Kitabın Arka Kapağından...

Bu, bir roman değil, Christiane'nin kelimesi kelimesine gerçek, yaşanmış tüyler ürpertici öyküsü... Bu kitabı oluşturan anılarını anlattığında Christiane 16 yaşındaydı. 12 yaşında esrara, 13 yaşında eroine başlamıştı. Müptela oldu. Sabah okula gitti, öğleden sonra kendisi gibi eroinman olan arkadaşlarıyla birlikte fahişelik yaparak eroin parası kazandı. Annesi, tam 2 yıl, kızının bu ikili yaşantısını fark etmedi. Christiane, kendisini uyuşturucu kullanmaya iten rahatsızlıklarını, tepkilerini ve çocukluktan genç kızlığa geçme çağında bir eroinman olarak yaşadıklarını bütün ayrıntılarıyla anlatmaya çalıştı bu kitapta.
Bugün artık, üzülerek belirtelim, eroin yaygın bir problem haline gelmektedir toplumumuzda. Ama bütün toplumlar için büyük bir tehlike. Christiane'nin öyküsünün çok yakınımızda tekrarlanmaması için bir uyarı saymalıyız onun anlattıklarını. Her gün 13-15 yaşlarında pek çok çocuğun, gencin adlarını gazetelerde 'Aşırı Dozda Eroin Alarak Öldü...' başlığı altında okumamamız için bir uyarı!
....

Kitap, bir uyuşturucu bağımlısının ağzından, kendi yaşadıklarından, uyuşturucu bağımlılığının nasıl bir sona sürüklediğini çok yalın bir dille anlatıyor. Gerçi arka sayfasına yazılan yazıda, biraz sert bir uyarı ile tanıtılmış olsa da, öyle bir diretmesi olmayan, duygusal ve biraz da öğretici bir kitap. Yaşanılmış olmasının okuyucu üzerindeki etkisi daha büyük diye düşündüm okurken. O yüzden, bütün uyuşturcu bağımlılığını anlatan kitaplar arasında en içten ve okunulası kitaplardan biri.