerden dökülen tohumlara ilgi gösterdiği bilinmektedir. Bunun sonucu olarak, özellikle sazan oltalarındaki yemleri didiklediğine de çok rastlanır.

Sabahın erken saatlerinde oldukça sığ kıyılara girip yemlenirken, öğle saatlerinde genellikle derin suları ve gölgelikleri tercih eder. Akşam üstüne doğru ise özellikle su yüzeyine yakın seyreder ve sinek benzeri uçar haşereleri avlar.

Sazan balığının akrabasıdır.Ülkemizdeki tüm tatlı sularda bulunabilir. Şeklen denizlerdeki Kefali andırır. Ancak Deniz Kefalinde iki sırt yüzgeci bulunduğu halde, Tatlı Su Kefalinde sırtında bir adet sırt yüzgeci bulunur. Sırtı esmer, kısmen yeşilimtırak, yan ve karın tarafı parlak beyaz renktedir. Kafası irice, ağzı ufak, gözleri normal büyüklüktedir. Ağzında sadece kadife dişleri bulunmaktadır. Alt yüzgeçleri kırmızı renktedir. Bazı yörelerde Kasna (Gasma), Gölgeci, Ekmekci ve Ot Balığı olarak adlandırılır.

Üremeleri ülkemizde Nisan ayında başlar, bazı bölgelerde Haziran ayının sonlarına kadar devam eder. Ortalama 10 sene yaşadıkları ve 60 - 70 cm. boy ve 8 kilo ağırlığa eriştikleri gözlemlenmiştir.



KEFAL TÜRLERİ:

Has Kefal

Vücut füze şeklinde olup yanlardan hafif basıktır. Üst dudak ince yumuşak ve pürüzsüzdür. Gözler bir perde ile kapalıdır. Vücudun sırt kısmı gri,yanları mavimsi bantlar ihtiva eder. Kör bağırsak iki kısımlıdır. 10-15 yıl yaşarlar. Diğer kefallerde göz üzerinde kalın yağ kapakçığı ve anüs ışın sayısının azlığı ile ayrılırlar.

İnce Dudaklı Kefal

Vücut uzun yanlardan hafifçe basıktır. Yan yüzgecin dip kısmında koyu bir leke vardır. Vücudun sırt tarafı mavimsi gri, karın kısmı ise gümüşidir. Başın gerisindeki pullardaki çizgi sayısı tektir. Kör bağırsakta eşit uzunlukta 7 tane (plorik kese) vardır. Dudaklarının inceliği ve pürüzsüz oluşu ile diğer kefallerden ayrılırlar.

Sarıyanak-Altınbaş Kefal:

Vücut ince uzun, yanlardan hafifçe basık olup, baş hafifçe geniştir. Solungaç kapağının üzerinde sarı leke bulunur. Sırt rengi mavimsi gri, karın kısmı ise gümüşidir. Sırt pulları tek çizgidir. Kör bağırsakta tedrici olarak büyüyen 8-9 tane uzantı (plorik kese) vardır.

Dudaklı Kefal

Vücut yuvarlak, yanlardan hafifçe basık, dudaklar kalındır. Kör bağırsakta eşit olmayan genellikle 6 nadiren 5-7 adet arasında değişen çıkıntı (plorik kese) vardır. Kafanın alt tarafı diğer türlere göre daha beneklidir. Üst dudağının göz çapının yarısından alın oluşu ve anüs yüzgecinde daha fazla (onbir) ışın bulunuşu ile diğer kefallerden ayrılır.

Sivri Burunlu Kefal

Vücut oval ve yanlardan hafif basıktır. Üst dudak ince olup solungaç kapağı üzerinde sırı bir leke vardır. Baştaki pullarda iki veya daha fazla çizgi varır ve pullar burun ucuna kadar erişir. Kör bağırsak farklı uzunluklarda iki grup oluşturmuş olup, gruplardaki çıkıntıların uzunlukları birbirine eşittir.

