Kurtuluş Savaşı'nda, erkek kılığına girerek, İnebolu'dan cepheye mühimmatın taşındığı yardım kolunda görev yapan, Yunan gemilerinin İnebolu'yu bombaladığı sırada şarapnel parçalarıyla bacağından yaralanarak ordudan ayrılan Halime Çavuş'un hatırasını, manevi kızı ve torunu yaşatıyor.

Halime Çavuş'un, kardeşinin oğlunun eşi olan, "manevi kızı" 65 yaşındaki Şahizer Kocabıyık ve onun kızı 40 yaşındaki Safiye ile 3 çocuğu, tarihe tanıklık eden Kastamonu'nun merkez Duruçay köyündeki evde yaşamını sürdürüyor.

Halime Çavuş'un doğduğu ve son nefesini verdiği ahşap evin bugünkü sakinleri, "Halime Çavuş'la aynı soyadı taşımak bizim için büyük onur" diyor.

Aile, Halime Çavuş'un kahramanlıklarını ve fotoğraflarını, yakın tarihe ilgi duyanlarla paylaşıyor.

Kocabıyık ailesinin anlatımları ve Kastamonu Valiliğince yayımlanan "İnebolu'dan Ankara'ya Atatürk ve İstiklal Yolu" kitabındaki bilgilere göre Halime Kocabıyık, 1898 yılında Kastamonu merkez Duruçay köyünde doğdu. Kurtuluş Savaşı başlarında ailesinin tüm engellemelerine karşı çıkarak savaşa katıldı.

Erkek kılığına girip saçını erkek gibi kestirerek asker kıyafeti giyen ve sakal tıraşı olan Halime Kocabıyık, İnebolu'ndan Ankara ve Sakarya'ya cephane taşıyan yardım kolunda görev aldı.

Cephane taşıma işinde üstlendiği zor görevlerin üstesinden, kadın olmasına rağmen başarıyla gelen Halime Kocabıyık, soğuk bir kış gününde İnebolu'yu denetlemeye gelen Mustafa Kemal Paşa ile karşılaştı.

Soğuk hava ve kar yağışına rağmen üzerindeki montu cephanenin üstüne örten Halime Kocabıyık, Mustafa Kemal Paşa ve beraberindeki heyetin dikkatini çekti. Paşa, cepheye taşıdığı mermileri kendi hayatından bile fazla önemseyen bu askeri görünce çok etkilendi ve O'na, "Neden üzerindeki montu mermilerin üzerine örttün, üşümüyor musun?" diye sordu.

Halime Kocabıyık ise "Benim üşümem hiç önemi değil. Bu cephane yüzlerce belki de binlerce askerimizi koruyacak" dedi.

Bazı kaynaklara göre ise Kocabıyık, "Bey, 100 bin kişi kurtulacak. Ben öleceğim de ne olacak?" karşılığını verdi.

Bu cevap üzerine Paşa, Halime Kocabıyık'tan eski tabirle "kafa kağıdını" yani kimliğini istedi. Kocabıyık'ın "kadın" olduğunu anlayan Mustafa Kemal Paşa, yaverine, Kocabıyık'la ilgili tüm bilgileri not aldırarak Ankara'ya
döndü.

Görevine kaldığı yerden devam eden ve savaşta bulunduğu süre içerisinde gösterdiği insan üstü başarılarla büyük takdir toplayan Halime Kocabıyık, 9 Haziran 1921 tarihinde Yunan savaş gemileri Kılkış ve Averof'un İnebolu'yu bombaladığı sırada şarapnel parçası ile ayağından yaralanarak ordudan ayrıldı.

Kurtuluş Savaşı sonunda Gazi Mustafa Kemal tarafından Ankara'ya çağrılan Halime Kocabıyık, Çankaya Köşkü'nde 15 gün misafir edildi. Kendisine Latife Hanım gereken misafirperverliği gösterdi.

Gazi Mustafa Kemal Paşa'nın kendisiyle çok ilgilendiğini her fırsatta dile getiren Halime Kocabıyık'a, Çankaya Köşkü'nde düzenlenen törenle İstiklal Madalyası ve "Çavuş" rütbesi verildi.

Atatürk'ün verdiği emirle ölene kadar maaşa bağlanan Halime Çavuş, "Benim geride kalan bir ailem var diyerek" Çankaya Köşkü'nden ayrıldı ve Kastamonu'ya döndü.

Kendisini milletine ve vatanına adayan Halime Çavuş, hiç evlenmedi ve kardeşi Hasan Kocabıyık'ın oğlu 13 yaşındaki Sadık Kocabıyık'ı evlat edinerek büyüttü.

