Umutsuzlukların Umudu Olmak Zor mu? | Uğur Dündar

[@Redwine]

70’li yıl*lar…
Mev*sim kış…
İs*tan*bu*l’*un yok*sul ar*ka so*kak*la*rın*dan bi*ri..
Don*du*ru*cu ge*ce ya*rı*sı aya*zın*da ka*me*ra*man ar*ka*da*şım*la bir sa*bah*çı kah*ve*si*nin or*ta*sın*da*ki in*şa*at mer*di*ve*ni*ne tır*ma*na*rak ça*tı*da*ki “be*kar oda*sı*”na çı*kı*yo*ruz. Çün*kü tek çı*kış yo*lu;
in*şa*at mer*di*ve*ni!..
Ha*ya*tım*da ilk kez gör*dü*ğüm “be*kar oda*sı*” uzun, upu*zun, hiç bit*me*ye*cek*miş gi*bi gelen iz*be bir yer…
Yak*la*şık 50 ran*za*nın tü*mü, alt*lı üst*lü do*lu.
Kir*den sim*si*yah ol*muş çar*şaf*sız ya*tak*lar*da sı*zıp kal*mış in*san*lar, gök gü*rül*tü*sü*nü an*dı*ran ho*rul*tu*lar*la uyu*yor.
Ki*miy*se ci*ğer*le*ri sö*kü*lür*ce*si*ne ök*sü*rü*yor.
Ço*ğu in*şa*at*lar*da bo*ğaz tok*lu*ğu*na ça*lı*şan, ya da iş bu*la*bil*me umu*duy*la o za*man*lar “ta*şı top*ra*ğı al*tı*n” de*ni*len İs*tan*bu*l’*a ge*len fe*na hal*de ça*re*siz*le*rin ara*sın*dan ge*çe*rek, dip*te*ki cı*lız, ara*da bir göz kır*pan ışı*ğa doğ*ru iler*li*yo*ruz.
Üze*rin*de*ki toz top*rak ne*de*niy*le her an sö*ne*cek*miş iz*le*ni*mi*ni ve*ren am*pu*lün sark*tı*ğı yer*de ne du*ru*yor bi*li*yor mu*su*nuz?
Om*zun*da gü*ver*ci*niy*le Ece*vit fo*toğ*ra*fı ve “U*mu*du*muz Ka*ra*oğ*la*n” pos*te*ri…
Ece*vit, be*kar oda*sı*nın de*rin uy*ku*da*ki ga*ri*ban*la*rı*na, “sa*hip*siz de*ğil*si*ni*z” der*ce*si*ne gü*lüm*sü*yor.


* * *


Not: Yazının devamını okumak için, aşağıdaki linki tıklayınız



- - - - - - Sözcü - - - - - -