Kalın Dudaklı Kefal

Vücut uzun yanlardan basıktır. Üst dudak kalındır ve alt kısmında noktalar vardır. Alt dudak incedir ve çıkıntı mevcut değildir. Yan yüzgeç kaidesinde bir leke bulunur. Kör bağırsakta eşit uzunlukta, genelde 7 adet çıkıntı bulunur

[@Kartal]

DOĞAL YEM İLE AVCILIĞI

Kefal yem ayırt etmez. Her yeme vurduğu gözlenmiştir.


Kefal avında kullanılabilecek yemler:

1- Solucan

2- Tavuk ciğeri

3- Çekirge (özellikle kara çekirge)

4- Gümüş (Ufak boyutlu gümüşler direk takılabileceği gibi büyük gümüşlerin eti ak yem yapılarak kuallanılabilir)

5- Sinek

6- Midye

7- Salyangoz

Doğal yemlerle yapılan avcılıkta şamandıralı takım, dip takımı ve dere kamışı yöntemi kullanılabilir. Kullanılacak yemlerin, balığın doğal çevresinden seçilmesi başarı oranını yükseltmekle birlikte kendini kanıtlamış her hangi bir yem kullanılabilir.

Özellikle hasat sonrasında ekin tarlalarından toplanan çekirge, solucan, kara sinek, bulunabilecek larva ve kurt çeşitleri her zaman sonuç veren yemlerdir. Eğer bu yemler bulunamazsa hindi ya da tavuk ciğeri ya da balık iç organları takılabilir. Ciğer kullanılması durumunda, ciğer bir tahta üzerinde kullanılan iğneyi örtecek büyüklüklerde doğrandıktan sonra, bir saat kadar güneş alan rüzgarlı bir yere bırakılırsa üzeri zarlaşan parçalar iğneye daha iyi takılıp, balık tarafından da daha zor çalınır bir hale gelir. Aklınızda olsun, dondurulup çözüldükten sonra kullanılmak istenen ciğer çabuk dağılacağından, taze ciğer kullanılması daha uygundur. Ayrıca iğneye daha iyi tutunması nedeniyle de hindi ciğeri daha çok tercih edilir.

Şamandıra ile avcılık pek çok oltacı tarafından en çok tercih edilen, fevkalade heyecanlı ve dinlendirici bir av türüdür. Kefal avında kullanılacak şamandıra, kalem tipli suya fazla baskı yapmayan, böylece balığın, yemi direnç görmeksizin ve huylanmadan alabileceği küçük tipte şamandıralardan seçilmelidir. Kullanılacak bölgeye ve atılacak mesafeye göre 1-8 gr çekerli şamandıralar önerilir.

Takımda kullanılacak fırdöndü olabildiğince küçük ve yine siyah ya da bronz renkli olmalı ve görüntü vermemelidir. Kullanılacak iğne tipi ve büyüklüğü ise balığın büyüklüğüne ve takılacak yeme bağlıdır. Genellikle Mustad 1522 veya benzeri, 4-9 No arası, çapraz, uzun saplı, ince ve mavi çelikten iğneler bu av için uygun olmaktadır. Ancak larva veya kurt kullanılacaksa kısa saplı bronz ya da altın renkli, ince iğneler de kullanılabilir.

Şamandıra takımı iki değişik şekilde yapılabilir. Su derinliği fazla değişmeyen meralarda sabit şamandıralı takımlar, derinliğin değişiklik gösteridiği meralarda ise şamandıra yüksekliği av sırasında kolayca değiştirilebilen gezer şamandıralı ya da stoperli diye adlandırılan takımlar tercih edilir. Stoper olarak adlandırılan malzeme, değişik kalınlıkta misinalara uygun olarak bulunabilen, yumuşak lastikten mamul küçük boncuk şeklinde bir üründür. Misina üzerinde elle kaydırılmakta ve bu şekilde şamandıra yüksekliği kolayca ayarlanabilmektedir. Şamandıralı takımda kullanılacak kamış, av yapılacak meraya göre istenilen uzunlukta seçilebilir ve genellikle teleskopik, hafif ve hassas kamışlar tercih edilir. Hafif şamandıra ve kurşun takımı kullanılacaksa mümkün olduğunca uzun kamış kullanılması yemin istenilen noktaya indirilebilmesi için önem taşıyacaktır. Makina ise kamışa uygun herhangi bir makina olabilir. Ancak makina üzerinde sarılı misinanın 0.28mm ya da daha ince olması takımın rahat çalışması için tercih edilir.