Hayatının son 6 yılını doğum yeri Kastamonu'nun Duruçay köyündeki evinde yatalak olarak geçiren Halime Çavuş, 20 Şubat 1976 tarihinde vefat etti. Evlat edindiği Sadık Kocabıyık ise 2004'te öldü. Bugün, evlatlığının 65 yaşındaki eşi Şahizer Kocabıyık (65), onun kızı 40 yaşındaki Safiye Kocabıyık ve 3 çocuğu,

Halime Çavuş'un hatırasını yaşatmaya çalıştıklarını belirten Şahizer Kocabıyık, AA muhabirine yaptığı açıklamada, "Ben onun manevi kızıyım. Kızım da manevi torunu" dedi.

Son 6 yılında hiç yanından ayrılmadığı Halime Çavuş'u uzun süre sırtında taşıdığını anlatan Kocabıyık, şöyle konuştu: "Halime Çavuş, bizim gurur duyduğumuz bir aile büyüğümüzdür. Bizi çok severdi. Kendisiyle ilgili fazla bir şey anlatmazdı. Savaşta gösterdiği kahramanlıktan dolayı evimize sürekli üst rütbeli askerler gelirdi. Onlarla uzun uzun konuşurdu. Bacağından sakat olduğu için onu sırtımda gezdirir dışarıya çıkarırdım. Savaş yıllarına dair fazla bir şey anlatmadı, ama evimize gelen komutanlarla konuşurken dinlerdik. Onlara o yıllarda yaşadıkları zorlukları, sefaleti anlatırdı. Onu en çok etkileyen şey ise Atatürk'le tanıştığı ve Ankara'da Atatürk'ün misafiri olduğu günlerdi."

-"Sürekli Sakal Tıraşı Olurdu"-

Savaşa katıldığı dönemlerde içindeki vatan sevgisi ile erkek kılığına girerek cepheye gözü kapalı giden Halime Çavuş'un, savaş sonrasında evdeki hayatında da sürekli sakal tıraşı olduğunu anlatan Şahizer Kocabıyık, "Savaşın ilk yıllarından beri bir erkek gibi yaşamaya ve onlar gibi davranmaya çok alışmıştı. Üzerinden ceketini ve pantolonunu hiç çıkarmazdı. Her sabah sakal tıraşı olurdu. Hiç sakalı yoktu, ama yine de sakal tıraşı olmayı hiç ihmal etmezdi" dedi.

-"Bizimle Kimse İlgilenmiyor"-

Halime Çavuş'un hayatta olduğu yıllarda kendileriyle devlet ve askeri erkanın sürekli ilgilendiğini belirten Şahizer Kocabıyık, "Halime Çavuş başımızdayken gelenimiz gidenimiz çok olurdu. O öldükten sonra kimse bizi arayıp sormadı. Asgari ücretle çalışan bir kızım ve bu tek maaşla okumaya çalışan 3 torunum var. Devletten yardım bekliyoruz. Torunlarımın okumalarına yardım istiyoruz" diye konuştu.

"Manevi torun" Safiye Kocabıyık ise Halime Çavuş'un vefatı sırasında ilkokul 1. sınıfa başladığını belirterek, şöyle dedi: "Gösterdiği kahramanlıklarla neredeyse herkes tarafından tanınan Halime Çavuş'un torunu olmaktan gurur duyuyorum. Onu kaybettiğimizde ben çok küçüktüm.

Geçmişine dair fazla bir şey hatırlamıyorum, ama evimize gelen askeri misafirlerle konuşmalarını hatırlıyorum. Yatalak olarak yanımızda olduğu son günlerinde eve sürekli devlet büyükleri ve üst düzey komutanlar gelirdi. Onlara Kurtuluş Savaşı yıllarında yaşadıkları zorlukları anlatırdı. İlerlemiş yaşına rağmen 'Keşke bacağım iyi olsa da istedikleri zaman tekrar cepheye koşsam' dediğini çok iyi hatırlıyorum. Özellikle Atatürk'le tanışmasını anlatırdı gelen misafirlere. Latife Hanım ile sohbetlerini ve Ankara'da Atatürk'le birlikte geçirdiği günleri anlatırdı. Yalnızken bizimle fazla konuşmazdı. Bacağı sakat olduğu için annem onu sürekli sırtına alır gezdirirdi. Onun tek mutluluğu buydu zaten. Savaşta ayağına gelen şarapnel parçası nedeniyle sakat kalan bacağına bakıp sürekli ah çekerdi."

Safiye Kocabıyık, Halime Çavuş'un soyadını devam ettirmekten dolayı gurur duyduklarını sözlerine ekledi.

* - * - *

Haleme Çavuş'un hatırasını yaşatıyorlar! Kurtulus Savaşı'nda, erkek kılığına girerek, İnebolu'dan cepheye muhimmatın taşındığı yardım kolunda görev yapan, Yunan gemilerinin İnebolu'yu bombaladığı sırada şarapnel parçalarıyla bacağından yaralanarak ordudan ayrılan Haleme Çavus'un hatırasını, manevi kızı ve torunu yasatıyor.