Cadı (Büyücü) Avcısı | Mathew Hopkins

[@Banemin]

Cadı (Büyücü) Avcısı

Engizasyon ve Cadı avından bahsedilince Mathew Hopkins'ten bahsetmemek veya onu hatırlamamak imkansızdır. Mathew Hopkins VII Yüzyılın ortalarında, İngiltere'de yaşamış olan bir Cadı (Büyücü) avcısıdır. Genellikle Manningtree ve Essex'te aktif olmuştur. Bir Puritan papazının oğlu olan Mathew, hukuk öğrenimi yaparak avukat oldu. Öğrenimi biter bitmez başrahip onu Cadı avcısı olarak tayin etti. Hopkins'in mesleki başarıları yerel bir kovanı keşfetmesi ile başlar. Kovan üyesi oldukları zannedilenler dört gün uykusuz bırakılarak itirafa zorlandılar. Bedenlerinde Şeytan'ın damgası arandı ve sonunda itiraf etmek zorunda kaldılar. Cadı avcılığını çok karlı bulan Hopkins yanına iki de yardımcı alarak büyücü temizleme işine devam etti. Gittikleri her kentin halkı onlara ziyafetler çekip, keşfettikleri büyücü başına ücret veriyorlardı. Onun ziyaretleri, komşularıyla geçinemeyenlere ve herhangi bir sebeple birilerine kin duyanlar için bulunmaz fırsat oluyordu.

Hopkins'in çalışma şekli açık bir işkence idi. İstenen itirafları sağlamak için dönemin geçerli yöntemlerini kullanıyorlardı. İlk olarak, şüpheli kişi bir sandalyeye bağlanıp dört gün uykusuz bırakılıyordu ve çırılçıplak soyulup, vücudunda Şeytan'ın işareti aranıyordu. Zanlı suçu reddetmeye devam ederse özel bir elbise giydirilip bir havuza atılıyordu. Hopkins'in yardımcıları şüphelinin giydiği özel elbisenin uzun şeritler halindeki uzantılarını tutuyorlardı. Bu deneme Hırıstiyan vaftiz töreni ile ilgili idi. Suyun, Şeytan'la anlaşmış olan bir cadıyı kabul etmeyeceğine inanılıyordu. Batmayıp yüzen zanlı, suçluluğu ispatlanmış olduğundan , ruhunun kurtuluşu için diri diri yakılarak idam ediliyordu. Şayet şüpheli yüzerse suçlu, batarsa masum sayılıyordu. Tabii, masum kabul edilenler de boğularak ölmüş oluyorlardı. Hopkins'in bir çok şüphelisi yüzme bilmeseler bile genellikle suya batmıyorlardı. Çünkü yardımcıları elbisesindeki çıkıntıları çekerek onun batmasını önlüyorlardı. Yakaladıkları büyücü için ücret aldıklarından dolayı tutuklunun boğularak masum çıkması işlerine gelmiyordu.

Hopkins'in mesleki başarısı 1644 ile 1646 yıllarında zirvesine erişmiştir. Bu tarihler arasında Hopkins binlerce kişinin ve özellikle de hasta ve ihtiyar kadının ölümüne sebep olmuştur. Zamanla Hopkins'in şansı döndü Huntingdonshire, Great Staugton papazı, büyücü avcılığını ahlaksal yönleri hakkında kitaplar yazarak halkı, Hopkins'i protesto etmeye teşvik etti. Hopkins de, kendi cadılık üzerine yaptığı araştırmalarını bastırtarak kendisini savunmaya çalıştı fakat sonunda emekliye ayrılmak zorunda kaldı ve 1647'de Essex Villiage'da öldü.