Gezer şamandıralı takımda makinadan gelen misinaya bir adet stoper ve daha sonra şamandıra geçirilmeli, şamandıradan sonra uygun ağırlıkta bir boncuk kurşun ve en sona da fırdöndü takılmalıdır. Burada dikkat edilecek nokta stoperin misina üzerinde sıkıca tutunacak ve ancak elle kaydırılırsa hareket edecek şekilde durmasıdır. Şamandıra ise misinayı sıkıştırmamalı, misinaya sabit olarak bağlanmamalı ve stoperle fırdöndü arasındaki mesafede kolayca kayabilmelidir. Fırdöndünün diğer ucuna ise 60 cm kadar 0.16 mm kaliteli bir misina diğer ucuna da iğne bağlanmalıdır. Kullanılacak kurşun şamandırayı dik tutacak ve balığın en küçük bir çekişinde şamandıranın tamamen batmasını sağlayacak ağırlıkta seçilmelidir. Eğer kıstırma kurşun kullanılacaksa fırdöndünün hemen altına takılması önerilir. Sabit şamandıralı takım yapılacaksa stoper kullanılmaz ve kullanılan şamandıra ana beden üzerindeki uygun bulunan noktaya sabit bir şekilde takılır. Takımın geri kalan kısmı stoperli takımla aynıdır.

Şamandıralı takım yemlenip uygun noktaya savrulduktan sonra gözle takip edilir. Balığın şamandırayı ilk batırışında aceleci olmayıp, yemi tamamen aldığına emin olunmalı sonra hafif bir tasma atıldıktan sonra kamışın ucunu suya doğru indirip yavaşça sararak balık kıyıya alınmalıdır. Eğer takım yemlenip atıldıktan sonra uzun süre vuruş alınmadı ise misina 1 metre kadar sarılıp yemin hareketlenmesi sağlanmalıdır. Şamandıralı takımda en çok dikkat edilecek nokta, yemin uygun derinlikte sunulmasıdır. Bu da ancak deneme yanılma yoluyla bulunabilir. İlk olarak tabandan 50 cm yükseklikte başlanması gerekli görüldüğü taktirde yavaş yavaş yukarıya alınması önerilir. Şamandıralı olta ile göllerde yapılan avda saz dipleri en iyi sonucu verir.


Dere kamışı yönteminde porselensiz ve makinasız uzun tipte kamışın ucuna 0.16 mm kalınlığında, kamışın boyuna bağlı olarak 3 - 5 metre uzunluğunda bir misina, misinanın ucuna da uygun bir iğne bağlanır. Bu yöntemde iğne yemlenip olabildiğince yumuşak şekilde hedeflenen noktaya indirilir. Doğal ağırlığı ile yavaş yavaş suya gömülen yem balık tarafından hiç tereddüt edilmeksizin talep görür. Özellikle akarsulardaki küçük gölentilerde ve sazlık önlerinde başarı ile kullanılabilir.

