Doğumundan hemen sonra annessinin ölümü ve küçük yaşta babasını da kaybetmesi üzerine; çocukları olmayan, çevresinde yardımsever, dürüst ve saygınlığı olan Kadri Bey evlatlık edindi. Okula gönderilmedi. Eğitim ve öğretimini eve gelen özel hocalardan aldı. Yalnız resim değil; güzel sanatların tümüne karşı yeteneği keşfedildi. On yaşında resme başladı ve Osman Hamdi Bey’den özel ders aldı.

Otoportre

Resim ile müziği birlikte yürüten; piyano, keman ve ud gibi enstrümanları çalabilen Müfide Kadri yoğun bir çalışma temposu içinde gençliğini değerlendirdi. Yetenek ile çalışma azmi birleşince dikkatleri üzerine çekenn sanatçı genç yaşta “Şimdiki adıyla İstanbul Kız Lisesi olan dönemin Dersaadet İnas İdadisi’nde resim ve müzik öğretmeni olarak çalıştı. Bir sergide yer almak üzere Münih’e gönderilen resimleri ona altın madalya kazandırdı. Bu madalya onu motive etti ve resme dört elle sarıldı. Resim yapmadığı zamanlarında ise müzikle değerlendirdiği serbest zamanlarında beste yaptı.

Kayıkta Kızlar (Özel Koleksiyon)

O dönemde popüler olan Fransızca da konuşan Müfide Kadri resim, müzik ve edebiyat bilgisi sayesinde birikimini çeşitli eğitim kurumlarında dersler vererek değerlendirdi. Portre ve figür alanında daha çok eser üreten ; ilk kadın ressamlarımızdan biri olan ve Taha Toros’a göre "İlk Kadın Resim Öğretmeni” olarak vurgulanan sanatçının, ilk önce Nümune Mektepleri’ne sonra da Süleymaniye’deki Nümune-i İnas adlı kız okulunun öğretmenliğine atandığı, İnas Rüşdiyesi ile İnas İdadisi’nde resim, nakış ve musiki öğretmenliği yaptığı belirtilir.

Kuğulu Peysaj (Özel Koleksiyon)

Nüzhet İslimyeli’ye göre “ Çok küçük yaşlarda başarıya ulaşmış ve 1911 de İstanbul Opera Cemiyeti Salonu’nda sergilenen üç yağlıboya ve bir pastel resmi geniş ilgi görmüş” olan Müfide Kadri, yakalandığı hastalıktan kurtulamayarak 1912 yılında İstanbul’da öldü.

Kitap Okuyan Kadın (Özel Koleksiyon)

Ölümünden sonra babası tarafından kırk kadar eseri sergilenip satılmak üzere Osmanlı Ressamlar Cemiyeti’ne verildi. 1912’de sergilenen eserlerden elde edilen gelir cemiyete bağışlandı.

Sanki Peyami Safa'dan Halit Ziya'dan bir roman okurmuş gibi bir his yarattı bu tablo bende..

Kendini resime,müziğe adamış bir hayat daha..Hiç duymamıştım adını sayende öğrenmiş oldum böyle değerli bir kişiliği, ellerine sağlık LaLe

Gerçekten resimleri Osman Hamdi Bey'in resimlerini andırıyor.

Bu arada tarihte hiç kadın sanatçı yokmuş demesinler. Aslında doğuştan yeteneği olan Müfide hanım gibi birçok kadınımız var.

Eline sağlık Lale. Çerçevelerine bayıldım.

Alıntı:

Orjinal Mesaj Sahibi LaLe Oki, birçok ressamımız var elbette, ama birçoğunun yaptığı resimler sanki tecrübesiz elden çıkmış gibi. Örnek olarak şuna bakacak olursak, maalesef buradaki gibi çizim, canlandırma ve gerçeğe yakınlık bizim ressamlarımızda yok.

Haklısın Lale. Yabancı ressamların aldığı eğitimi alamayan ressamlarımız oldukça fazla.

Linki atınca da dikkatimi çekti, bizim ressamlarımız o kadar cesur da değillermiş.

LaLe verdiğin örnek de en iyi ressamlardan...

* * *

Tarihi yerlere bakınca en eski yerleşim yerlerinde bile tiyatro kalıntılarını görünce sanata ne kadar değer verdikleri de ortada...

Bizde ise bir zamanlar sinema bile yasaktı...

* * *

Ellerine sağlık, teşekkürler...

Alıntı:

Orjinal Mesaj Sahibi ReaL LaLe verdiğin örnek de en iyi ressamlardan... * * * Tarihi yerlere bakınca en eski yerleşim yerlerinde bile tiyatro kalıntılarını görünce sanata ne kadar değer verdikleri de ortada... Bizde ise bir zamanlar sinema bile yasaktı... * * * Ellerine sağlık, teşekkürler...

O dönemde kızların yapacağı pek birşey yokmuş zaten. Ya musiki eğitim, ya da aileden biri resim ile uğraşıyorsa kendi yeteneğini ortaya koyup onun peşinden gitmek.

O zamanların önde gelen hocalarından eğitim alsalar da, yine de birşeyler eksik bence.