Sadri Alışık.. Benim için Türkiye’nin gelmiş geçmiş en iyi oyuncusu. En iyilerinden biri demiyorum fark ettiyseniz, gelmiş geçmiş en iyisi. Şahit olmuşsunuzdur; Cem Yılmaz, rahmetliyi andığında şöyle bir şey söyler: “Sadri Abi ile aynı zamanda yaşıyor olsaydık, hepimiz evimizde onu seyrediyor olur, bizler de başka işler yapardık.” Sadece komedyenlik değildi çünkü onun yaptığı, dramda da sinema okullarında okutulacak tarzdaki oyunculuğu ve mütevaziliği onu büyük yaptı.

Ama ne diyorduk bugün? Ah Müjgan Ah...

“Senin çocuğun mu Müjgan? Biz evlenseydik benim çocuğum olacaktı.. İsmi de Koray değil; Ali, Ahmet, Cemal gibisinden bir şeyler olacaktı…”

1970 yılında çekilmiş bir ‘Türk filmi’, "Ah Müjgan Ah..." Sadri Alışık ve Esin Püsküllü’nün başrolleri, Güzin Özipek ve Salih Güney’in de yan rolleri paylaştığı bu film, en sevdiğim Türk filmlerinin başında geliyor. Oysa ki senaryo o kadar bildik bir senaryo ki, ister istemez ‘Yahu bu filmin nesi var da en sevdiğim filmlerden biri oluyor?’ gibisinden bir soruya da gark oluyorsunuz ister istemez.

İki fakir genç.. Kurulan evlilik hayalleri.. Nalet bir kız anası.. Çapkın, yakışıklı ve çok zengin bir jön.. Aklı karışan genç bir kız.. Yıkılan hayaller.. Fakir adamın bir şekilde parayı bulması.. Ve o kızdan bir şekilde intikam alması.. Aha da tüm senaryo bu. Amma ve lâkin; “Merhaba Müjgan.. Merhabalar olsun.” Merhabalar olsun.. Bir merhaba’ya ne kadar anlam yükleyebilirsiniz? Bir merhaba’yı nasıl daha güzel kılabilirsiniz? Samimiyetin daniskası budur. Ya da;
“Ah Müjgan! Sinemada gelemem tabi yanına, değemem eline böyle. Belki de leblebi çekirdek getiririm; o vesileyle yakın oluruz biraz.” 1970’ler diyoruz daha ikinci darbe bile inmemiş kafamıza.. Ha, ama;

“Müjgan! Etme Müjgan, gitme. Bırakma beni, öldürme n’olur. Bak, nişan yüzüklerimiz hazır, aynalı konsolumuz, topuzlu karyolamız, kiralık gelinliğin, her şeyler, her şeylerimiz hazır..”

Ama dinlemez Müjgan, Hüsnü Neşedenyana’yı (evet, Neşedenyana) ve o kara arabaya biner. Tabi eski İstanbul, komşuluk.. Mahallelinin yuhalamaları arasında o kara araba çeker gider. Hüsnü yıkılır. Kötü söz çıkar o sırada bir arkadaşının ağzından Müjgan için. Ve Hüsnü şöyle der:

“Beddua etme Müjgan’a.”

Anlatmak istediğim tam da bu: “Beddua etme Müjgan’a.” Sizi iplemeyen, çekip giden birine, tek bir söz olsun kötü şey söylememek, üstelik kahrolmak pahasına.. Bakın burada bahsettiğim salya sümük bir romantizm değil, kaldı ki ne ben romantik bir adamım, ne de film romantik bir film. Burada en önemli faktör içtenlik ve ondan da öte Sadri Alışık.. Yani tamam fakiriz, tamam gururluyuz, tamam dava, tamam mevzu, tamam racona uyarız; ama kardeşim bu göstermeden ibaret bir şey değil, aynı zaman da naif bir şey de. Zor, çok zor bir şey. Buyur buradan yak;

“Semtimizin bir tanesiydi Müjgan, saçları sırtına kadar sırma sırma dökülür. Elleri ufacık, gözleri dört defa lacivert. Ve de her ne hikmetse o da bana gönüllüydü. Öyle bir sevdim ki Müjgan’ı, dünyamı şaşırdım.. Haddimi bilemedim, evleniriz gibi geldi bana. Evimiz, yuvamız olur, ışığımız yanar; fakir soframız kurulur gibi geldi.”