Çok tercih edilmemekle birlikte dip oltası kullanılacaksa dipten kurşunlu 2-3 köstekli takım ya da gezer kurşunlu tek iğneli takım yapılabilir. Dipten kurşunlu takımda ana bedenden sonra 1-2 cm lik bir fırdöndü, 1-1.5 metre 0.25 beden ve 25 gr civarında bir armut kurşun takılır. Armut kurşunun 50 cm üstünden başlayarak, 30-40 cm aralıkla 20 cm lik 0.20 köstekler ile takım tamamlanır. Gezer kurşunlu takımda ise ana beden üzerine 25 gr lık boncuk kurşun geçirilir bedenin ucuna kurşunun çıkmasını önleyecek bir fırdöndü takılır. Fırdöndünün diğer ucuna 0.20 mm misinadan 1 m beden ve en uca da iğne ilavesi ile takım tamamlanır. Eğer avlanılacak gölün dibi çamurlu ise iğnenin en arka kısmına köpükten veya takunya malzemesinden kiraz çekirdeği kadar bir şamandıra takılıp yemin havalanması sağlanır. Takım yemlenip hedeflenen noktaya savrulduktan sonra makina yavaş yavaş sarılır. Kurşunun ağırlığı ile misinanın gerildiği noktada sarma işlemi bırakılır. Bundan sonra olta elde veya bir yere takılarak balığın yemi alması beklenir.

Son olarak, hangi yöntemle av yapılacak olursa olsun avlanılacak yerde sessiz olunmalı,ani hareketler yapmaktan kaçınılmalı ve kesinlikle avlanılan yere gölge düşürülmemelidir. Yakalandıktan ele geçinceye kadar mücadeleyi bırakmayan tatlı su kefali suyun üzerinde alabalık gibi taklalar atabilir (çok irileri hariç). Ancak çoğu zaman etli olan ağız içine, hatta gırtlağına kadar oturmuş iğneden yakalandığı için kolayca kurtulamaz.

[@Kartal]

YAPAY YEM İLE AVCILIĞI

Yapay yem ile yapılacak olan avda kullanılacak malzemeler alabalık avında kullanılan malzemelerin benzeridir. İki veya tek parça, hafif ve esnek bir kamış ile en fazla 30 luk tercihen metal kafalı hafif bir makina, avı zevkli ve verimli bir hale getirecektir. Kamış olarak 1.65 m ile 2.00 m arası ve 2-10 gr atarlı kamışlar önerilir. Ancak avlanılacak meraya göre gerekirse daha kısa kamışlar da kullanılabilir.

Makinaya sarılacak misina ise 0.16 mm ile 0.20 mm. olmalıdır. Ancak derin, koyu renkli ve ilişkenli sularda misina kalınlığı 0.25 mm ye kadar çıkabilir.

İnce misina kullanıldığınızda hem hafif yemleri daha uzağa atabilir hem de balığın görüşünün düşmesi nedeniyle daha verimli avlar yapabilirsiniz. Bu nedenle Siglon Tough, Platil Souveran ya da Skorpio gibi ince ancak yüksek çekerli kaliteli misinaların kullanılması tercih edilir.

Eğer döner kaşık ile av yapılacaksa misinanın ucuna yemden önce olabildiğince küçük, siyah ya da bronz renkli klipsli fırdöndü takılmalıdır. Yurtdışından bulunabilen 20 No siyah fırdöndüler ya da bulunabilecek en küçük boydaki bilyalı fırdöndüler özellikle önerilir. Eğer küçük boylarda ve koyu renkli klipsli fırdöndü bulunamazsa, siyah sprey boya ile boyanan beyaz çelik fırdöndüler de kullanılabilir; ancak boya atılırken hareketli (döner) kısımların boya almamasına dikkat edilmelidir. İyi bir fırdöndü misinanızın av sırasında sık sık dolaşıp düğümlenmesini önleyecektir.

Döner kaşık olarak 0 -2 No arası boylar kullanılır. Kullanılacak kaşık boyu direkt olarak avlanacak kefalin boyu ile ilgili olup, 25 cm ve altındaki boylar için 0 ve 1, daha büyükler için ise 2 No tercih edilebilir. Kefalin ağzı oldukça küçük olduğundan, büyük kaşığa atlayan küçük boydaki balıkların pek çok zaman iğneyi ağzına alamadığına tanık olunur. Ancak etli dudakları nedeniyle, alabalığın tersine, yakalanan kefaller ne kadar çırpınsalar da genellikle iğneden kurtulamazlar.

