Sene 1917.
Mustafa Kemal, ikinci ordu komutanıyken Diyarbakır’da gazi köşkünde kalıyordu. Terasta otururken, yanık bir ses duydu. Baktı o tarafa… Bir grup genç, köşkün yakınında piknik yapıyor, biri gazel okuyordu. Yaverine seslendi, gidip çağırın dedi. Getirdiler. İsmi, Mehmet Celalettin’di. Henüz 18 yaşındaydı. Ulu Cami’de müezzindi.


*


Oturttu masasına, leblebiyle rakı içiyordu, bana da türkü okur musun çocuk dedi. Dinledi, dinledi, dinledi. Sonra elini omzuna koydu, “bak Celal” dedi, “memleketimiz bir gün huzura kavuşacak, sen bu güzel sesinle İstanbul’da plaklara okuyacaksın, o zaman o plakların üstüne Şark Bülbülü yazdır, sen gerçek bir bülbülsün.”


*


Not: Yazının devamını okumak için, aşağıdaki linki tıklayınız


Sözcü