Dile bakın, jargon gibi biraz. İster istemez Attila İlhan notaları duyarsınız buram buram (Çolpan İlhan’a da selam olsun). Yukarıdaki tiratta bir iki nokta var: ‘gözleri dört defa lacivert’ ve ‘haddimi bilemedim, evleniriz gibi geldi’.. Bu sözleri bir Ediz Hun, bir Tarık Akan ya da Cüneyt Arkın zikretse, beni acaba bu kadar vurur muydu? Hiç sanmıyorum.

Yazının başından beri belirtiyorum; Sadri Alışık’tır aslında bütün film ve devleşir burada rahmetli. Ve filmin sonu ise ilginçtir, mutlu sonla değil, tokat gibi bir sonla biter! Dikkat Spoiler: Hüsnü, Müjgan’a, ‘o Müjgan’a layık bulmaz aşkını ve çeker gider.Hem de her şeyi bırakma pahasına. Çünkü onun aşkı Müjgan’ı da geçmiştir artık ve Müjgan’a gerek de kalmamıştır.

Eyvallah Turist Ömer, eyvallah Ofsayt Osman, eyvallah Serseri.. Ama yok be abicim, Ah Müjgan Ah’tır o esasen, Hüsnü’dür, Hüsnü Neşedenyana’dır.. O Neşedenyana soyadı bile Sadri Baba için o şekildedir. Bu filmle benim en sevdiğim oyuncu olmuştur rahmetli. Bu filmi sevmemişseniz hiç, kusuruma bakmayın içinizde bir yerlerde bir şeyler eksik demektir. Aziz ruhu şad olsun bu güzel sabahta.


(...)


Mustafa Gündoğdu

- Ayrıldığını duydum, burayı senin için hazırladım Müjgan.
- Çok mesudum. Ne yapacağımı, ne diyeceğimi bilemiyorum...
- Bütün arzumuz, bütün isteğimiz bir çatı altında beraber olmaktı.
- Ne güzel… Tıpkı eski günlerdeki gibi…
- Hatırladın demek… O sahil kahvesini, bu elli kuruşluk gazozu, kurduğumuz hayalleri unutmadın demek…
- Nasıl unuturum?
- Nasıl unutmazsın? sen ki hususi arabayla atlas yorgan, sırmalı fistan uğruna her şeyleri yıkıp gitmiş bir Müjgansın!
- Hüsnü…
- Sen ki ardına dönüp bizlere bakmamıştın bir defa. Sen ki kağıt paralardan kanat takıp o cehenneme uçmuş müjgansın. nasıl hatırlarsın? seni anlamayan, Müjganlığının farkına varmayan o herif kanatlarını kesmeseydi gene de düşmezdin buralara.
- Olanları unutalım artık…
- Beni hatırladın nihayet. tanıdın. Şimdi öbür tarafı unutursun tabii.
- Yeter Hüsnü…
- Yeter tabii, yeter. Şaka söylemiştim zaten. Bak, şu eve bak… İlk gittiğin, hayran olduğun, dilinden düşüremediğin bir ev… O zaman böyle büyük, böyle bir masraflı ev düşünememiştik bile. Hayalimizden çok daha zengin bir hakikat bu. şimdi paramız da var. her şeyimiz var. hadi, çık, koş, ara, bağır, çağır, Hüsnü’yle Müjgan da gelsinler buraya.
- Anlamadım…
- Ne sen o Müjgan’sın ne de ben o Hüsnü’yüm. bizi ebediyen ayırdılar, kopardılar…
- Gitme, bırakma beni!
- O Müjgan için, o Müjgan’la Hüsnü’nün hayalleri, ümitleri, ufacık, fukara istekleri için sen de ağla benim gibi.. O Müjgan en büyük matemlere layık. Ama sen… Sen… Daha ne istiyorsun benden?..