Kullanılacak döner kaşıkların model ve rengi suyun derinliği ve rengi ile ilgili olup, sığ sularda Mepps Comet ve benzeri hafif modeller, derin sularda ise Mepps Aglia ve benzeri ağır modeller tercih edilmelidir. Akarsularda dipten çekebilmek için özellikle ağır modeller daha çok tercih edilir. Koyu renkli ve derin sular için parlak metalik ya da beyaz taban renkli, sığ ve berrak sular için Mepps Black Furry benzeri koyu renkli (siyah taban üzeri sarı ya da kırmızı benek) döner kaşıklar kullanılmalıdır.

Kefal, alabalık kadar görüş mesafesine sahip olmadığı için genellikle döner kaşık suya düşer düşmez değil, bir süre sonra yakalanır. Bu nedenle kullanılacak döner kaşıkların, suya düşer düşmez aksiyon veren kaliteli ithal modeller olmasına da gerek yoktur. Yerli malı ucuz alternatifler de kefal avında başarı ile kullanılabilmektedir.

Döner kaşık ile av yapılırken, göl ve göletlerin küçük ve çok derin olmayan koylarında, kıyıya mümkün olduğunca paralel olarak atışlar yapılmalı ve kaşığın suya adeta konarcasına inmesi sağlanmalıdır.Akarsularda yapılan avcılıkta ise özellikle suyun çağıldadığı kısımlarının hemen altındaki durgunluklarda ve suyun genişlediği gölentilerde ısrar edilmelidir.

Döner kaşık ile av sabahın erken saatlerinde, günbatımına yakın saatler ve kısa süreli yaz yağmurları sırasında ve sonrasında yapılırsa verimli olur.

Özellikle çok derin olmayan sularda kullanılan bir diğer yöntem de fly ile avcılıktır. Fly yönteminde, balığın doğal çevresinde bulunan sinek ve haşere türlerinin benzeri yapay yemler kullanılmaktadır. Ancak fly avcılığı oldukça pahalı ve deneyim isteyen bir yöntem olduğundan, yurdumuzda ancak az sayıdaki meraklı amatör tarafından yapılmaktadır.

Bununla birlikte yaratıcı insanımız yapay sineklerle kendi fly oltasını geliştirmiş olup başarıyla kullanmaktadır. Bu yöntemde kamışlı oltanın misinasının ucuna fırdöndüden sonra saydam, su doldurulabilen küçük boy bir şamandıra bağlanmaktadır. Şamandıranın diğer ucuna 1.5 metre kadar 0.16 beden bağlanmalıdır. Bedenin boşta kalan ucuna bir adet yapay sinek bağlanmakta ve yapılan olta at çek yaparak kullanılmaktadır. İstenirse beden kısmına iki adet 15-20 cm lik 0.16 köstek ilavesi ile 3 adet yapay sinekli takıma dönüştürülebilir.

Ülkemizde genellikle Rapala ismi ile özdeşleşmiş olan, yapay balık ya da çekirge benzeri yapay yemlerin yüzer ya da yüzer/dalar modelleri de kefal avında kullanılabilmektedir. Özellikle "popper" olarak adlandırılan kesik uçlu yapay balık benzeri yemler, yapay balıklar, arı, çekirge, danaburnu gibi şekillerdeki yemler tercih edilmektedir. Bu yemler kullanılırken dikkat edilmesi gereken nokta fırdöndü ya da klips kullanılmaması ve "rapala düğümü" (bkz. Düğümler kısmı) ile yemin misinaya direkt olarak bağlanmasıdır. Aksi taktirde yemin aksiyonu bozulmakta ve beklenen verim alınamamaktadır.