1662'den sonra cadı avcılığının iyice rezilliği çıktığı için zamanla bu meslek kayboldu. Cadı avı hakkında söylenebilecek son sözler ve soru şunlar olabilir: Bir Çin atasözü der ki, "İnsan uzun zaman ejderha ile savaşırsa, sonunda kendisi de ejderha olur". Kilise yüzlerce yıl boyunca eski dinleri yok etmek için uğraştı. İnsanları Şeytan'la korkuttu ve Şeytan yandaşı olmakla itham etti. Kiliseye gelmeyen veya ayinde yeterli bağışta bulumayan kimseler için Şeytan'ın yolunda dedikodularını çıkarttı. Yukarda söz edilen Hıristiyan Şeytan'ını yarattı. Şimdi cadı avcıları bahsimize bakınca insanın aklına şu geliyor. Tanrı'nın kullarının, Şeytan'ın kulları olarak gördükleri kimselere yaptıklarına bakın. Yapılan ithamlara ve onların karşılığında yapılan işkencelere bakın acaba Kilise Şeytan'la mücadele ediyorum diye diye, sabah akşam korkutucu Şeytan fikri ile yatıp kalkarak kendisi mi Şeytan oldu? Asıl Kötü ve kötülüğe tapan kimdir?

Vikipedi...

Malleus Maleficarum | Cadı Çekici

[@Türkü]

Dehşet verici ,şaşırtıcı ve hepsi gerçek.

Teşekkürler Banemin.

[@Basakca]

Engizasyon mahkemeleri, Cadı avcıları bir çok roman ve filmlere konu olmuşlar.

İnsanlık dışı uygulamaları Din adına yaptıklarını iddiaa edip sözde şeytandan uzak tutarken Tanrıya değil de kendilerine taptırıyorlar. Kendi gölgelerinden de korktukları içinde bu tür mesleklerin ortaya çıkmasına sebep olmuşlar. Eğer bunun adına meslek denirse.



Teşekkürler Banemin.

[@M.Özen]

Her kadın büyülüdür...

[@Sami]

"Ortaçağ Avrupası'nda cadılar ve cadı avı" isimli ciddi bir araştırma kitabı var.
Yazarı Haydar Akın.

Okursanız ortaçağ Avrupası'nda insanların son derece geri düşünce yapısına sahip olduklarını fark edebiliyorsunuz.

Cadı olarak nitelendirilip,öldürülmek için en çok tercih edilen bayanlar daima yaşlı,kimsesiz,savunmasız ve fakir kişiler olmuş.

Bu bayanların kazanda kaynatarak öldürdükleri bebeklerden elde ettikleri sıvıları süpürgeye sürerek,üzerine oturup uçabildiklerine inanılmış binlerce yıl.

Nasıl uçma mekanizması ama..

[@LaLe]

Onun ziyaretleri, komşularıyla geçinemeyenlere ve herhangi bir sebeple birilerine kin duyanlar için bulunmaz fırsat oluyordu.

Kim bilir masum olan kaç kişinin ölümüne sebep olmuştur.

Suyun, Şeytan'la anlaşmış olan bir cadıyı kabul etmeyeceğine inanılıyordu. Batmayıp yüzen zanlı, suçluluğu ispatlanmış olduğundan, ruhunun kurtuluşu için diri diri yakılarak idam ediliyordu. Şayet şüpheli yüzerse suçlu, batarsa masum sayılıyordu. Tabii, masum kabul edilenler de boğularak ölmüş oluyorlardı.

Ne bahtsızlar, öyle böyle kurtuluşları yokmuş


Ortaçağ avrupasında din adamları kendi kafalarına ve çıkarlarına göre masum insanları cadı diyerek ortadan kaldırma yöntemini bulmuş. Mathew Hopkins'in babası puritan papazı imiş, yani temelinin nereden geldiği belli.

Orjinal Mesaj Sahibi Sami

Bu bayanların kazanda kaynatarak öldürdükleri bebeklerden elde ettikleri sıvıları süpürgeye sürerek,üzerine oturup uçabildiklerine inanılmış binlerce yıl.

Nasıl uçma mekanizması ama..

Mekanizmayı bilemem de, böyle düşünenler sahiden de uçmuşlar