[MEDIA]http://st4.divshare.com/launch.php?f=24734387&s=eb6[/MEDIA]

__________________

Sadri Alışık için ne dense azdır. Onu saygıyla anıyorum.

Güzel paylaşımın için teşekkürler Sultan.

__________________

Duyguları kaleme döken çok güzel dökmüş, hazırlayıp sunan da sen olunca Sultancığım, ''Ah Müjgan Ah'' fimini bir kez daha izleyip, bir kez daha ''Gözleri dört defa lacivert olan Müjgan'a'' sövesim geldi.

Ellerine sağlık ve teşekkürler.

Çok doğru ve güzel bir anlatım...

Teşekkürler Sultan...

__________________
Ben hiç insan kaybetmedim...
Sadece zamanı geldiğinde, vazgeçmeyi bildim...

En ağlamam diyeni bile ağlatan sahneleri ve replikleriyle Yeşilçam'ın en dramatik yapımlarından biridir, "Ah Müjgan Ah"

Unutulmayan repliklerinden birini de ben paylaşayım bu güzel konu altında;


- Bir daha mahalleye gelmedi Müjgan, gelemedi. Bizim dar ve eski sokaklara otomobili sığmıyormuş dediler. Senede birkaç ay zaten Avrupa'daymış dediler. Zaman şifalı bir ilaçtır unutursun dediler, unuttum bende. Hiç aklıma gelmedi. Hatırlamıyorum bile Müjgan'ı. Hatırlamıyorum..


Sunum en az yazı kadar güzeldi.

Teşekkürler Sultan.

Harikaydı.. Teşekkürler SuLTaN

Rahmetli Sadri Alışık için ben de bir şey söylemek istiyorum ama bu söylemek istediğim, kimsenin dillendirmediği bir keyfiyet tarafından meydana getirilecek.

Efendim, rahmetli Sadri Alışık hep iyi adamı oynamıştı ama onun görev kabul ettiği, Leyla Sayar'ın da ilk filmi konumunda bulunan bir kurdele vardı ki "Duvaklı Göl" adlı bu yapımda üstad, "Şükran" isimli bir kötüyü canlandırıyor ve "Şükran" şeklindeki bu ismini de motorsikletine ait ön çamurluğun üzerindeki tabelaya yazmış bulunuyordu.

Allah gani gani rahmet eylesin...

__________________

Zamanda geriye dönüp onunla tanışmayı isterdim.. Son yıllarında değil,50'lerde veya 60'larda.. Tesekkürler Sultanım...

__________________

Eskilerin farklı bir kalitesi farklı bir sanatçılığı varmış Kısaca sanatçıymış, zamana uyup siyasete bulaşmaya kalkıp yüzüne gözüne bulaştıranlar hariç ama...Paylaşım için teşekkürler.

__________________

Yine Müjgan? geldi aklıma bu sabah..

Dört defa lacivertti gözleri...

Ve de her ne hikmetse o da bana gönüllüydü. Öyle bir sevdim ki Müjgan’ı, dünyamı şaşırdım.. Haddimi bilemedim, evleniriz gibi geldi bana. Evimiz, yuvamız olur, ışığımız yanar; fakir soframız kurulur gibi geldi.”


Aynen böyleydim bende bir zamanlar..

Bak şimdi, yine boğazım düğümlendi sabah sabah.. Sadri Alışık'ın yorumundan mı? Müjgan'dan mı?

Bilemedim şimdi...

__________________