Bu yöntemde yem, kamış ile hedeflenen noktaya atılmalı ancak suya düştükten sonra bir iki saniye beklenmelidir. Daha sonra yem hafif hafif ve kesikli bir şekilde çekilmelidir. Özellikle kamışın ucunun kısa hareketleri ile yapılacak dalgalandırmalar ve sonrasında makinanın bir iki tur sarılması şeklinde yapılan çekme işlemi oldukça verimli olmaktadır.

Yapay yemlerle yapılan avcılıkta, eğer kasık çizmesi ya da göğüs çizmesi kullanılarak av yapılıyorsa, mutlaka bir kepçe bulundurulmalı ve balık kepçe ile alınmalıdır. Misina sarılırken de kamışın ucunun suya kadar indirilmesi, balığın suyunu yüzeyinde sıçramasını ve kaçma girişimlerini engelleyecektir.

[@Kartal]

Tatlı Su Kefali, Bekir v.b. Olta Örneği

Kefal Avlama Sırları

Bu Baliğin Yakalama Teknikleri Oldukça Fazladır

En ilgiç ve keyiflisi şimdi anlatacağim gibidir..(En azından ben öyle düşünüyorum)

Ortam Müsait Olduğu Sürece Her Yerde Tatbik Edilebilir..


Av Için En Uygun Yerler:

- Küçük derelerin sığ Bölgeleridir.

- Etrafın açıklık olmamasi,

- Suyun Karadan 1 - 2 Metre veya daha fazla alçak olması,

- Akıntı olmaması ve balık avlayan kişinin kesinlikle
balıklar tarafindan fark edilmemesi

Bu avın olmazsa olmazlarındandır. Biraz çok kriter var ama inanın buna fazlasıyla değer..

Malzemeler:

- olta 2,5 - 3 M Boyunda olmalı
- 0,20 Misina Ve çapari iğnesinden biraz daha büyük iğne
- 10 Gr Kurşun kullanilmalidir..


Yem:

- çekirge,

- sinek vs

- Böcekler..

- tercihen çekirge..


Yakalama Şekli:

- Kurşun iğneden 25 Cm yukarıda olmalıdır..

- Yemi taktıktan sonra balıklara görünmeden suya yaklaşmalısınız.

- Oltayı da göstermeden yavaş yavaş yemi suya doğru indirmeye başlayabilirsiniz.

- Yem suyun tam üzerine geldiği zaman durun.

- Yem suya tam olarak batmasın.

- Oltayı hafif hafif titreştirmeye başlayın

- Aynı zamanda bu titreşimin yeme nasıl yansıdığına da dikkat edin..

- Oluşması gereken görüntü çekirgenin suya düştüğü ve çırpınmaya başladığında ortaya çıkan görüntüye benzemesi lazım.

- Muhtemelen dipte dolaşan balıklar ilk olarak bunu fark etmeyecektir.

Fakat Yeme Ilk Saldirmaya Başlayan Küçük Baliklarin çikardiklari Sesler Sayesinde Onlarda Yemi Fark Edecektir.ilk Bir Iki Dakika Balik Gelmeyebilir Merak Etmeyin Yemi Farkettikleri Anda Saldiriya Geçeceklerdir..çok Hizli Ve Aniden Gelirler..sizin Onlari Yakalamak Için Birşey Yapmaniza Gerek Kalmadan Onlar Kendi Kendine Yakalaniverir.yalniz Parçalanmamasi Için Küçük Baliklar Saldirirken Yemi Hafifçe Yukari Kaldirabilirsiniz.aksi Halde Sürekli Yeni Yem Değiştirmeniz Gerekir Ki Buda Sizin Haraket Etmenizden Dolayi Baliklarin ürkmesine Neden Olur..bu Avin En Güzel Tarafi Yakalayacağiniz Baliği Seçme şansinizin Olmasi Ve Baliklari Görerek Avlamanizdir.

baliksevdasi.com'dan firkete'nin yazısından alıntıdır