Çerkes Sürgünü ya da Çerkes Muhacirliği (Rusça Черкесское мухаджирство Çerkesskoye muhacirstvo) veya Çerkes Soykırımı (Doğu Çerkesçesi Адыгэм я лъэпкъгъэкIуэд), 19.yüzyılda, özellikle 1864 yılında yoğunlaşmak ve başta Adığeler ve Abhazlar olmak üzere, Kuzey Kafkasya halklarının Osmanlı topraklarına yönelik zorunlu göçleri. Bu olay sonunda bir milyonun üzerinde bir nüfusOsmanlı topraklarına yerleşmiştir.
1864 yılındaki Çerkes Sürgününden 65 yıl sonra, 1929 baharında Adigey'e bilimsel çalışma üzerine giden Gürcü tarihçi Simon Canaşia’ya Şapsığların bölgesi Cubga’da karşılaştığı 91 yaşında bir ihtiyar o günleri şöyle anlatmıştır:

“Deniz kenarında yedi yıl boyunca atılmış insan kemikleri vardı. Kargalar erkek sakallarından ve kadın saçlarından yuvalarını kurarlardı. Deniz yedi yıl boyunca karpuz gibi insan kafataslarını atıyordu. Benim orada gördüklerimi düşmanımın bile görmesini istemem”

—Çerkes Sürgününe tanıklık eden yaşlı bir Çerkes

*****

Çerkes Sürgününde köylerini bırakan dağlı Çerkesler, Pyotr Gruzinskiy'in tablosu, 1872

21 Mayıs 1864; 300 yıl süren Kafkas - Rus savaşlarının sona ermesi ve Kuzey Kafkas halklarının sürgüne zorlanmasının başlangıç tarihidir. Bu tarihten sonra Çerkes toplulukları dünyanın çeşitli ülkelerine dağılmışlardır. Sürgün süreci içerisinde birçok insan hayatını kaybetmiş, sürüldükleri topraklarda ise hastalık, açlık ve yoksulluk gibi problemlerle karşı karşıya kalmışlardır.

Sürgün yolunda çekilen çileler, yolda telef olanların feci durumları Trabzon'daki Rus konsolosunun, tehcir işlerini idare etmekte olan General Katraçef'e yazdığı raporda şöyle anlatılır:Türkiye'ye gitmek üzere Batum'a 70,000 Çerkes geldi. Bunlardan vasati olarak günde 7 kişi ölüyor. Trabzon'a çıkarılan 24,700 kişiden şimdiye kadar 19,000 kişi ölmüştür. Şimdi orada bulunan 63,900 kişiden her gün 180-250 kişi ölmektedir. Samsun civarındaki 110'000 kişi arasında her gün vasati 200 kişi can veriyor. Trabzon, Varna ve İstanbul'a götürülen 4650 kişiden de günde 40-60 kişinin öldüğünü haber aldım." İşte bu suretle peş peşe sürüp gelen felaketlerin ve musibetlerin darbeleri altında inleyen ve eriyen bu kahraman ve faziletkar milletin bedbaht bakiyesi de Dobruca, Bulgaristan, Sırbistan, Arnavutluk, Suriye, Irak gibi daima tehlikeye maruz bulunan ve daima emniyetsizliğin hükümran olduğu yerlere iskan edilmiştir.

Modern tarihin en büyük kitlesel nüfus hareketlerinden biri olan Çerkes sürgünü (Henze, 1986: 247) esnasında deniz gibi kan akıtıldı. Gemiye binmek için aç bîilaç kıyıda yağmur çamur içinde, ölüm iniltileriyle bekleşenler, yanaşan gemiye üşüşüp taşıma kapasitesinin çok üzerinde biniyorlardı. Gemiler de daha fazla para alabilmek için çok yolcu alıyor, bu yüzden fazla yol almadan batan gemilere sık rastlanıyordu. 1864 Mayısında, Trabzon'daki Rus konsolosunun yazdığına göre 30 bin kişi açlık ve hastalıktan kırıldı. Gemilerde hastalık alameti gösteren olursa derhal denize atılırdı.

Çerkes Soykırımı 20 Mayıs 2011 tarihinde Gürcistan parlamentosunun oybirliğiyle aldığı bir kararla Gürcistan tarafından resmen tanındı. Böylece Çerkes soykırımı, bağımsız bir devlet tarafından resmen uluslararsı gündeme taşınmış oldu.


Kaynak

Çerkes Sürgünü ve Soykırımı Belgeseli - 32.Gün (CNN Türk) - YouTube





Bir çerkes aşkının buruk ezgisi: Ağlatan Kafe

__________________

ALLAH Milletimize bu soykırımların tekrarını yaşatmasın. (Amin)

Sürgüne gönderilmek üzere bindirildikleri gemiler arkalarında insan cesetlerinden izler bırakarak gelmişler ve bizim topraklarımıza geldikleri zaman çok uzun bir süre boyunca kendilerine ev yapmamışlar. Mutlaka vatanlarına geri döneceklerini düşünüyorlarmış.

Kamuoyunda bu soykırımın isminin bile geçmemesi ne üzücü.


Teşekkürler Sultan.

İnsanlar en acılı günlerinde dahi, yaratılış fıtratları gereği, yaşama sevincini, karşı cinse duyulan ilgi alaka ve şehevi duygularını dizginliyemiyor, gemleyemiyor ki, acılar içinde derin duygular, adına aşk denilen masallar yaşanabiliyor. Tarihte örnekleri çok. Buraya taşınmış ve paylaşılan sadece bir örnek.

__________________

İçim sızlayarak okudum. Çekilen acılar, verilen mücadele, onca canın telef olması dayanılır gibi değil.
Allah hiç bir topluma millete bir daha böyle bir acı yaşatmasın..

Bu değerli çalışman için teşekkürler meleğim.

Çerkes Sürgünü ve Soykırımının üzerinden bugün itibariyle tam 150 yıl geçmiş.

Bugün 150. yıldönümü.

__________________

Tarihin en büyük kitlesel soy kırımı olarak kabul edilmiş. O zamanlarda deniz gibi kan akıtılmış.
Ne kadar korkunç...

__________________

Okurken yine kendimi çok kötü hissettim. İnsanların yaşadıkları acılar, çektikleri sıkıntılar akıl alacak gibi değil.

Geçte olsa Çerkeslerin acısını en derin şekilde paylaştığımı söylemek istedim.

Allah, bir daha hiçbir millete böyle acılar yaşatmasın.

Yaşlıca bir akrabamdan kendi hikayesini birebir dinleme fırsatım olmuştu. Kendisi de bu şekilde sürgün edilenlerden. Anlattığına göre; Rus askerlerinin evleri bir bir talan ettiği haberini alınca kız kardeşini yanına alıp koşarak kaçmaya başlamış. Ancak ne acı ki erkek kardeşi de Rus ordusunda görev yapıyormuş ve maalesef yolda erkek kardeşi ve asker arkadaşları onların yolunu kesmiş, kız kardeşini ağır derecede yaralamışlar. Bir şekilde ellerinden kaçmışlar ancak kız kardeşinin kesinlikle ilerleyemeyecek kadar ağır yaralandığını görünce, o an hayatının seçimini yapmış. Yaralı bir şekilde orada kalırsa gelip kız kardeşine işkence yapacaklarını bildiği için, tabancasını çıkarıp gözyaşları içinde kız kardeşini orada vurmuş ve artık tek başına, yürüye yürüye Türkiye'ye gelmiş. Üstünden yıllar geçmesine rağmen, gözyaşları içinde anlattı bana, kime anlatırsa anlatsın her seferinde ağladığını söylediler. Çok büyük bir karar, çok büyük bir acı. Erkek kardeşinin yaraladığı kız kardeşini yine erkek kardeşi işkence etmesin diye oracıkta vurmak zorunda kalmak. Artık mahşerde hesaplaşmayı bekliyor. Allah kimseye tekrar böyle acılar yaşatmasın. Şu sıralarda da Allah Gazze'dekilerin yardımcısı olsun. Ne çok acı var.

__________________

1877 Osmanlı Rus harbi sırasında ciddi bir soykırım ve sürgün yaşanıyor. Rus ordusu Kafkaslar'daki halkı zulüm ve işkence ile sürüyor. Soçi limanına yığılan halklar (Gabar, Balkar, Adigey ...) bulabilen sandallarla hatta sallarla kaçmaya çalışıyor bir kısmı batıya yaya kaçıyor ve bir kısmı doğudan Anadolu'ya geliyor. Ruslar ile Kafkas halkları arasında 1897 tarihinden önce de çetin savaşlar yaşanmıştır. Benim dedelerim Bu sürgünden daha önceki bir tarihte gelmişler Anadolu'ya Önce Balkanlara gidiyorlar ama büyük eziyetler sonucunda Anadolu'ya geçmeyi başarıyorlar. O dönemin tanıklarına ve belgelerine göre Soçi limanı kaçamayıp o bölgeye yığılan insanların kanlarıyla Karadenizin kıpkızıl olduğu biliniyor. Dünya tarihinde yapılan soykırımların hiç biri bu çapta değildir.

Anadolu'ya yada başka bölgelere kaçanların bir çoğu da iklim şartları dolayısıyla sıtma ve benzeri hastalıklardan ölür.

Bu konuyu paylaştığın için özellikle teşekkür ederim Arkadaşım.

__________________
Gerçekçi ol İmkansızı iste.